“Oh? So Little Garden Vampires have

“Oh? So Little Garden Vampires have wings?”

Mondaiji-tachi ga isekai kara kuru soudesu yo v01 205.jpg
“Hm. Although it isn't flight with the use of wings……does it make you dissatisfied to see me having the skies at my disposal?”

“No, we didn’t rule that out in the rules.”

Izayoi shrugged his shoulders indifferently. Although this meant that Izayoi was in a less favorable position, Izayoi did not discuss it further but merely got himself into a defensive stance.

And Leticia started to evaluate him from this response.

In Gift Games, assuming that the opponent was an unknown factor is a basic rule.

Take for example if a monkey had brought up a complaint that the bird was being unfair for having the ability to fly freely in the skies, in a Gift game, it would be seen as the fault of the monkey for being unable to fly and the monkey’s complaint wouldn’t have been a valid argument. To see the opponent whose abilities remain a mystery take the first step in displaying a skill and come up with a counter with one’s own Gifts on hand, that was the true essence of Gift Games and the greatest joy.

(I see. He does have the right attitude towards the game, let’s see if he has the strength to back that up……!)

With her back facing the full moon, Leticia smiled as she unfurled her Black Wings while taking out her own Gift card.

Seeing the Gift card that was adorned with the contrasting colors of Black, Red and Gold being drawn out, Kuro Usagi had turned pale and shouted loudly:

“Leti…Leticia-sama! That Gift card is……”

“Stand down, Kuro Usagi, although this is a test of strength, it is equivalent to a duel.”

The Gift card gave off a bright light as it materialized the Gift’s true form that was sealed within the card.

As the light particles condensed to form the outer shell of the item, it suddenly shattered outwards to reveal a weapon fashioned like a lance.

“We will just toss a lance at each other and if the opponent is unable to block it, it would be counted as an immediate loss. Excuse me but I will be starting first.”

“Fine by me.”

Leticia raised the lance, which was to be thrown, high into the air.

“Hu—-!”

Leticia took a deep breath to adjust her breathing while spreading her wings even more.

Rotating her whole body to add to the momentum of the toss, the impact of the throw caused the air to ripple and the lance pierced through the air with such force that ripples of air could be seen spreading to the sides of the lance’s tip as it flew towards its intended target.

*Ha!*

The lance that was thrown with a fierce shout had already started to heat up due to the resistance of the air and was rapidly closing in on Izayoi in a straight line.

Facing the lance tip that was flying towards his face while vibrating the air around it like a meteor, Izayoi parted his lips in a smile.

“Hmph!—What’s there to be cocky about?!” And swung his fist to smash into the lance.


“—Shwat……?”

Leticia and Kuro Usagi had both given out a shout that was seriously out of tune.

But it’s because the following description is not metaphorically speaking and there’s no other way to describe it fully. The tip of the lance that was sharpened to the point where it could be thrown at a speed that would allow it to pierce through all air resistance…its shape, from the sharp lance tip to the intricately designed handle with its beautifully crafted patterns, was twisted into a lump of iron in just one strike and had shattered to form countless shrapnel that seemed like pellets of a shotgun as they flew back towards Leticia.

(This …This is bad…..!)

Such a crazy destructive power! Leticia did not have the ability to defend against such a strike and that only left her the option of dodging.

But her body did not catch up to the speed of her thoughts. No, it wouldn’t have mattered even if it were able to catch up.

If it were a normal bullet, Leticia, who was a Pure Blood Vampire should have the ability to use her hand to swipe it away. But currently in the face of these wicked sharp shrapnel that were travelling at a speed similar to the Third Cosmic Velocity and rapidly approaching with a speed that was faster than humanely possible, it was impossible for her to do the same.

(To…To actually be that strong to this extent……!)

And as Leticia was about to be made into a dartboard, she gave a wry smile. Having witnessed Izayoi’s extraordinary strength, Leticia felt a little ashamed for having naively requested a visual assessment and at the same time, she felt relieved.

Since this guy holds such a strong talent, maybe……when Leticia had just mentally prepared herself to fall to the ground torn up to shreds and covered in blood—

“Leticia-sama!”

Simultaneously, Kuro Usagi who had leaped out of the window helped her to block the metal shrapnel that had nearly reached its target. In her surprise and shock, Leticia had also retracted her wings while hugging Kuro Usagi as they descended.

“Kuro…Kuro Usagi! What are you doing?!”

