Monetary policy frameworks are much

Monetary policy frameworks are much improved but could be strengthened further
Monetary policy frameworks in the Emerging Asia countries have changed
markedly since the 1997-98 Asian financial crisis. Following the abandonment of the
fixed exchange rate peg to the USD and the resulting increased autonomy for domestic
monetary policy, central banks in Indonesia, Malaysia, the Philippines and Thailand
reoriented their monetary policy frameworks, with price stability as the central objective
and with interest rates as the chief operational instrument. In China, the monetary
policy framework has largely abandoned its earlier “command and control” approach
to macroeconomic management in favour of an increasingly market oriented approach
dependent on indirect instruments.
There are important similarities as well as differences among the characteristics
of the monetary policy frameworks in the Emerging Asian countries. Three of the
middle-income ASEAN countries, Indonesia, the Philippines and Thailand have adopted
inflation-targeting monetary policy frameworks, while China and Viet Nam adhere to
some form of monetary aggregates targeting (Table 3.12). Malaysia’s monetary policy
framework could be described as “eclectic” in the sense that the central bank does not
set formal targets either for inflation or monetary aggregates (see Filardo and Genburg,
2012).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรอบงานนโยบายการเงินมีมากขึ้น แต่อาจมีความเข้มแข็งเพิ่มเติมมีเปลี่ยนกรอบของนโยบายการเงินในประเทศเอเชียที่เกิดขึ้น ตั้งแต่ปี 1997-98 เอเชียวิกฤติการเงินอย่างเด่นชัด ต่อ abandonment ของ ตรึงอัตราแลกเปลี่ยนคง USD และงบเพิ่มอิสระในประเทศ นโยบายการเงิน ธนาคารกลางอินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ และไทย reoriented กรอบของนโยบายการเงิน มีเสถียรภาพราคาเป็นวัตถุประสงค์กลาง และอัตราดอกเบี้ยเป็นเครื่องมือปฏิบัติการหัวหน้างาน ในประเทศจีน การเงิน โครงสร้างนโยบายมีส่วนใหญ่ละทิ้งวิธี "สั่งและควบคุม" ก่อนหน้านี้ การบริหารเศรษฐกิจมหภาคใน favour ของการตลาดวิธีมุ่งเน้นมากขึ้น ขึ้นอยู่กับเครื่องมือทางอ้อมมีความสำคัญเหมือนเป็นความแตกต่างระหว่างลักษณะ ของกรอบงานนโยบายการเงินในประเทศแถบเอเชีย Emerging 3 ประเทศอาเซียนเห็น อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ และประเทศไทยได้นำ กำหนดเป้าหมายเงินเฟ้อนโยบายการเงินปฏิบัติตามกรอบ ในขณะที่จีนและเวียดนาม บางรูปแบบของเงินเพิ่มที่กำหนดเป้าหมาย (ตารางที่ 3.12) นโยบายการเงินของมาเลเซีย กรอบที่สามารถอธิบายว่า "eclectic" ในแง่ที่ธนาคารกลางไม่ได้ ตั้งเป้าหมายทางการเงินเฟ้อ หรือเงินรวม (ดู Filardo และ Genburg 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กรอบนโยบายการเงินจะดีขึ้นมาก แต่ก็มีความเข้มแข็งต่อไป
กรอบนโยบายการเงินในประเทศเกิดใหม่ในเอเชีย มีการเปลี่ยนแปลง
อย่างเด่นชัดตั้งแต่ 1997-98 วิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชีย . ต่อไปนี้การละทิ้ง
อัตราแลกเปลี่ยนแบบคงที่และหมุดเหรียญสหรัฐเพิ่มขึ้นส่งผลในนโยบายการเงินในประเทศ
, ธนาคารกลางในอินโดนีเซีย มาเลเซียฟิลิปปินส์และไทย
reoriented กรอบนโยบายการเงินของพวกเขาที่มีเสถียรภาพราคาเป็น
วัตถุประสงค์กลางและอัตราดอกเบี้ยเป็นเครื่องมือปฏิบัติการหัวหน้า ในประเทศจีน , กรอบนโยบายการเงิน
ส่วนใหญ่ได้ทิ้งก่อนหน้านี้ " สั่งการและควบคุม” วิธีการ
การจัดการเศรษฐกิจมหภาคในความโปรดปรานของการมุ่งเน้นตลาด
มากขึ้นขึ้นอยู่กับเครื่องมือทางอ้อม
มีความคล้ายคลึงกันมาก รวมทั้งความแตกต่างระหว่างลักษณะ
ของนโยบายการเงินในกรอบใหม่ของประเทศในเอเชีย 3
รายได้ปานกลางประเทศอาเซียน อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ และไทยได้ประกาศใช้นโยบายการเงิน
กรอบเป้าหมายเงินเฟ้อ ขณะที่จีนและเวียดนามยึด
บางรูปแบบของปริมาณเงินเป้าหมาย ( ตารางที่ 3.12 ) กรอบนโยบายการเงินของมาเลเซีย
สามารถอธิบายเป็น " แรงบันดาลใจ " ในความรู้สึกที่ธนาคารกลางไม่ได้
กำหนดเป้าหมายทั้งอัตราเงินเฟ้ออย่างเป็นทางการหรือการเงินมวลรวม ( ดู filardo และ genburg
, 2012 )