that, in order to resist Chinese in

that, in order to resist Chinese invasion, the Prince of Keng Tung had made a deal with the chief of neighbouring hill dwellers to disrupt Chinese supply lines. They raided the caravans as they came over the high passes, seized the pack animals and took them to their villages, where they slaughtered and ate them. The Chinese were defeated four times in four years as a result of these guerrilla tactics (McCleod undated).
The Shan also resisted Burmese authority, particularly when the army was focusing attention on conflicts elsewhere. When tribute demands were excessive, the princes of the muang threatened to appeal to China. Successive kings of Burma were reluctant to have China drawn into their disputes with the Shan, and often moderated their demands. In a well-known palace story, a legendary king of Mandalay muses on the history of Shan rebellions and expresses anxiety in case he should upset the princes (Fielding-Hall 1997).
Another tactic used by the Shan when they felt under threat was to pay tribute to Burma and China as a way of appeasing them both. Some Shan princes owned two sets of tribute clothes that they wore as appropriate on state occasions. There were Chinese and Burmese representatives at some courts who kept an eye on the Shan and reported back to their governments. The British, in an attempt to assess where the real influence lay, listened to the languages spoken at the courts, generally a local form of Tai and either Burmese or Chinese.
At times the Shan tolerated Burmese occupation because of threats of invasion from neighbouring Siam. In the late eighteenth and early nineteenth centuries, following the defeat of the Burmese by the Siamese, the rulers of Chiang Mai sent an army into the Shan states where they captured thousands of people who were forcibly marched to Chiang Mai, Lamphun, Lampang and Nan for resettlement (Grabowsky 1993). In the 1840s the diplomat Thao Sitthimongkhon was sent from Chiang Mai to the Shan states. He reported that 1500 Burmese troops were stationed in Muang Nai and he reckoned there were 20,000 Shan males eligible for Burmese military service if the Siamese should attempt another invasion (Wilson and Hanks 1985).
Although the Shan princes enlisted hill dwellers to help protect them from Burmese and Chinese incursions, they could not be relied on as permanent allies in this fluctuating power game. In the nineteenth century, fear of the Kachin was particularly strong. The Prince of Hsenwi, like other princes, paid many kilos of silver to stop them raiding his state. If not appeased, the Kachin were capable of torching settlements and kidnapping Shan villagers who they sold as slaves.
When the British and French colonised inland Southeast Asia, their representatives were confused by the muang and tribute systems. Europeans put little effort into understanding the concept of ‘areas of influence’ where local deals meant the balance of power was constantly shifting and the aim of the Shan was to maintain a degree of independence. The Europeans wanted clearly defined boundaries marked on accurate maps showing watersheds and mountain ranges. Because they thought they could benefit from a western-style survey, the Chinese and Siamese agreed. In 1893 a British delegation led by Sir George Scott met