All of a sudden, Leticia shouted loudly. However, it wasn’t to protest Kuro Usagi’s intervention in the battle. But it was due to Kuro Usagi’s act of snatching the Gift card from her hand and holding onto it tightly.

Ignoring Leticia’s protests, she stared at the Gift card in her hand and following that, she turned back to face Leticia while saying in a trembling voice:

“Gift name [Pure Blood Kyūketsuki Hime]……as I thought! The Gift name has changed! Although retaining its demon species, it now lacks the Divinity!”

“Uu……!”

Leticia immediately looked away, being unable to meet Kuro Usagi’s gaze. Izayoi who had stridden over to them, seemed a little disappointed but he shrugged his shoulders with a disapproving expression on his face.

“What’s this? Could it be that you do not have the former Demon Lord-sama Gift anymore and have only been left with a Vampire Gift?”

“……Yes, Most of the weapons are still retained but the Gift that used to be held in her body……”

Izayoi did not bother to hide his frustration as he clicked his tongue harshly.

It’s most probably due to him feeling displeased by the thought that Leticia in her current weak state had challenged him as his opponent.

“Hmph! No wonder there wasn’t even a bit of fight put up from your end! So this means that after becoming the possession of another person, the Gifts will also be taken?”

“No……The Demon Lord only took away talented individuals from the Community and wasn’t after the Gifts. Different from the Gifts that can materialize as weapons, what we call [Grace] is the miracle that has been given to various Gods, deities, Buddhas and Spirits. In other words, it is a part of the soul and is unable to be forcefully removed from the holder of the Gift without their consent.”

It meant that Leticia had consented to give up her Gift. Seeing how the both of them were focusing on her with their gazes, Leticia seemed to turn away her eyes with a pained expression.

Kuro Usagi wore a grim expression on her face as she asked:

“Leticia-sama, your former power that was equivalent to that of a [Demon Lord] was due to the dual possession of both the pure blooded Demon type and Divinity, hence earning you the title of one. But with your current abilities, it seems like it’s not even a tenth of your original strength. Why did it become like this……”

“……This is……”

Leticia started her words hesitantly before stopping and she continued that way for a few more times. But in the end, she was still unable to be honest with them and had relapsed into her silence while looking down at the ground.

Izayoi scratched his head in irritation as he gave a suggestion:

“Forget it, how should I say it…If you have something to say, let’s just head back to the room first.”

“……I guess you are right……”

