Phosphorescence is quite rare in na

Phosphorescence is quite rare in natural near-colorless
diamonds, and its presence has been used to indicate
a synthetic origin, as many such gems grown at
high pressures and temperatures display some phosphorescence
(Shigley et al., 2002). In our study, however,
we recorded measurable phosphorescence on 56
of the 94 natural-color diamonds examined (see
G&G Data Depository), with an intensity ranging
from very weak to moderate, except for a few colors
such as gray-green and blue that phosphoresce quite
strongly (again, see Eaton-Magana et al., 2008). None
of the irradiated diamonds we tested showed measurable
phosphorescence. In our samples, there was a
larger variety of peak shapes and positions in the
phosphorescence than fluorescence spectra across all
bodycolors, but general consistency within most
bodycolors. Diamonds showing phosphorescence
that is strong or that appears anomalous from the
spectra obtained for natural stones may be suspect.
Some diamonds showing strong phosphorescence
(i.e., gray-green [most of which were chameleon]
stones) are discussed in detail below, and the remaining
bodycolors will be briefly summarized.
The empirical boundaries employed for describing
phosphorescence spectra were: very weak, less than 5
counts; weak, 5–20 counts; moderate, 20–100 counts;
strong, 100–300 counts; and very strong, >300 counts.
When recording phosphorescence spectra, we evaluated
its half-life instead of its duration. Half-life is
defined as the time necessary for the initial intensity
to decrease by one-half (see Watanabe et al., 1997). The
more common term in gemology, duration, may be
appropriate for visual observations, but it is actually a
combination of two independent variables: initial
intensity and the rate of decay. With phosphorescence
spectroscopy, we are able to separate these variables to
better distinguish one diamond from another.
Additionally, the observed duration may be influenced
not only by initial intensity, but also by the size of the
stone. Therefore, half-life is preferable as it provides a
better measure of the differences between the rates of
phosphorescence decay because it is not influenced by
these other factors. The longer the half-life is, the
slower the rate of phosphorescence decay will be.
Additionally, the shape of the decay curve (i.e., the rate
at which intensity decreases with time) can indicate
the mechanism causing the phosphorescence (again,
see Watanabe et al., 1997).
Within most of the color groups, there were wide
variations in calculated half-lives, with values
between 0.2 and 4.8 seconds (for comparison, the halflife
of the Hope Diamond is 8.2 seconds and the
longest half-life we measured was 25.2 seconds [B234]).
The pink diamonds phosphoresced at weak-tomoderate
intensity in a variety of wavelengths (halflife:
0.2–4.8 seconds). Two of the four yellow diamonds
showed very weak phosphorescence centered
at ~600 nm (half-life: 1.3–3.5 seconds); the other two
did not show measurable phosphorescence. The
three fancy white diamonds phosphoresced at moderate-to-strong
intensity at ~450 and ~490 nm, identical
to their fluorescence (half-life: 1.2–2.1 seconds).
Six of 10 diamonds in the yellow-green group phosphoresced;
they generally showed weak phosphorescence
at 570–585 nm (half-life: 1.7–4.7 seconds).
Seven violet and three type Ia blue-gray diamonds
had weak-to-moderate phosphorescence at 565 nm
(half-life: 0.25–4.2 seconds), and 4 of the 11 orange
diamonds showed weak phosphorescence at a variety
of wavelengths. None of the brown diamonds
showed phosphorescence.
Therefore, while pink and orange diamonds
showed a variety of phosphorescence patterns within
their bodycolor range, we observed consistency within
the color range for the other diamonds tested. Of
particular interest were the gray-green (including
chameleon) diamonds.
All eight gray-green (including chameleon) diamonds
in the Aurora Butterfly collection and the four
tested at GIA exhibited moderate phosphorescence

