Executive SummaryThe aims and objec

Executive Summary
The aims and objectives of the study
The promulgation of both the Constitution of the Kingdom of Thailand
B.E. 2540 (1997) and the Determining Plans and Process of Decentralization
Act B.E. 2542 (1999) provided a strong impetus for nationwide
decentralization. This momentum has been maintained over the past
decade, with increased autonomy and democracy at the local government
level. However, while there have been many positive developments,
challenges in the decentralization process remain. In particular, some
aspects of decentralization are still opposed by central government
agencies. This occurs, in part, because there continues to be ineffectiveness
at the local level, as well as a lack of institutional capacity to carry out policy
initiatives. The research aims to highlight these challenges, with the
objectives of the study as follows:
1. To evaluate the process of decentralization and explore the obstacles
in the decentralization process between 1997 and 2008.
2. To evaluate the effectiveness of statutory reforms and other
decentralization policies and compare them to similar processes
in other countries.
3. To clarify the direction of the decentralization process in Thailand,
as well as provide recommendations to ensure state agencies work
towards the same policy direction.
4. To contribute to the existing empirical data on Thailand’s
decentralization process with the purpose of generating further
research.
2 Executive Summary
In order to explore Thailand’s decentralization process since 1997, and
to suggest any policy directions for improving and developing local
administrative bodies, the team of researchers made the following
assumptions:
1. Local governments are public bodies that are established by the
modern state and thereby subsidiary to the State.
2. Local governments are local bodies that are granted autonomy to
carry out local administrative initiatives.
3. Local governments are bodies that help create the efficient delivery
of public services.
4. Local governments are institutions which ensure local democracy.
5. Local governments are bodies that operate with good governance
and knowledge.
While policy recommendations of this study are based on the above
principles, the purpose of this study is to reveal the challenges that have
occurred with respect to: (1) organizational structures of local government
bodies; (2) devolution of functions to local administrations; (3) local
revenues and fiscal decentralization; (4) reforming the local personnel
management system; (5) public participation; and, (6) changing approaches
to monitoring local administration.
This study presents an in-depth assessment of each of the six areas
mentioned above. Based on the findings, the team of researchers has
presented suggestions to improve the process of decentralization in these
areas. These suggestions have been defined as short term (1-3 years),
medium term (4-6 years) and long term (7-10 years) strategies.
Executive Summary 3
Summary of Findings
1 Local Government Structures: Managing Relations Between and
Within Local Government Bodies
Since the Determining Plans and Process of Decentralization Act B.E.
2542 (1999) came into effect, there have been many positive developments
in the local government structure.
First, as a result of decentralization principles as explicitly stated in the
Act, the subsequent legal provisions have provided not only a framework to
enhance and guarantee local autonomy, but also the basis for devolved
functions. These devolved functions are to be carried out autonomously by
local bodies; and thereby, enhancing channels and opportunities for
popular participation and local interests.
