As the ink dries on the paris negot

As the ink dries on the paris negotiations,and i finally get bake home from there,I can't but help find myself wading through all the news coverage and rather than feeling the same elation and satisfaction that seems to radiate out of every article,photograph,and news interview,i oddly find myself feeling more alone and more confused than ever before.
It's official.I am now becoming that person i always said i wouldn't:the grumpy,ranting pessimist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมึกแห้งบน การเจรจาปารีส และสุดท้ายได้รับอบบ้านจาก ฉันไม่สามารถ แต่ช่วยค้นหาเอง wading ผ่านข่าวทั้งหมด และแทนความรู้สึกเดียวกับความอิ่มเอมใจและความพึงพอใจที่ดูเหมือนจะแผ่ ออกทุกบทความ ภาพถ่าย ข่าวสัมภาษณ์ ฉันร้างพบตัวเองความรู้สึกเพียงอย่างเดียวมาก และสับสนมากขึ้นกว่าเดิม มันเป็นทางการ ผม:ตอนนี้เป็นคนที่ผมบอกเสมอว่า ฉันจะไม่: pessimist ranting ไม่พอใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นหมึกแห้งกับการเจรจาปารีสและในที่สุดผมก็จะได้รับบ้านอบจากที่นั่นฉันไม่สามารถช่วย แต่พบว่าตัวเองเดินลุยผ่านทุกข่าวและมากกว่าความรู้สึกอิ่มเอมใจเดียวกันและความพึงพอใจที่ดูเหมือนว่าจะแผ่ออกมาจากทุกบทความ, การถ่ายภาพและข่าวสัมภาษณ์ผมผิดปกติพบว่าตัวเองรู้สึกเพียงอย่างเดียวมากขึ้นและสับสนมากขึ้นกว่าที่เคย.
มัน official.I กำลังตอนนี้กลายเป็นคนที่ผมพูดเสมอว่าผมจะไม่พอใจคุยโวโลกในแง่ร้าย