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Phosphorescence จะค่อนข้างหายากในธรรมชาติใกล้ไม่มีสีเพชร และสถานะของตนถูกใช้เพื่อบ่งชี้มาสังเคราะห์ อัญมณีดังกล่าวเติบโตที่มากความดันสูงและอุณหภูมิแสดง phosphorescence บาง(Shigley et al., 2002) ในการศึกษาของเรา อย่างไรก็ตามเราบันทึก phosphorescence วัดบน 56เพชรธรรมชาติสี 94 (ดูการตรวจสอบG & G ฝากข้อมูล), มีความรุนแรงตั้งแต่การจากอ่อนมากบรรเทา ยกเว้นสำหรับบางสีเช่นสีเขียวสีเทาและสีน้ำเงินที่ phosphoresce มากขอ (อีกครั้ง ดูเอตัน Magana et al., 2008) ไม่มีเพชร irradiated ที่เราทดสอบแสดงให้เห็นว่าวัดphosphorescence ในตัวอย่างของเรา มีการหลากหลายขนาดใหญ่รูปร่างสูงและตำแหน่งในการphosphorescence กว่า fluorescence แรมสเป็คตราทั้งหมดbodycolors แต่ความสอดคล้องกันทั่วไปในที่สุดbodycolors เพชรแสดง phosphorescenceที่มีความแข็งแรง หรือที่ปรากฏ anomalous จากการแรมสเป็คตราได้หินธรรมชาติอาจสงสัยบางเพชรแสดงแข็ง phosphorescence(เช่น เทาเขียว [ซึ่งส่วนใหญ่ถูก chameleon]หิน) จะกล่าวถึงในรายละเอียดด้านล่าง และเหลือbodycolors จะสรุปสั้น ๆขอบเขตผลการว่าจ้างในการมีแรมสเป็คตรา phosphorescence: อ่อนมาก น้อยกว่า 5นับ อ่อนแอ ตรวจนับ 5-20 ปานกลาง ตรวจนับ 20 – 100แข็งแรง การตรวจนับ 100 – 300 และแข็ง แรงมาก > 300 นับเมื่อบันทึกแรมสเป็คตรา phosphorescence เราประเมินของ half-life แทนระยะเวลา มี half-lifeกำหนดเป็นเวลาจำเป็นสำหรับการเริ่มต้นความรุนแรงลดลง โดยครึ่ง (ดูเบะและ al., 1997) ที่เงื่อนไขทั่วไปใน gemology ระยะเวลา อาจจะเหมาะสมสำหรับการสังเกตภาพ แต่เป็นการชุดของตัวแปรอิสระสอง: เริ่มต้นความเข้มและอัตราการผุ มี phosphorescenceก เราจะสามารถแยกตัวแปรเหล่านี้ดีกว่า แยกเพชรหนึ่งจากนอกจากนี้ ระยะเวลาสังเกตอาจมีผลมาไม่เพียงแต่ โดยความเข้มเริ่มต้น แต่ยัง ตามขนาดของการหิน ดังนั้น half-life ใช้มันให้เป็นวัดความแตกต่างระหว่างราคาของดีphosphorescence เสื่อมสลายเนื่องจากไม่ได้รับอิทธิพลจากปัจจัยเหล่านี้อื่น ๆ มี half-life อีกต่อไป การอัตราการผุ phosphorescence จะช้านอกจากนี้ รูปร่างของเส้นโค้งการผุ (เช่น อัตราที่เข้มข้นที่ลดลงกับเวลา) สามารถระบุได้กลไกที่ก่อให้เกิด phosphorescence (อีกดูเบะและ al., 1997)ภายในส่วนใหญ่ของกลุ่มสี มีมากมายในการคำนวณครึ่งชีวิต มีค่าระหว่าง 0.2 และ 4.8 วินาที (สำหรับการเปรียบเทียบ การ halflifeเพชรโฮปเป็น 8.2 วินาทีและhalf-life ยาวที่สุดที่เราวัดได้ 25.2 วินาที [B234])Phosphoresced เพชรสีชมพูที่อ่อนแอ-tomoderateความเข้มหลายความยาวคลื่น (halflife:0.2-4.8 วินาที) 2 เพชรสีเหลือง 4พบแปลก