Dada (/ˈdɑːdɑː/) or Dadaism was an

Dada (/ˈdɑːdɑː/) or Dadaism was an art movement of the European avant-garde in the early 20th century. Dada in Zurich, Switzerland, began in 1916 at Cabaret Voltaire, spreading to Berlin shortly thereafter, but the height of New York Dada was the year before, in 1915.[1] The term anti-art, a precursor to Dada, was coined by Marcel Duchamp around 1913 when he created his first readymades.[2] Dada, in addition to being anti-war, had political affinities with the radical left and was also anti-bourgeois.[3]


Francis Picabia, Dame! Illustration for the cover of the periodical Dadaphone, n. 7, Paris, March 1920
At least two works qualified as pre-Dadaist, a posteriori, had already sensitized the public and artists alike: Ubu Roi (1896) by Alfred Jarry, and the ballet Parade (1916–17) by Erik Satie.[4] The roots of Dada lay in pre-war avant-garde. Cubism and the development of collage, combined with Wassily Kandinsky’s theoretical writings and abstraction, detached the movement from the constraints of reality and convention. The influence of French poets and the writings of German Expressionists liberated Dada from the tight correlation between words and meaning.[5] Avant-garde circles outside of France knew of pre-war Parisian developments. They had seen (or participated in) Cubist exhibitions held at Galería Dalmau, Barcelona (1912), Galerie Der Sturm in Berlin (1912), the Armory show in New York (1913), SVU Mánes in Prague (1914), several Jack of Diamonds exhibitions in Moscow and at De Moderne Kunstkring, Amsterdam (between 1911 and 1915). Futurism developed in response to the work of various artists. Dada subsequently combined these approaches.[6]

Dada activities included public gatherings, demonstrations, and publication of art/literary journals; passionate coverage of art, politics, and culture were topics often discussed in a variety of media. Key figures in the movement included Hugo Ball, Emmy Hennings, Hans Arp, Raoul Hausmann, Hannah Höch, Johannes Baader, Tristan Tzara, Francis Picabia, Richard Huelsenbeck, George Grosz, John Heartfield, Marcel Duchamp, Beatrice Wood, Kurt Schwitters, Hans Richter, and Max Ernst, among others. The movement influenced later styles like the avant-garde and downtown music movements, and groups including surrealism, Nouveau Réalisme, pop art and Fluxus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Dada (/ dɑːdɑː /) หรือ Dadaism เป็นศิลปะการเคลื่อนไหวของยุโรปเปรี้ยวจี๊ดในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 Dada ในซูริกสวิตเซอร์เริ่มในปี 1916 ที่คาบาเร่ต์วอลแตร์แพร่กระจายไปยังกรุงเบอร์ลินหลังจากนั้นไม่นาน แต่ความสูงของนิวยอร์ก Dada เป็นปีก่อนในปี 1915 [1] ระยะต่อต้านศิลปะ, สารตั้งต้นในการดาด้าได้รับการประกาศเกียรติคุณ โดย Marcel Duchamp รอบ 1913 เมื่อเขาสร้าง readymades ครั้งแรกของเขา. [2] Dada นอกเหนือไปจากการถูกต่อต้านสงครามมีความพอใจทางการเมืองด้วยซ้ายที่รุนแรงและยังต่อต้านชนชั้นกลาง. [3] ฟรานซิส Picabia ท้าว! ภาพประกอบสำหรับหน้าปกของวารสาร Dadaphone ที่ n 7 ปารีสมีนาคม 1920 อย่างน้อยสองงานมีคุณสมบัติเป็นก่อน Dadaist เป็น posteriori ได้ไวแล้วประชาชนและศิลปินเหมือนกัน: Ubu ร้อยเอ็ด (1896) อัลเฟรด Jarry และขบวนพาเหรดบัลเล่ต์ (1916-1917) โดยเอริคซาที [4] รากของ Dada วางในก่อนสงครามเปรี้ยวจี๊ด Cubism และการพัฒนาของภาพตัดปะรวมกับงานเขียนทฤษฎี Wassily Kandinsky และนามธรรมเดี่ยวเคลื่อนไหวจากข้อ จำกัด ของความเป็นจริงและการประชุม อิทธิพลของกวีฝรั่งเศสและงานเขียนของเยอรมัน Expressionists เสรี Dada จากความสัมพันธ์แน่นระหว่างคำและความหมาย. [5] วงการเปรี้ยวจี๊ดนอกฝรั่งเศสรู้ของการพัฒนาที่กรุงปารีสก่อนสงคราม พวกเขาได้เห็น (หรือมีส่วนร่วมใน) การจัดนิทรรศการ Cubist จัดขึ้นที่Galería Dalmau, บาร์เซโลนา (1912) Galerie Der พายุในเบอร์ลิน (1912), การแสดงอาวุธในนิวยอร์ก (1913) SVU วิญญาณในปราก (1914) หลายแจ็ค การจัดนิทรรศการเพชรในมอสโกและที่เดอร์เน่ Kunstkring อัมสเตอร์ดัม (ระหว่าง 1911 และ 1915) ยิ่งได้รับการพัฒนาเพื่อตอบสนองต่อการทำงานของศิลปินต่างๆ Dada ต่อมารวมกันวิธีการเหล่านี้ [6]. กิจกรรม Dada รวมการชุมนุมสาธารณะสาธิตและการพิมพ์ของศิลปะ / วารสารวรรณกรรม ความคุ้มครองที่หลงใหลศิลปะการเมืองและวัฒนธรรมที่ได้รับการกล่าวถึงหัวข้อที่มักจะอยู่ในความหลากหลายของสื่อ ตัวเลขที่สำคัญในการเคลื่อนไหวรวมถึงฮิวโก้บอล, เอ็มมี่ Hennings ฮันส์ Arp, ราอูล Hausmann ฮันนาห์ฮอช, โยฮันเน Baader อุโมงค์ Tzara ฟรานซิส Picabia ริชาร์ด Huelsenbeck จอร์จ Grosz จอห์น Heartfield, Marcel Duchamp, เบียทริไม้เคิร์ตวิทเทอฮันส์ริกเตอร์ และแม็กซ์เอิร์นส์อื่น ๆ ในกลุ่ม การเคลื่อนไหวที่ต่อมาได้รับอิทธิพลรูปแบบเช่นเปรี้ยวจี๊ดและเมืองการเคลื่อนไหวของเพลงและกลุ่มรวมทั้งสถิตยศาสตร์นูโวRéalismeศิลปะป๊อปและ Fluxus

