After waking up with a jolt, the gi

After waking up with a jolt, the girl laid in bed a few seconds longer. Reaching over to switch on her bedside lamp, she tried to remember exactly what had stolen her sweet slumber away. When she couldn’t, the brunette swung her legs over the side of the bed and heaved herself up. Checking the time on her phone, she snorted when she saw it was midnight- the witching hour. Knowing that sleep would only evade her, she left her bedroom for the kitchen, a good cup of coffee on her mind.

As she passed by her front door, a chill spread like liquid fire down her spine. It’s only winter, she told herself, focusing again on the coffee plan. Measuring out scoops, water, and preparing her cup kept her occupied, but as the dark liquid boiled, she had nothing left to keep her mind from wandering off. The chill returned and she couldn’t help but glance behind her to the front door. It stood there innocently enough, just like always. The dead bolt was still in place and she could see nothing amiss with it. Turning back to her coffee, she did her best to forget about the feeling.

With her cup in hand, she started back towards her bedroom. As she walked by the front door, she decided that a quick glance out of the peep hole would help calm her restless mind. The chill worsened with each step she took towards the door and further away from the safety and warmth of her blankets. She pressed her empty hand against the cold, metal door and took a deep breath before leading her eye to the peep hole.

At first, she could only see an inky blackness and somehow seemed to swirl in itself. When she blinked in surprise, the void melted away. She wished it hadn’t. In it’s place, there stood what she could only guess was once a man. The limbs were long and inhumanly awkward, with bulky joints branching off into several arms, not unlike the branches of a tree. The creature was drapped in a black suit, somehow manking the thing more nightmarish to her. The icing on the proverbial cake, however, was what passed as the hellish thing’s face. It was as though her mind blurred the ghastly visage to spare itself further shock and horror.

She shoved herself away from the door with the hand still pressed against it. The scalding mug of coffee fell, the liquid burning her bare legs as she fell backwards and tried to crawl away from the door. She knew, somehow, that her mind hadn’t been playing tricks on her. As she crab walked away from the door, she watched as tendrels as black as the void she first saw snake around through the cracks. The girl was trapped between the instinct to flee and the gut feeling to not turn her back on the door. When the door jolted, the urge to flee overcame her and she slipped in the burning liquid as she tried to make it back to her room.

She knew deep down that she was trapping herself in a corner, but she had to get away from the door. The girl was halfway down the hallway when she heard the previously locked door creak open. She screamed and slipped into a wall, cracking her chin on it and stunning her.

After that, there was only blackness.

—

“Nicole?” a warm, male voice snapped the woman out of her trance. As she turned around, she was met by one of her sister’s doctor’s. She nodded, not sure if she should say anything, or even if she could find her voice if she did have something to say. That morning, she had gotten an urgent phone call from the hospital, saying that her sister, Lindsay, was there. Before they had even let her see her, the doctor’s had pulled her off to the side and insisted that they talk to her about what might have happened. Phrases like ‘self-inflected’ and ‘assault’ had been thrown around and Nicole felt her mind reel.

She still hadn’t fully understood what they had been saying until she saw Lindsay with her own eyes. Her little sister had a bandage wrapped around her head, covering both of her ears as well as her eyes. They said it was to keep her now deadened eyes from drying out and to try to keep infection out of the wounds Lindsay had made to her ears. The doctors had guessed that either she or someone else had jammed a pencil into them to keep her off balance or to deafen herself against something. There was the mix of first and second degree burns on her hands, legs, and feet, from what was assumed to be the coffee her neighbors found slipped all over the entry to her apartment.

As Nicole walked into her sister’s hospital room the first time, she thought she had spied the silhouette of a man in the window. That, she knew, was impossible. Her sister’s room was on the third story of the hospital.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากตื่นขึ้นมาด้วยการกระตุก หญิงสาววางเตียงนานกี่วินาที ถึงไปเปิดโคมไฟข้างเตียงของเธอ เธอพยายามจำว่าอะไรมีขโมยของเธอหวานสมที่สุดไป เมื่อเธอไม่ brunette ที่ swung เธอขาผ่านด้านข้างของเตียง และ heaved ตัวเองค่า ตรวจสอบเวลาในโทรศัพท์ของเธอ เธอ snorted เมื่อเธอเห็นก็เที่ยงคืน-ชั่วโมง witching รู้ว่า นอนหลับจะเฉพาะหนีเธอ เธอเหลือเธอนอนในห้องครัว ถ้วยกาแฟในใจของเธอดีขณะที่เธอเดินผ่านประตูด้านหน้าของเธอ เย็นการแพร่กระจายเหมือนไฟของเหลวลงกระดูกสันหลังของเธอ เธอจะเป็นเฉพาะฤดูหนาว บอกตัวเอง อีกเน้นแผนกาแฟ วัด scoops น้ำ และเตรียมถ้วยของเธอเก็บไว้ให้เธอครอบครอง แต่ เป็นของเหลวสีเข้มต้ม เธอมีอะไร ๆ ให้ใจของเธอจากหลงปิด เย็นที่กลับ และเธอไม่สามารถช่วยแต่คร่าว ๆ เธอไปประตูหน้า มันยืนมี innocently พอ เหมือนเสมอ ดินได้ยังอยู่ในสถานที่ และเธออาจไม่เห็นว่าเป็นการไม่มี เธอหันหลังกลับในกาแฟของเธอ ไม่ดีลืมเกี่ยวกับความรู้สึกมีถ้วยในมือของเธอ เธอเริ่มกลับสู่ห้องนอนของเธอ ขณะที่เธอเดินจากประตูด้านหน้า เธอตัดสินใจว่า ล่ะจากหลุม peep จะช่วยสงบจิตใจกระสับกระส่ายของเธอ เย็นที่ worsened โดยแต่ละขั้นตอนที่เธอเอาไปทางประตู และต่อความปลอดภัยและความอบอุ่นของผ้าห่มของเธอ เธอกดมือของเธอว่างเปล่าประตูเย็น โลหะ และเอาลมหายใจก่อนนำตาของเธอที่หลุม peepตอนแรก เธอเท่านั้นสามารถดูการ blackness inky และอย่างใด ประจักษ์ swirl ในตัวเอง เมื่อเธอคันนั้นกะพริบในความประหลาดใจ โมฆะหลอมละลายไป เธอปรารถนานั้นไม่ได้ ในนั้นเป็นสถานที่ มียืนอะไรเธออาจเพียงคิดว่า เคยเป็นคน แขนขายาว และไม่ สะดวก inhumanly มีรอยต่อขนาดใหญ่สาขาออกเป็นหลายแผ่นดิน ไม่แตกต่างจากสาขาของต้นไม้ สิ่งมีชีวิตถูก drapped ในสูทสีดำ อย่างใด manking สิ่ง nightmarish ขึ้นกับเธอ น้ำตาลโรยหน้าบนเค้กสุภาษิต อย่างไรก็ตาม มีอะไรผ่านเป็นสิ่ง hellish หน้า ก็เหมือนใจของเธอเบลอ visage ส่วนว่างตัวเองช็อคและสยองขวัญเพิ่มเติมเธอ shoved ตัวเองจากประตู ด้วยมือยัง กดกับมัน Mug scalding กาแฟตก ของเหลวที่เขียนขาเธอเปลือยเธอตกไปข้างหลัง และพยายามคลานออกจากประตู เธอรู้ว่า อย่างใด ที่ใจของเธอไม่ได้ถูกเล่นเทคนิคของเธอ เป็นเธอปู เดินจากประตู เธอดูเป็นสีดำที่โมฆะ tendrels เธอแรกเห็นงูรอบผ่านรอยแตก หญิงสาวติดอยู่ระหว่างสัญชาตญาณหนีและลำไส้ความรู้สึกจะไม่เปิดประตูหลังของหล่อน เมื่อทำประตู กระตุ้นหนี overcame เธอ และเธอเล็ดรอดในของเหลวที่เขียนขณะที่เธอพยายามทำให้มันกลับไปยังห้องของเธอเธอรู้ลึกว่า เธอถูกวางกับดักตัวเองในมุม แต่เธอได้รับจากประตู หญิงสาวอยู่ตรงกลางลงเสียงพูดเมื่อเธอได้ยิน creak ล็อคก่อนหน้านี้ประตูเปิด เธอกรีดร้อง และเล็ดรอดเข้าไปในกำแพง แตกเธอชินกับมัน และสวยงามของเธอหลังจากนั้น มีเฉพาะ blackness—"นิโคล" เสียงที่อบอุ่น ชายจัดชิดผู้หญิงจากความมึนงงของเธอ ขณะที่เธอเปิดสถาน เธอถูกพบ โดยแพทย์ของน้องหนึ่ง เธอพยักหน้า ไม่แน่ใจว่า ถ้าเธอจะพูดอะไร หรือกระทั่งเธอสามารถค้นหาเสียงของเธอถ้าเธอไม่มีสิ่งที่พูด เช้าวัน เธอได้รับการโทรด่วนจากโรงพยาบาล บอกว่า น้องสาวของเธอ ลินด์เซย์ ไม่มี ก่อนที่พวกเขาจะมีให้เธอ ดูเธอ หมอของดึงเธอออกไปด้านข้าง และยืนยันว่า พวกเขาพูดคุยกับเธอเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น วลีเช่น 'ด้วยตนเอง inflected' และ 'โจมตี' ก็ถูกโยนไปรอบ ๆ และนิโคลรู้สึกล้อใจของเธอเธอยังไม่ได้เต็มที่เข้าใจสิ่งเหล่านั้นมาตรัสว่า จนกระทั่งเธอเห็นลินด์เซย์กับเธอ เป็นเจ้าของดวงตา น้องน้อยมีผ้าพันแผลรอบ ๆ หัวของเธอ ครอบคลุมทั้งหูของเธอเป็นเหมือนดวงตาของเธอ พวกเขากล่าวว่า เพื่อป้องกันไม่ให้ตาของเธอตอนนี้ deadened แห้งออก และพยายามที่จะทำให้ติดเชื้อจากบาดแผลที่ลินด์เซย์ได้ทำให้หูของเธอ แพทย์ได้เดาว่า เธอหรือใครมี jammed ดินสอลงไปให้ปิดยอดดุล หรือ deafen ตัวเองกับบางสิ่งบางอย่าง มีผสมไหม้ และสองระดับบนมือของเธอ ขา และเท้า จากสิ่งถือว่า กาแฟที่บ้านเธอพบเล็ดรอดทั้งหมดผ่านรายการไปที่อพาร์ทเมนท์ของเธอเป็นนิโคลเดินเข้าไปในห้องของน้องโรงพยาบาลครั้งแรก เธอคิดว่า เธอมี spied รูปเงาดำของมนุษย์ในหน้าต่าง ที่ รู้ เป็นไปไม่ได้ ห้องของน้องสาวของเธอในเรื่องที่สามของโรงพยาบาลได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากตื่นพร้อมกับเขย่า , ผู้หญิงนอนบนเตียงไม่กี่วินาทีอีกต่อไป เอื้อมมือไปเปิดโคมไฟหัวเตียงของเธอ เธอพยายามจำสิ่งที่ได้ขโมยนิทราหวานของเธอทันที เมื่อเธอไม่สามารถ , สีน้ำตาลตวัดขาของเธอไปด้านข้างของเตียงและ heaved ตัวเอง ดูเวลาในโทรศัพท์ของเธอ เธอได้กลิ่น เมื่อเธอเห็นก็เที่ยงคืน - ชั่วโมงต้องมนต์ .ทราบว่า การนอนหลับจะหลบเลี่ยงเธอ เธอไปที่ห้องนอนของเธอในครัวดีกาแฟในใจ

ขณะที่เธอเดินผ่านประตูด้านหน้าของเธอเย็นกระจายเหมือนน้ำไฟลงกระดูกสันหลังของเธอ มันเป็นฤดูหนาวเท่านั้น หล่อนบอกตัวเอง เน้นอีกครั้งในแผนกาแฟ วัดที่ออกข่าว น้ำ และเตรียมถ้วยของเธอเก็บเธอไว้ แต่เป็นสีดำ เหลว ต้มเธอไม่มีอะไรเหลือที่จะให้จิตใจเธอเดินออกไป เย็นกลับมา เธอไม่สามารถช่วย แต่มองข้างหลังเธอถึงหน้าประตู มันยืนอยู่ตรงนั้นไม่รู้พอ เหมือนทุกครั้ง สายฟ้าตายยังสถานที่ที่เธอจะเห็นอะไรผิดปกติกับมัน เปิดหลังกาแฟของเธอ เธอต้องการลืมความรู้สึก

อยู่กับถ้วยกาแฟในมือเธอเริ่มกลับสู่ห้องนอนของเธอ ขณะที่เธอเดินผ่านประตูด้านหน้า เธอตัดสินใจได้อย่างรวดเร็วออกจากหลุม Peep จะช่วยสงบจิตใจกระสับกระส่ายของเธอ เย็นลง ในแต่ละขั้นตอน เธอจึงตรงไปที่ประตูและห่างไกลจากความปลอดภัยและความอบอุ่นของผ้าห่ม เธอกดมือว่างเปล่าของเธอ กับความหนาวประตูโลหะและสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะนำตาของเธอหลุม Peep .

ตอนแรก เธอมองเห็นแค่ความมืดดำเหมือนหมึกและบางทีดูเหมือนจะหมุนในตัวมันเอง เมื่อเธอกระพริบตาอย่างประหลาดใจ โมฆะ ละลายไป เธอต้องการมันไม่ ใน สถานที่มันก็ยืนอยู่ในสิ่งที่เธอสามารถคาดเดาเท่านั้นที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นมนุษย์ แขนขาก็ยาว และ inhumanly กระอักกระอ่วนกับข้อต่อที่แตกแขนงไปเกะกะแขนหลาย ไม่แตกต่างจากกิ่งของต้นไม้ สิ่งมีชีวิตที่ถูก drapped ในชุดสูทสีดำ บางที manking สิ่งเพิ่มเติมน่าหวาดเสียวของเธอ ไอซิ่งบนเค้ก เลื่องลือ แต่เป็นสิ่งที่ส่งผ่านเป็นนรกที่ใบหน้า ราวกับว่าจิตใจของเธอเบลอใบหน้าซูบซีด อะไหล่ตัวเองช็อตต่อไป

และสยองขวัญเธอผลักตัวเองออกห่างจากประตูกับมือยังคงกดต่อเลย ลวกแก้วกาแฟหล่น , เผาของเหลวของเธอเปลือยขาเธอล้มไปข้างหลัง และพยายามจะคลานออกไปจากประตู เธอรู้นะว่าจิตใจของเธอไม่ได้แกล้งเธอ เธอปูเดินออกไปจากประตู