Light Music is an innovative work p

Light Music is an innovative work presented originally as a performance that experiments with celluloid and sound to push the formal, spatial and performative boundaries of cinema. An iconic work of expanded cinema, it creates a more central and participatory role for the viewer within a dynamic, immersive environment.
Formed from two projections facing one another on opposite screens, Light Music is Rhodes’s response to what she perceived as the lack of attention paid to women composers in European music. She composed a ‘score’ comprised of drawings that form abstract patterns of black and white lines onscreen. The drawings are printed onto the optical edge of the filmstrip. As the bands of light and dark pass through the projector they are ‘read’ as audio, creating an intense soundtrack, forming a direct, indexical relationship between the sonic and the visual. What one hears is the aural equivalent to the flickering patterns on the screens.
Light Music is projected into a hazy room – the beams that traverse one another in the space between the two projections become ethereal sculptural forms comprised of light, shadow and theatrical smoke. This format is designed to encourage viewers to move between the screens, directly engaging with the projection beams, forming a set of social relations in which cinema is transformed into a collective event without a single point of focus. Light Music occupies an important threshold in film history, drawing on early experiments in ‘visual music’ from the 1920s by pioneers including Oskar Fischinger, Hans Richter and Walther Ruttmann, and subsequently opening cinematic practice up to a host of concerns from gender politics to phenomenological experience.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสียงเพลงเป็นงานนวัตกรรมนำเสนอครั้งแรกเป็นประสิทธิภาพที่ทดลอง ด้วยเซลลูลอยด์และเสียงผลักดันขอบเขตทาง ปริภูมิ และ performative ของโรงภาพยนตร์ งานที่โดดเด่นของขยายโรงภาพยนตร์ โปรแกรมสร้างบทบาทศูนย์กลางมากขึ้น และมีส่วนร่วมสำหรับแสดงภายในสภาพแวดล้อมแบบไดนามิก เสมือนจริงเกิดจากประมาณสองหันหน้าเข้าหากันบนหน้าจอตรงกันข้าม เพลงไฟเป็นของโรดส์ตอบสิ่งที่เธอมองเห็นเป็นไม่ใส่ใจกับคีตกวีหญิงในยุโรปเพลง เธอประกอบด้วย 'คะแนน' ประกอบด้วยภาพวาดที่เป็นรูปแบบนามธรรมซึ่งมีบรรทัดบนหน้าจอสีดำและสีขาว ภาพวาดที่จะพิมพ์ลงบนขอบแสงของฟิล์ม เป็นวง ของแสง และความมืดผ่านโปรเจคเตอร์ที่พวกเขาจะ 'อ่าน' เป็นเสียง สร้างซาวด์แทร็กรุนแรง โดยตรง indexical สัมพันธ์ระหว่างเสียง visual ขึ้นรูป สิ่งหนึ่งได้ยินได้ฟังรูปแบบกะพริบบนหน้าจอคาดว่าเสียงเพลงในห้องมัว – คานที่ข้ามกันในพื้นที่ระหว่างประมาณสอง กลายเป็น อากาศธาตุรูปฟอร์มที่ประกอบด้วยแสง เงา และควันละคร รูปแบบนี้ถูกออกแบบมาเพื่อกระตุ้นให้ผู้ชมที่จะย้ายหน้าจอ เสน่ห์ตรงกับคานฉาย ขึ้นรูปชุดของความสัมพันธ์ทางสังคมที่มีแปลงภาพยนตร์เป็นเหตุการณ์รวมโดยเน้นจุดเดียว เสียงเพลงใช้เป็นขีดจำกัดที่สำคัญในประวัติศาสตร์ภาพยนตร์ รูปวาดบนทดลองก่อน 'เพลงภาพ' จากปี 1920 โดยผู้บุกเบิก Oskar Fischinger ฮันส์ถือ และ Walther Ruttmann และในเวลาต่อมาเปิดปฏิบัติผลงานชิ้นถึงโฮสต์ของความกังวลทางการเมืองเพศประสบการณ์ phenomenological

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพลงแสงเป็นงานที่เป็นนวัตกรรมใหม่ที่นำเสนอประสิทธิภาพการทำงานที่เดิมเป็นที่ทดลองกับเซลลูลอยด์และเสียงที่จะผลักดันอย่างเป็นทางการขอบเขตพื้นที่และภาคปฏิบัติของโรงภาพยนตร์ การทำงานที่โดดเด่นของโรงภาพยนตร์ขยายตัวจะสร้างบทบาทสำคัญมากขึ้นและมีส่วนร่วมสำหรับผู้ชมที่อยู่ในแบบไดนามิกสภาพแวดล้อมที่ดื่มด่ำ.