The both of them nodded their heads gloomily.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"โอ้ เพื่อแวมไพร์สวนน้อยมีปีกหรือไม่"Mondaiji-tachi ga isekai kara kuru soudesu ยอ v01 205. jpg"Hm แม้ว่ามันไม่ได้บิน ด้วยการใช้ปีก...ไม่ได้ทำให้คุณพอใจจะเห็นฉันมีท้องฟ้าที่ฉัน""ไม่ เราไม่ได้ที่ออกกฎในกฎ"Izayoi ยักไหล่ไหล่ของเขา indifferently ถึงแม้ว่านี้หมายถึง ว่า Izayoi อยู่ในตำแหน่งอันน้อย Izayoi ไม่ได้กล่าวถึงมันเพียง แต่เพิ่มเติม ได้เองเป็นท่าทางป้องกันและเลทิเซียเริ่มประเมินเขาจากคำตอบในของขวัญเกม สมมติว่าฝ่ายตรงข้ามมี ปัจจัยที่ไม่รู้จักได้กฎพื้นฐานใช้ตัวอย่างเช่นถ้าลิงได้นำเรื่องร้องเรียนที่นกอยู่ไม่เป็นธรรมในการมีความสามารถในการบินได้อย่างอิสระในท้องฟ้า ในเกมของขวัญ มันจะมีให้เห็นเป็นข้อบกพร่องของลิงเป็นไป และร้องเรียนของลิงไม่มีอาร์กิวเมนต์ที่ถูกต้อง ดูฝ่ายตรงข้ามซึ่งความสามารถยังคง ใช้เวลาตรวจสอบขั้นตอนแรกในการแสดงทักษะ และมากับตัวนับหนึ่งเป็นของขวัญตัวเองคง ที่เป็นแก่นแท้ของเกมของขวัญและความสุขมากที่สุด(เห็น เขามีทัศนคติที่เหมาะสมต่อเกม ลองดูว่า เขามีกำลังสำรองที่... !)กับเธอกลับหันหน้าเข้าหาพระจันทร์เต็มดวง เลทิเซียยิ้ม ตามเธอ unfurled ปีกสีดำของเธอในขณะที่การออกบัตรของขวัญของตนเองเห็นบัตรของขวัญที่ถูกประดับไป ด้วยสีแตกต่างกันสีดำ แดง และทองที่ถูกยืด ซางิบอร์กมีเปิดซีด และตะโกนดัง:"Leti... เลทิเซีย-sama บัตรของขวัญจะ.. ""ขาลง ซางิบอร์ก แม้ว่านี้เป็นการทดสอบความแข็งแรง มันจะเหมือนกับการปะทะคารม"บัตรของขวัญให้ปิดแสงสว่างเป็นมัน materialized ฟอร์มจริงของของขวัญที่ถูกปิดผนึกภายในบัตรเป็นอนุภาคแสงบีบแบบเปลือกนอกของสินค้า มันก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ outwards เฉลยแบบอาวุธเช่นทวน"เพียงเราจะโยนทวนกัน แล้วถ้าฝ่ายตรงข้ามไม่สามารถบล็อก มันจะนับเป็นการขาดทุนทันที ขอโทษ แต่ฉันจะต้องเริ่มต้นครั้งแรก""ดี โดยฉัน"เลทิเซียยกแลนซ์ ซึ่งจะเกิดขึ้น สูงไปในอากาศ"ฮู--! "เลทิเซียเอาลมหายใจปรับการหายใจขณะแพร่กระจายปีกของเธอเธอยิ่งขึ้นหมุนร่างกายของเธอทั้งการเพิ่มโมเมนตัมของการโยน ผลกระทบของการโยนเกิดอากาศกับ ripple และแลนซ์ที่ pierced ผ่านอากาศด้วยแรงดังกล่าวที่ ripples อากาศสามารถเห็นได้แพร่กระจายมายังด้านข้างของคำแนะนำของแลนซ์เป็นอดีตต่อเป้าหมายความตั้งใจ* ฮา! *แลนซ์ที่เกิดขึ้นกับ shout รุนแรงแล้วก็เริ่มร้อนขึ้นเนื่องจากความต้านทานของอากาศ และได้อย่างรวดเร็วปิดบน Izayoi เป็นเส้นตรงหันหน้าไปทางปลายแลนซ์ที่บินไปยังใบหน้าของเขาขณะสั่นสะเทือนอากาศรอบ ๆ เช่นดาวตก Izayoi ศึกษาธิการริมฝีปากของเขาในรอยยิ้ม" Hmph ! — อะไรจะมี cocky เกี่ยวกับ! " และ swung กำปั้นของเขาต่อยเข้าแลนซ์" — Shwat...? "เลทิเซียและซางิบอร์กได้ทั้งระยะ shout ที่อย่างจริงจังเพี้ยนแต่เนื่องจากคำอธิบายดังต่อไปนี้ไม่ metaphorically พูด และยังมีวิธีอื่น ๆ เพื่ออธิบายทั้งหมด คำแนะนำของแลนซ์ที่เป็นรุนแรงขึ้นไปยังจุดที่สามารถโยนความเร็วซึ่งจะทำให้สามารถเจาะผ่านต้านทานอากาศทั้งหมด...