monetary policy affects all kinds o

monetary policy affects all kinds of economic and financial decisions people make in this country—whether to get a loan to buy a new house or car or to start up a company, whether to expand a business by investing in a new plant or equipment, and whether to put savings in a bank, in bonds, or in the stock market, for example. Furthermore, because the U.S. is the largest economy in the world, its monetary policy also has significant economic and financial effects on other countries.
The object of monetary policy is to influence the performance of the economy as reflected in such factors as inflation, economic output, and employment. It works by affecting demand across the economy—that is, people’s and firms’ willingness to spend on goods and services.
While most people are familiar with the fiscal policy tools that affect demand—such as taxes and government spending—many are less familiar with monetary policy and its tools. Monetary policy is conducted by the Federal Reserve System, the nation’s central bank, and it influences demand mainly by raising and lowering short-term interest rates.
This booklet provides an introduction to U.S. monetary policy as it is currently conducted by answering a series of questions:
How is the Federal Reserve structured?
What are the goals of U.S. monetary policy?
What are the tools of U.S. monetary policy?
How does monetary policy affect the U.S. economy?
How does the Fed decide the appropriate setting for the policy instrument?

How is the Federal Reserve structured?
The Federal Reserve System (called the Fed, for short) is the nation’s central bank. It was established by an Act of Congress in 1913 and consists of the Board of Governors in Washington, D.C., and twelve Federal Reserve District Banks (see the map; for a discussion of the Fed’s overall responsibilities, see The Federal Reserve System: Purposes and Functions).
The Congress structured the Fed to be independent within the government—that is, although the Fed is accountable to the Congress and its goals are set by law, its conduct of monetary policy is insulated from day-to-day political pressures. This reflects the conviction that the people who control the country’s money supply should be independent of the people who frame the government’s spending decisions.
What makes the Fed independent?
Three structural features give the Fed independence in its conduct of monetary policy: the appointment procedure for Governors, the appointment procedure for Reserve Bank Presidents, and funding.
Appointment procedure for Governors
The seven Governors on the Federal Reserve Board are appointed by the President of the United States and confirmed by the Senate. Independence derives from a couple of factors: first, the appointments are staggered to reduce the chance that a single U.S. President could “load” the Board with appointees; second, their terms of office are 14 years—much longer than elected officials’ terms.
Appointment procedure for Reserve Bank Presidents
Each Reserve Bank President is appointed to a five-year term by that Bank’s Board of Directors, subject to final approval by the Board of Governors. This procedure adds to independence because the Directors of each Reserve Bank are not chosen by politicians but are selected to provide a cross-section of interests within the region, including those of depository institutions, nonfinancial businesses, labor, and the public.
Funding
The Fed is structured to be self-sufficient in the sense that it meets its operating expenses primarily from the interest earnings on its portfolio of securities. Therefore, it is independent of Congressional decisions about appropriations.

How is the Fed “independent within the government”?
Even though the Fed is independent of Congressional appropriations and administrative control, it is ultimately accountable to Congress and comes under government audit and review. Fed officials report regularly to the Congress on monetary policy, regulatory policy, and a variety of other issues, and they meet with senior Administration officials to discuss the Federal Reserve’s and the federal government’s economic programs. The Fed also reports to Congress on its finances.
Who makes monetary policy?
The Fed’s FOMC (Federal Open Market Committee) has primary responsibility for conducting monetary policy. The FOMC meets in Washington, D.C., eight times a year and has twelve members: the seven members of the Board of Governors, the President of the Federal Reserve Bank of New York, and four of the other Reserve Bank Presidents, who serve in rotation. The remaining Reserve Bank Presidents contribute to the Committee’s discussions and deliberations.
In addition, the Directors of each Reserve Bank contribute to monetary policy by making recommendations about the appropriate discount rate, which are subject to final approval by the Governors. (See “What are the tools of U.S. monetary policy?”)

What are the goals of U.S. monetary policy?
Monetary policy has two basic goals: to promote “maximum” sustainable output and employment and to promote “stable” prices. These goals are prescribed in a 1977 amendment to the Federal Reserve Act.
What do maximum sustainable output and employment mean?
In the long run, the amount of goods and services the economy produces (output) and the number of jobs it generates (employment) both depend on factors other than monetary policy. These factors include technology and people’s preferences for saving, risk, and work effort. So, maximum sustainable output and employment mean the levels consistent with these factors in the long run.
But the economy goes through business cycles in which output and employment are above or below their long-run levels. Even though monetary policy can’t affect either output or employment in the long run, it can affect them in the short run. For example, when demand weakens and there’s a recession, the Fed can stimulate the economy—temporarily—and help push it back toward its long-run level of output by lowering interest rates. That’s why stabilizing the economy—that is, smoothing out the peaks and valleys in output and employment around their long-run growth paths—is a key short-run objective for the Fed and many other central banks.
If the Fed can stimulate the economy out of a recession, why doesn’t it stimulate the economy all the time?