ที่เกิดขึ้นจากสองประมาณการหันหน้าไปอีกคนหนึ่งบนหน้าจอตรงข้ามเพลงแสงคือการตอบสนองของโรดส์สิ่งที่เธอมองว่าเป็นขาดความสนใจ จ่ายให้กับนักประพันธ์เพลงเพลงผู้หญิงในยุโรป เธอแต่ง 'คะแนน' ประกอบด้วยภาพวาดที่เป็นรูปแบบนามธรรมของเส้นสีดำและสีขาวบนหน้าจอ ภาพวาดที่จะพิมพ์ลงบนขอบแสงของ filmstrip ในฐานะที่เป็นวงดนตรีของแสงและการส่งผ่านความมืดผ่านโปรเจ็กเตอร์ที่พวกเขาจะ 'อ่าน' เป็นเสียงสร้างซาวด์รุนแรงไว้ตรงความสัมพันธ์ indexical ระหว่างเสียงและภาพ สิ่งหนึ่งได้ยินเป็นเทียบเท่าหูรูปแบบกะพริบบนหน้าจอ.
เพลงแสงฉายเข้าไปในห้องหมอก - คานที่ตัดผ่านคนอื่นในช่องว่างระหว่างทั้งสองกลายเป็นรูปแบบการคาดการณ์ประติมากรรมไม่มีตัวตนประกอบด้วยแสงเงาและควันการแสดงละคร รูปแบบนี้ถูกออกแบบมาเพื่อส่งเสริมให้ผู้ชมที่จะย้ายระหว่างหน้าจอโดยตรงมีส่วนร่วมกับการฉายลำแสงสร้างชุดของความสัมพันธ์ทางสังคมที่โรงหนังจะกลายเป็นเหตุการณ์ส่วนรวมโดยไม่ต้องจุดเดียวของการมุ่งเน้น เพลงแสงตรงเกณฑ์สำคัญในประวัติศาสตร์ภาพยนตร์, การวาดภาพเกี่ยวกับการทดลองในช่วงต้น 'เพลงภาพจากปี ค.ศ. 1920 โดยผู้บุกเบิกรวมทั้งออสการ์ Fischinger ฮันส์ริกเตอร์และวอลเธอร์ Ruttmann และต่อมาเปิดการฝึกปฏิบัติในโรงภาพยนตร์ขึ้นอยู่กับพื้นที่ของความกังวลจากการเมืองเพศปรากฏการณ์วิทยา ประสบการณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพลงแสงเป็นนวัตกรรม ผลงานสร้างสรรค์ เป็นการแสดงที่ทดลองกับภาพยนตร์และเสียงดันอย่างเป็นทางการ performative พื้นที่และขอบเขตของหนัง งานที่โดดเด่นของหนังขยายตัว มันจะสร้างกลางมากขึ้นและมีส่วนร่วมบทบาทตัวแสดงภายในสภาพแวดล้อมเสมือนแบบไดนามิก .
เกิดขึ้นจากสองประมาณการเผชิญหน้ากันบนหน้าจอที่ตรงข้ามกันเพลงแสงคือการตอบสนองต่อสิ่งที่เธอรับรู้ว่าไม่มีความสนใจที่จ่ายให้แต่งหญิงในดนตรียุโรป Rhodes . เธอแต่ง ' คะแนน ' ประกอบด้วยภาพวาดที่รูปแบบนามธรรมเส้นบนหน้าจอสีดำและสีขาว ภาพวาดพิมพ์ลงบนขอบแสงของฟิล์มภาพยนตร์ เป็นวงของแสงสว่างและความมืดผ่านโปรเจคเตอร์พวกเขาเป็น ' อ่าน ' เสียงเป็นการสร้างเสียงเข้ม สร้างโดยตรง indexical ความสัมพันธ์ระหว่างเสียงและภาพ สิ่งที่ได้ยินมันกับหูเทียบเท่ากับรูปแบบกระพริบบนหน้าจอ .
เพลงแสงฉายเข้ามาในห้องสลัวๆ และคานที่ท่องกันในพื้นที่ระหว่างสองประมาณการกลายเป็นเบาหวิวประติมากรรมรูปแบบประกอบด้วย แสง เงา และควันการแสดงรูปแบบนี้ถูกออกแบบมาเพื่อส่งเสริมให้ผู้ชมที่จะย้ายไปมาระหว่างหน้าจอโดยตรงมีส่วนร่วมกับการฉายลำแสงรูปชุดของความสัมพันธ์ทางสังคมซึ่งในหนังกลายเป็นงานร่วมกันโดยไม่ต้องจุดเดียวโฟกัส เพลงแสงใช้เกณฑ์สำคัญในประวัติศาสตร์ภาพยนตร์วาดรูปเกี่ยวกับการทดลองในช่วงต้นของ Visual ' ดนตรี ' จากปี 1920 โดยผู้บุกเบิกรวมทั้งออสการ์ fischinger ฮานส์ริกเตอร์ และ วอลเตอร์ ruttmann และภายหลังการเปิดโรงภาพยนตร์ฝึกขึ้นโฮสต์ของความกังวลจากการเมืองเพศประสบการณ์เชิงปรากฏการณ์วิทยา