Snow WhiteOnce upon a time, a child

Snow White
Once upon a time, a child was born to a queen and king and she was called Snow White. When the queen died, the king married again. This new queen was wicked and hated Snow white. The queen gave orders that Snow White was to be treated as a servant. Every day she often to asked her Magic Mirror,
The queen: "Mirror mirror on the wall, who is fairest of them all?"
(And the mirror always answered)
Mirror: "You are the fairest one of all"
The queen: I’m happy.
(Mean while Snow white was growing up and the older she grew the prettier she became so that by the time she was seven teen years old, she was far more beautiful than the Queen. The Queen, as always asked her magic mirror but one day the mirror answered Snow White was the fairest in the land
The Queen: No I hate , I hate someone else being the fairest.
(And in a rage the queen gave orders to one of her Huntsmen to take Snow White into the woods and kill her.)

(The Huntsman had a kind heart and couldn't do the deed so told her to run away. She fled into the woods where seven little Dwarfs lived. Their house was small and strange.)
Snow white: A cottage, a tiny cottage in the woods it’s surprising. I wonder who lives here.
(Snow White walked to the cottage and knocked, but no one answered.)
Snow White: Is there anyone home? Hello anybody in?
She pushed open the door and went in and looked around
Snow White: The door is not locked. This place looks so dirty! And everything is so tiny.
(She started to clean up. Upstairs she found seven little beds. She was very tired and stretching out on one of the beds, was soon asleep.)
(When the Dwarfs came home they were surprised to find Snow White)
Dwarf 1: She is so beautiful ! Whom she might be.
Dwarf 2: Let’s wake her up and find out.
Dwarf 3: No, we will asked her when she wakes up in the morning.
Dwarf 4: Shhh ! Let’s not wake her up. Come we will leave this place.
(When morning come, Snow White awoke, and seeing the seven Dwarfs,)
Snow White: I’m sorry I frightened you. I didn’t mean to!
Dwarf 1: That’s ok, we will help you
Snow White: Thank you
(And after some argument, decided to let her stay, She promised to cook and look after them.)
Dwarf 2: Don’t forget to lock the door!
Snow White: Yes, I know I will not open the door to anybody, just you.
Dwarf 3:Les’t go! Good bye.
(The Dwarfs stand up, they were good-bye and leave. Snow White start to cleaning, she hears someone shouting.)
Old Women: Apple for sale! Apple for sale!
Snow White: Old Women! Old Women! I want an apple .I like them so much.
(The Old Woman gives Snow White an apple. Snow White takes the apple, she smells it)
Snow White: Oh, it smells so good!
Old Woman: Eat it… its delicious!
Snow White: Thank you.
(As soon as she bit the apple, she sank into unconsciousness.
Thinking she was dead, the Dwarfs built a glass coffin and put her in it. For days she lay in the forest in her glass coffin. One day, the Prince was riding through the forest looking for Snow White and found her. )
Prince: My lady, wake up!
(The Prince touches her. She doesn’t wake up)
Prince: Wake up my Queen! Wake up!
(The Prince shakes her. He tries to wake her up and kiss her)
(Snow White opens her eyes. She stands up and coughs
Snow White looks at the Prince. He takes her by the hand.)
Prince: Will you marry me, Snow White?
Snow White: Oh, Yes, I will.