Second, since 1997 the government reform has brought about recent
changes in local elections, with local residents now able to directly elect
both local councils and Mayors. This has paved the way for “a strong local
executive” type of local governance.
Third, the legal framework has resulted in a two-tier administrative
structure consisting of the Provincial Administrative Organization (PAO),
municipality and Tambon Administrative Organization (TAO). PAO is the
upper-tier which operates large-scale administrative duties and public
services, while the municipality and TAO are the lower-tier which is
responsible for small-scale duties.
This transformation enhances the spirit of democracy and autonomy of
local administration, but many challenges still remain.
First, while the creation of the two-tier structure has helped reduce
redundancy in administering public services, it lacks effective mechanisms
to coordinate works and functions assigned between all levels of local
government and also between the central and local administrative
agencies.
4 Executive Summary
Second, although the introduction of direct elections for executives of
local governments strengthens their authority and power, it serves to
weakens the local council, particularly, its power to check and balance the
executive.
Third, the size of local elected bodies does not match the type and size
of locality. For instance, the number of TAO councilors varies according to
the number of villages in the area, whereas the number of municipality
councilors is fixed and stipulated by law. Accordingly, the number of
representatives from the TAO is higher than the number of representatives
from the municipality. This has resulted in TAOs being reluctant to upgrade
and become a municipality, even though that would bring about increased
authorities and responsibilities.
Fourth, the purpose of amending the legal framework was to
strengthen the executive at the local level. While increasing power of local
executives embraces the principles of decentralization, there is much fear
that increased authority of the executive may lead to monopoly of power at
the local level. To counter this, the law limits executives to two consecutive
terms. However, this generates controversies among local politicians as to
whether the term should be limited since this is not the government at the
national level and local government in Thailand in principle is not a partisan
politics. .
Policy Recommendations: Improving the Local Administrative
Structure
Based on the difficulties mentioned above, various improvements and
amendments need to be made to the local administration structure both
internally and externally. Any modifications made must be suited to the size
and functions of the local authority. Most importantly, any changes must
reflect democratic measures and enhance local participation. The team of
researchers recommends implementing changes to the local
administration structure as outlined in the following table:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปสำหรับผู้บริหารจุดมุ่งหมายและวัตถุประสงค์ของการศึกษาPromulgation ของรัฐธรรมนูญทั้งของราชอาณาจักรไทยพ.ศ. 2540 (1997) และการกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจการแพร่กระจายพ.