The second pattern of symptoms (fat

The second pattern of symptoms (fatigue, anxiety,
hair loss, and numbness) is most likely associated
with chemotherapy and radiation therapy and did
not change over time. Although fatigue associated
with surgery improves over time, fatigue because of
early onset of chemotherapy and radiation therapy
after surgery remains the most distressing symptom in
women with gynecologic cancer (Holzner et al., 2003;
Lakusta et al., 2001). Of note, fatigue did not increase
over time. Although depression decreased over time,
anxiety did not. Depression is the reaction to loss, but
anxiety is a reaction to changes anticipated in the future
(Snaith, 2003). Women with gynecologic cancers
are likely anxious about chemotherapy and radiation
and the recurrence of disease during their postsurgical
treatment. Therefore, that anxiety did not improve during
the six months after surgery is not surprising. Hair
loss, a typical side effect of chemotherapy, also does
not decrease before the completion of chemotherapy
(Otto, 2001). Numbness, a symptom of neuropathy, did
not decrease. In fact, it increased slightly, although not
significantly, which might be because of the cumulative
effect of the chemotherapy drugs. Neuropathy is a
common symptom in women with gynecologic cancers
during chemotherapy and radiation therapy (Wenzel
et al., 2002). Although only some symptoms decreased,
the total number of symptoms decreased. Given that
the sample in this study consisted of a majority of
women treated in the outpatient setting who received
an added intervention to usual care, the fact that they
had a fewer number of symptoms compared to what has
been reported in the literature is not surprising (Donovan
& Ward, 2005; Sun et al., 2007). Emotional distress,
treatment with chemotherapy, and tool kit use were the
main demographic and clinical variables significantly
associated with the majority of individual symptoms
and total number of symptoms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบที่สองของอาการ (ล้า วิตกกังวล,
ผมร่วง และมึนงง) จะเชื่อมโยง
ด้วยเคมีบำบัดและรังสีบำบัดและ
เปลี่ยนช่วงเวลา แม้เกี่ยวข้องล้า
กับผ่าตัดปรับปรุงเวลา ความอ่อนเพลียเนื่องจาก
เริ่มต้นของเคมีบำบัดและรังสีบำบัด
หลังจากที่ผ่าตัดเหลือ อาการเศร้าที่สุดใน
ผู้หญิงกับโรคมะเร็งทางนรีเวช (Holzner et al., 2003;
Lakusta et al., 2001) ตั๋ว ความอ่อนเพลียก็ไม่เพิ่ม
ช่วงเวลา แม้ว่าภาวะซึมเศร้าลดลงเวลา,
วิตกกังวลไม่ ภาวะซึมเศร้าเป็นปฏิกิริยาการสูญเสีย แต่
ความวิตกกังวลเป็นปฏิกิริยาการเปลี่ยนแปลงที่คาดว่าในอนาคต
(Snaith, 2003) ผู้หญิงกับโรคมะเร็งทางนรีเวช
มักวิตกกังวลเคมีบำบัดและรังสี
และการเกิดซ้ำของโรคในระหว่างการ postsurgical
รักษา ดังนั้น ความวิตกกังวลที่ไม่ไม่ปรับปรุงระหว่าง
6 เดือนหลังจากผ่าตัดไม่ ผม
ยังไม่ขาดทุน มีผลข้างเคียงทั่วไปของเคมีบำบัด
ไม่ลดก่อนการเสร็จสมบูรณ์ของเคมีบำบัด
(Otto, 2001) ไม่ได้มึนงง มีอาการของ neuropathy