phosphorescence อ่อนมากที่ ~ 600 nm (half-life: 1.3-3.5 วินาที); อีกสองไม่ได้แสดง phosphorescence วัด ที่เพชรสีขาวแฟนซี 3 phosphoresced ที่ปานกลางไปแข็งแรงความเข้มที่ ~ 450 และ ~ 490 nm เหมือนการ fluorescence ของพวกเขา (half-life: 1.2-2.1 วินาที)หกข้าวหลาม 10 ในกลุ่มสีเหลืองอมเขียว phosphorescedพวกเขาพบว่า phosphorescence อ่อนแอโดยทั่วไปที่ 570-585 nm (half-life: 1.7 – 4.7 วินาที)ม่วงเจ็ดและสามชนิด Ia เพชรสีน้ำเงินเทามี phosphorescence อ่อนแอปานกลางที่ 565 nm(half-life: 0.25 – 4.2 วินาที), และ 4 11 สีส้มเพชรพบ phosphorescence อ่อนแอที่หลากหลายของความยาวคลื่น ไม่มีเพชรสีน้ำตาลphosphorescence แสดงดังนั้น ในขณะที่เพชรสีชมพู และสีส้มแสดงให้เห็นความหลากหลายของรูปแบบ phosphorescence ภายในช่วง bodycolor เราตรวจสอบความสอดคล้องภายในช่วงสีสำหรับเพชรอื่น ๆ ที่ทดสอบ ของสีเทาเขียว (รวมได้เฉพาะดอกเบี้ยกิ้งก่าเปลียนสี) เพชรทั้งหมด 8 สีเทาเขียว (รวม chameleon) เพชรชุดผีเสื้อออโรราและสี่ทดสอบที่ phosphorescence ปานกลางเกียที่จัดแสดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟอสฟอรัสค่อนข้างหายากในธรรมชาติที่อยู่ใกล้ไม่มีสีเพชรและการปรากฏตัวของมันได้ถูกนำมาใช้เพื่อแสดงให้เห็นที่มาสังเคราะห์เป็นจำนวนมากเช่นอัญมณีเติบโตที่แรงกดดันและอุณหภูมิสูงแสดงบางฟอสฟอรัส(Shigley et al., 2002) ในการศึกษาของเรา แต่เราบันทึกฟอสฟอรัสที่วัดได้56 94 เพชรธรรมชาติสีตรวจสอบ (ดูG & G Data ฝาก) ที่มีความรุนแรงตั้งแต่จากอ่อนแอมากถึงปานกลางยกเว้นไม่กี่สีเช่นสีเทาสีเขียวและสีฟ้าที่แสงวาวค่อนข้างขอ (อีกครั้งเห็น Eaton-Magana et al., 2008) ไม่มีของเพชรที่ผ่านการฉายรังสีการทดสอบแสดงให้เห็นว่าเราสามารถวัดฟอสฟอรัส ในตัวอย่างของเรามีความหลากหลายขนาดใหญ่ของรูปทรงและตำแหน่งสูงสุดในฟอสฟอรัสกว่าสเปกตรัมการเรืองแสงในทุกbodycolors แต่ความสอดคล้องกันทั่วไปมากที่สุดภายในbodycolors เพชรแสดงฟอสฟอรัสที่มีความแข็งแรงหรือที่ปรากฏความผิดปกติจากสเปกตรัมได้รับสำหรับหินธรรมชาติอาจจะเป็นผู้ต้องสงสัย. เพชรบางคนแสดงฟอสฟอรัสที่แข็งแกร่ง(เช่นสีเทาสีเขียว [ซึ่งส่วนใหญ่เป็นกิ้งก่า] หิน) จะกล่าวถึงในรายละเอียดด้านล่างและส่วนที่เหลือbodycolors จะสรุปสั้น ๆ . ขอบเขตการทดลองใช้ในการอธิบายสเปกตรัมฟอสฟอรัสคืออ่อนแอมากน้อยกว่า 5 นับ; อ่อนแอนับ 5-20; ปานกลาง 20-100 นับ; แข็งแกร่งนับ 100-300; และแข็งแรงมาก> 300 นับ. เมื่อบันทึกสเปกตรัมฟอสฟอรัสเราประเมินครึ่งชีวิตแทนระยะเวลาของมัน ครึ่งชีวิตถูกกำหนดให้เป็นเวลาที่จำเป็นสำหรับความเข้มของการเริ่มต้นที่จะลดลงครึ่งหนึ่ง(ดู Watanabe et al., 