Persistent attempts to expand the economy beyond its long-run growth path will press capacity constraints and lead to higher and higher inflation, without producing lower unemployment or higher output in the long run. In other words, not only are there no long-term gains from persistently pursuing expansionary policies, but there’s also a price—higher inflation.
What’s so bad about higher inflation?
High inflation is bad because it can hinder economic growth, and for a lot of reasons. For one thing, it makes it harder to tell what a change in the price of a particular product means. For example, a firm that is offered higher prices for its products can have trouble telling how much of the price change is due to stronger demand for its products and how much reflects the economy-wide rise in prices.

Moreover, when inflation is high, it also tends to vary a lot, and that makes people uncertain about what inflation will be in the future. That uncertainty can hinder economic growth in a couple of ways—it adds an inflation risk premium to long-term interest rates, and it complicates further the planning and contracting by businesses and households that are so essential to capital formation.
That’s not all. Because many aspects of the tax system are not indexed to inflation, high inflation distorts economic decisions by arbitrarily increasing or decreasing after-tax rates of return to different kinds of economic activities. In addition, it leads people to spend time and resources hedging against inflation instead of pursuing more productive activities.
Another problem is that a surprise inflation tends to redistribute wealth. For example, when loans have fixed rates, a surprise inflation redistributes wealth from lenders to borrowers, because inflation lowers the real burden of making a stream of payments whose nominal value is fixed.
So should the Fed try to get the inflation rate to zero?
Actually, there’s a lot of debate about that. While some economists have suggested zero inflation as a target, others argue that an inflation rate that’s too low can be a problem. For example, if inflation is very low or close to zero, then short-term interest rates also are likely to be very close to zero. In that case, the Fed might not have enough room to lower short-term interest rates if it needed to stimulate the economy. Of course, the Fed could conduct policy using more unconventional methods (such as trying to reduce long-term interest rates), but it’s not clear that those methods would be as easy to use or as effective. Another problem is that, when inflation is very close to zero, there’s a bigger risk of deflation.
What’s so bad about deflation?