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ว่า เพื่อต่อต้านการรุกรานจีน เจ้าเชียงตุงได้ทำข้อตกลงกับหัวหน้าของประเทศเพื่อนบ้านชาวเขาไปรบกวนเส้นอุปทานจีน พวกเอกชนเน้นการพวกเขามาผ่านสูง ยึดสัตว์แพ็ค และใช้พวกเขาในหมู่บ้านของพวกเขา ที่พวกเขาฆ่า และกินพวกเขา จีนได้พ่ายแพ้ 4 ครั้งใน 4 ปีจากนี้ยุทธวิธีกองโจร (McCleod ไหว)ชานยัง resisted พม่าประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อกองทัพถูกเน้นความขัดแย้งอื่น ๆ เมื่อความต้องการของส่วยมีมากเกินไป ปริ๊นซ์ของเมืองการคุกคามยังจีน ต่อกษัตริย์ของพม่าได้ไม่ได้ดึงเข้าไปในข้อที่พิพาทกับชานจีน และมักจะมีควบคุมความต้องการของพวกเขา ในเรื่องพาเที่ยว ตำนานกษัตริย์ของมัณฑะเลย์ muses ในประวัติของฝ่ายไทใหญ่ และแสดงความวิตกกังวลในกรณีที่เขาจะอารมณ์เสียปริ๊นซ์ (ฮอลล์ Fielding 1997)แทอื่นใช้ชานเมื่อพวกเขารู้สึกภายใต้ความเสี่ยงการ ส่งส่วยพม่าและจีนการ appeasing พวกเขาทั้งสองได้ พริ๊นเซซานบางเป็นผ้าส่วยที่พวกเขาสวมตามความเหมาะสมในโอกาสรัฐสองชุด ยังมีจีน และพม่าแทนที่บางสนามที่เก็บตาบนชาน และรายงานกลับไปยังรัฐบาลของตน อังกฤษ ในความพยายามที่จะประเมินซึ่งอิทธิพลจริงวาง ฟังภาษาพูดที่ศาล โดยทั่วไปแบบฟอร์มภายใต้ และพม่า หรือจีนครั้งชานสมพม่าเนื่องจากภัยคุกคามของการบุกรุกจากสยามประเทศ ในเอ eighteenth และช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ศตวรรษ ต่อความพ่ายแพ้ของพม่าโดยสยาม ไม้เชียงใหม่ส่งกองทัพเข้าไปในรัฐฉานที่ซึ่งพวกเขาจับพันคนถูกบังคับให้เดินเรียงไปเชียงใหม่ ลำพูน ลำปาง และน่านสำหรับการตั้งถิ่นฐานใหม่ (Grabowsky 1993) ใน 1840s ทูตเทา Sitthimongkhon ถูกจัดส่งจากเชียงใหม่ถึงรัฐฉาน เขารายงานว่า ทหารพม่า 1500 คุมอยู่ในในเมือง และเขา reckoned มีชายชาน 20000 สิทธิทหารพม่าหากสยามควรพยายามบุกรุกอีก (Wilson และแฮงส์ 1985)แม้ว่าปริ๊นซ์ชานแซชาวเขาเพื่อช่วยปกป้องพวกเขาจากการรุกรานของพม่าและจีน พวกเขาอาจไม่ได้อาศัยในเป็นพันธมิตรถาวรในเกมนี้พลังงานความ กลัวของประเทศไทยได้ไม่แข็งแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในศตวรรษที่ผ่านมา เจ้าของ Hsenwi เช่นอื่น ๆ ปริ๊นซ์ จ่ายหลายกิโลกรัมเงินหยุดพวกเขาดมภ์รัฐของเขา ถ้า ไม่ appeased คะฉิ่นได้สามารถจับคู่ torching และลักพาตัวชาวบ้านไทใหญ่ที่พวกเขาขายเป็นทาสเมื่ออังกฤษและฝรั่งเศส colonised ในประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตัวแทนของตนถูกสับสน โดยระบบการเมืองและส่วย ชาวยุโรปใส่ความพยายามน้อยลงในการทำความเข้าใจเกี่ยวกับแนวคิดของ 'พื้นที่อิทธิพล' ที่เสนอภายในหมายถึง สมดุลของพลังงานที่ถูกขยับตลอดเวลา และจุดมุ่งหมายของชานคือการ รักษาระดับของความเป็นอิสระ ชาวยุโรปต้องการขอบเขตไว้อย่างชัดเจนที่ทำเครื่องหมายบนแผนที่ที่ถูกต้องที่แสดงรูปธรรมและภูเขา เพราะพวกเขาคิดว่า พวกเขาได้ประโยชน์จากการสำรวจสไตล์ตะวันตก จีนและสยามตกลง ใน 1893 พบการมอบหมายอังกฤษนำ โดยเซอร์จอร์จสก็อต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ว่าเพื่อต่อต้านการรุกรานจีน, เจ้าชายแห่งเชียงตุงได้ทำข้อตกลงกับหัวหน้าของเพื่อนบ้านที่อาศัยอยู่บนเนินเขาที่จะทำลายเส้นอุปทานจีน พวกเขาบุกเข้าไปในรถที่พวกเขาเข้ามาในช่วงที่ผ่านมาสูงยึดฝูงสัตว์และพาพวกเขาไปยังหมู่บ้านของพวกเขาที่พวกเขาฆ่าและกินพวกเขา จีนพ่ายแพ้ครั้งที่สี่ในรอบสี่ปีเป็นผลมาจากกลยุทธ์การรบแบบกองโจรเหล่านี้ (McCleod ลายมือ).