ศ. 2542 (1999) ให้แรงผลักดันที่แข็งแกร่งสำหรับการทำงานทั่วประเทศกระจายอำนาจการแพร่กระจาย โมเมนตัมนี้ได้รับการรักษาที่ผ่านมาทศวรรษ เพิ่มอิสระและประชาธิปไตยที่รัฐบาลท้องถิ่นระดับ อย่างไรก็ตาม ใน ขณะที่มีการพัฒนาในเชิงบวกมากมายความท้าทายในการกระจายอำนาจการแพร่กระจายครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บางลักษณะของการกระจายอำนาจการแพร่กระจายจะยังคงข้าม โดยรัฐบาลกลางหน่วยงาน นี้เกิดขึ้น ในส่วน เนื่องจากยังคงมีให้ ineffectivenessในระดับท้องถิ่น ตลอดจนการขาดสถาบันกำลังดำเนินนโยบายริเริ่ม การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อเน้นความท้าทายเหล่านี้ มีการวัตถุประสงค์ของการศึกษาเป็นดังนี้:1. เพื่อประเมินกระบวนการของการกระจายอำนาจการแพร่กระจาย และสำรวจอุปสรรคในกระบวนการกระจายอำนาจการแพร่กระจายระหว่างปี 1997 และปี 20082. เพื่อประเมินประสิทธิภาพของการปฏิรูปตามกฎหมายและอื่น ๆนโยบายกระจายอำนาจการแพร่กระจาย และเปรียบเทียบกับกระบวนการคล้ายคลึงกันในประเทศอื่น ๆ3. เพื่อชี้แจงทิศทางการกระจายอำนาจการแพร่กระจายในประเทศไทยรวมทั้งให้คำแนะนำให้หน่วยงานของรัฐที่ทำงานต่อทิศทางนโยบายเดียวกัน4. การนำข้อมูลรวมที่มีอยู่ในประเทศไทยขั้นตอนการกระจายอำนาจการแพร่กระจายโดยมีวัตถุประสงค์การสร้างเพิ่มเติมงานวิจัยบทสรุปสำหรับผู้บริหาร 2ออกแบบกระบวนการกระจายอำนาจการแพร่กระจายในประเทศไทยตั้งแต่ปี 1997 และแนะนำนโยบายทิศทางการปรับปรุง และพัฒนาท้องถิ่นบริหารร่างกาย ทีมวิจัยทำต่อไปนี้สมมติฐาน:1. ท้องถิ่นเป็นทบวงการเมืองที่ก่อตั้งโดยการสมัยรัฐ และบริษัทในเครือเพื่อการ2. ท้องถิ่นมีองค์กรท้องถิ่นที่จะได้รับอิสระไปดำเนินโครงการท้องถิ่นดูแล3. ท้องถิ่นมีร่างกายที่ช่วยสร้างการจัดส่งที่มีประสิทธิภาพของบริการสาธารณะ4. ท้องถิ่นเป็นสถาบันที่ให้ประชาธิปไตยท้องถิ่น5. ท้องถิ่นเป็นองค์กรที่ดำเนินงาน ด้วยธรรมาภิบาลและความรู้ในขณะที่คำแนะนำนโยบายการศึกษานี้ขึ้นอยู่กับข้างต้นหลักการ วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ เปิดความท้าทายที่มีเกิดกับ respect เพื่อ: (1) โครงสร้างองค์กรของรัฐบาลท้องถิ่นร่างกาย (2) ฟังก์ชันการจัดการท้องถิ่น ขึ้น (3) ท้องถิ่นรายได้และการกระจายอำนาจการเงินแพร่กระจาย (4) การปฏิรูปบุคลากรท้องถิ่นระบบการจัดการ (5) ประชาชนมีส่วนร่วม และ วิธีการเปลี่ยนแปลง (6)การตรวจสอบการปกครองท้องถิ่นการศึกษานี้นำเสนอการประเมินเชิงลึกของแต่ละพื้นที่ 6ดังกล่าวข้างต้น มีทีมงานวิจัยตามผลการศึกษานำเสนอข้อเสนอแนะเพื่อปรับปรุงขั้นตอนการกระจายอำนาจการแพร่กระจายในเหล่านี้พื้นที่ คำแนะนำเหล่านี้กำหนดไว้เป็นระยะสั้น (1-3 ปี),ระยะปานกลาง (4-6 ปี) และกลยุทธ์ระยะยาว (7-10 ปี) บทสรุปสำหรับผู้บริหาร 3สรุปผลการวิจัยโครงสร้างของรัฐบาลท้องถิ่นที่ 1: การจัดการความสัมพันธ์ระหว่าง และภายในหน่วยงานราชการท้องถิ่นแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจการแพร่กระจายตามพระราชบัญญัติกำหนด2542 (1999) มาผล มีการพัฒนาในเชิงบวกมากในโครงสร้างของรัฐบาลท้องถิ่นแรก จากหลักการกระจายอำนาจการแพร่กระจายที่ระบุอย่างชัดเจนในการพระราชบัญญัติ บทบัญญัติทางกฎหมายตามมาได้ให้กรอบไม่เท่ากับเพิ่ม และรับประกันอิสระท้องถิ่น แต่พื้นฐานสำหรับ devolvedฟังก์ชัน ฟังก์ชันเหล่านี้ส่วนจะทำ autonomously โดยภายในร่างกาย และเพิ่มช่องทางและโอกาสในการทำโรงแรมยอดนิยมในการมีส่วนร่วมและสนใจเฉพาะสอง ตั้งแต่ปี 1997 การปฏิรูปรัฐบาลส่งผลให้ล่าสุดการเปลี่ยนแปลงในการเลือกตั้งท้องถิ่น กับผู้อยู่อาศัยภายในตอนนี้สามารถเลือกตั้งโดยตรงทั้งสภาท้องถิ่นแล้วน่าเมเยอร์ส ปูทางสำหรับ "แรงเฉพาะชนิดของผู้บริหาร"การปกครองท้องถิ่นที่สาม กรอบกฎหมายมีผลในสองระดับบริหารโครงสร้างที่ประกอบด้วยของจังหวัดบริหารองค์กร (เปา),เทศบาลและองค์กรปกครองของตำบล (เต่า) เป็นเป้าระดับบนซึ่งดำเนินหน้าที่บริหารขนาดใหญ่และประชาชนบริการ ในขณะที่เทศบาลและเต่า ที่ต่ำกว่าระดับที่รับผิดชอบในหน้าที่ระบุการเปลี่ยนแปลงนี้ช่วยจิตวิญญาณประชาธิปไตยและอิสรภาพของปกครองท้องถิ่น แต่ความท้าทายมากยังอยู่ครั้งแรก ในขณะที่การสร้างโครงสร้างสองชั้นได้ช่วย ลดความซ้ำซ้อนในการจัดการบริการสาธารณะ ขาดกลไกที่มีประสิทธิภาพการประสานงานและฟังก์ชันที่กำหนดระหว่างระดับท้องถิ่นรัฐบาลและยังอยู่ ระหว่างกลางและบริหารท้องถิ่นหน่วยงานบทสรุปสำหรับผู้บริหาร 4ที่สอง แม้ว่าการแนะนำการเลือกตั้งโดยตรงสำหรับผู้บริหารรัฐบาลท้องถิ่นเสริมสร้างสิทธิอำนาจและพลังของพวกเขา มันทำหน้าที่อ่อนสภาท้องถิ่น โดยเฉพาะ พลังงานการตรวจสอบ และยอดดุลผู้บริหารที่สาม ขนาดของร่างกายจากการเลือกตั้งท้องถิ่นตรงกับชนิดและขนาดของท้องถิ่น จำนวน councilors เต่าไปจนตามตัวอย่างจำนวนหมู่บ้านในพื้นที่ ในขณะที่จำนวนของเทศบาลcouncilors ถาวร และกำหนดตามกฎหมาย ตามลำดับ จำนวนผู้แทนจากเต่าอยู่สูงกว่าจำนวนผู้แทนราษฎรจากเทศบาล ได้ส่งผลให้เต่าไม่อัพเกรดเป็นเทศบาล แม้ที่จะนำมาเพิ่มขึ้นประมาณหน้าที่และความรับผิดชอบสี่ วัตถุประสงค์ของการแก้ไขกรอบทางกฎหมายได้เสริมสร้างการบริหารระดับท้องถิ่น ในขณะที่เพิ่มอำนาจของท้องถิ่นผู้บริหารนำหลักการกระจายอำนาจการแพร่กระจาย มีความกลัวมากอำนาจที่เพิ่มขึ้นของผู้บริหารอาจจะผูกขาดอำนาจในthe local level. To counter this, the law limits executives to two consecutiveterms. However, this generates controversies among local politicians as towhether the term should be limited since this is not the government at thenational level and local government in Thailand in principle is not a partisanpolitics. .Policy Recommendations: Improving the Local AdministrativeStructureBased on the difficulties mentioned above, various improvements andamendments need to be made to the local administration structure bothinternally and externally. Any modifications made must be suited to the sizeand functions of the local authority. Most importantly, any changes mustreflect democratic measures and enhance local participation. The team ofresearchers recommends implementing changes to the localadministration structure as outlined in the following table:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทสรุปผู้บริหารจุดมุ่งหมายและวัตถุประสงค์ของการศึกษาประกาศจากทั้งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพ.ศ. 2540 (1997) และกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจของพ.ศ. 2542 (1999) จัดให้มีแรงผลักดันที่แข็งแกร่งสำหรับการทั่วประเทศกระจายอำนาจ โมเมนตัมนี้ได้รับการรักษาที่ผ่านมาสิบปีมีอิสระที่เพิ่มขึ้นและความเป็นประชาธิปไตยที่รัฐบาลท้องถิ่นระดับ อย่างไรก็ตามในขณะที่มีการพัฒนาในเชิงบวกหลายความท้าทายในขั้นตอนการกระจายอำนาจยังคงอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งบางแง่มุมของการกระจายอำนาจยังคงไม่เห็นด้วยกับรัฐบาลกลางหน่วยงาน นี้เกิดขึ้นในส่วนหนึ่งเพราะมียังคงเป็นไม่ได้ผลในระดับท้องถิ่นเช่นเดียวกับการขาดความสามารถในการสถาบันเพื่อดำเนินการนโยบายการริเริ่ม การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อเน้นความท้าทายเหล่านี้มีวัตถุประสงค์ของการศึกษาดังต่อไปนี้: 1 เพื่อประเมินกระบวนการของการกระจายอำนาจและสำรวจอุปสรรคในขั้นตอนการกระจายอำนาจระหว่างปี 1997 และปี 2008 2 เพื่อประเมินประสิทธิภาพของการปฏิรูปกฎหมายและอื่น ๆนโยบายการกระจายอำนาจและเปรียบเทียบกับกระบวนการที่คล้ายกันในประเทศอื่น ๆ . 3 ชี้แจงทิศทางของกระบวนการกระจายอำนาจในประเทศไทยเช่นเดียวกับการให้คำแนะนำเพื่อให้แน่ใจว่าหน่วยงานของรัฐทำงานไปในทิศทางนโยบายเดียวกัน. 4 จะมีส่วนร่วมกับข้อมูลเชิงประจักษ์ที่มีอยู่ในประเทศไทยขั้นตอนการกระจายอำนาจโดยมีวัตถุประสงค์ในการสร้างต่อไปการวิจัย. 2 บทสรุปผู้บริหารในการสำรวจขั้นตอนการกระจายอำนาจของไทยตั้งแต่ปี1997 และจะชี้ให้เห็นทิศทางนโยบายใดๆ สำหรับการปรับปรุงและการพัฒนาท้องถิ่นหน่วยงานการบริหารทีมงานของนักวิจัยทำต่อไปนี้สมมติฐาน: 1 รัฐบาลท้องถิ่นเป็นหน่วยงานของรัฐที่จัดตั้งขึ้นโดยรัฐสมัยใหม่และ บริษัท ย่อยจึงให้รัฐ. 2 รัฐบาลท้องถิ่นเป็นหน่วยงานท้องถิ่นที่ได้รับอิสระในการดำเนินการความคิดริเริ่มปกครองส่วนท้องถิ่น. 3 รัฐบาลท้องถิ่นเป็นหน่วยงานที่ช่วยในการสร้างการจัดส่งที่มีประสิทธิภาพของการบริการสาธารณะ. 4 รัฐบาลท้องถิ่นเป็นสถาบันที่ให้การปกครองระบอบประชาธิปไตยในท้องถิ่น. 5 รัฐบาลท้องถิ่นเป็นหน่วยงานที่ดำเนินงานด้วยการกำกับดูแลที่ดีและความรู้. ในขณะที่ข้อเสนอเชิงนโยบายการศึกษาครั้งนี้จะขึ้นอยู่กับข้างต้นหลักการวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการแสดงให้เห็นถึงความท้าทายที่ได้เกิดขึ้นที่เกี่ยวกับ(1) โครงสร้างองค์กรของรัฐบาลท้องถิ่นร่างกาย; (2) ความรับผิดชอบของฟังก์ชั่นการบริหารงานท้องถิ่น (3) ในท้องถิ่นมีรายได้และการกระจายอำนาจการคลัง; (4) การปฏิรูปบุคลากรท้องถิ่นระบบการจัดการ; (5) การมีส่วนร่วมของประชาชน และ (6) การเปลี่ยนแปลงวิธีการที่จะตรวจสอบการบริหารงานท้องถิ่น. การศึกษาครั้งนี้นำเสนอการประเมินผลในเชิงลึกของแต่ละพื้นที่ที่หกดังกล่าวข้างต้น จากผลการวิจัยของทีมนักวิจัยได้นำเสนอข้อเสนอแนะในการปรับปรุงกระบวนการของการกระจายอำนาจในเหล่านี้พื้นที่ คำแนะนำเหล่านี้ได้รับการกำหนดให้เป็นระยะสั้น (1-3 ปี) ระยะกลาง (4-6 ปี) และระยะยาว (7-10 ปี) กลยุทธ์. บทสรุปผู้บริหาร 3 สรุปผลการวิจัย1 โครงสร้างการปกครองท้องถิ่น: การจัดการความสัมพันธ์ระหว่างและภายในร่างรัฐบาลท้องถิ่นตั้งแต่การวางแผนการกำหนดและขั้นตอนการกระจายอำนาจ พ.