รูป จากคำแนะนำของแลนซ์คมจะจัดการออกแบบประณีตมีรูปแบบสร้างขึ้นอย่างสวยงาม บิดเป็นก้อนเหล็กในการโจมตีเพียงหนึ่ง และมีการแตกเป็นเสี่ยง ๆ เพื่อกระสุนนับไม่ถ้วนที่เหมือนขี้ของปืนลูกซอง ตามที่พวกเขาบินกลับสู่เลทิเซีย(นี่... นี้ไม่ดี...)เป็นบ้าทำลายอำนาจ เลทิเซียไม่มีความสามารถในการป้องกันการโจมตีดังกล่าว และที่เพียงซ้ายเธอเลือก dodgingแต่ร่างกายของเธอได้ไม่ทันความเร็วของความคิดของเธอ ไม่ มันจะไม่มี mattered แม้นั้นสามารถตรวจจับนั้นกระสุนปกติ เลทิเซีย ที่ถูกแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์ควรมีความสามารถในการใช้มือของเธอรูดออก แต่ปัจจุบันหน้าเหล่าคนชั่วคมกระสุนที่เดินทางที่ความเร็วคล้ายกับความเร็วที่จักรวาลสาม และอย่างรวดเร็วใกล้กับความเร็วที่เร็วกว่าได้ humanely มันเป็นสำหรับเธอเช่นกัน(เพื่อ... จริง อย่างที่แรงระดับนี้...)และเป็นเลทิเซียจะทำเป็นแบบ dartboard เธอให้ยิ้ม wry ไม่เห็นความพิเศษของ Izayoi เลทิเซียรู้สึกละอายใจเล็กน้อยสำหรับ naively มีขอประเมินภาพ และในเวลาเดียวกัน เธอรู้สึกปลดปล่อยผู้ชายคนนี้มีเช่นความแข็งแรงความสามารถ บางที...เมื่อเลทิเซียมีเพียงจิตใจเตรียมพร้อมตัวเองลงไปพื้นดินเสียหายถึง shreds และครอบคลุมในเลือดคือ"เลทิเซีย-sama"พร้อมกัน ซางิบอร์กที่มี leaped จากหน้าต่างช่วยเธอบล็อกกระสุนโลหะที่มีเกือบครบเป้าหมายที่กำหนด เธอแปลกใจและช็อค เลทิเซียก็ยังหดปีกของเธอขณะกอดซางิบอร์กเป็นผู้สืบเชื้อสาย"บอร์ก... ซางิบอร์ก กำลังทำอะไรอยู่!"ทันที เลทิเซียตะโกนดังขึ้น อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้ทักท้วงบอร์กซางิการแทรกแซงในการต่อสู้ แต่มันเกิดจากพระราชบัญญัติบอร์กซางิ น่าวิ่งราวทรัพย์บัตรของขวัญจากมือของเธอกดลงมันคับละเว้นการประท้วงของเลทิเซีย เธอจ้องไปที่บัตรของขวัญในมือของเธอและว่า เธอหันกลับไปเผชิญเลทิเซียขณะพูดในเสียง trembling ดังต่อไปนี้:"ชื่อของขวัญ [บริสุทธิ์เลือด Kyūketsuki Hime]...ที่คิด มีเปลี่ยนชื่อของขวัญ แม้ว่าการรักษาสายพันธุ์ของปีศาจ มันตอนนี้ขาด Divinity ที่""Uu..."เลทิเซียทันทีมอง รับกับสายตาบอร์กซางิ Izayoi ที่มี stridden เกินไป ดูเหมือนผิดหวังเล็กน้อย แต่เขายักไหล่ไหล่เขากับนิพจน์ disapproving บนใบหน้าของเขา"นี่คืออะไร มันอาจเป็นที่คุณไม่ต้องมีของขวัญพระเจ้า-sama ปีศาจอดีตอีกต่อไป และเท่านั้นแล้วกับของขวัญแวมไพร์หรือไม่"“…… ใช่ ยังคงมีรักษาส่วนใหญ่อาวุธ แต่ของขวัญที่ใช้จะจัดขึ้นในร่างกายของเธอ..."ไม่ได้รบกวน Izayoi ซ่อนแห้วของเขาเขาคลิกลิ้นของเขาอย่างหนักมันเป็นที่เขารู้สึกเห็น ด้วยคิดว่า เลทิเซียในสถานะอ่อนแอปัจจุบันเธอได้ท้าทายเขาเป็นคู่แข่งของเขา"Hmph พบมีไม่ได้แม้แต่ความทนจากจุดสิ้นสุดของการต่อสู้ ดังนั้น หมายความ ว่า หลังจากกลายเป็น ของคนอื่น ของขวัญจะยังนำมา""หมายเลข... เจ้าปีศาจเอาบุคคลที่มีพรสวรรค์จากชุมชน และไม่หลังจากของขวัญเท่านั้น แตกต่างจากของขวัญที่สามารถเบิกเป็นอาวุธ สิ่งที่เราเรียก [เกรซ] เป็นมิราเคิลที่ได้กำหนดให้เทพเจ้าต่าง ๆ เทวดา พระและจิตใจ ในคำอื่น ๆ มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต และไม่ประออกจากเจ้าของโดยไม่ได้รับความยินยอมของพวกเขา"มันหมายความ ว่า เลทิเซียก็ยินยอมให้ค่าของขวัญของเธอ เห็นวิธีทั้งสองของพวกเขาได้เน้นเธอกับ gazes ของพวกเขา