ฉานยังต่อต้านอำนาจพม่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อกองทัพได้รับการมุ่งเน้นความสนใจในความขัดแย้งที่อื่น เมื่อความต้องการที่มากเกินไปส่วยเป็นเจ้าชายของเมืองขู่ว่าจะอุทธรณ์ไปยังประเทศจีน พระมหากษัตริย์ต่อเนื่องของพม่าไม่เต็มใจที่จะมีประเทศจีนวาดเป็นข้อพิพาทของพวกเขาด้วยฉานและมักจะมีการตรวจสอบข้อเรียกร้องของ ในเรื่องที่พระราชวังที่รู้จักกันดีเป็นกษัตริย์ในตำนานของมั ณ ฑะเลแรงบันดาลใจในประวัติศาสตร์ของการก่อกบฏฉานและเป็นการแสดงออกถึงความวิตกกังวลในกรณีที่เขาควรจะคว่ำเจ้าชาย (ฟีลดิงฮอลล์ 1997).
กลยุทธ์หนึ่งที่ใช้โดยฉานเมื่อพวกเขารู้สึกว่าภายใต้การคุกคามคือการ จ่ายส่วยให้พม่าและจีนเป็นวิธีการสยบพวกเขาทั้งสอง ฉานบางเจ้าชายเป็นเจ้าของทั้งสองชุดของเสื้อผ้าเครื่องบรรณาการที่พวกเขาสวมตามความเหมาะสมในโอกาสรัฐ มีผู้แทนจีนและพม่าที่สนามบางส่วนที่เก็บตาบนฉานและรายงานกลับไปยังรัฐบาลของพวกเขา อังกฤษในความพยายามที่จะประเมินที่มีอิทธิพลจริงวางฟังภาษาพูดในศาลโดยทั่วไปรูปแบบท้องถิ่นของไทและทั้งพม่าหรือจีน.
ในบางครั้งฉานทนยึดครองพม่าเพราะภัยคุกคามของการบุกรุกจากเพื่อนบ้านสยาม . ในช่วงปลายทศวรรษที่สิบแปดและต้นศตวรรษที่สิบเก้าหลังความพ่ายแพ้ของพม่าโดยสยามปกครองของจังหวัดเชียงใหม่ส่งกองทัพเข้าไปในรัฐฉานที่พวกเขาถูกจับหลายพันคนที่ถูกบังคับให้เดินไปเชียงใหม่ลำพูนลำปางและน่าน สำหรับการตั้งถิ่นฐานใหม่ (Grabowsky 1993) ในยุค 1840 นักการทูตท้าว Sitthimongkhon ที่ถูกส่งจากเชียงใหม่ไปยังรัฐฉาน เขารายงานว่า 1500 ทหารพม่าประจำเมืองนายและเขาคาดคิดมี 20,000 ฉานเพศชายมีสิทธิ์ในการรับราชการทหารพม่าถ้าสยามควรพยายามบุกรุกอื่น (วิลสันและแฮงค์ส 1985).
แม้ว่าเจ้าชายฉานเกณฑ์ชาวเขาที่จะช่วยปกป้องพวกเขาจาก การรุกรานของพม่าและจีนพวกเขาไม่สามารถเป็นที่พึ่งเป็นพันธมิตรถาวรในเกมอำนาจมีความผันผวนนี้ ในศตวรรษที่สิบเก้ากลัวของคะฉิ่นเป็นคนเข้มแข็งโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เจ้าชายแห่ง Hsenwi เช่นเจ้าชายอื่น ๆ หลายกิโลกรัมจ่ายเงินจะหยุดพวกเขาค้นของรัฐ ถ้าไม่ได้สำราญใจ, คะฉิ่นมีความสามารถในการชำระหนี้และ torching ลักพาตัวชาวบ้านฉานผู้ที่พวกเขาขายเป็นทาส.