ศ. 2542 (1999) เข้ามามีการพัฒนาในเชิงบวกมากในโครงสร้างการปกครองท้องถิ่น. ครั้งแรกที่เป็นผลมาจากหลักการกระจายอำนาจตามที่ระบุไว้อย่างชัดเจนในพระราชบัญญัติที่ตามมาบทบัญญัติทางกฎหมายได้ให้ไม่เพียง แต่กรอบการทำงานเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและรับประกันการปกครองตนเองในท้องถิ่นแต่ยังเป็นพื้นฐานสำหรับการตกทอดฟังก์ชั่น ฟังก์ชั่นเหล่านี้เป็นเงินทองที่จะดำเนินการด้วยตนเองโดยหน่วยงานท้องถิ่น และจึงเพิ่มช่องทางและโอกาสในการมีส่วนร่วมของท้องถิ่นที่นิยมและผลประโยชน์. ประการที่สองตั้งแต่ปี 1997 การปฏิรูปที่รัฐบาลได้นำเกี่ยวกับที่ผ่านมาการเปลี่ยนแปลงในการเลือกตั้งท้องถิ่นกับประชาชนในท้องถิ่นขณะนี้สามารถเลือกได้โดยตรงทั้งสภาท้องถิ่นและนายกเทศมนตรี นี้ได้ปูทางสำหรับ "ท้องถิ่นที่แข็งแกร่งผู้บริหาร" ประเภทของการปกครองท้องถิ่น. ประการที่สามกรอบกฎหมายมีผลในสองชั้นการบริหารโครงสร้างประกอบด้วยองค์การบริหารส่วนจังหวัด (อบจ) เทศบาลและองค์การบริหารส่วนตำบล (อบต) PAO เป็นบนชั้นที่ดำเนินการบริหารงานขนาดใหญ่และประชาชนที่ให้บริการในขณะที่เทศบาลและอบตอยู่ชั้นล่างซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบในการปฏิบัติหน้าที่ของขนาดเล็ก. การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้จะช่วยเพิ่มจิตวิญญาณของประชาธิปไตยและความเป็นอิสระขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น แต่ ความท้าทายมากยังคงอยู่. ครั้งแรกในขณะที่การสร้างโครงสร้างสองชั้นได้มีส่วนช่วยลดความซ้ำซ้อนในการบริหารงานบริการสาธารณะมันขาดกลไกที่มีประสิทธิภาพในการประสานงานการทำงานและการทำงานที่ได้รับมอบหมายระหว่างทุกระดับของท้องถิ่นรัฐบาลและระหว่างการบริหารกลางและท้องถิ่นหน่วยงาน. 4 บทสรุปผู้บริหารประการที่สองแม้ว่าการเปิดตัวของการเลือกตั้งโดยตรงสำหรับผู้บริหารของรัฐบาลท้องถิ่นเสริมสร้างอำนาจและพลังของพวกเขาก็ทำหน้าที่ในการอ่อนตัวสภาท้องถิ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งอำนาจของตนเพื่อการตรวจสอบและความสมดุลของผู้บริหาร. สามขนาดของร่างกายได้รับการเลือกตั้งท้องถิ่น ไม่ตรงกับประเภทและขนาดของท้องถิ่น ยกตัวอย่างเช่นจำนวนสมาชิกสภาอบตแตกต่างกันไปตามจำนวนหมู่บ้านในพื้นที่ในขณะที่จำนวนของเทศบาลสมาชิกสภาได้รับการแก้ไขและตามที่กฎหมาย ดังนั้นจำนวนของผู้แทนจากอบตสูงกว่าจำนวนผู้แทนจากเขตเทศบาลเมือง นี้มีผลในการเป็นอบตลังเลที่จะอัพเกรดและกลายเป็นเทศบาลแม้ว่าที่จะนำมาเกี่ยวกับการเพิ่มขึ้นของหน่วยงานและความรับผิดชอบ. ประการที่สี่จุดประสงค์ของการแก้ไขกรอบของกฎหมายคือการเสริมสร้างการบริหารในระดับท้องถิ่น ในขณะที่การใช้พลังงานที่เพิ่มขึ้นของท้องถิ่นผู้บริหารโอบกอดหลักการของการกระจายอำนาจที่มีความกลัวมากที่เพิ่มขึ้นของผู้บริหารผู้มีอำนาจอาจนำไปสู่การผูกขาดอำนาจในระดับท้องถิ่น นี้เพื่อตอบโต้กฎหมาย จำกัด ผู้บริหารเป็นลำดับสองแง่ แต่นี้จะสร้างการถกเถียงกันในหมู่นักการเมืองท้องถิ่นเป็นไปได้ว่าคำว่าควรจะ จำกัด ตั้งแต่นี้ไม่ได้เป็นรัฐบาลที่ระดับชาติและระดับรัฐบาลท้องถิ่นในประเทศไทยในหลักการไม่ได้เป็นพรรคการเมือง . ข้อเสนอแนะนโยบาย: การปรับปรุงการบริหารท้องถิ่นโครงสร้างจากความยากลำบากดังกล่าวข้างต้นการปรับปรุงต่างๆและการแก้ไขจะต้องทำกับโครงสร้างการบริหารงานท้องถิ่นทั้งภายในและภายนอก การปรับเปลี่ยนใด ๆ ที่ทำจะต้องเหมาะสมกับขนาดและฟังก์ชั่นของผู้มีอำนาจในท้องถิ่น สิ่งสำคัญที่สุดคือการเปลี่ยนแปลงใด ๆ จะต้องสะท้อนให้เห็นถึงมาตรการประชาธิปไตยและส่งเสริมการมีส่วนร่วมของท้องถิ่น ทีมงานของนักวิจัยแนะนำให้ดำเนินการเปลี่ยนแปลงไปในท้องถิ่นโครงสร้างการบริหารงานตามที่ระบุไว้ในตารางต่อไปนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทสรุปผู้บริหาร
มีจุดมุ่งหมายและวัตถุประสงค์ของการศึกษา
ประกาศใช้ทั้งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540
( 1997 ) และการกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจ พ.ศ. 2542 พระราชบัญญัติ
( 1999 ) มีการกระจายอำนาจแรงผลักดันที่แข็งแกร่งทั่วประเทศ

