Museums used to be mainly collectio

Museums used to be mainly collections of interesting or significant objects. People have always experienced a sense of awe at seeing a relic from some significant event or that once belonged to some significant person. At the National Air and Space Museum in Washington, D.C., one can see the actual airplane the Wright Brothers invented in 1903. And then, in the same room, stand next to the actual Mercury space capsule, scorch marks and all, that carried one of the first men into outer space. You can even get up close to actual rocks brought back from the moon. Great museums evoke a sense of wonder as great achievements and earth-shaking events are no longer remote and abstract, but brought down to earth, manifested concretely, in something real. The thrill of a museum comes from an encounter with objective truth.

More and more, the academic establishment discounts objective truth, and this is showing up in museums. Although it’s still possible to find intriguing objects in museums, the display case has often been replaced with video clips, interactive simulators, and virtual environments. Many of today’s exhibits bear a close resemblance to theme parks. Instead of simply exhibiting tribal artifacts, a contemporary museum will attempt to immerse visitors in the tribal experience, having them walk through a fake jungle to a recreated tribal village. And while it is still possible to view a fossilized dinosaur egg in a museum, most of the attention will tend to shift to the life-sized animatronic models of dinosaurs, with Jurassic Park motion and slavering jaws that open and close.

The educational mission of museums has shifted, along with educational theory, away from conveying objective facts. Instead, in museums as in American schools, education means providing an experience.

The Smithsonian still contains real things, like the Hope Diamond and the world’s largest (stuffed) elephant. But today it is collecting artifacts from the pop culture, such as Archie Bunker’s chair and Star Trek props, souvenirs of media illusions. This helps further to blur the boundary between the real and the fictional.

The view that truth is not really objective but is a construction of various personal and social biases has changed academic disciplines, and it has changed museums. History once consisted of the record of important events, epoch-making ideas, and significant accomplishments of individuals. Now, historians, following the influence of neo-Marxist collectivists, focus on broad social patterns and the mundane lives of the “common people.” Thus, David Brooks complains in The Weekly Standard (June 7, 1999) that the National Museum of American History in Washington contains practically nothing about the major events and personages and issues of American history. Museum visitors will find practically nothing about Columbus, the Puritans, the founding fathers, the ideals of the Constitution, or why the Revolution, the War Between the States, or the World Wars were fought.

“Whatever subject is being addressed,” he observes, “you will see a lot of dishes and farm implements. The small World War II section shows what a barracks looked like, with authentic foot lockers, shovels, and plates.” But nothing on why the men fought. “If the curators of the Smithsonian’s American history museum were asked to do an exhibit on the book of Exodus,” says Brooks, “they would devote room after room to Israelite walking sticks and totally ignore the Ten Commandments.”