(Snow White and the Prince hug)
Everyone was happy and lived happily ever after.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หิมะขาวกาลครั้งหนึ่ง เด็กเกิดกับพระราชินี และกษัตริย์และเธอถูกเรียกว่าหิมะขาว เมื่อราชินีตาย พระแต่งงานอีกครั้ง ควีนนี้ใหม่ชั่วร้าย และเกลียดชังหิมะสีขาว ราชินีให้สั่งที่หิมะขาวให้เป็นข้าราชการ ทุกวันเธอมักจะถามกระจกวิเศษของเธอ ราชินี: "กระจกกระจกบนผนัง ที่เป็นของพวกเขาทั้งหมดหรือไม่"(และกระจกตอบเสมอ) กระจก: "คุณเป็นเป็นหนึ่งของทั้งหมด"ราชินี: ฉันมีความสุข(หมายถึงหิมะขาวโตขึ้น และเก่าที่เธอเติบโตสวยเธอเป็นให้ โดยขณะเธออายุวัยเจ็ดปี เธอสวยงามมากขึ้นกว่าราชินี ราชินี ถามกระจกวิเศษของเธอเสมอ แต่วันหนึ่งกระจกตอบหิมะขาวเป็นในแผ่นดินควีน: ไม่ฉันเกลียด เกลียดชังผู้อื่น การเป็น(และโทสะ ราชินีให้ใบสั่งหนึ่ง Huntsmen หิมะขาวเข้าไปในป่า และฆ่าพ่อของเธอ)(เรามีใจดี และไม่ทำหนังสือเพื่อ บอกว่า เธอหนี เธอหนีเข้าไปในป่าที่คนแคระทั้งเจ็ดที่น้อยอยู่ บ้านของพวกเขามีขนาดเล็ก และแปลก)สโนว์ไวท์: เป็นกระท่อม กระท่อมเล็ก ๆ ในป่าความตื่นเต้น ไม่ทราบที่อยู่ที่นี่(เดินไปกระท่อมหิมะขาว และโบว์ลิ่ง แต่ไม่มีใครตอบ)สโนว์ไวท์: จะมีใครที่บ้าน สวัสดีทุกคนในเธอผลักเปิดประตูไปใน และมองรอบ ๆหิมะขาว: ประตูไม่ถูกล็อก สถานที่แห่งนี้ดูสกปรกดังนั้น และทุกอย่างมีขนาดเล็กดังนั้น(เขาเริ่มทำความสะอาด ชั้นบนเธอพบเตียงน้อยเจ็ด เธอเหนื่อยมาก และยืดออกบนเตียง ทันทีหลับ)(เมื่อมาแคระบ้านพวกเขาประหลาดใจที่พบหิมะขาว)แคระ 1: เธอจะสวย ที่เธออาจจะแคระ 2: ปลุกเธอขึ้นมา และหาแคระ 3: ไม่มี เราจะถามเธอเมื่อเธอกลับขึ้นในตอนเช้าแคระ 4: Shhh ลองไม่ปลุกเธอขึ้น มาเราจะทำให้สถานที่แห่งนี้(เมื่อเช้ามา หิมะขาวตื่นขึ้นมา และเห็นคนแคระทั้งเจ็ด,)สโนว์ไวท์: ฉันขอฉันกลัวคุณ ฉันไม่ได้เจตนาแคระ 1: ก็โอเค เราจะช่วยให้คุณหิมะขาว: ขอบคุณ(และหลังจากอาร์กิวเมนต์บาง ตัดสินใจที่จะให้เธออยู่ เธอสัญญาว่า จะทำอาหาร และดูแลให้)แคระ 2: อย่าลืมล็อคประตูหิมะขาว: ใช่ ฉันรู้ว่า ฉันจะไม่เปิดประตูให้ใคร เพียงคุณ3:Les't แคระไป ลาก่อน(แคระยืนขึ้น พวกลาและลา หิมะขาวเริ่มต้นทำความสะอาด เธอได้ยินคนตะโกน)หญิงชรา: แอปเปิ้ลขาย แอปเปิ้ลขายหิมะขาว: ผู้หญิงเก่า ผู้หญิงเก่า อยากแอปเปิล ฉันชอบพวกเขามาก(หญิงชราให้หิมะขาวแอปเปิล หิมะขาวใช้แอปเปิ้ล เธอกลิ่น)สโนว์ไวท์: โอ้ มันหอมจังหญิง: กินมัน... มันอร่อยหิมะขาว: ขอบคุณ(เป็นแอปเปิ้ลมากเธอ เธอจมลง unconsciousnessคิดว่า เธอตาย แคระที่สร้างหีบศพเป็นแก้ว และใส่เธอใน วัน เธอนอนในป่าในหีบศพแก้วของเธอ วันหนึ่ง เจ้าชายถูกขี่ผ่านป่าหิมะขาวค้นหา และพบเธอ )เจ้าชาย: ผู้หญิงของฉัน ตื่น(เจ้าชายสัมผัสเธอ เธอไม่ตื่น)เจ้าชาย: ปลุกพระราชินีของฉัน ตื่นได้แล้ว!(เจ้าชายสั่นเธอ เขาพยายามที่จะปลุกเธอ และจูบเธอ)(สโนว์ไวท์เปิดตาของเธอ เธอยืนขึ้น และ coughsหิมะขาวมองไปที่เจ้าชาย เขานำเธอ ด้วยมือ)เจ้าชาย: จะคุณแต่งงานกับฉัน หิมะขาวสโนว์ไวท์: โอ้ ใช่ ฉันจะ(สโนว์ไวท์กับฮักเจ้า)ทุกคนได้มีความสุข และอยู่อย่างมีความสุขตลอดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หิมะขาว
กาลครั้งหนึ่งเด็กเกิดมาเพื่อเป็นพระราชินีและพระมหากษัตริย์และเธอก็ถูกเรียกว่าสโนว์ไวท์ เมื่อพระราชินีตายกษัตริย์แต่งงานอีกครั้ง นี้พระราชินีใหม่ชั่วร้ายและเกลียดสีขาวหิมะ สมเด็จพระราชินีออกคำสั่งที่สโนว์ไวท์ที่จะได้รับการปฏิบัติเป็นคนรับใช้ ทุกวันเธอมักจะถามเธอกระจกวิเศษ,
พระราชินี: "กระจกกระจกบนผนังที่เป็นธรรมของพวกเขาทั้งหมด"
(และกระจกมักจะตอบ)
กระจก: "คุณโสภาหนึ่งของ"
พระราชินี: ฉัน มีความสุข.