โมเมนตัมนี้ได้รับการรักษากว่าทศวรรษที่ผ่านมาเพิ่มขึ้น

อิสระและประชาธิปไตยท้องถิ่นระดับ อย่างไรก็ตาม ในขณะที่มีการพัฒนาในเชิงบวกมาก
ท้าทายในกระบวนการกระจายอำนาจ ยังคงอยู่ โดยเฉพาะบางแง่มุมของการกระจายอำนาจยังคงคัดค้าน

โดยหน่วยงานกลาง ปัญหานี้เกิดขึ้นในส่วนหนึ่งเพราะมันยังคงเป็นประโยชน์
ในระดับท้องถิ่น รวมทั้งการขาดศักยภาพของสถาบันเพื่อดําเนินการริเริ่มนโยบาย

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อเน้นความท้าทายเหล่านี้ กับ
วัตถุประสงค์ของการศึกษาดังนี้ :
1 เพื่อประเมินกระบวนการกระจายอำนาจและสำรวจอุปสรรค
ในกระบวนการการกระจายอำนาจระหว่างปี 1997 และ 2008 .
2 เพื่อประเมินประสิทธิผลของการปฏิรูปกฎหมายและนโยบายการกระจายอำนาจ และเปรียบเทียบกับอื่น ๆ

