Welfare economists typically advoca

Welfare economists typically advocate the use of cost-benefit analysis (CBA) when evaluating public sector resource allocation decisions (see Mishan, 1988). Under CBA, the costs and benefits from any given programme are expressed in monetary units, and the sign of the net benefit across all affected individuals is used as the decision criterion. CBA aims to maximise aggregate welfare and is the only methodology that, at least in theory, provides information on the absolute benefit of different programmes. However, potential ethical and methodological problems in attaching a monetary value to non-market benefits (see Hausman, 1993) have led to the development of alternative methods for measuring benefits. In health economics, this has led to the development of cost-effectiveness analysis (CEA), in which health-related benefits are expressed in a single measure, such as gains in life years or quality-adjusted life-years (QALYs).1 Indeed, CEA has been used in most economic evaluations of health care interventions (see Elixhauser et al.,
1993).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักเศรษฐศาสตร์สวัสดิการโดยทั่วไปสนับสนุนการใช้การวิเคราะห์ต้นทุน-benefit (CBA) เมื่อประเมินการตัดสินใจจัดสรรทรัพยากรภาครัฐ (ดู Mishan, 1988) ภายใต้ CBA ต้นทุนและ benefits จากโปรแกรมใด ๆ ให้แสดงในหน่วยเงิน และเครื่อง benefit สุทธิระหว่างบุคคลที่ได้รับผลกระทบทั้งหมดจะใช้เป็นเกณฑ์ตัดสิน CBA มีวัตถุประสงค์เพื่อเพิ่มสวัสดิการรวม และมีวิธีการเฉพาะที่ น้อย ในทางทฤษฎี แสดงข้อมูลเกี่ยวกับ benefit ที่สมบูรณ์ของโปรแกรมต่าง ๆ อย่างไรก็ตาม methodological และจริยธรรมปัญหาในการแนบเงินค่าการตลาดไม่ใช่ benefits (ดู Hausman, 1993) ได้นำไปสู่การพัฒนาวิธีอื่นสำหรับวัด benefits ในเศรษฐศาสตร์สุขภาพ มีผลการพัฒนา (CEA), วิเคราะห์ใน benefits ใดสุขภาพถูกแสดงในหน่วยวัดเดียว เช่นกำไรปีชีวิตหรือปรับปรุงคุณภาพชีวิตปี (QALYs) .1 จริง ๆ CEA มีการใช้ในการประเมินทางเศรษฐกิจส่วนใหญ่ของการรักษาสุขภาพ (ดู Elixhauser et al.,1993)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักเศรษฐศาสตร์สวัสดิการมักจะสนับสนุนการใช้ประโยชน์ค่าใช้จ่ายที่สายการวิเคราะห์ที (CBA) เมื่อมีการประเมินทรัพยากรภาครัฐตัดสินใจจัดสรร (ดู Mishan, 1988) ภายใต้ CBA, ค่าใช้จ่ายและประโยชน์ทีเอสสายจากโปรแกรมใดก็ตามที่มีการแสดงในหน่วยการเงินและเข้าสู่ระบบของสายสุทธิประโยชน์ทีได้รับผลกระทบทั่วบุคคลทั้งหมดที่ถูกนำมาใช้เป็นเกณฑ์การตัดสินใจ CBA มีเป้าหมายที่จะเพิ่มสวัสดิการรวมและเป็นวิธีการเดียวที่อย่างน้อยในทางทฤษฎีให้ข้อมูลเกี่ยวกับประโยชน์แน่นอนสายเสื้อของโปรแกรมที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตามปัญหาจริยธรรมและระเบียบวิธีการที่มีศักยภาพในการติดค่าเงินไม่ใช่ตลาดประโยชน์ทีเอสสาย (ดู Hausman, 1993) ได้นำไปสู่การพัฒนาวิธีการทางเลือกสำหรับการวัดไฟประโยชน์ทีเอส ในทางเศรษฐศาสตร์สุขภาพนี้ได้นำไปสู่การพัฒนาของการวิเคราะห์ความคุ้มค่า (CEA) ในวัดเดียวที่ประโยชน์ไฟที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพทีเอสจะแสดงเช่นกำไรในปีที่ผ่านมาชีวิตหรือปรับคุณภาพชีวิตปี (QALYs) 0.1 อันที่จริง CEA มีการใช้ในการประเมินผลทางเศรษฐกิจมากที่สุดของการแทรกแซงการดูแลสุขภาพ (ดู Elixhauser et al.,
1993)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เศรษฐศาสตร์สวัสดิการโดยทั่วไปสนับสนุนการใช้ต้นทุนดีจึงไม่วิเคราะห์ ( CBA ) เมื่อประเมินภาครัฐในการจัดสรรทรัพยากรในการตัดสินใจ ( เห็น mishan , 1988 ) ภายใต้ CBA , ต้นทุนและดีจึง TS จากโปรแกรมใดก็ตามจะถูกแสดงในหน่วยการเงินและเครื่องหมายของสุทธิดีจึงไม่มีผลต่อบุคคลในการตัดสินใจจะใช้เป็นเกณฑ์มีจุดมุ่งหมายเพื่อเพิ่มการรวมสวัสดิการ CBA และเป็นเพียงวิธีการที่อย่างน้อยในทางทฤษฎี มีข้อมูลสมบูรณ์ดีจึงไม่ได้ของโปรแกรมที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม ปัญหาจริยธรรมและวิธีการในการเป็นค่าเงินไม่ดี ตลาดจึง TS ( ดู เ แมน , 1993 ) ได้นำไปสู่การพัฒนา วิธีการทางเลือกสำหรับวัดดีจึง TS ในเศรษฐศาสตร์สุขภาพนี้ได้นำไปสู่การพัฒนา การวิเคราะห์ต้นทุน - ประสิทธิผล ( CEA ) ซึ่งในสุขภาพดีจึง TS แสดงเป็นวัดเดียว เช่น กำไรในปีชีวิตหรือคุณภาพปรับปีชีวิต ( qalys ) 1 แน่นอน สินค้าที่ถูกใช้ในการประเมินผลทางเศรษฐกิจมากที่สุดของผู้ป่วยการดูแลสุขภาพ ( ดู elixhauser et al . ,
1993 ) .