The academic dogma of multiculturalism is also on display in today’s museums. As Brooks puts it, the National Museum of American History “is a museum of multicultural grievance, which simply passes over any subject, individual, or idea, no matter how vital to American history, that does not have to do with the oppression of some ethnic outgroup or disfavored gender.” Thus, six times more space is devoted to the internment of Japanese Americans than to the rest of World War II. The one exhibit on World War I is about the role of women in the war. Treatment of America’s ethnic communities abounds (especially when they have been treated badly). But there is hardly anything that illuminates America as a whole.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้พิพิธภัณฑ์เป็น ส่วนใหญ่เป็นคอลเลกชันของวัตถุน่าสนใจ หรือสำคัญ คนมีประสบการณ์รู้สึกกลัวที่เห็นพระธาตุจากเหตุการณ์บางอย่างมีนัยสำคัญหรือบุคคลที่ belonged ครั้งเพื่อบางอย่างมีนัยสำคัญเสมอ อากาศแห่งชาติและพิพิธภัณฑ์อวกาศใน Washington, dc หนึ่งสามารถมองเห็นเครื่องบินจริงพี่น้องไรท์คิดค้นใน 1903 แล้ว ในห้องเดียว เคร่งครัดจริงปรอทแคปซูล scorch เครื่องและทั้งหมด ที่ทำคนแรกหนึ่งในอวกาศ แม้คุณจะได้รับค่าใกล้กับหินจริงที่กลับมาจากดวงจันทร์ พิพิธภัณฑ์ดีปี้ใจเป็นผลงานที่ดีเยี่ยม และเหตุการณ์เขย่าโลกจะไม่ไกล และ นามธรรม แต่นำมาลงเพื่อแผ่นดิน รูปธรรม ประจักษ์อย่างแท้จริง ความตื่นเต้นของพิพิธภัณฑ์มาได้เผชิญหน้ากับความจริงที่วัตถุประสงค์More and more, the academic establishment discounts objective truth, and this is showing up in museums. Although it’s still possible to find intriguing objects in museums, the display case has often been replaced with video clips, interactive simulators, and virtual environments. Many of today’s exhibits bear a close resemblance to theme parks. Instead of simply exhibiting tribal artifacts, a contemporary museum will attempt to immerse visitors in the tribal experience, having them walk through a fake jungle to a recreated tribal village. And while it is still possible to view a fossilized dinosaur egg in a museum, most of the attention will tend to shift to the life-sized animatronic models of dinosaurs, with Jurassic Park motion and slavering jaws that open and close.The educational mission of museums has shifted, along with educational theory, away from conveying objective facts. Instead, in museums as in American schools, education means providing an experience.The Smithsonian still contains real things, like the Hope Diamond and the world’s largest (stuffed) elephant. But today it is collecting artifacts from the pop culture, such as Archie Bunker’s chair and Star Trek props, souvenirs of media illusions. This helps further to blur the boundary between the real and the fictional.The view that truth is not really objective but is a construction of various personal and social biases has changed academic disciplines, and it has changed museums. History once consisted of the record of important events, epoch-making ideas, and significant accomplishments of individuals. Now, historians, following the influence of neo-Marxist collectivists, focus on broad social patterns and the mundane lives of the “common people.” Thus, David Brooks complains in The Weekly Standard (June 7, 1999) that the National Museum of American History in Washington contains practically nothing about the major events and personages and issues of American history. Museum visitors will find practically nothing about Columbus, the Puritans, the founding fathers, the ideals of the Constitution, or why the Revolution, the War Between the States, or the World Wars were fought.