First, let’s talk about the difference between disinflation and deflation. Disinflation just means that the rate of inflation is slowing—say, from 3% a year to 2% a year. Deflation, in contrast, means that there’s a fall in prices; and it’s not just a fall in prices in some sectors—like the familiar falling prices of a lot of computer equipment. Rather, in a deflation, prices are falling throughout the economy, so the inflation rate is negative. That may sound good, if you’re a consumer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุกชนิดของทางเศรษฐกิจส่งผลกระทบต่อนโยบายการเงิน และผู้ตัดสินใจทางการเงินทำให้ประเทศนี้แบบว่าจะได้รับเงินกู้ เพื่อซื้อบ้านหรือรถ หรือให้บริษัท ว่าจะขยายธุรกิจ ด้วยการลงทุนโรงงานใหม่หรืออุปกรณ์ และระบุว่าให้ออม ในธนาคาร พันธบัตร หรือ ในตลาดหุ้นตัวอย่าง นอกจากนี้ เนื่องจากสหรัฐมีเศรษฐกิจใหญ่ที่สุดในโลก นโยบายการเงินยังได้ผลกระทบทางเศรษฐกิจ และการเงินในประเทศอื่น ๆ อย่างมีนัยสำคัญวัตถุประสงค์ของนโยบายการเงินจะมีผลต่อประสิทธิภาพของเศรษฐกิจที่สะท้อนในปัจจัยดังกล่าวเป็นอัตราเงินเฟ้อ ผลผลิตทางเศรษฐกิจ และการจ้างงาน ทำงาน โดยส่งผลกระทบต่อความต้องการทั้งเศรษฐกิจ — นั่นคือ ประชาชนและของบริษัทยินดีที่จะใช้สินค้าและบริการในขณะที่คนส่วนใหญ่คุ้นเคยกับเครื่องมือทางนโยบายที่มีผลต่อความต้องการ — ภาษีและการใช้จ่ายของรัฐบาล — หลายคนไม่คุ้นเคยกับนโยบายการเงินและเครื่องมือของการ นโยบายการเงินจะดำเนินการ โดยรัฐบาลกลางสำรองระบบ ธนาคารกลางของประเทศ และมันมีผลต่อความต้องการ โดยการเพิ่ม และลดอัตราดอกเบี้ยระยะสั้นหนังสือเล่มนี้มีการนำนโยบายการเงินสหรัฐขณะที่มันกำลังจะดำเนินการ โดยตอบชุดคำถาม:วิธีคือการโครงสร้างธนาคารกลางเป้าหมายของนโยบายการเงินของสหรัฐฯ คืออะไรเครื่องมือของนโยบายการเงินของสหรัฐฯ คืออะไรไม่นโยบายการเงินกระทบเศรษฐกิจสหรัฐฯ หรือไม่วิธีไม่เฟดตัดสินใจว่า การตั้งค่าที่เหมาะสมสำหรับเครื่องมือนโยบายวิธีคือการโครงสร้างธนาคารกลางระบบสำรองกลาง (เรียกว่าเฟด สั้น ๆ) เป็นธนาคารกลางของประเทศ ก่อตั้งขึ้น โดยพระราชบัญญัติรัฐสภาในปี 1913 และประกอบด้วยคณะของผู้ว่าราชการใน Washington, dc และสิบสองธนาคารกลางอำเภอธนาคาร (ดูแผนที่ สำหรับคำอธิบายเกี่ยวกับความรับผิดชอบโดยรวมของเฟด ดูระบบสำรองของภาคเดอะ: วัตถุประสงค์และหน้าที่)เฟดเป็นอิสระภายในรัฐบาลโครงสร้างสภา — นั่นคือ แม้ว่าเฟดจะรับผิดชอบต่อสภา และเป้าหมายที่กำหนด โดยกฎหมาย การดำเนินนโยบายการเงินเป็นฉนวนจากแรงกดดันทางการเมืองประจำวัน นี้สะท้อนให้เห็นถึงความเชื่อมั่นว่า คนที่ควบคุมการจัดหาเงินของประเทศควรจะขึ้นอยู่กับคนที่กรอบการตัดสินใจใช้จ่ายของรัฐบาลสิ่งที่ทำให้เฟดอิสระคุณลักษณะโครงสร้างสามให้เฟดเป็นอิสระในการดำเนินนโยบายการเงิน: กระบวนการนัดหมายสำหรับผู้ว่าราชการ กระบวนการนัดหมายสำหรับประธานาธิบดีสำรองธนาคาร และเงินทุนขั้นตอนการนัดหมายสำหรับผู้ว่าราชการเจ็ดผู้ว่าราชการในคณะกรรมการธนาคารกลางแต่งตั้ง โดยประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกา และได้รับการยืนยัน โดยวุฒิสภา เอกราชมาจากสองปัจจัย: ครั้งแรก การนัดหมายจะเหลื่อมกันเพื่อลดโอกาสที่ประธานาธิบดีสหรัฐฯ เดียวสามารถ "โหลด" บอร์ดกับ appointees สอง วาระของพวกเขาคือ 14 ปีซึ่งนานกว่าเงื่อนไขรับการแต่งตั้งเจ้าหน้าที่ขั้นตอนการนัดหมายสำหรับประธานาธิบดีธนาคารสำรองกรรมการผู้จัดการใหญ่ธนาคารสำรองแต่ละห้องในระยะห้าปี