(หมายถึงในขณะที่หิมะสีขาวกำลังเติบโตขึ้นและมีอายุมากกว่าเธอเติบโตสวยเธอจึงกลายเป็นว่าเมื่อถึงเวลาที่เธออายุได้เจ็ดปีวัยรุ่นอายุเธอก็ยังห่างไกลสวยงามมากขึ้นกว่าราชินี. สมเด็จพระราชินีเช่นถามเสมอเวทมนตร์ของเธอ กระจก แต่วันหนึ่งกระจกตอบหิมะสีขาวเป็นธรรมในแผ่นดิน
สมเด็จพระราชินี: ไม่มีฉันเกลียดฉันเกลียดคนอื่นเป็นธรรม.
(และในความโกรธราชินีสั่งให้หนึ่งในรั้งรอเธอที่จะเข้าไปในสโนว์ไวท์ ป่าและฆ่าเธอ). (นายพรานมีหัวใจชนิดและไม่สามารถทำโฉนดเพื่อบอกให้เธอวิ่งหนีเธอหนีเข้าไปในป่าที่คนแคระทั้งเจ็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อาศัยอยู่ในบ้านของพวกเขาคือขนาดเล็กและแปลก)... หิมะสีขาว: . กระท่อมกระท่อมเล็ก ๆ ในป่าก็น่าแปลกใจที่ผมสงสัยว่าผู้ที่อาศัยอยู่ที่นี่. (หิมะสีขาวเดินไปที่กระท่อมและเคาะ แต่ไม่มีใครตอบ.) หิมะสีขาว: มีใครที่บ้าน? สวัสดีครับทุกคนในการผลักดันให้เธอเปิดประตูและเดินเข้ามาและมองไปรอบ ๆSnow White: ประตูไม่ได้ล็อค สถานที่แห่งนี้ดูสกปรกมาก! และทุกอย่างมีขนาดเล็กเพื่อให้. (เธอเริ่มที่จะทำความสะอาด. ชั้นบนเธอพบเจ็ดเตียงเล็ก ๆ น้อย ๆ . เธอเป็นคนที่เหนื่อยมากและยืดออกที่หนึ่งของเตียงนอนหลับเร็ว ๆ นี้.) (คนแคระทั้งเมื่อกลับมาถึงบ้านที่พวกเขาประหลาดใจที่พบหิมะ สีขาว) คนแคระที่ 1: เธอเป็นคนสวยมาก! ซึ่งเธออาจจะ. แคระที่ 2: ลองตื่นเธอขึ้นและหา. คนแคระที่ 3: ไม่มีเราจะขอให้เธอเมื่อเธอตื่นขึ้นมาในตอนเช้า. แคระ 4: Shhh! อย่าตื่นเธอขึ้น . มาเราจะออกจากสถานที่แห่งนี้(เมื่อเช้ามา Snow White ตื่นขึ้นมาและเห็นคนแคระทั้งเจ็ด) Snow White: ฉันขอโทษฉันกลัวคุณ ผมไม่ได้หมายถึง! แคระที่ 1: นั่นคือโอเคเราจะช่วยให้คุณSnow White: ขอบคุณ(และหลังจากการโต้เถียงบางส่วนตัดสินใจที่จะปล่อยให้เธออยู่เธอสัญญาว่าจะปรุงอาหารและดูแลพวกเขา.) คนแคระที่ 2: ไม่ ลืมที่จะล็อคประตู! Snow White: ใช่ฉันรู้ว่าฉันจะไม่เปิดประตูให้ใครเพียงแค่คุณ. แคระ 3: Les't