กระบวนการที่คล้ายคลึงกันในประเทศอื่น ๆ .
3เพื่อชี้แจงทิศทางของการกระจายอำนาจในประเทศไทย ตลอดจนให้คำแนะนำ

ทำงานให้หน่วยงานของรัฐที่มีต่อทิศทางนโยบายเดียวกัน .
4 เพื่อร่วมให้ข้อมูลเชิงประจักษ์ที่มีอยู่ในกระบวนการการกระจายอำนาจของประเทศไทย
กับวัตถุประสงค์ของการวิจัยต่อไป
.
2 บทสรุปผู้บริหาร
เพื่อศึกษากระบวนการการกระจายอำนาจของไทยตั้งแต่ปี 2540และ
แนะนำทิศทางนโยบายใด ๆสำหรับการปรับปรุงและพัฒนาหน่วยงานปกครองส่วนท้องถิ่น
, ทีมของนักวิจัยทำให้สมมติฐานดังต่อไปนี้
:
1 องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นหน่วยงานของรัฐที่ถูกจัดตั้งขึ้นโดยรัฐและ บริษัท ย่อย
ทันสมัยโดยรัฐ .
2 รัฐบาลท้องถิ่นมีร่างกายท้องถิ่นที่ได้รับให้มีอิสระในการดำเนินโครงการการบริหารท้องถิ่น
.
3รัฐบาลท้องถิ่นมีร่างกายที่ช่วยสร้างประสิทธิภาพของการให้บริการจัดส่ง
.
4 รัฐบาลท้องถิ่นเป็นสถาบันที่ให้แน่ใจว่าประชาธิปไตยท้องถิ่น .
5 รัฐบาลท้องถิ่นมีร่างกายที่ใช้งานกับธรรมาภิบาลและความรู้
.
ในขณะที่ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายจากการศึกษานี้อยู่บนพื้นฐานของหลักการข้างต้น
, วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้ เพื่อเปิดเผยความท้าทายที่
เกิดขึ้นด้วยความเคารพเพื่อ ( 1 ) ศึกษาโครงสร้างของส่วนราชการ
ท้องถิ่น ; ( 2 ) ระบบการทำงานของฟังก์ชันการบริหารงานท้องถิ่น ( 3 ) รายได้ท้องถิ่นและการกระจายอำนาจการคลัง
; ( 4 ) การปฏิรูประบบการจัดการบุคลากร
ท้องถิ่น และ ( 5 ) การมีส่วนร่วมของประชาชน และ ( 6 ) การเปลี่ยนแปลงแนวทางการตรวจสอบการบริหาร
ท้องถิ่น การศึกษานี้เสนอ
การประเมินในเชิงลึกของแต่ละพื้นที่ 6
ที่กล่าวถึงข้างต้น ผล ทีมนักวิจัยได้
นำเสนอข้อเสนอแนะเพื่อปรับปรุงกระบวนการของการกระจายอำนาจในพื้นที่เหล่านี้

ข้อเสนอแนะเหล่านี้ได้รับการกำหนดระยะสั้น ( 1-3 ปี ) ,
ในระยะปานกลาง ( 4-6 ปี ) และระยะยาว ( 3-5 ปี ) กลยุทธ์

สรุป สรุป สรุปผู้บริหาร 3
1 รัฐบาลท้องถิ่นโครงสร้าง : การจัดการความสัมพันธ์ระหว่าง
ภายในส่วนราชการท้องถิ่น
ตั้งแต่การกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจ พ.ศ. 2542 ( ค.ศ. 1999 )
เข้าไปในผล มีการพัฒนาในเชิงบวกในโครงสร้างการปกครองท้องถิ่น
.
แรกเป็นผลจากหลักการกระจายอำนาจเป็นอย่างชัดเจนระบุใน
พระราชบัญญัติตามมาบทบัญญัติให้ไม่เพียง แต่กรอบ