โดยธนาคารที่คณะกรรมการ อาจมีการอนุมัติขั้นสุดท้ายโดยคณะกรรมการของผู้ว่าราชการ ขั้นตอนนี้เพิ่มเพื่อความเป็นอิสระเนื่องจากกรรมการธนาคารแต่ละธนาคารไม่ได้เลือก โดยนักการเมือง แต่เลือกให้ระหว่างส่วนของผลประโยชน์ในภูมิภาค รวมทั้งสถาบันฝาก ธุรกิจ nonfinancial แรงงาน และประชาชนจัดหาเงินทุนเฟดจะจัดโครงสร้างให้บางในแง่ที่ว่า เป็นไปตามค่าใช้จ่ายการดำเนินงานจากกำไรสนใจในผลงานของหลักทรัพย์ ดังนั้น จึงเป็นอิสระตั้งตัดสินใจเกี่ยวกับการจัดสรรว่าเฟด "อิสระภายในรัฐบาล"แม้ว่าเฟดเป็นอิสระจัดสรรตั้งและควบคุมดูแล ถูกที่สุดรับผิดชอบต่อสภา และมาภายใต้รัฐบาลตรวจสอบ และทบทวน ติดตามเจ้าหน้าที่รายงานประจำรัฐสภาเกี่ยวกับนโยบายการเงิน นโยบายการกำกับดูแล และปัญหาอื่น ๆ ที่หลากหลาย และพวกเขาพบกับเจ้าหน้าที่บริหารอาวุโสเพื่อหารือเกี่ยวกับโปรแกรมเศรษฐกิจของธนาคารกลางและรัฐบาลกลาง เฟดยังรายงานรวมกลุ่มการเงินของที่ทำให้นโยบายการเงินของเฟดคาดเฟด (กลางตลาดเปิดกรรมการ) มีความรับผิดชอบหลักในการดำเนินนโยบายการเงิน คาดเฟดคงดอกเบี้ยตรงกับใน Washington, dc, 8 ครั้งต่อปี และมีสมาชิกสิบสอง: สมาชิกเจ็ดของคณะของผู้ว่าราชการ ประธานธนาคารกลางของนิวยอร์ก และสี่ประธานาธิบดีอื่นสำรองธนาคาร ที่ทำหน้าที่ในการหมุน ประธานาธิบดีธนาคารสำรองเหลือร่วมสนทนาและอย่างรอบคอบยิ่งขึ้นคณะกรรมการนอกจากนี้ กรรมการธนาคารแต่ละธนาคารนำไปสู่นโยบายการเงินโดยคำแนะนำเกี่ยวกับอัตราส่วนลดที่เหมาะสม ซึ่งอยู่ภายใต้การอนุมัติขั้นสุดท้ายโดยผู้ว่าราชการ (ดู "อะไรเป็นเครื่องมือของนโยบายการเงินสหรัฐอเมริกา")เป้าหมายของนโยบายการเงินของสหรัฐฯ คืออะไรนโยบายการเงินมีเป้าหมายพื้นฐานที่สอง: เพื่อส่งเสริมการจ้างงานและผลผลิตอย่างยั่งยืน "สูงสุด" และ เพื่อส่งเสริม "มีเสถียรภาพ" ราคา เป้าหมายเหล่านี้ถูกกำหนดในการแก้ไขการกระทำของธนาคารกลาง 1977ผลผลิตอย่างยั่งยืนสูงสุดและจ้างหมายความว่าทำอะไรได้บ้างลองรัน จำนวนสินค้าและบริการที่ก่อให้เกิดเศรษฐกิจ (ผลผลิต) และหมายเลขของงาน สร้าง (งาน) ทั้งสองอย่างขึ้นอยู่กับปัจจัยอื่นนอกเหนือจากนโยบายการเงิน ปัจจัยเหล่านี้รวมถึงเทคโนโลยีและประชาชนการกำหนดลักษณะสำหรับการบันทึก ความเสี่ยง และทำงานความพยายาม ดังนั้น ผลลัพธ์สูงสุดอย่างยั่งยืนและการจ้างงานหมายถึง ระดับสอดคล้องกับปัจจัยเหล่านี้ในระยะยาวแต่เศรษฐกิจไปผ่านวงจรธุรกิจที่ผลผลิตและการจ้างงานสูงกว่า หรือต่ำ กว่าระดับการทำงานระยะยาว แม้ว่านโยบายการเงินไม่มีผลกระทบต่อผลผลิตหรือจ้างงานในระยะยาว จะมีผลต่อพวกเขาในระยะสั้น ตัวอย่าง เมื่อความอ่อน และไม่ถดถอย เฟดสามารถกระตุ้นเศรษฐกิจ — ชั่วคราว — และช่วยผลักดันมันกลับไปยังระดับทำงานระยะยาวของผลผลิต โดยลดอัตราดอกเบี้ยได้ นั่นคือเหตุผลที่ stabilizing เศรษฐกิจ — ราบเรียบคือ ยอดเขาและหุบเขาในผลผลิตและการจ้างงานรอบเส้นทางการเติบโตยาว — เป็นเป้าหมายสั้นหลักการเฟดธนาคารกลางอื่น ๆ มากมายถ้าเฟดสามารถกระตุ้นเศรษฐกิจจากการถดถอย ทำไมไม่ได้กระตุ้นเศรษฐกิจตลอดเวลาแบบพยายามขยายเศรษฐกิจนอกเหนือจากเส้นทางของการเจริญเติบโตยาวจะกดข้อจำกัดกำลังการผลิต และทำให้เงินเฟ้อสูงขึ้น และสูงขึ้น ไม่ มีการผลิตงานต่ำหรือผลผลิตสูงในระยะยาว ในคำอื่น ๆ ไม่เพียงแต่จะมีกำไรระยะยาวไม่สามารถใฝ่หานโยบายการคลังขยายตัว แต่มีราคายัง — อัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้นเลวเกี่ยวกับอัตราเงินเฟ้อสูงคืออะไรอัตราเงินเฟ้อสูงจะดีเนื่องจากมันสามารถขัดขวางการเติบโตทางเศรษฐกิจ และ สำหรับเหตุผลมากขึ้น สำหรับสิ่งหนึ่ง ทำให้มันยากที่จะบอกว่า การเปลี่ยนแปลงในราคาของผลิตภัณฑ์เฉพาะอย่างหมายถึงการ ตัวอย่าง บริษัทที่มีราคาสูงสำหรับผลิตภัณฑ์ของบริษัทสามารถมีปัญหาในการบอกจำนวนการเปลี่ยนแปลงราคาที่มีแข็งแกร่ง ต้องผลิตภัณฑ์และจำนวนเพิ่มขึ้นทั้งเศรษฐกิจในราคาสะท้อนถึงนอกจากนี้ เมื่อเงินเฟ้อสูง มันยังมีแนวโน้มที่แตกต่างกันมาก และที่ทำให้คนแน่ใจว่าเงินเฟ้อจะเป็นในอนาคต ความไม่แน่นอนที่สามารถขัดขวางการเติบโตทางเศรษฐกิจในสองวิธีซึ่งจะเพิ่มความพรีเมี่ยมความเสี่ยงเงินเฟ้ออัตราดอกเบี้ยระยะยาว และ complicates เพิ่มเติม การวางแผนและการทำสัญญาธุรกิจและครัวเรือนที่จำเป็นเพื่อให้การก่อตัวของทุนได้ที่ได้ทั้งหมด เนื่องจากด้านในของระบบภาษีไม่ใช่ดัชนีการเงินเฟ้อ อัตราเงินเฟ้อสูง distorts การตัดสินใจทางเศรษฐกิจโดยเพิ่ม หรือลดอัตรา after-tax กลับไปยังกิจกรรมทางเศรษฐกิจต่าง ๆ นอกจากนี้ จะนำไปสู่คนต้องใช้เวลาและทรัพยากร hedging กับเงินเฟ้อแทนใฝ่หากิจกรรมมากขึ้นปัญหาอื่นคือ ว่า เงินเฟ้อแปลกใจที่มีแนวโน้มกระจายให้เลือกมากมาย ตัวอย่าง เมื่อสินเชื่อได้ถาวรราคา เงินเฟ้อยังแปลกใจ redistributes ให้เลือกมากมายจากผู้ให้กู้กับผู้กู้ เนื่องจากเงินเฟ้อช่วยลดภาระงานจริงทำให้กระแสของการชำระเงินที่คงที่มีมูลค่าดังนั้น เฟดควรพยายามให้ได้รับอัตราเงินเฟ้อเป็นศูนย์จริง มีจำนวนมากของการอภิปรายเกี่ยวกับที่ ในขณะที่นักเศรษฐศาสตร์บางคนได้แนะนำศูนย์เงินเฟ้อเป็นเป้าหมาย ผู้อื่นโต้แย้งว่า มีอัตราเงินเฟ้อที่ต่ำเกินไปอาจเป็นปัญหา ตัวอย่าง ถ้าอัตราเงินเฟ้อต่ำมาก หรือใกล้ กับศูนย์ แล้วอัตราดอกเบี้ยระยะสั้นยังมีแนวโน้มจะใกล้ศูนย์ ในกรณี เฟดอาจไม่มีพอที่จะลดอัตราดอกเบี้ยระยะสั้นถ้ามันจำเป็นเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจ แน่นอน เฟดไม่ดำเนินนโยบายที่ใช้วิธีกระเป๋าเพิ่มเติม (เช่นการพยายามลดอัตราดอกเบี้ยระยะยาว), แต่ก็ไม่ชัดเจนว่า จะเป็นวิธีที่ที่ใช้งานง่าย หรือมีประสิทธิภาพมาก ปัญหาอื่นคือ ว่า เมื่อเงินเฟ้อใกล้ศูนย์ มีความเสี่ยงที่ใหญ่ขึ้นของภาวะเงินฝืดเลวเกี่ยวกับภาวะเงินฝืดคืออะไรครั้งแรก พูดคุยเกี่ยวกับความแตกต่างระหว่าง disinflation และภาวะเงินฝืด Disinflation ก็หมายความ ว่า อัตราเงินเฟ้อจะชะลอตัว – พูด จาก 3% ต่อปี 2% ต่อปี ภาวะเงินฝืด คมชัด หมายความ ว่า มีการตกลงราคา และไม่เพียงตกในราคาในบางภาค — ชอบราคาตกคุ้นเคยจำนวนมากของอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ มากกว่า ในภาวะเงินฝืด ราคาจะลดลงตลอดเศรษฐกิจ ดังนั้นอัตราเงินเฟ้อติดลบ ที่อาจเสียงดี หากคุณเป็นผู้บริโภค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นโยบายการเงินกับทุกชนิดของเศรษฐกิจและการตัดสินใจทางการเงินคนในประเทศนี้จะได้รับเงินกู้เพื่อซื้อบ้านใหม่ หรือ รถ หรือ จะเริ่มต้นขึ้น บริษัท จะขยายธุรกิจโดยการลงทุนในโรงงานใหม่ หรืออุปกรณ์ และว่า จะใส่เงินในธนาคาร พันธบัตร หรือในตลาด หุ้นตัวอย่าง นอกจากนี้ เนื่องจากสหรัฐฯ เป็นเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดในโลกนโยบายการเงินยังมีอิทธิพลทางเศรษฐกิจและการเงินที่สำคัญในประเทศอื่น ๆ .