ไป! . ลา(คนแคระทั้งยืนขึ้นพวกเขาดีลาก่อนและปล่อยให้หิมะขาวเริ่มที่จะทำความสะอาดเธอได้ยินเสียงคนตะโกน..) เก่าผู้หญิง: แอปเปิ้ลขาย! แอปเปิ้ลขาย! Snow White: เก่าผู้หญิง! เก่าผู้หญิง! . ฉันต้องการ .I แอปเปิ้ลชอบพวกเขามาก(หญิงชราให้หิมะขาวแอปเปิ้ลสโนว์ไวท์แอปเปิ้ลจะใช้เวลาที่เธอมีกลิ่นมัน.) Snow White: โอ้มันมีกลิ่นที่ดีมาก! หญิงชรา: กินมัน ... มันอร่อย! Snow White:. ขอบคุณ. (เร็วที่สุดเท่าที่เธอกัดแอปเปิ้ลที่เธอหมดสติจมลงไปในความคิดเธอก็ตายคนแคระทั้งสร้างโลงแก้วและใส่ของเธอในวันที่ให้เธอนอนอยู่ในป่าในโลงศพแก้วของเธอหนึ่ง.. วันที่เจ้าชายได้ขี่ผ่านป่าที่กำลังมองหาหิมะขาวและพบเธอ). เจ้าชาย: ผู้หญิงที่ฉันตื่นขึ้นมา. (เจ้าชายสัมผัสของเธอเธอไม่ตื่นขึ้นมา) เจ้าชาย: ตื่นขึ้นมาสมเด็จพระราชินีของฉัน! ! ตื่นขึ้นมา(. เจ้าชายของเธอสั่นเขาพยายามที่จะปลุกเธอขึ้นและจูบเธอ) (หิมะสีขาวเปิดตาของเธอเธอยืนขึ้นและไอ. หิมะสีขาวมีลักษณะที่เจ้าชายเขาพาเธอด้วยมือ..) เจ้าชาย: คุณจะ แต่งงานกับฉัน, Snow White? Snow White:. โอ้ใช่ฉันจะ(หิมะขาวและกอดเจ้าชาย) ทุกคนมีความสุขและมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขหลังจากที่เคย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หิมะสีขาว
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เด็กเกิดมาเพื่อที่จะเป็นราชินีและกษัตริย์ และมักเรียกเธอว่า สโนไวท์ เมื่อพระมเหสีสิ้นพระชนม์ กษัตริย์แต่งงานอีกครั้ง ราชินีใหม่นี้เป็นคนชั่วและเกลียดหิมะสีขาว ราชินีสั่งที่หิมะสีขาวจะถูกถือว่าเป็นคนรับใช้ ทุกๆวันเธอมักจะถามกระจกวิเศษของเธอ
ราชินี : " กระจกกระจกบนผนังที่สวยที่สุดของพวกเขาทั้งหมด ?
( และกระจกตอบเสมอ )
กระจก : " คุณที่สุดของทั้งหมด "
ราชินี : ฉันมีความสุข .
( หมายถึงขณะที่สโนไวท์กำลังโตและแก่เธอเติบโตสวยเธอกลายเป็นว่าตอนเธออายุเจ็ดวัยรุ่นปีเธอสวยยิ่งกว่าราชินี ราชินีเป็นเสมอถามกระจกวิเศษของเธอ แต่วันหนึ่ง กระจกอบขาวหิมะ เป็นเจ้าหญิงที่งามที่สุดในปฐพี
ราชินี : ไม่ ผมเกลียด ผมเกลียดคนอื่น เป็นสังขาร .