“Whatever subject is being addressed,” he observes, “you will see a lot of dishes and farm implements. The small World War II section shows what a barracks looked like, with authentic foot lockers, shovels, and plates.” But nothing on why the men fought. “If the curators of the Smithsonian’s American history museum were asked to do an exhibit on the book of Exodus,” says Brooks, “they would devote room after room to Israelite walking sticks and totally ignore the Ten Commandments.”The academic dogma of multiculturalism is also on display in today’s museums. As Brooks puts it, the National Museum of American History “is a museum of multicultural grievance, which simply passes over any subject, individual, or idea, no matter how vital to American history, that does not have to do with the oppression of some ethnic outgroup or disfavored gender.” Thus, six times more space is devoted to the internment of Japanese Americans than to the rest of World War II. The one exhibit on World War I is about the role of women in the war. Treatment of America’s ethnic communities abounds (especially when they have been treated badly). But there is hardly anything that illuminates America as a whole.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิพิธภัณฑ์เคยเป็นส่วนใหญ่คอลเลกชันของวัตถุที่น่าสนใจหรือมีนัยสำคัญ คนมักจะมีประสบการณ์ความรู้สึกของความหวาดกลัวที่เห็นที่ระลึกจากเหตุการณ์สำคัญบางส่วนหรือที่เคยเป็นกับบางคนอย่างมีนัยสำคัญ ที่พิพิธภัณฑ์การบินและอวกาศแห่งชาติในกรุงวอชิงตันดีซีหนึ่งจะเห็นเครื่องบินที่เกิดขึ้นจริงพี่น้องไรต์คิดค้นในปี 1903 และจากนั้นในห้องเดียวกันยืนถัดจากแคปซูลพื้นที่เมอร์ที่เกิดขึ้นจริงและเครื่องหมายเกรียมทั้งหมดที่ดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่ง ของผู้ชายคนแรกที่เข้ามาในพื้นที่รอบนอก คุณยังสามารถได้ใกล้ชิดกับโขดหินที่เกิดขึ้นจริงนำกลับมาจากดวงจันทร์ พิพิธภัณฑ์ที่ดีทำให้เกิดความสงสัยว่าเป็นความสำเร็จอย่างมากและเหตุการณ์แผ่นดินสั่นจะไม่ห่างไกลและนามธรรม แต่นำมาลงเพื่อแผ่นดินประจักษ์เป็นรูปธรรมในบางสิ่งบางอย่างที่แท้จริง ความตื่นเต้นของพิพิธภัณฑ์มาจากการเผชิญหน้ากับความจริงวัตถุประสงค์. มากขึ้น, ส่วนลดการจัดตั้งทางวิชาการความจริงวัตถุประสงค์และนี่คือการแสดงขึ้นในพิพิธภัณฑ์ แม้ว่ามันจะยังคงเป็นไปได้ที่จะหาวัตถุที่น่าสนใจในพิพิธภัณฑ์กรณีการแสดงผลได้รับมักจะถูกแทนที่ด้วยวิดีโอคลิปจำลองการโต้ตอบและสภาพแวดล้อมเสมือน หลายของการจัดแสดงวันนี้แบกความคล้ายคลึงใกล้กับสวนสนุก แทนที่จะแสดงสิ่งประดิษฐ์เผ่าพิพิธภัณฑ์ร่วมสมัยที่จะพยายามที่จะแช่ในประสบการณ์ของผู้เข้าชมของชนเผ่าที่มีพวกเขาเดินผ่านป่าปลอมเป็นหมู่บ้านชนเผ่าสร้าง และในขณะที่มันยังคงเป็นไปได้ที่จะดูไข่ไดโนเสาร์ฟอสซิลในพิพิธภัณฑ์ส่วนใหญ่ให้ความสนใจจะมีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนไปชีวิตขนาดรุ่น animatronic ไดโนเสาร์ที่มีการเคลื่อนไหวปาร์คจูราสสิและขากรรไกร slavering ที่เปิดและปิด. ภารกิจการศึกษาของ พิพิธภัณฑ์ได้เปลี่ยนพร้อมกับทฤษฎีการศึกษาออกจากการถ่ายทอดข้อเท็จจริงวัตถุประสงค์ แต่ในพิพิธภัณฑ์เช่นในโรงเรียนอเมริกันศึกษาหมายถึงการให้ประสบการณ์. มิ ธ โซเนียนยังคงมีสิ่งที่จริงเหมือนเพชรหวังและใหญ่ที่สุดในโลก (ตุ๊กตา) ช้าง แต่วันนี้มันจะถูกเก็บรวบรวมสิ่งประดิษฐ์จากวัฒนธรรมป๊อปเช่นเก้าอี้อาร์ชีบังเกอร์และสตาร์พร็อพคของที่ระลึกของภาพลวงตาสื่อ นี้จะช่วยให้ต่อไปที่จะเบลอเขตแดนระหว่างจริงและสวม. the มุมมองที่ความจริงไม่ได้จริงๆ แต่วัตถุประสงค์คือการก่อสร้างของอคติส่วนบุคคลและสังคมต่างๆมีการเปลี่ยนแปลงสาขาวิชาการและมันมีการเปลี่ยนแปลงพิพิธภัณฑ์ ประวัติความเป็นมาครั้งเดียวประกอบด้วยบันทึกเหตุการณ์สำคัญยุคทำความคิดและความสำเร็จที่สำคัญของบุคคล ตอนนี้นักประวัติศาสตร์ตามอิทธิพลของผู้นิยมนีโอมาร์กซ์ที่มุ่งเน้นไปที่รูปแบบทางสังคมในวงกว้างและชีวิตทางโลกของ "คนทั่วไป." ดังนั้นเดวิดบรูคส์บ่นในมาตรฐานสัปดาห์ (7 มิถุนายน 1999) ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติของชาวอเมริกัน ประวัติความเป็นมาในกรุงวอชิงตันดีมีจริงไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับเหตุการณ์สำคัญและบุคคลและปัญหาของประวัติศาสตร์อเมริกัน ผู้เข้าชมพิพิธภัณฑ์จะพบจริงไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับโคลัมบัส Puritans ที่บรรพบุรุษผู้ก่อตั้งอุดมคติของรัฐธรรมนูญหรือทำไมปฏิวัติสงครามระหว่างรัฐหรือสงครามโลกต่อสู้. "สิ่งที่เรื่องนี้จะถูกแก้ไข" เขาตั้งข้อสังเกต "คุณจะเห็นจำนวนมากของอาหารและการดำเนินการฟาร์ม ขนาดเล็กส่วนสงครามโลกครั้งที่สองแสดงให้เห็นถึงสิ่งที่ค่ายทหารที่ดูเหมือนจะมีตู้เก็บของแท้เท้าจอบและแผ่น. "แต่ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเหตุผลที่คนต่อสู้ "ถ้าภัณฑารักษ์ของพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์อเมริกันมิ ธ โซเนียนถูกขอให้ทำจัดแสดงในหนังสือพระธรรมที่กล่าวว่า" บรูคส์ "พวกเขาจะอุทิศห้องพักหลังจากที่ห้องพักเพื่อไม้เท้าอิสราเอลและทั้งหมดไม่สนใจบัญญัติสิบประการ." เชื่อนักวิชาการวัฒนธรรม นอกจากนี้ยังมีการจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์ของวันนี้ ในฐานะที่เป็นบรูคส์ที่วางไว้ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติประวัติศาสตร์อเมริกัน "เป็นพิพิธภัณฑ์ข้องใจวัฒนธรรมซึ่งก็ผ่านไปเรื่องใด ๆ ของแต่ละบุคคลหรือความคิดไม่ว่าความสำคัญต่อประวัติศาสตร์อเมริกันที่ไม่ได้จะทำอย่างไรกับการกดขี่ของบางคน outgroup เชื้อชาติหรือเพศ disfavored. "ดังนั้นหกครั้งพื้นที่มากขึ้นจะทุ่มเทให้กับการกักกันของญี่ปุ่นอเมริกันกว่าส่วนที่เหลือของสงครามโลกครั้งที่สอง หนึ่งจัดแสดงในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับบทบาทของผู้หญิงในสงคราม การรักษาชุมชนชาติพันธุ์ของอเมริกาอุดม (โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาได้รับการรักษาไม่ดี) แต่มีสิ่งที่แทบจะไม่สว่างอเมริกาโดยรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พิพิธภัณฑ์เคยเป็นหลักคอลเลกชันของวัตถุที่น่าสนใจหรือสำคัญ คนเคยมีประสบการณ์ความรู้สึกของความกลัวที่เห็นของที่ระลึกจากบางเหตุการณ์สำคัญหรือที่เคยเป็นของบางบุคคลสําคัญ . ที่พิพิธภัณฑ์อากาศและอวกาศแห่งชาติในวอชิงตัน ดี.ซี. , หนึ่งสามารถเห็นจริงเครื่องบินพี่น้องไรท์ประดิษฐ์ในปี 1903 . แล้วก็อยู่ห้องเดียวกันยืนข้างๆจริงปรอทพื้นที่แคปซูล่เครื่องหมาย และทั้งหมดที่ดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่งของมนุษย์คนแรกสู่อวกาศ คุณสามารถได้ใกล้ชิดกับหินจริง นำกลับมาจากดวงจันทร์ พิพิธภัณฑ์ที่ดีทำให้เกิดความรู้สึกว่าเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่และโลกสั่นเหตุการณ์ไม่มีรีโมทและนามธรรม แต่นำมาลงเพื่อแผ่นดินที่ประจักษ์อย่างเป็นรูปธรรม ในสิ่งที่เป็นจริง