The final voltammetric technique we

The final voltammetric technique we will consider is amperometry, in which we apply a constant potential to the working electrode and measure current as a function of time. Because we do not vary the potential, amperometry does not result in a voltammogram.

One important application of amperometry is in the construction of chemical sensors. One of the first amperometric sensors was developed in 1956 by L. C. Clark to measure dissolved O2 in blood. Figure 11.49 shows the sensor’s design, which is similar to potentiometric membrane electrodes. A thin, gas-permeable membrane is stretched across the end of the sensor and is separated from the working electrode and the counter electrode by a thin solution of KCl. The working electrode is a Pt disk cathode, and a Ag ring anode serves as the counter electrode. Although several gases can diffuse across the membrane, including O2, N2, and CO2, only oxygen undergoes reduction at the cathode

with its concentration at the electrode’s surface quickly reaching zero. The concentration of O2 at the membrane’s inner surface is fixed by its diffusion through the membrane, creating a diffusion profile similar to that in Figure 11.41. The result is a steady-state current proportional to the concentration of dissolved oxygen. Because the electrode consumes oxygen, the sample must be stirred to prevent the depletion of O2 at the membrane’s outer surface.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เทคนิคการ voltammetric สุดท้ายที่เราจะพิจารณาเป็น amperometry ที่เราใช้ค่าคงอาจเกิดขึ้นกับอิเล็กโทรดทำงาน และวัดปัจจุบันเป็นฟังก์ชันของเวลา เนื่องจากเราไม่แตกต่างกันศักยภาพ amperometry ไม่ทำให้เป็น voltammogramโปรแกรมประยุกต์สำคัญที่หนึ่งของ amperometry ในการก่อสร้างของเซนเซอร์ทางเคมีนั้น เซนเซอร์หัวแรกอย่างใดอย่างหนึ่งถูกพัฒนาขึ้นในปี 1956 โดย L. C. Clark ในการวัด O2 ที่ละลายในเลือด รูป 11.49 แสดงออกแบบของเซ็นเซอร์ ซึ่งคล้ายกับขั้วไฟฟ้าเยื่อนชิ เยื่อบาง แก๊สซึมเข้าไปได้ยืดข้ามจุดสิ้นสุดของเซนเซอร์ และแยกออกจากอิเล็กโทรดทำงานและวัดกระแสไฟฟ้า โดย KCl ละลายบาง อิเล็กโทรดทำงานเป็นแคโทดเป็นดิสก์ Pt และขั้วบวกเป็นแหวน Ag เป็นอิเล็กโทรดเคาน์เตอร์ แม้ว่าหลายก๊าซสามารถไหลผ่านเมมเบรน O2, N2, CO2 และออกซิเจนเท่านั้นรวมทั้งผ่านการลดที่แคโทดมีความเข้มข้นของอิเล็กโทรดพื้นผิวได้อย่างรวดเร็วเข้าถึงศูนย์ ความเข้มข้นของ O2 ที่ผิวด้านในของเมมเบรนที่ได้รับการแก้ไข โดยการแพร่ผ่านเยื่อหุ้มเซลล์ การสร้างโปรไฟล์การกระจายเหมือนกับในรูป 11.41 ผลคือ มีสัดส่วนปัจจุบันเสถียรกับความเข้มข้นของออกซิเจนละลายน้ำ เนื่องจากอิเล็กโทรดใช้ออกซิเจน ต้องกวนตัวอย่างเพื่อป้องกันการสูญเสียของ O2 ที่พื้นผิวด้านนอกของเยื่อหุ้มเซลล์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เทคนิค voltammetric สุดท้ายเราจะพิจารณาเป็น amperometry ในการที่เราใช้ศักยภาพอย่างต่อเนื่องเพื่อขั้วไฟฟ้าทำงานและวัดปัจจุบันเป็นหน้าที่ของเวลา เพราะเราไม่ได้แตกต่างกันที่มีศักยภาพ amperometry ไม่ได้ผลใน voltammogram ได้.

หนึ่งโปรแกรมที่สำคัญของ amperometry คือในการก่อสร้างของเซ็นเซอร์เคมี หนึ่งในเซ็นเซอร์ amperometric แรกที่ได้รับการพัฒนาในปี 1956 โดย LC คลาร์กในการวัดการละลาย O2 ในเลือด รูปที่ 11.49 แสดงให้เห็นถึงการออกแบบเซ็นเซอร์ซึ่งจะคล้ายกับขั้วไฟฟ้าเมมเบรน potentiometric บางเยื่อก๊าซซึมเข้าไปเป็นทอดข้ามจุดสิ้นสุดของการเซ็นเซอร์และถูกแยกออกจากขั้วอิเล็กโทรดที่ทำงานและที่เคาน์เตอร์โดยวิธีการแก้ปัญหาบางของโพแทสเซียมคลอไรด์ ขั้วไฟฟ้าทำงานเป็นแคโทดดิสก์ Pt และแหวนขั้วบวก Ag ทำหน้าที่เป็นอิเล็กโทรดที่เคาน์เตอร์ แม้ว่าก๊าซหลายสามารถแพร่ผ่านเยื่อหุ้มเซลล์รวมทั้ง O2, N2 และ CO2 เพียงออกซิเจนผ่านการลดลงที่ขั้วลบ

ที่มีความเข้มข้นของมันที่ผิวของขั้วไฟฟ้าได้อย่างรวดเร็วถึงศูนย์ ความเข้มข้นของ O2 ที่ผิวด้านในของเยื่อหุ้มเซลล์ได้รับการแก้ไขโดยการแพร่ผ่านเยื่อสร้างโปรไฟล์การแพร่กระจายคล้ายกับว่าในรูปที่ 11.41 ผลที่ได้คือมั่นคงของรัฐในปัจจุบันสัดส่วนกับความเข้มข้นของออกซิเจนที่ละลายในน้ำ เพราะสิ้นเปลืองไฟฟ้าออกซิเจนตัวอย่างจะต้องมีการขยับเพื่อป้องกันการสูญเสียของ O2 ที่พื้นผิวด้านนอกของเมมเบรน