วัตถุของนโยบายการเงินจะมีผลต่อประสิทธิภาพของเศรษฐกิจที่สะท้อนจากปัจจัยต่างๆ เช่น อัตราเงินเฟ้อ ผลผลิตทางเศรษฐกิจและการจ้างงาน มันทำงานโดยมีผลกระทบต่ออุปสงค์ในเศรษฐกิจที่ประชาชนของ บริษัท และความเต็มใจที่จะใช้จ่ายในสินค้าและบริการ
ในขณะที่คนส่วนใหญ่มีความคุ้นเคยกับนโยบายการคลัง เครื่องมือที่มีผลต่อความต้องการ เช่น ภาษี และการใช้จ่ายของรัฐบาล หลายคนคุ้นเคยกับเครื่องมือของนโยบายการเงินน้อยลง นโยบายการเงินจะดำเนินการโดยระบบ Federal Reserve ธนาคารกลางของประเทศและมีอิทธิพลต่อความต้องการส่วนใหญ่โดยการเพิ่มและลดอัตราดอกเบี้ยระยะสั้น
หนังสือเล่มนี้ให้ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับสหรัฐอเมริกานโยบายการเงิน ขณะที่มันถูกดำเนินการโดยการตอบชุดของคำถาม :
ทำไมธนาคารกลางสหรัฐฯสร้าง
สิ่งที่เป็นเป้าหมายของนโยบายการเงินของสหรัฐอเมริกา ?
สิ่งที่เป็นเครื่องมือของนโยบายการเงินของสหรัฐอเมริกา ?
ทำไมนโยบายการเงินที่ส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจของอเมริกา
ทำไมเฟดตัดสินใจเลือกการตั้งค่าที่เหมาะสมสำหรับเครื่องมือนโยบาย

ทำไมธนาคารกลางสหรัฐฯสร้าง
ระบบ Federal Reserve ( เรียกว่าเฟดสำหรับสั้น ) เป็นธนาคารกลางของประเทศ ก่อตั้งขึ้นโดยพระราชบัญญัติของรัฐสภาในปี 1913 และประกอบด้วยคณะกรรมการในวอชิงตัน ดี.ซี. และ Federal Reserve ธนาคาร 12 อำเภอ ( ดูแผนที่สำหรับการอภิปรายของเฟด โดยความรับผิดชอบ เห็นระบบ Federal Reserve : วัตถุประสงค์และหน้าที่ ) .
รัฐสภาที่มีเฟดเป็นอิสระภายในรัฐบาลที่ แม้ว่าเฟดจะรับผิดชอบต่อรัฐสภาและเป้าหมายที่ถูกกำหนดโดยกฎหมาย การปฏิบัติของนโยบายการเงินเป็นฉนวนจากแรงกดดันทางการเมืองแบบวันต่อวันนี้สะท้อนให้เห็นถึงความเชื่อมั่นว่า คนที่ควบคุมปริมาณเงินของประเทศควรเป็นอิสระของคนที่กรอบการตัดสินใจการใช้จ่ายของรัฐบาล
อะไรทำให้เฟดอิสระ
สามคุณสมบัติโครงสร้างให้เฟดความเป็นอิสระในการปฏิบัติของนโยบายการเงิน : ขั้นตอนการแต่งตั้งผู้ว่าการ การนัดขั้นตอนสำหรับประธานาธิบดี , ธนาคารและเงินทุน
กระบวนการแต่งตั้งผู้ว่าการ
7 ผู้ว่าการใน Federal Reserve คณะกรรมการได้รับการแต่งตั้งโดยประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกา และได้รับการยืนยันโดยวุฒิสภา อิสรภาพที่ได้มาจากสองปัจจัยแรก การนัดหมายจะโงนเงนเพื่อลดโอกาสที่ประธานาธิบดีสหรัฐจะโสด " โหลด " กระดานตาม ประการที่สองเงื่อนไขของงาน คือ 14 ปี นานกว่า เงื่อนไขการเลือกตั้ง .

นัดขั้นตอนประธานธนาคารแต่ละธนาคารท่านได้รับการแต่งตั้งให้เป็นระยะห้าปี โดยธนาคารที่เป็นกรรมการของบริษัทฯ และอนุมัติขั้นสุดท้ายโดยคณะกรรมการ .ขั้นตอนนี้เพื่อเพิ่มความเป็นอิสระเพราะกรรมการของแต่ละธนาคารจะไม่เลือกนักการเมือง แต่ถูกเลือกให้ภาพตัดขวางของผลประโยชน์ภายในภูมิภาค รวมทั้งการรับฝาก สถาบันการศึกษา ธุรกิจ แรงงาน nonfinancial และประชาชน .

เงินทุนเฟดมีโครงสร้างเป็นแบบพอเพียงในความรู้สึกว่ามันตรงกับค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานหลักจากรายได้การลงทุนหลักทรัพย์ ดังนั้น จึงเป็นอิสระในการตัดสินใจเกี่ยวกับการจัดสรรรัฐสภา

แล้วจะเลี้ยงอิสระ " ในรัฐบาล "
ถึงแม้ว่าเฟดเป็นอิสระจัดสรรรัฐสภาและการควบคุมการบริหารมันเป็นที่สุดรับผิดชอบต่อรัฐสภาและรัฐบาลมาภายใต้การตรวจสอบและตรวจสอบ เจ้าหน้าที่ประจำรัฐสภารายงานนโยบายการเงินนโยบายกฎระเบียบและความหลากหลายของปัญหาอื่น ๆ และพวกเขาได้พบกับเจ้าหน้าที่ธุรการอาวุโสเพื่อหารือเกี่ยวกับ Federal Reserve และรัฐบาลกลางโปรแกรมทางเศรษฐกิจ เฟดยังรายงานรัฐสภา
ของเงินที่ทำให้นโยบายการเงิน ?