เลทิเซียประจักษ์เบือนสายตาของเธอกับนิพจน์ painedซางิบอร์กสวมนิพจน์น่ากลัวบนใบหน้าของเธอเธอถาม:“Leticia-sama, your former power that was equivalent to that of a [Demon Lord] was due to the dual possession of both the pure blooded Demon type and Divinity, hence earning you the title of one. But with your current abilities, it seems like it’s not even a tenth of your original strength. Why did it become like this……”“……This is……”Leticia started her words hesitantly before stopping and she continued that way for a few more times. But in the end, she was still unable to be honest with them and had relapsed into her silence while looking down at the ground.Izayoi scratched his head in irritation as he gave a suggestion:“Forget it, how should I say it…If you have something to say, let’s just head back to the room first.”“……I guess you are right……”The both of them nodded their heads gloomily.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"โอ้? ลิตเติ้ลการ์เด้นดังนั้นแวมไพร์มีปีก " Mondaiji-tachi จอร์เจีย isekai kara kuru soudesu yo V01 205.jpg "หืมมม แม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นเที่ยวบินที่มีการใช้ปีก ...... ไม่ได้ทำให้คุณไม่พอใจที่จะเห็นฉันมีท้องฟ้าในการกำจัดของฉัน " "ไม่เราไม่ได้ออกกฎว่าในกฎระเบียบ." Izayoi ยักไหล่ของเขาเอาใจใส่ แม้ว่านี่จะหมายความว่า Izayoi อยู่ในตำแหน่งที่ดีน้อย Izayoi ไม่ได้หารือเกี่ยวกับมันต่อไป แต่เพียงมีตัวเองเป็นท่าทางการป้องกัน. และเลติเซียเริ่มที่จะประเมินเขาจากการตอบสนองนี้. ในเกมของขวัญสมมติว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นปัจจัยที่ไม่รู้จักคือ กฎพื้นฐาน. ใช้ตัวอย่างเช่นถ้าลิงได้นำขึ้นมาร้องเรียนว่านกถูกที่ไม่เป็นธรรมสำหรับการมีความสามารถในการบินได้อย่างอิสระในท้องฟ้าในเกมของขวัญก็จะถูกมองว่าเป็นความผิดของลิงสำหรับการไม่สามารถ การบินและการร้องเรียนของลิงจะไม่ได้รับอาร์กิวเมนต์ที่ถูกต้อง หากต้องการดูฝ่ายตรงข้ามที่มีความสามารถยังคงลึกลับใช้ขั้นตอนแรกในการแสดงทักษะและมากับเคาน์เตอร์ที่มีของขวัญของตัวเองหนึ่งในมือที่เป็นสาระสำคัญที่แท้จริงของของขวัญเกมส์และความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุด. (ฉันเห็น. เขาไม่ได้ ทัศนคติที่ถูกต้องต่อเกมให้ดูว่าเขามีความแข็งแรงที่จะกลับขึ้นมา ...... !) ด้วยการหันหน้าไปทางด้านหลังของเธอพระจันทร์เต็มดวงเลติเซียยิ้มขณะที่เธอคลี่ปีกสีดำของเธอขณะที่การออกบัตรของขวัญของเธอเอง. เห็นบัตรของขวัญ ที่ได้รับการตกแต่งด้วยสีตัดกันของสีดำ, สีแดงและสีทองถูกดึงออก Kuro ยูซากิได้หันซีดและตะโกนเสียงดัง: "เลติเป ... Leticia-sama! บัตรของขวัญนั่นคือ ...... " "ยืนลง Kuro Usagi แม้ว่านี่คือการทดสอบความแข็งแรงก็จะเทียบเท่ากับการต่อสู้." บัตรของขวัญให้ปิดไฟสว่างในขณะที่มันปรากฏร่างที่แท้จริงของที่ระลึกที่ถูกปิดผนึกไว้ภายใน บัตร. ในฐานะที่เป็นอนุภาคแสงข้นในรูปแบบเปลือกนอกของรายการมันก็แตกออกเผยให้เห็นอาวุธที่ทันสมัยเช่นหอก. "เราก็จะโยนหอกที่แต่ละอื่น ๆ และหากฝ่ายตรงข้ามไม่สามารถที่จะป้องกันมัน จะถูกนับเป็นความสูญเสียทันที ขอโทษนะ แต่ฉันจะเริ่มต้นครั้งแรก. " "ดีโดยฉัน." เลติเซียยกหอกซึ่งจะถูกโยนสูงขึ้นไปในอากาศ. "Hu--!" เลติเซียเอาลมหายใจลึก ๆ เพื่อปรับการหายใจของเธอในขณะที่การแพร่กระจายของเธอ ปีกมากยิ่งขึ้น. หมุนทั้งร่างกายของเธอที่จะเพิ่มโมเมนตัมของการโยนผลกระทบของการโยนที่เกิดจากอากาศที่จะกระเพื่อมและหอกแทงผ่านอากาศอย่างแรงระลอกของอากาศอาจจะเห็นการแพร่กระจายไปที่ด้านข้างของ เคล็ดลับของหอกขณะที่มันบินไปสู่เป้าหมายของ. * ฮา * หอกที่ถูกโยนขึ้นด้วยเสียงที่รุนแรงได้เริ่มต้นแล้วความร้อนขึ้นเนื่องจากความต้านทานของอากาศและถูกปิดอย่างรวดเร็วใน Izayoi เป็นเส้นตรง. หันหน้าไปทาง ปลายหอกที่กำลังบินไปทางใบหน้าของเขาในขณะที่การสั่นสะเทือนของอากาศรอบ ๆ มันเหมือนดาวตก, Izayoi แยกริมฝีปากของเขาในรอยยิ้ม. "Hmph! อะไรของที่จะมีอวดดีเกี่ยวกับ ?!" และเหวี่ยงกำปั้นของเขาที่จะชนเข้าหอก. " -Shwat ...... ? " เลติเซียและยูซากิ Kuro ทั้งสองให้ออกว่าเป็นเสียงร้องอย่างจริงจังแปร่ง. แต่มันเป็นเพราะคำอธิบายดังต่อไปนี้ไม่ได้พูดเปรียบเทียบและไม่มีทางอื่นที่จะอธิบายมันได้อย่างเต็มที่ ปลายหอกที่รุนแรงขึ้นไปยังจุดที่มันจะถูกโยนความเร็วที่จะให้มันทะลุแรงต้านของอากาศทั้งหมด ... รูปร่างของมันจากปลายหอกคมชัดในการรับการออกแบบอย่างประณีตจับที่มีรูปแบบที่สร้างขึ้นอย่างสวยงามเป็น บิดเป็นก้อนเหล็กในเวลาเพียงหนึ่งนัดหยุดงานและมีการทำลายในรูปแบบกระสุนนับไม่ถ้วนที่ดูเหมือนเม็ดปืนลูกซองที่พวกเขาบินกลับไป Leticia. (นี่ ... นี้จะไม่ดี ... .. !) เช่นอำนาจการทำลายล้างบ้า! เลติเซียไม่ได้มีความสามารถในการป้องกันเช่นการนัดหยุดงานและที่เหลือคนเดียวของเธอตัวเลือกในการหลบ. แต่ร่างกายของเธอไม่ได้จับขึ้นอยู่กับความเร็วของความคิดของเธอ ไม่มีก็จะไม่ได้ที่สำคัญแม้ว่าจะมีความสามารถที่จะจับขึ้น. ถ้ามันเป็นกระสุนปกติเลติเซียซึ่งเป็นแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์ควรจะมีความสามารถในการใช้มือของเธอที่จะรูดมันออกไป แต่ขณะนี้ในหน้าของกระสุนคมเหล่าคนชั่วร้ายที่กำลังเดินทางด้วยความเร็วคล้ายกับจักรวาลที่สามและความเร็วอย่างรวดเร็วใกล้ด้วยความเร็วที่เร็วกว่ามนุษย์ที่เป็นไปได้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเธอที่จะทำเช่นเดียวกัน. (เพื่อ ... เพื่อจริง เป็นไปได้ว่าที่แข็งแกร่งในขอบเขตนี้ ...... !) และในขณะที่เลติเซียเป็นเรื่องที่จะนำมาทำเป็น dartboard เธอให้รอยยิ้มเบี้ยว มีพยานพลังของ Izayoi, เลติเซียรู้สึกละอายใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีการร้องขออย่างไร้เดียงสาประเมินภาพและในเวลาเดียวกันเธอรู้สึกโล่งใจ. ตั้งแต่ผู้ชายคนนี้ถือเช่นความสามารถที่แข็งแกร่งอาจจะ ...... เมื่อเลติเซียเพิ่งเตรียมใจตัวเองให้ตกไป พื้นดินขาดชิ้นเล็กชิ้นน้อยและครอบคลุมในเลือด"Leticia-sama!" พร้อมกัน Kuro ยูซากิที่ได้กระโดดออกจากหน้าต่างช่วยให้เธอเพื่อป้องกันกระสุนโลหะที่ได้ถึงเกือบเป้าหมาย ในความประหลาดใจและช็อตเธอเลติเซียยังได้หดปีกของเธอในขณะที่กอด Kuro ยูซากิที่พวกเขาสืบเชื้อสายมา. "Kuro ... Kuro ยูซากิ! คุณกำลังทำอะไร ?! " ทั้งหมดในทันที, Leticia