ลดไม่ ในความเป็นจริง มันเพิ่มขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่
มาก ซึ่งอาจเกิดจากการสะสม
ผลของยาเคมีบำบัดได้ Neuropathy เป็นการ
อาการโดยทั่วไปในผู้หญิงที่มีโรคมะเร็งทางนรีเวช
ระหว่างเคมีบำบัดและรังสีบำบัด (Wenzel
et al., 2002) แม้ว่าบางอาการลดลง,
จำนวนอาการลดลง ระบุว่า
ตัวอย่างในการศึกษานี้ประกอบด้วยส่วนใหญ่
ผู้หญิงรับการรักษาในผู้ป่วยนอกที่ได้รับการตั้ง
ขัดจังหวะโดยการเพิ่มการดูแลปกติ ความจริงที่พวกเขา
มีน้อยกว่าจำนวนเปรียบเทียบกับสิ่งที่มีอาการ
ได้รายงานในวรรณคดีไม่น่าแปลกใจ (โดโนแวน
& Ward, 2005 ซัน et al., 2007) ความทุกข์ทางอารมณ์,
ถูกรักษา ด้วยเคมีบำบัด และการใช้ชุดเครื่องมือการ
หลักตัวแปรประชากร และทางคลินิกอย่างมาก
เชื่อมโยงกับส่วนใหญ่ของอาการแต่ละ
และจำนวนรวมของอาการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบที่สองของอาการ (ความเมื่อยล้าความวิตกกังวล
ผมร่วงและอาการชา) จะมีโอกาสมากที่สุดที่เกี่ยวข้อง
กับการรักษาด้วยเคมีบำบัดและการรักษาด้วยการฉายรังสีและไม่
ได้มีการเปลี่ยนแปลงเมื่อเวลาผ่านไป แม้ว่าความเมื่อยล้าที่เกี่ยวข้อง
กับการผ่าตัดดีขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปความเมื่อยล้าเพราะการ
เริ่มต้นของยาเคมีบำบัดและรังสีบำบัด
หลังการผ่าตัดยังคงเป็นอาการที่น่าวิตกมากที่สุดใน
ผู้หญิงที่มีโรคมะเร็งทางนรีเวช (Holzner et al, 2003;.
. Lakusta และคณะ, 2001) โน้ตความเหนื่อยล้าไม่ได้เพิ่มขึ้น
เมื่อเวลาผ่านไป แม้ว่าภาวะซึมเศร้าลดลงเมื่อเวลาผ่านไป
ความวิตกกังวลไม่ได้ อาการซึมเศร้าเป็นปฏิกิริยาตอบสนองต่อการสูญเสีย แต่
ความวิตกกังวลเป็นปฏิกิริยาต่อการเปลี่ยนแปลงที่คาดว่าในอนาคต
(Snaith, 2003) ผู้หญิงที่มีโรคมะเร็งทางนรีเวช
มีแนวโน้มที่กังวลเกี่ยวกับการรักษาด้วยเคมีบำบัดและการฉายรังสี
และการกำเริบของโรคในช่วงหลังการผ่าตัดของพวกเขา
ในการรักษา ดังนั้นความวิตกกังวลที่ไม่ดีในระหว่าง
หกเดือนหลังจากการผ่าตัดไม่น่าแปลกใจ ผม
สูญเสียผลข้างเคียงของยาเคมีบำบัดทั่วไปยังไม่
ได้ลดลงก่อนที่จะเสร็จสิ้นการรักษาด้วยเคมีบำบัด
(อ็อตโต, 2001) อาการชาอาการของเส้นประสาทไม่
ได้ลดลง ในความเป็นจริงมันเพิ่มขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่ได้
อย่างมีนัยสำคัญซึ่งอาจเป็นเพราะการสะสม
ผลกระทบของยาเคมีบำบัด อักเสบเป็น
อาการที่พบบ่อยในผู้หญิงที่มีโรคมะเร็งทางนรีเวช
ในระหว่างการรักษาด้วยเคมีบำบัดและการฉายรังสีรักษา (Wenzel
et al,., 2002) แม้ว่าจะมีเพียงอาการบางอย่างลดลง
จำนวนรวมของอาการลดลง ระบุว่า
กลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของ
ผู้หญิงได้รับการปฏิบัติในการตั้งค่าผู้ป่วยนอกที่ได้รับ
การแทรกแซงเข้ามาอยู่ในการดูแลตามปกติความจริงที่ว่าพวกเขา
มีจำนวนน้อยของอาการเทียบกับสิ่งที่ได้
รับการรายงานในวรรณคดีไม่น่าแปลกใจ ( โดโนแวน
และวอร์ด 2005; ดวงอาทิตย์และคณะ, 2007). ความทุกข์ทางอารมณ์,
การรักษาด้วยยาเคมีบำบัดและการใช้ชุดเครื่องมือที่มี
ลักษณะทางประชากรและคลินิกหลักอย่างมีนัยสำคัญ
ที่เกี่ยวข้องกับส่วนใหญ่ของอาการของแต่ละบุคคล
และจำนวนของอาการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปแบบที่สองของอาการล้า ความวิตกกังวล
ผมร่วง และอาการชา ) มีแนวโน้มมากที่สุดที่เกี่ยวข้องกับยาเคมีบำบัดและรังสีบำบัด

