Junya Watanabe was in conceptual mo

Junya Watanabe was in conceptual mode for spring: i.e., seeing women not as fashion consumers, but as walking canvases for a jolly geometry exercise. His series of collages of flat, circular pleather cutouts placed on gauze, shown on models with plastic cloche-like headdresses, triggered vague reminiscences of 1920s experimental art—Sonia Delaunay, maybe. Or was he was thinking more of the eighties, when his Japanese compatriots—his boss, Rei Kawakubo, chief among them—broke away from the body and claimed the freedom to use clothes as a medium that could talk about things other than sexiness and selling?
If so, he didn’t seem to be making any heavy points about it. The dots gave way to 3-D origami grids and then a few pieces that looked a bit like quilt patterns. The underpinnings were wide leather shorts, conical patent skirts, and Breton-striped T-shirts. Cleverest, or at least the most wearable, were the T-shirts that came with a pair of semicircles attached to the shoulders.
It was an odd departure, though. Watanabe is idolized by countless fashion-seekers who love his clothes for the cool way they mesh into their everyday wardrobes. There was much less of that sort of thing visible this time out—but then again, it’s never smart to speak too soon about what Junya Watanabe is up to. Everyone who loves Junya knows how his ideas are always translated into a myriad of different pieces by the time they reach stores.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จรรยาเบะอยู่ในโหมดแนวคิดสำหรับฤดูใบไม้ผลิ: เช่น เห็นผู้หญิงไม่ เป็นแฟชั่นผู้บริโภค แต่ เป็นผืนผ้าสำหรับการออกกำลังกายเรขาคณิตร่าเริงเดิน พระชุดของอาชีพระดับสูงของ cutouts pleather แบน กลมที่วางอยู่บนผ้าพันแผล แสดงในรูปแบบที่มีพลาสติกเหมือน cloche headdresses ทริกเกอร์ reminiscences คลุมศิลปะทดลองปี 1920 — โซเนีย Delaunay ที หรือเขาคิดขึ้นอันดับ เมื่อผู้ญี่ปุ่น — นาย พระมหากษัตริย์ Kawakubo หัวหน้าฝ่ายซึ่งยากจนอยู่ตัว และอ้างสิทธิเสรีภาพการใช้เสื้อผ้าเป็นสื่อที่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับสิ่ง sexiness และขายถ้าเป็นเช่นนั้น เขาไม่ได้ดูเหมือนจะทำให้จุดหนักใด ๆ เลย จุดเก้าพับ 3 มิติกริดแล้ว กี่ชิ้นที่ดูเหมือนบิตควิลท์ลาย Underpinnings ถูกหนังกว้างกางเกงขาสั้น กระโปรงทรงกรวยสิทธิ และเสื้อยืดลายเบรตอน Cleverest หรือ wearable น้อยที่สุด มีเสื้อยืดที่มาพร้อมกับคู่ของ semicircles แนบกับไหล่ได้เป็นระดับคี่ แม้ว่า เบะถูกยกย่อง โดยเสน่ห์แฟชั่นที่รักผ้าทางเย็นที่จะสอดเข้าไปในตู้เสื้อผ้าของพวกเขาทุกวัน นับไม่ถ้วน มีมากน้อยของการเรียงลำดับสิ่งที่เห็นนี้เวลาออกตัว แต่จากนั้นอีก ไม่สมาร์ทพูดเร็วเกินไปเกี่ยวกับจรรยาเบะคืออะไรถึง ทุกคนที่รักจรรยารู้วิธีความคิดของเขาอยู่เสมอแปลของชิ้นส่วนที่แตกต่างกันตามเวลาจะถึงร้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Junya Watanabe อยู่ในโหมดแนวความคิดสำหรับฤดูใบไม้ผลิ: คือเห็นผู้หญิงไม่เป็นผู้บริโภคแฟชั่น แต่การเดินผืนผ้าใบสำหรับการออกกำลังกายรูปทรงเรขาคณิตที่ครึกครื้น ชุดของเขาภาพตัดปะจากแบนพิลึก pleather กลมวางอยู่บนผ้ากอซที่แสดงไว้ในรูปแบบด้วยพลาสติกมงกุฎครอบเหมือนเรียกความทรงจำที่คลุมเครือของปี 1920 การทดลองศิลปะ Sonia Delaunay อาจจะ หรือไม่ก็เขาคิดอื่น ๆ จากแปดเมื่อเพื่อนร่วมชาติของเขาเขาญี่ปุ่นเจ้านาย Rei Kawakubo หัวหน้าของพวก-ผละออกจากร่างกายและอ้างว่ามีอิสระในการใช้เสื้อผ้าเป็นสื่อกลางที่จะพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งอื่น ๆ นอกเหนือจากความเซ็กซี่และขาย ?
ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาไม่ได้ดูเหมือนจะทำให้จุดที่หนักใด ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ จุดให้วิธีการ 3-D กริดพับแล้วไม่กี่ชิ้นที่ดูเล็กน้อยเช่นรูปแบบผ้าห่ม หนุนหลังเป็นกางเกงขาสั้นหนังกว้างกระโปรงสิทธิบัตรกรวยและ Breton ลายเสื้อยืด ฉลาดหรืออย่างน้อยที่สุดสวมใส่เป็นเสื้อยืดที่มาพร้อมกับคู่ของ semicircles ที่แนบมากับไหล่.
มันเป็นการเดินทางที่แปลก แต่ วาตานาเบะเป็นคู่รักที่นับไม่ถ้วนโดยแฟชั่นแสวงหาที่รักเสื้อผ้าของเขาสำหรับวิธีที่เย็นพวกเขาเข้าไปในตาข่ายตู้เสื้อผ้าของพวกเขาในชีวิตประจำวัน มีมากน้อยของการเรียงลำดับของสิ่งที่มองเห็นได้ว่าเวลานี้ออก แต่แล้วอีกครั้งก็ไม่สมาร์ทที่จะพูดเร็วเกินไปเกี่ยวกับสิ่งที่ Junya Watanabe ขึ้นอยู่กับ ทุกคนที่รัก Junya รู้วิธีคิดของเขามักจะมีการแปลลงในมากมายของชิ้นส่วนที่แตกต่างกันตามเวลาที่พวกเขามาถึงร้านค้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุนยะวาตานาเบะ อยู่ในโหมดเดียวกัน สปริง : เช่น เห็นผู้หญิงไม่ได้เป็นผู้บริโภคแฟชั่น แต่เป็นผ้าใบเดินเพื่อออกกำลังกายเรขาคณิตที่ครึกครื้น ชุดของภาพตัดปะของแบนกลม pleather cutouts ที่วางอยู่บนผ้าก๊อซ แสดงในแบบที่มีพลาสติกหมวกเหมือน headdresses หรือคลุมเครือความทรงจำของ 1920 ทดลองศิลปะ Sonia เนย์ , บางทีหรือเขาคิดว่าของ eighties เมื่อญี่ปุ่นของเขา compatriots ของเขาเจ้านาย เร คาวาคูโบะ หัวหน้าในหมู่พวกเขายากจนออกไปจากร่างกาย และสิทธิ เสรีภาพ ที่จะใช้เสื้อผ้าที่เป็นสื่อที่สามารถคุยเรื่องอื่นนอกจากเรื่องความเซ็กซี่ และการขาย ?
ถ้าเขาไม่ได้ดูเหมือนจะทำคะแนนหนักใด ๆเกี่ยวกับมันจุด ให้วิธีพับ 3 มิติกริดและจากนั้นไม่กี่ชิ้นที่ดูคล้ายกับรูปแบบผ้านวม underpinnings เป็นกางเกงขาสั้นหนังกว้างรูปกรวยกระโปรงสิทธิบัตรและเบรตันลายเสื้อยืด ฉลาดที่สุด หรืออย่างน้อยก็ wearable ที่สุด เป็นเสื้อยืดที่มาเป็นคู่ของ semicircles แนบกับไหล่
มันออกแปลกๆนะวาตานาเบะเลื่อมใสโดยนับไม่ถ้วน ผู้ที่รักแฟชั่นเสื้อผ้าของเขาเย็นวิธีพวกเขาประกบเข้าไปที่ตู้เสื้อผ้า ทุกวัน มีมากน้อยของการเรียงลำดับของสิ่งที่มองเห็น เวลา ออก แต่แล้วอีกครั้ง มันไม่ฉลาดที่จะพูดเร็วเกินไปอะไรอ วาตานาเบะ เป็นถึงทุกคนที่ชอบจุนยะก็รู้จักความคิดของเขามักจะแปลเป็นมากมายของชิ้นส่วนต่าง ๆ ตามเวลาที่พวกเขามาถึงร้าน .