ตะโกนเสียงดัง แต่มันก็ไม่ได้เพื่อประท้วงการแทรกแซง Kuro ยูซากิในการสู้รบ แต่มันเป็นเพราะการกระทำ Kuro ยูซากิของแย่งบัตรของขวัญจากมือของเธอและถือไว้ให้แน่น. ละเว้นการประท้วงของ Leticia เธอจ้องที่บัตรของขวัญในมือของเธอและต่อไปนี้ที่เธอหันกลับไปเผชิญหน้ากับเลติเซียขณะที่พูดในตัวสั่น เสียง: "ชื่อของขวัญ [เลือดบริสุทธิ์Kyūketsuki Hime] ...... อย่างที่คิด! ชื่อของขวัญมีการเปลี่ยนแปลง! แม้ว่าการรักษาสายพันธุ์ปีศาจมันตอนนี้ขาดพระเจ้า! " "UU ...... !" เลติเซียทันทีมองอยู่ห่างออกไปไม่สามารถที่จะตอบสนองความ Kuro สายตาของยูซากิ Izayoi ที่ได้ stridden ไปยังพวกเขาดูเหมือนผิดหวังเล็กน้อย แต่เขายักไหล่ของเขาด้วยการแสดงออกไม่เห็นบนใบหน้าของเขา. "นี่คืออะไร มันอาจจะเป็นได้ว่าคุณไม่ได้มีอดีตปีศาจของขวัญพระเจ้า-sama อีกต่อไปและได้รับการเดียวที่เหลืออยู่กับของขวัญแวมไพร์? " "...... ใช่ส่วนใหญ่ของอาวุธจะถูกเก็บไว้ยังคง แต่ของขวัญที่เคยจัดขึ้นในร่างกายของเธอ ...... " Izayoi ไม่ได้รำคาญที่จะซ่อนความผิดหวังของเขาในขณะที่เขาคลิกลิ้นของเขาอย่างรุนแรง. มันเป็นส่วนใหญ่อาจเพราะเขารู้สึกไม่พอใจด้วยความคิดที่ว่าเลติเซียอยู่ในสถานะที่อ่อนแอของเธอในปัจจุบันได้ท้าทายให้เขาเป็นคู่ต่อสู้ของเขา. "Hmph! ไม่น่าแปลกใจที่มีไม่ได้แม้แต่บิตของการต่อสู้นำขึ้นจากปลายของคุณ! ดังนั้นหมายความว่าหลังจากที่กลายเป็นความครอบครองของบุคคลอื่น, ของขวัญก็จะต้องดำเนินการ? " "ไม่ ...... พระเจ้าปีศาจเพียงเอาไปจากบุคคลที่มีความสามารถและเป็นชุมชนไม่ได้หลังจากของขวัญ แตกต่างจากของขวัญที่สามารถเป็นตัวเป็นตนเป็นอาวุธ, สิ่งที่เราเรียก [เกรซ] เป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ได้รับมอบให้กับเหล่าทวยเทพต่างๆเทพพระพุทธรูปและวิญญาณ ในคำอื่น ๆ มันเป็นส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณและไม่สามารถที่จะถูกลบออกอย่างแข็งขันจากเจ้าของของที่ระลึกโดยปราศจากความยินยอมของพวกเขา. " มันหมายความว่าเลติเซียได้ยินยอมที่จะให้ขึ้นของขวัญของเธอ เห็นว่าทั้งสองของพวกเขาได้มุ่งเน้นไปที่เธอกับ gazes ของพวกเขาเลติเซียดูเหมือนจะหันไปดวงตาของเธอด้วยสีหน้าเจ็บปวด. Kuro Usagi สวมแสดงออกที่น่ากลัวบนใบหน้าของเธอขณะที่เธอถามว่า: "เลติเซีย-sama อำนาจเก่าของคุณก็เท่ากับว่า กับที่ของ [พระเจ้าปีศาจ] เนื่องจากการครอบครองคู่ของทั้งสองชนิดที่บริสุทธิ์เลือดปีศาจและเทพจึงรายชื่อของคุณหนึ่ง แต่ด้วยความสามารถปัจจุบันของคุณก็ดูเหมือนว่ามันไม่ได้ในสิบของความแข็งแรงเดิมของคุณ ทำไมมันกลายเป็นแบบนี้ ...... " "...... นี่คือ ...... " เลติเซียเริ่มต้นคำพูดของเธอลังเลก่อนที่จะหยุดและเธอยังคงวิธีการที่อีกไม่กี่ครั้ง แต่ในที่สุดเธอก็ยังไม่สามารถที่จะซื่อสัตย์กับพวกเขาและได้กำเริบในความเงียบของเธอในขณะที่มองลงมาที่พื้นดิน. Izayoi รอยขีดข่วนหัวของเขาในการระคายเคืองในขณะที่เขาให้คำแนะนำ: "ลืมมันว่าผมควรจะพูดมัน ... ถ้า คุณมีสิ่งที่จะพูดให้เพียงมุ่งหน้ากลับไปที่ห้องแรก. " "...... ผมคิดว่าคุณมีสิทธิ ...... " ทั้งสองคนพยักหน้าหัวของพวกเขาอย่างเศร้าโศก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" โอ้ ดังนั้นแวมไพร์สวนน้อยมีปีก ? "