ของเฟด ( FOMC คณะกรรมการสหพันธ์เปิดตลาด ) มีความรับผิดชอบหลักในการดำเนินการนโยบายการเงิน FOMC ประชุมในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. เวลาแปดปีและมีสิบสองสมาชิก : เจ็ดสมาชิกของคณะกรรมการที่ประธานของ Federal Reserve Bank of New York , และสี่ของประธานาธิบดีอื่น ๆธนาคารที่ใช้ในการหมุนที่เหลือสำรองธนาคารประธานสนับสนุนการอภิปรายของคณะกรรมการ และครั้งหน้า
นอกจากนี้ คณะกรรมการของแต่ละธนาคารสนับสนุนนโยบายการเงินโดยให้ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับส่วนลดที่เหมาะสม ซึ่งอาจมีการอนุมัติขั้นสุดท้าย โดยผู้ว่าราชการ ( ดูที่ " สิ่งที่เป็นเครื่องมือของนโยบายการเงินของสหรัฐอเมริกา ? " )

สิ่งที่เป็นเป้าหมายของนโยบายการเงินของสหรัฐอเมริกา ?
นโยบายการเงินมี 2 เป้าหมายพื้นฐาน : เพื่อส่งเสริม " สูงสุด " ผลผลิตและการจ้างงานอย่างยั่งยืน และเพื่อส่งเสริม " ราคามีเสถียรภาพ " เป้าหมายเหล่านี้จะกำหนดใน 1977 แก้ไข Federal Reserve พระราชบัญญัติ .
อะไรออกสูงสุดอย่างยั่งยืน การจ้างงาน และหมายถึงอะไร
ในระยะยาวปริมาณของสินค้าและบริการ เศรษฐกิจผลิต ( Output ) และหมายเลขของงานสร้าง ( จ้าง ) ขึ้นอยู่กับปัจจัยอื่นมากกว่านโยบายการเงิน ปัจจัยเหล่านี้รวมถึงเทคโนโลยีและความต้องการของประชาชนเพื่อการออม ความเสี่ยง และความพยายามในการทำงาน ดังนั้น ผลผลิตและการจ้างงานสูงสุดอย่างยั่งยืน หมายถึง ระดับที่สอดคล้องกับปัจจัยเหล่านี้ในระยะยาว .
แต่เศรษฐกิจไปผ่านวงจรธุรกิจที่ส่งออกและการจ้างงานจะอยู่เหนือหรือใต้ระดับในระยะยาวของพวกเขา แม้ว่านโยบายการเงินไม่สามารถส่งผลให้ผลผลิตหรือการจ้างงานในระยะยาวก็สามารถส่งผลกระทบต่อพวกเขาในเวลาอันสั้น ตัวอย่างเช่น เมื่ออุปสงค์อ่อนตัวและมีภาวะถดถอยเฟดจะกระตุ้นเศรษฐกิจเป็นการชั่วคราว และช่วยผลักดันกลับสู่ระดับผลผลิตของระยะยาวโดยการลดอัตราดอกเบี้ย นั่นคือเหตุผลที่การรักษาเสถียรภาพเศรษฐกิจ นั่นคือ การปรับให้เรียบออกยอดเขาและหุบเขาในผลผลิตและการจ้างงานของพวกเขาในระยะยาวการเจริญเติบโตรอบเส้นทางเป็นเป้าหมายระยะสั้นที่สำคัญสำหรับเฟดและธนาคารกลางอื่นๆ อีกมากมาย
ถ้าเฟดจะกระตุ้นเศรษฐกิจออกจากภาวะถดถอย ทำไมไม่กระตุ้นเศรษฐกิจตลอดเวลา ?
พยายามหมั่นขยายเศรษฐกิจนอกเหนือเส้นทางการเจริญเติบโตในระยะยาวจะกดข้อจำกัดและความสามารถไปสู่ที่สูงขึ้นและอัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้น โดยไม่มีการผลิต การว่างงานต่ำหรือสูงกว่าผลผลิตในระยะยาว ในคำอื่น ๆไม่เพียง แต่จะมีกำไรจากความพยายามผลักดันนโยบายระยะยาวที่ไม่ขยายตัว แต่ยังมีราคาที่อัตราเงินเฟ้อสูงขึ้น
อะไรไม่ดีเกี่ยวกับภาวะเงินเฟ้อที่สูงขึ้น ?