1997) ระยะพบมากในอัญมณีระยะเวลาอาจจะเป็นที่เหมาะสมสำหรับการสังเกตภาพแต่มันเป็นจริงรวมกันของสองตัวแปรอิสระ: เริ่มต้นความรุนแรงและอัตราการสลายตัว ด้วยฟอสฟอรัสสเปกโทรสโกที่เราสามารถที่จะแยกตัวแปรเหล่านี้จะดีกว่าที่เห็นความแตกต่างหนึ่งเพชรจากที่อื่น. นอกจากนี้ในช่วงระยะเวลาที่สังเกตอาจได้รับผลกระทบไม่เพียง แต่โดยความรุนแรงครั้งแรก แต่ยังตามขนาดของหิน ดังนั้นครึ่งชีวิตเป็นที่นิยมในขณะที่มันมีตัวชี้วัดที่ดีขึ้นของความแตกต่างระหว่างอัตราการสลายตัวของฟอสฟอรัสเพราะไม่ได้รับอิทธิพลจากปัจจัยอื่นๆ เหล่านี้ อีกต่อไปที่มีครึ่งชีวิตที่ช้าลงอัตราการสลายตัวของฟอสฟอรัสจะเป็น. นอกจากนี้รูปร่างของเส้นโค้งการสลายตัว (เช่นอัตราที่ความรุนแรงจะลดลงตามเวลา) สามารถบ่งบอกถึงกลไกที่ก่อให้เกิดฟอสฟอรัสนี้(อีกครั้งเห็นวาตานาเบะet al., 1997). ภายในส่วนใหญ่ของกลุ่มสีที่มีหลากหลายรูปแบบในการคำนวณครึ่งชีวิตที่มีค่าระหว่าง0.2 และ 4.8 วินาที (เปรียบเทียบ Halflife ของเพชรโฮปคือ 8.2 วินาทีและยาวที่สุดครึ่งชีวิตเราวัดเป็น 25.2 วินาที [B234]). เพชรสีชมพู phosphoresced ที่อ่อนแอ tomoderate ความเข้มในความหลากหลายของความยาวคลื่น (Halflife: 0.2-4.8 วินาที) สองในสี่เพชรสีเหลืองแสดงให้เห็นฟอสฟอรัสอ่อนแอมากศูนย์กลางประมาณ600 นาโนเมตร (ค่าครึ่งชีวิต: 1.3-3.5 วินาที); อีกสองคนไม่ได้แสดงฟอสฟอรัสที่วัด สามเพชรแฟนซีสีขาว phosphoresced ที่ปานกลางถึงที่แข็งแกร่งเข้มที่~ 450 ~ 490 นาโนเมตรที่เหมือนกันในการเรืองแสงของพวกเขา(ครึ่งชีวิต: 1.2-2.1 วินาที). หก 10 เพชรในกลุ่มสีเหลืองสีเขียว phosphoresced; พวกเขาโดยทั่วไป แสดงให้เห็นว่าอ่อนแอฟอสฟอรัสที่570-585 นาโนเมตร (ค่าครึ่งชีวิต: 1.7-4.7 วินาที). เซเว่นสีม่วงและสามชนิด Ia เพชรสีฟ้าเทามีฟอสฟอรัสอ่อนแอถึงปานกลางที่565 นาโนเมตร(ค่าครึ่งชีวิต: 0.25-4.2 วินาที) และ 4 ใน 11 สีส้มเพชรแสดงให้เห็นฟอสฟอรัสอ่อนแอที่หลากหลายของความยาวคลื่น ไม่มีของเพชรสีน้ำตาลแสดงให้เห็นฟอสฟอรัส. ดังนั้นในขณะที่เพชรสีชมพูและสีส้มแสดงให้เห็นความหลากหลายของรูปแบบฟอสฟอรัสภายในช่วงbodycolor ของพวกเขาเราสังเกตเห็นความสอดคล้องภายในช่วงสีสำหรับเพชรอื่นๆ ที่ผ่านการทดสอบ ของที่น่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นสีเทาสีเขียว(รวมถึงกิ้งก่า) เพชร. ทั้งแปดสีเทาสีเขียว (รวมถึงกิ้งก่า) เพชรในคอลเลกชันออโรราผีเสื้อและสี่ทดสอบที่จีไอเอจัดแสดงฟอสฟอรัสในระดับปานกลาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พรายน้ำค่อนข้างหายากในธรรมชาติใกล้เพชรไม่มีสี
และตนได้ถูกใช้เพื่อบ่งชี้ถึงการกำเนิดสังเคราะห์เป็นอัญมณีมากมายเช่นปลูกที่แรงดันสูงและอุณหภูมิแสดง

บางเรืองแสง ( shigley et al . , 2002 ) ในการศึกษาของเรา อย่างไรก็ตาม เราบันทึกการวัดการเรืองแสงบน 56

ของ 94 สีธรรมชาติ เพชรตรวจสอบ ( ดู
g &ข้อมูลรับฝาก )กับความเข้มตั้งแต่
จากอ่อนมากถึงปานกลาง ยกเว้นไม่กี่สี เช่น เทา เขียว และน้ำเงิน

ขอ ( อีกครั้ง phosphoresce นั้นค่อนข้างดู Eaton มากานา et al . , 2008 ) ไม่มี
ของเพชรที่ผ่านการฉายรังสีที่เราทดสอบ พบที่วัด
เรืองแสง . ในตัวอย่างของเรามีขนาดใหญ่กว่า
หลากหลายรูปทรงและตำแหน่งสูงสุดในการเรืองแสงเรืองแสงในสเปกตรัมมากกว่า

bodycolors แต่โดยทั่วไปภายใน bodycolors ที่สุด

เพชรแสดงการเรืองแสง
ที่แข็งแรงหรือที่ปรากฏความผิดปกติจาก
จะมีค่าสำหรับหินธรรมชาติ อาจจะสงสัยว่า .

พรายน้ำเพชรแสดงที่แข็งแกร่ง ( เช่น สีเทา สีเขียว [ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นกิ้งก่า ]
หิน ) จะกล่าวถึงในรายละเอียดด้านล่าง และ bodycolors ที่เหลือจะเป็นช่วงสั้น ๆ

)เชิงประจักษ์ที่ใช้อธิบายขอบเขต
เรืองแสงสเปกตรัมคืออ่อนแอมาก น้อยกว่า 5
. ; อ่อน , 5 – 20 นับ ; ปานกลาง , 20 – 100 นับ ;
แข็งแรง , 100 – 300 ครั้ง และแข็งแรงมาก > 300 นับ .
เมื่อบันทึกการเรืองแสงนี้ เราประเมิน
ครึ่งชีวิตของมันแทนของ ระยะเวลา ครึ่งชีวิตคือ
กำหนดเวลาที่จําเป็นสําหรับ
ความรุนแรงเริ่มต้นจะลดลงครึ่งหนึ่ง ( ดูวาตานาเบะ et al . , 1997 )
ทั่วไปมากขึ้นในระยะใน Gemology , ระยะเวลา , อาจจะเหมาะสมสำหรับการสังเกตภาพ