mondaiji ทาชิกา isekai kara kuru soudesu โย่ S03 205 . jpg
" อืม . . . มันไม่ใช้ปีกบิน . . . . . . มันทำให้คุณไม่พอใจที่เห็นผมมีท้องฟ้าในการจัดการ ? "

" ไม่ เราไม่ได้เป็นคนออกกฎกติกา "

ซาโย ยักไหล่ ไม่แตกต่างกัน แม้ว่านี้หมายถึงว่า ซาโย อยู่ในตำแหน่งที่ดีน้อยกว่าซาโย ไม่ได้ว่ากัน แต่แค่ทำให้ตัวเองเป็นท่าทางการป้องกัน

และเลทิเชียเริ่มประเมินเขาจากการตอบสนองนี้

เกมของขวัญ สมมติว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นปัจจัยที่เป็นกฎพื้นฐาน

ใช้ตัวอย่างเช่นถ้าลิงก็มาร้องเรียนว่าถูกนก ไม่ยุติธรรมสำหรับการมีความสามารถที่จะบินได้อย่างอิสระบนท้องฟ้า ในเกมของขวัญมันจะเห็นเป็นความผิดของลิงกับการที่ไม่สามารถบิน และการร้องเรียนของลิงคงเป็นอาร์กิวเมนต์ที่ถูกต้อง เจอคู่ต่อสู้ที่มีความสามารถยังคงลึกลับใช้ขั้นตอนแรกในการแสดงทักษะและเกิดขึ้นกับเคาน์เตอร์กับหนึ่งของของขวัญตัวเองในมือ นั่นคือแก่นแท้ของเกมของขวัญและความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

( ผมเห็นเขาจะมีทัศนคติที่ถูกต้องต่อเกม มาดูกันว่า เขามีแรงที่จะกลับขึ้นว่า . . . . . . . ! )

เธอกลับมาเผชิญหน้ากับพระจันทร์เต็มดวง เลทิเซียยิ้มขณะที่เธอ unfurled ปีกสีดำของเธอในขณะที่การออกบัตรของขวัญของเธอเอง

เห็นบัตรของขวัญที่ถูกประดับตกแต่งด้วยสีสันตัดกันของสีดำ สีแดง และสีทองถูกดึงออกมา คุโระ อุซางิก็เริ่มซีดและตะโกนเสียงดัง :

" เลตี้ . . . . . . . เลทิเซียซามะ ! ของขวัญบัตร . . . . . . . "

" หมอบลง คุโระ อุซางิ แต่นี่เป็นบททดสอบความแข็งแกร่ง มันเทียบเท่ากับการดวล "

บัตรของขวัญให้ปิดแสงสว่างเป็น materialized ของขวัญเป็นความจริงแบบที่ปิดผนึกอยู่ภายในบัตร

เป็นอนุภาคแสงย่อไปรูปแบบเปลือกนอกของรายการ มันก็แตกออก เผยอาวุธที่ล้าสมัย เช่น ทวน