เมื่ออังกฤษและฝรั่งเศสอาณานิคมในประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ตัวแทนของพวกเขาได้รับการสับสนโดยเมืองและระบบส่วย ชาวยุโรปใช้ความพยายามน้อยลงในการทำความเข้าใจแนวคิดของ 'พื้นที่อิทธิพลของ' ซึ่งหมายถึงข้อเสนอในท้องถิ่นดุลแห่งอำนาจได้รับการขยับอย่างต่อเนื่องและจุดมุ่งหมายของฉานคือการรักษาระดับของความเป็นอิสระ ยุโรปต้องการขอบเขตชัดเจนการทำเครื่องหมายบนแผนที่ที่ถูกต้องแสดงแหล่งต้นน้ำและภูเขา เพราะพวกเขาคิดว่าพวกเขาจะได้ประโยชน์จากการสำรวจสไตล์ตะวันตกจีนและไทยได้ตกลงกัน ในปี 1893 คณะผู้แทนของอังกฤษนำโดยเซอร์จอร์จได้พบกับสกอตต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นั่น เพื่อต่อต้านการรุกรานจีน เจ้าชายแห่งเชียงตุง ได้ทำข้อตกลงกับหัวหน้าของประเทศเพื่อนบ้านในเนินเขาที่จะทำลายเส้นอุปทานจีน พวกเขาบุกเข้าไปในกองคาราวานที่พวกเขาข้ามผ่านสูง ยึดฝูงสัตว์ และพาพวกเขาไปยังหมู่บ้านของพวกเขาที่พวกเขาฆ่าและกินพวกเขาจีนชนะสี่ครั้งในรอบ 4 ปี เป็นผลจากยุทธวิธีกองโจรเหล่านี้ ( mccleod ความทันสมัย ) .
ฉานยังต่อต้านพม่าอำนาจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อกองทัพถูกเน้นความสนใจต่อความขัดแย้งในที่อื่น ๆ เมื่อความต้องการส่วยเป็นมากเกินไป เจ้าชายแห่งเมืองขู่ว่าจะอุทธรณ์ไปยังประเทศจีนกษัตริย์ต่อเนื่องของพม่าไม่เต็มใจที่จะมีจีนวาดเป็นข้อพิพาทกับฉาน และมักจะดูแลความต้องการของพวกเขา ในเรื่องวังที่รู้จักกันดีในตำนานกษัตริย์แห่งมัณฑะเลย์ Muses ในประวัติศาสตร์ของฉานการก่อกบฏและแสดงความกังวลกรณีที่เขาควรจะโกรธเจ้านาย ( ทุ่งโถง 1997 ) .
รูปอื่นที่ใช้โดยกองทัพเมื่อพวกเขารู้สึกว่าถูกคุกคามคือการจ่ายส่วยให้พม่าและจีนเป็นวิธีเอาใจพวกเขาทั้งสอง บางองค์จะเป็นเจ้าของสองชุดของเสื้อผ้าที่พวกเขาสวมใส่เป็นบรรณาการเหมาะสมกับสภาวะโอกาส มีตัวแทนที่จีนและพม่า บางศาลที่เฝ้าดูชานและรายงานกลับไปที่รัฐบาล อังกฤษในความพยายามที่จะประเมิน ซึ่งอิทธิพลจริง วาง ฟังภาษาพูดที่ศาลโดยทั่วไปเป็นท้องถิ่นรูปแบบของไทและทั้งพม่าหรือจีน
เวลาฉานพม่ายอมรับอาชีพเพราะภัยคุกคามของการรุกรานจากประเทศเพื่อนบ้าน สยาม ในช่วงต้นศตวรรษที่สิบเก้าสิบแปดสายและต่อความพ่ายแพ้ของพม่า โดย สยาม ,