ไม่ได้และเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แม้ว่าความเมื่อยล้าที่เกี่ยวข้องกับการผ่าตัดปรับปรุงตลอดเวลา

เริ่มล้าเพราะช่วงต้นของเคมีบำบัดและรังสีรักษาหลังผ่าตัดอาการน่าวิตกอยู่

ส่วนใหญ่ในผู้หญิงกับมะเร็งนรีเวช ( holzner et al . , 2003 ;
lakusta et al . , 2001 ) หมายเหตุ , ความเมื่อยล้าไม่ได้เพิ่มขึ้น
ตลอดเวลา ถึงแม้ว่าภาวะซึมเศร้าลดลงตลอดเวลา
ความกังวลไม่ได้ ความเครียดเป็นปฏิกิริยาต่อการสูญเสีย แต่ความกังวลคือ ปฏิกิริยาการเปลี่ยนแปลง

( คาดอนาคตคนอื่น , 2003 ) ผู้หญิงกับมะเร็งนรีเวชวิทยา
มักกังวลเกี่ยวกับการทำคีโมและการฉายรังสี
และการกลับมาของโรคในระหว่างการรักษา postsurgical
. ดังนั้น ความกังวลไม่ได้ปรับปรุงในช่วงหกเดือนหลังการผ่าตัด
ไม่น่าแปลกใจ ผมร่วง
, ผลข้างเคียงของเคมีบำบัดโดยทั่วไปยังไม่
ไม่ลดลงก่อนที่จะเสร็จสิ้นการได้รับเคมีบำบัด
( Otto , 2001 ) ชา , อาการของโรค ,
ไม่ลดลง ในความเป็นจริง , มันเพิ่มขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่ได้
อย่างมากซึ่งอาจเป็นเพราะผลของยาเคมีบำบัด (
. และอาการที่พบบ่อยในผู้หญิงเป็น

กับมะเร็งนรีเวชวิทยาระหว่างเคมีบำบัดและรังสีบำบัด ( เวนเซล
et al . , 2002 ) แม้ว่าจะมีเพียงอาการบางอย่างลดลง
จำนวนของอาการลดลง ระบุว่า
กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของ
ผู้หญิงในการรักษาผู้ป่วยนอกที่ได้รับการดูแลตามปกติ
เพิ่มการแทรกแซง , ความจริงที่ว่าพวกเขา
มีจำนวนน้อยลงของอาการ เมื่อเทียบกับสิ่งที่ได้
ถูกรายงานในวรรณคดีไม่น่าแปลกใจ ( โดโนแวน
& วอร์ด , 2005 ; Sun et al . , 2007 ) ความทุกข์ทางอารมณ์
การรักษาด้วยเคมีบำบัด และชุดเครื่องมือใช้เป็นหลักและตัวแปรทางคลินิก

ที่เกี่ยวข้องกับส่วนใหญ่ของ
อาการบุคคลและจำนวนของอาการ