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดาด้า ( / ˈ D ɑː D ɑː / ) หรือลัทธิดาดาเป็นศิลปะเคลื่อนไหวของเปรี้ยวจี๊ด - ยุโรปในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 ดาด้าในซูริค สวิตเซอร์แลนด์ เริ่มในปี 1916 ที่คาบาเร่ต์วอลแตร์ แพร่กระจายไปเบอร์ลิน หลังจากนั้นไม่นาน แต่ความสูงของนิวยอร์ก ดาดาเป็นปี ก่อนที่ใน 2458 [ 1 ] คำว่าต่อต้านศิลปะ สารตั้งต้น ดาด้า ตั้งขึ้นโดย มาร์เซล ดูแชมป์รอบ 1913 เมื่อเขาสร้าง readymades ครั้งแรกของเขา[ 2 ] ดาด้า นอกจากจะต่อต้านสงคราม มี affinities ทางการเมืองกับฝ่ายซ้าย และยังต่อต้านชนชั้นกลาง [ 3 ]


ฟรานซิสบิคาเบีย ดาเมะ ! ภาพประกอบสำหรับปกของ dadaphone นิตยสาร ( 7 , ปารีส , มีนาคม 2463
อย่างน้อยสองผลงานที่มีคุณภาพก่อน dadaist , จากผลไปสู่เหตุได้อยู่แล้ว และประชาชนและศิลปินเหมือนกัน : มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ( 1896 ) โดย jarry ร้อยเอ็ด ,และบัลเลต์แห่ ( 1916 – 17 ) โดยเอริก ซาตี [ 4 ] รากของดาดา วางในเปรี้ยวจี๊ด - ก่อนสงคราม อารยธรรมและการพัฒนาของวิทยาลัย รวมกับวัสเซิลลี่ของ Kandinsky ทฤษฎีงานเขียนและ abstraction , บ้านเดี่ยวการเคลื่อนไหวจากข้อจำกัดของความเป็นจริงและการประชุมอิทธิพลของงานเขียนของกวีฝรั่งเศสและเยอรมันเป็น expressionists Dada จากความสัมพันธ์ที่แน่นระหว่างคำและความหมาย . [ 5 ] เปรี้ยวจี๊ดวงกลมนอกประเทศฝรั่งเศส รู้ก่อนสงครามกรุงปารีสการพัฒนา พวกเขาได้เห็น ( หรือเข้าร่วมในนิทรรศการที่จัดขึ้นที่เมืองเกเลอร์ ) ลูกบาศก์เป็น Dalmau , บาร์เซโลนา ( 1912 ) , Galerie der มอสลีย์ในเบอร์ลิน ( 1912 ) , แสดงอาวุธในนิวยอร์ก ( 1913 )ไม่ svu M . kgm ในปราก ( 1914 ) , แจ็คหลายเพชรนิทรรศการในมอสโก และ เดอ โมเดอร์น kunstkring , อัมสเตอร์ดัม ( ระหว่าง 1911 และ 1915 ) อนาคตการพัฒนาในการตอบสนองต่อการทำงานของศิลปินต่างๆ ดาดา ต่อมาได้รวมวิธีการเหล่านี้ . [ 6 ]

ดาด้ากิจกรรมรวมสาธารณะ การ สาธิต และเผยแพร่ศิลปะ / วรรณกรรมวารสาร ; หลงใหลความคุ้มครองของศิลปะ การเมืองและวัฒนธรรมมีหัวข้อมักจะกล่าวถึงในสื่อที่หลากหลาย ตัวเลขหลักในการเคลื่อนไหว รวมถึง Hugo Ball มี่เฮนนิ่งส์ , ฮันส์ ARP , ราอูล Hausmann ฮานา H ö ch , โยฮันเนส Baader ทริสตัน ทซาราา , ฟรานซิส , ริชารด์ นเซนเบค จอร์จ โกรสซ์ , จอห์น heartfield , มาร์เซล ดูแชมป์ บริทริซ ไม้ เคิร์ท ชวิตเตอร์ , ฮันส์ริกเตอร์ และ Max Ernst , หมู่คนอื่น ๆ .ขบวนการอิทธิพลต่อมาแบบเปรี้ยวจี๊ดและตัวเมือง ดนตรี การเคลื่อนไหว และกลุ่มรวมทั้งลัทธิเหนือจริงลัทธิสัจนิยมใหม่ , pop art และ Fluxus .