( และในความโกรธ ราชินีสั่งให้หนึ่งคน เธอพาสโนว์ไวท์เข้าไปในป่าและฆ่าเธอ . . )

( นายพรานมีจิตใจและไม่สามารถทำข้อตกลงเพื่อบอกให้เธอหนีไป เธอหนีเข้าไปในป่า ที่ เจ็ดดาวแคระน้อยอยู่ บ้านของพวกเขาหลังเล็กและแปลก หิมะสีขาว )
: กระท่อมกระท่อมเล็กๆ ในป่า มันน่าแปลกใจ ฉันสงสัยว่าใครอยู่ที่นี่ .
( หิมะขาวเดินไปที่กระท่อม เคาะประตู แต่ไม่มีใครตอบ )
หิมะสีขาว มีใครอยู่บ้านไหม ? สวัสดีครับใครอยู่ ?
เธอผลักเปิดประตูเข้าไปและมองไปรอบๆ
หิมะสีขาว ประตูมันไม่ได้ล็อค สถานที่นี่มันสกปรกมาก และทุกอย่างมันเล็ก .
( เธอเริ่มทำความสะอาดชั้นบน เธอพบเจ็ดเตียงเล็ก ๆน้อย ๆ เธอเหนื่อยมาก และยืดออกบนหนึ่งของเตียง ไม่นานก็หลับ )
( เมื่อคนแคระมาที่บ้านพวกเขาแปลกใจที่เจอหิมะขาวแคระ )
1 : เธอช่างสวยเหลือเกิน ซึ่งเธออาจจะ .
แคระ 2 : ไปปลุกเธอและหา
แคระ 3 : ไม่มี เราจะถามเธอ เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในตอนเช้า
แคระ 4 : ชู่วววว ! อย่าปลุกเธอตื่นมาเราจะได้ออกไปจากที่นี่ . .
( ตอน เช้ามา หิมะขาวตื่นขึ้นและเห็นคนแคระทั้งเจ็ด )
หิมะขาว ผมขอโทษที่ทำให้คุณตกใจ ฉันไม่ได้ตั้งใจ
แคระ 1 : ไม่เป็นไร เราช่วยคุณได้

( หิมะสีขาว : ขอบคุณและหลังบางอาร์กิวเมนต์ , ตัดสินใจที่จะให้อยู่ เธอสัญญาว่าจะทำอาหารและดูแลพวกเขา . )
แคระ 2 : อย่าลืมล็อคประตู
หิมะสีขาวครับผมรู้ว่าผมจะไม่เปิดประตูให้ใคร แค่คุณ
แคระ 3 : เลสไม่ไป ! ลาก่อน
( คนแคระยืน พวกเขาบอกลาและจากไป หิมะสีขาวเริ่มทำความสะอาด เธอได้ยินเสียงใครบางคนตะโกน )
หญิงชรา : แอปเปิ้ลขาย แอปเปิ้ลขาย
หิมะสีขาว : ผู้หญิงเก่า ผู้หญิงเก่า ฉันต้องการแอปเปิ้ล ฉันชอบพวกเขามาก .
( หญิงชราให้หิมะขาวแอปเปิ้ล หิมะสีขาวที่ใช้แอปเปิ้ล กลิ่นเธอมัน )
สโนไวท์ : โอ้ หอมจังเลย
เก่าผู้หญิง : กินมัน . . . มันอร่อย ! หิมะสีขาว

: ขอบคุณค่ะ ทันทีที่เธอกัดแอปเปิ้ล เธอจมลงสู่ภวังค์
คิดว่าเธอตายแล้ว คนแคระสร้างโลงแก้วใส่ไว้ในนั้น วันเธอนอนในป่า นางแก้ว โลงศพ วันหนึ่ง เจ้าชายขี่ผ่านป่าหาหิมะขาวและเจอเธอ )
เจ้าชาย : ท่านหญิง ตื่น !
( เจ้าชายสัมผัสของเธอ เธอไม่ตื่น )
เจ้าชาย : ตื่น ราชินีของข้า ตื่น !
( เจ้าชายสั่นของเธอ เขาพยายามจะปลุกเธอและจูบเธอ )
( หิมะสีขาวเปิดดวงตาของเธอ เธอลุกขึ้นยืน และไอ
หิมะสีขาวมองชาย เขาพาเธอไป เจ้าชาย )
: คุณจะแต่งงานกับฉัน , หิมะขาว
หิมะสีขาว : โอ้ ใช่ ฉัน จะ .
( สโนไวท์กับเจ้าชายกอด )
ทุกคนมีความสุข และอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข