All samples tested were introduced

All samples tested were introduced in beakers of 50 ml under a
controlled room temperature of 20 ± 1.0 C. An atmospheric
pressure of 0.855 ± 0.5 atm was determined with a conventional
piezoelectric barometer. A relative humidity of 70 ± 5% (% Hr)
was measured with a 10.2 cm synthetic-hair thermo-hygrometer.
Both parameters were constant throughout the test. In all tests,
an initial volume of 40 mL was used and, periodically, it was
weighted in a balance model Shimadzu Auw 120 D with an accuracy
of ±0.001 g and time was registered with a chronometer with
an accuracy of ±0.01 s. From both accuracies, the experimental
uncertainty for the evaporation rate was calculated as
±0.00034 g/h. The beakers and the balance were introduced into
a climatic chamber in order to avoid ambient air flow fluctuations
during measurements. During first 24 h the measurements were
more frequent to evaluate in detail the evolution of evaporation
losses, especially for the most volatile alcohols. After that, samples
were weighted each 24 h. The total duration of the experiments
varied from 84 to 96 h. Once experimental results were obtained,
these were compared with the modelling results.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทดสอบตัวอย่างทั้งหมดมีอยู่ในบีกเกอร์ 50 ml ภายใต้การห้องควบคุมอุณหภูมิ 20 ± 1.0 c มีบรรยากาศกำหนดความดันของ 0.855 ± 0.5 atm ด้วยเป็นธรรมดาบารอมิเตอร์ไฟฟ้า มีความชื้นสัมพัทธ์ 70 ± 5% (% Hr)ถูกวัด ด้วย 10.2 ซม.ผมสังเคราะห์เทอร์โมชื้ทั้งสองพารามิเตอร์คงที่ตลอดการทดสอบได้ ในการทดสอบทั้งหมดใช้ปริมาณเริ่มต้น 40 มล. และ เป็นระยะ ๆ มีน้ำหนักในรูปแบบสมดุล Shimadzu Auw 120 D มีความถูกต้องของ ±0.001 g และเวลาถูกลงทะเบียนกับโครโนมิเตอร์ด้วยความถูกต้องของค่าความคลากเคลื่อน s จากทั้งสอง accuracies การทดลองคำนวณความไม่แน่นอนสำหรับอัตราการระเหยเป็น±0.00034 g/h กเกอร์และดุลถูกนำมาใช้ในห้องภูมิอากาศเพื่อหลีกเลี่ยงความผันผวนของกระแสอากาศแวดล้อมในระหว่างการวัด ในช่วง 24 ชั่วโมงแรก การวัดได้บ่อยกว่าการประเมินรายละเอียดในวิวัฒนาการของการระเหยขาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับแอลกอฮอล์ระเหยมากที่สุด หลังจากที่ ตัวอย่างถูกถ่วงน้ำหนักแต่ละ 24 ชม รวมระยะเวลาของการทดลองแตกต่างกันจาก 84 96 h เมื่อได้รับมาทดลองเหล่านี้ถูกเปรียบเทียบกับผลช้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวอย่างการทดสอบเป็นที่รู้จักในบีกเกอร์ 50 มล. ภายใต้
อุณหภูมิห้องควบคุม 20 ± 1.0 องศาเซลเซียสบรรยากาศ
ความกดดันของ 0.855 ± 0.5 ATM ถูกกำหนดด้วยการชุมนุม
บารอมิเตอร์ piezoelectric ความชื้นสัมพัทธ์ 70 ± 5% (% HR)
วัดกับ 10.2 ซม. สังเคราะห์ผมเทอร์โมไฮโกรมิเตอร์.
พารามิเตอร์ทั้งสองคงที่ตลอดการทดสอบ ในการทดสอบทั้งหมด
ปริมาณเริ่มต้นของ 40 มลถูกนำมาใช้และเป็นระยะ ๆ มันก็
ถ่วงน้ำหนักในแบบจำลองสมดุล Shimadzu AUW 120 D ที่มีความถูกต้อง
ของ± 0.001 กรัมและเวลาที่ได้รับการจดทะเบียนกับเที่ยงตรงกับ
ความถูกต้องของ± 0.01 s จากทั้งความถูกต้องในการทดลอง
ความไม่แน่นอนสำหรับอัตราการระเหยที่ถูกคำนวณเป็น
± 0.00034 g / H บีกเกอร์และความสมดุลที่ถูกนำเข้ามาใน
ห้องภูมิอากาศในการสั่งซื้อเพื่อหลีกเลี่ยงความผันผวนของการไหลของอากาศโดยรอบ
ในช่วงการวัด ในช่วง 24 ชั่วโมงแรกที่วัดได้
บ่อยมากขึ้นในการประเมินในรายละเอียดวิวัฒนาการของการระเหย
การสูญเสียโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับแอลกอฮอล์ผันผวนมากที่สุด หลังจากนั้นกลุ่มตัวอย่าง
ถูกถ่วงน้ำหนักแต่ละ 24 ชั่วโมง รวมระยะเวลาการทดลอง
แตกต่างกัน 84-96 ชั่วโมง เมื่อผลการทดลองที่ได้รับ,
เหล่านี้ถูกนำมาเปรียบเทียบกับผลการสร้างแบบจำลอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกตัวอย่างทดสอบมีการแนะนำในบีกเกอร์ 50 ml ภายใต้ห้องควบคุมอุณหภูมิของบรรยากาศ 20 ± 1.0 Cความดันของ 0.855 ± 0.5 ตู้ถูกกำหนดด้วยปกติเพียโซอิเล็กทริกบารอมิเตอร์ ความชื้น 70 ± 5% ( 1 ชั่วโมง )เป็นวัดที่มี 10.2 เซนติเมตร ขนสังเคราะห์เทอร์โมไฮโกรมิเตอร์ .ทั้งค่าคงที่ตลอดการทดสอบ ในการทดสอบทั้งหมดปริมาณเริ่มต้นของ 40 ml และใช้เป็นระยะ ๆ คือถ่วงน้ำหนักในความสมดุลแบบ Shimadzu โอ้ยย 120 D กับความถูกต้องของ± 0.001 กรัมและเวลาลงทะเบียนกับนาฬิกาที่บอกเวลาเที่ยงตรงด้วยความถูกต้องของ± 0.01 วินาที จากทั้งความถูกต้อง , ทดลองความไม่แน่นอนสำหรับอัตราการระเหยคำนวณเป็น± 0.00034 g / H , บีกเกอร์และความสมดุลถูกแนะนำในหอ climatic เพื่อหลีกเลี่ยงความผันผวนของการไหลของอากาศช่วงการวัด ในช่วง 24 ชั่วโมง วัดได้ครั้งแรกบ่อยมากขึ้นเพื่อประเมินในรายละเอียดวิวัฒนาการของการระเหยขาดทุน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับแอลกอฮอล์ระเหยมากที่สุด หลังจากนั้น ตัวอย่างมีน้ำหนักแต่ละ 24 ชั่วโมง ระยะเวลารวมของการทดลองเปลี่ยนจาก 84 96 ชั่วโมง เมื่อผลการทดสอบมาตรฐานเปรียบเทียบกับการจำลองผล