เพิ่มและรับประกันความเป็นอิสระของท้องถิ่นแต่ยังมีพื้นฐานสำหรับตกทอด
ฟังก์ชัน ละทิ้งหน้าที่เหล่านี้จะดำเนินการอัตโนมัติ โดย
ร่างกายท้องถิ่น และเพื่อเพิ่มช่องทางและโอกาสในการมีส่วนร่วมของประชาชน และท้องถิ่นหัก
.
2 ตั้งแต่ปี 1997 รัฐบาลปฏิรูปได้นำเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงล่าสุด
ในการเลือกตั้งท้องถิ่นกับชาวบ้านได้โดยตรง ทั้งการเลือกตั้ง
สภาท้องถิ่นและนายกเทศมนตรี .นี้ปูทางสำหรับ " แข็งแรงท้องถิ่น
ผู้บริหาร " ประเภทของการปกครองส่วนท้องถิ่น .
3 กรอบกฎหมายมีผลในการบริหารโครงสร้างสองชั้น
ประกอบด้วยองค์การบริหารส่วนจังหวัด ( เปา )
เทศบาลและองค์การบริหารส่วนตำบล ( อบต. ) เปาเป็น
บนชั้นขนาดใหญ่ซึ่งประกอบธุรกิจหน้าที่การบริหารและการบริการสาธารณะ
,ขณะที่เทศบาลและ อบต. เป็นชั้นล่าง ซึ่งเป็นหน้าที่รับผิดชอบน้อย
.
แปลงนี้ช่วยเพิ่มจิตวิญญาณของประชาธิปไตยและการปกครองตนเองของ
การบริหารท้องถิ่น แต่ความท้าทายมากมายยังคงอยู่ .
แรก ในขณะที่การสร้างโครงสร้างสองชั้นได้ช่วยลดความซ้ำซ้อนในการบริหารการบริการสาธารณะ

มันยังขาดกลไกที่มีประสิทธิภาพประสานงานระหว่างงานและหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายทุกระดับของรัฐบาลท้องถิ่น
และระหว่างส่วนกลางและหน่วยงานปกครองท้องถิ่น
.
4
2 บทสรุปผู้บริหาร แม้ว่าเบื้องต้นของการเลือกตั้งโดยตรงสำหรับผู้บริหารของ
รัฐบาลท้องถิ่นเสริมสร้างอำนาจของพวกเขาให้บริการ

อ่อนตัวสภาท้องถิ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งพลังของมันเพื่อตรวจสอบ และยอด

) .3 ขนาดของการเลือกตั้งท้องถิ่นไม่ตรงกับประเภทและขนาด
ของท้องถิ่น ตัวอย่างเช่นจำนวนของสมาชิกสภาอบต. แตกต่างกันตาม
จำนวนของหมู่บ้านในพื้นที่ ส่วนจำนวนสมาชิกสภาเทศบาล
คงอยู่ และกำหนดโดยกฎหมาย ตามหมายเลขของ
ตัวแทนจากเต๋า สูงกว่าจำนวนของผู้แทน
จากเทศบาลนี้มีผลใน อบต. ถูกลังเลที่จะอัพเกรด
และกลายเป็นเทศบาล แม้ว่านั่นจะทำให้ผู้มีอำนาจและความรับผิดชอบเพิ่มขึ้น
.
4 วัตถุประสงค์ของการแก้ไขกรอบกฎหมายเพื่อ
เสริมสร้างผู้บริหารในระดับท้องถิ่น ในขณะที่การเพิ่มอำนาจของผู้บริหารท้องถิ่น
รวบรวมหลักการกระจายอำนาจ มีมากกลัว
ที่เพิ่มอำนาจของฝ่ายบริหารอาจนำไปสู่การผูกขาดอำนาจใน
ระดับท้องถิ่น เคาน์เตอร์นี้ กฎหมาย จำกัด ผู้บริหารที่จะติดต่อกัน 2
เงื่อนไข อย่างไรก็ตาม นี้จะสร้างการถกเถียงในหมู่นักการเมืองท้องถิ่นเป็น

ว่าระยะควรจะ จำกัด ตั้งแต่นี้ไม่ได้เป็นรัฐบาลที่
ระดับชาติและรัฐบาลท้องถิ่นในประเทศไทยในหลักการไม่ลำเอียง
การเมือง .
ข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย : การปรับปรุงโครงสร้างการบริหารท้องถิ่น

ตามปัญหาที่กล่าวถึงข้างต้น การปรับปรุงและแก้ไขต่างๆ
ต้องทําในการบริหารท้องถิ่น โครงสร้างทั้ง
ภายในและภายนอก การปรับเปลี่ยนใด ๆทำให้ต้องเหมาะกับขนาด
และหน้าที่ของเทศบาล ที่สำคัญที่สุดคือ การเปลี่ยนแปลงใด ๆต้อง
มาตรการและเพิ่มการมีส่วนร่วมสะท้อนประชาธิปไตยท้องถิ่น ทีมนักวิจัยแนะนำการเปลี่ยนแปลง

โครงสร้างการบริหารท้องถิ่น ตามที่ระบุไว้ในตารางต่อไปนี้ :