แต่มันเป็นจริงการรวมกันของสองตัวแปรอิสระ : ความรุนแรงเริ่มต้น
และอัตราของการสลายตัว กับพรายน้ำ
สเปกโทรสโกปี เราสามารถแยก ตัวแปรเหล่านี้

ดีกว่าแยกเพชรหนึ่งจากอีก
นอกจากนี้และระยะเวลาที่อาจจะมีผลต่อความเข้ม
ไม่เพียง แต่เริ่มต้น แต่ด้วยขนาดของ
หิน ดังนั้น ครึ่งชีวิตเป็นที่นิยมเป็นมันมี
ดีกว่าวัดของความแตกต่างระหว่างอัตรา
พรายน้ำผุเพราะมันไม่มีอิทธิพลต่อ
ปัจจัยอื่น ๆเหล่านี้ อีกครึ่งชีวิตคือ
ช้าลงอัตราพรายน้ำผุจะ .
นอกจากนี้รูปร่างของเส้นโค้งการสลายตัว ( เช่นอัตรา
ที่ความเข้มลดลงด้วยเวลา ) สามารถบ่งบอกถึง
กลไกก่อให้เกิดการเรืองแสง ( อีกครั้ง
เห็นวาตานาเบะ et al . , 1997 ) .
ภายในส่วนใหญ่ของกลุ่มสี มีหลากหลายรูปแบบในค่าครึ่งชีวิต

ระหว่าง 0.2 กับค่า 4.8 วินาที ( สำหรับการเปรียบเทียบ , ครึ่งอายุ
ของเพชรคือ 8.2 วินาที
ครึ่งชีวิตเราวัดยาว 25.2 วินาที [ b234 ] )

phosphoresced สีชมพูเพชรที่ความเข้ม tomoderate อ่อนแอในความหลากหลายของความยาวคลื่น ( ครึ่งอายุ :
0.2 – 4.8 วินาที ) สองสี่เพชรสีเหลือง

ที่เป็นศูนย์กลางให้อ่อนแอมากเรืองแสง ~ 600 nm ( ครึ่งชีวิต - : 1.3 – 3.5 วินาที ) ; 2
ไม่ได้แสดงการวัดการเรืองแสง .
เพชรแฟนซีขาวสาม phosphoresced ที่ปานกลางถึงเข้มที่แข็งแรง
~ แล้ว ~ 290 nm เหมือนกัน
จะเรืองแสง ( ครึ่งชีวิต - : 1.2 – 2.1 วินาที ) .
6 10 เพชรในกลุ่มสีเขียว เหลือง phosphoresced ;
พวกเขามักพบ
เรืองแสงอ่อนที่ 570 ( 585 nm ( ครึ่งชีวิต 1.7 – 4.7 วินาที )
7 สีม่วงและสีฟ้าไอโอวาสีเทาเพชร
3 ประเภทมีการเรืองแสงอ่อนปานกลางที่ 565 nm
( ครึ่งชีวิต - : 0.25 – 4.2 วินาที ) , และ 4 ของ 11 ส้ม
เพชร พบอ่อนเรืองแสงที่ความหลากหลาย
ความยาวคลื่น . ไม่มีของ
เพชรสีน้ำตาล มีพรายน้ำ .
ดังนั้น ในขณะที่สีชมพูและสีส้มเพชร
แสดงความหลากหลายของรูปแบบการเรืองแสงภายใน
ช่วงบอดี้ คัลเลอร์ของพวกเขา เราตรวจสอบความสอดคล้องภายใน
ช่วงสีเพชรอื่น ๆทดสอบ ของ
น่าสนใจโดยเฉพาะเป็นสีเทาเขียว ( รวมทั้ง
กิ้งก่า ) เพชร .
8 สีเทาเขียว ( รวมทั้งกิ้งก่า ) เพชร
ในออโรราผีเสื้อคอลเลกชันและสี่
ทดสอบใน Gia มีพรายน้ำ ปานกลาง