เงินเฟ้อสูงจะไม่ดี เพราะมันสามารถขัดขวางการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ และเหตุผลมากมาย สำหรับสิ่งหนึ่งที่ มันทำให้ยากที่จะบอกได้ว่า การเปลี่ยนแปลงในราคาของผลิตภัณฑ์โดยเฉพาะหมายถึง ตัวอย่างเช่นเป็น บริษัท ที่เสนอในราคาที่สูงขึ้นสำหรับผลิตภัณฑ์ของ บริษัท สามารถมีปัญหาในการบอกวิธีการมากของการเปลี่ยนแปลงราคา เนื่องจากความต้องการที่แข็งแกร่งสำหรับผลิตภัณฑ์ของ บริษัท และวิธีการมาก สะท้อนถึงเศรษฐกิจที่กว้างเพิ่มขึ้นในราคา

นอกจากนี้ เมื่ออัตราเงินเฟ้อสูง และยังมีแนวโน้มที่จะแตกต่างกันมาก และนั่นทำให้คนไม่แน่ใจว่าอัตราเงินเฟ้อ จะเป็นในอนาคตความไม่แน่นอนที่สามารถขัดขวางการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจในไม่กี่วิธีก็เพิ่มความเสี่ยงเงินเฟ้อ พรีเมี่ยม อัตราดอกเบี้ยระยะยาว และมันยุ่งยากต่อการวางแผนและทำสัญญา โดยธุรกิจและครัวเรือนที่มีความสําคัญมากเพื่อสร้างทุน .
ที่ไม่ทั้งหมด เพราะหลาย ๆด้านของระบบภาษีจะไม่สร้างดัชนีกับเงินเฟ้อเงินเฟ้อสูงบิดเบือนการตัดสินใจทางเศรษฐกิจโดยโดยพลการเพิ่มหรือลดอัตราภาษีจากผลตอบแทนที่แตกต่างกันของกิจกรรมทางเศรษฐกิจ นอกจากนี้ มันทำให้คนต้องใช้เวลาและทรัพยากรในการป้องกันความเสี่ยงจากอัตราเงินเฟ้อ แทนการใฝ่หากิจกรรมมากขึ้น .
อีกปัญหาหนึ่งก็คือ เซอร์ไพรส์ ภาวะเงินเฟ้อ มีแนวโน้มที่จะ กระจายความมั่งคั่ง ตัวอย่างเช่นเมื่อเงินให้สินเชื่ออัตราคงที่ทำให้อัตราเงินเฟ้อ redistributes ความมั่งคั่งจากผู้ให้กู้กับผู้กู้ เนื่องจากอัตราเงินเฟ้อลดภาระที่แท้จริงของการชำระเงินที่ระบุค่า กระแสจะคงที่
ดังนั้นเฟดควรพยายามที่จะได้รับอัตราเงินเฟ้อที่ศูนย์
จริงๆ แล้วมีการถกเถียงกันอย่างมากเกี่ยวกับเรื่องนั้น ขณะที่นักเศรษฐศาสตร์บางคนได้แนะนำศูนย์อัตราเงินเฟ้อเป็นเป้าหมายอื่น ๆยืนยันว่าอัตราเงินเฟ้อที่น้อยเกินไปก็เป็นปัญหา ตัวอย่างเช่น ถ้าอัตราเงินเฟ้อต่ำมาก หรือเข้าใกล้ศูนย์แล้วอัตราดอกเบี้ยระยะสั้นยังมีแนวโน้มที่จะอยู่ใกล้กับศูนย์ ในกรณีนั้น เฟดอาจจะไม่ได้มีห้องเพียงพอที่จะลดอัตราดอกเบี้ยระยะสั้น หากต้องการกระตุ้นเศรษฐกิจ แน่นอนเฟดอาจดำเนินการนโยบายการใช้วิธีการแหกคอกมากขึ้น ( เช่นการพยายามที่จะลดอัตราดอกเบี้ยระยะยาว ) แต่มันก็ไม่ชัดเจนว่าวิธีการเหล่านั้นจะเป็นเรื่องง่ายที่จะใช้และมีประสิทธิภาพเป็น อีกปัญหาหนึ่งก็คือ เมื่ออัตราเงินเฟ้อมากใกล้ศูนย์ , มีความเสี่ยงที่ใหญ่กว่าของภาวะเงินฝืด
มีอะไรไม่ดีเกี่ยวกับภาวะเงินฝืด
ตอนแรกLet ' s พูดคุยเกี่ยวกับความแตกต่างระหว่าง disinflation และภาวะเงินฝืด disinflation ก็หมายความว่าอัตราเงินเฟ้อจะชะลอตัว พูดว่า จาก 3% ในปี 2 % ต่อปี ภาวะเงินฝืด ในทางตรงกันข้าม หมายความว่า มันตกอยู่ในราคา และไม่ใช่แค่ราคาที่ลดลงในบางภาค เช่น คุ้นเคยลดลงราคาของมากของอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ แต่ในภาวะเงินฝืดราคาจะลดลงตลอดเศรษฐกิจ ดังนั้นอัตราเงินเฟ้อติดลบ มันอาจฟังดูดี ถ้าคุณเป็นผู้บริโภค