Ever since young, Hyesung had alway

Ever since young, Hyesung had always been an introvert. He had such low self-esteem because of an accident that had happened when he was a toddler. It happened when his mother turned away from the boiling pot of water in the kitchen. Hyesung innocently reached out for the pot and his face were burnt but most of it wasn’t bad, just his forehead was severely burnt that not even surgery could cover it.
The burn was quite visible that Hyesung was always teased badly during his childhood, to the point that he had isolated himself, avoided making friends. He even grew out his fringe so that he could cover his forehead but he had sort of overgrown it as it was covering his eyes and most of his nose. However, he didn’t care as he could still see perfectly, it was just others couldn’t see his eyes at all.
It was his last year of high school, and all Hyesung did until then was studying, he didn’t join any club or get involved in any social activity. He was just like an invisible being to his classmates. Since the beginning of the final year, Hyesung had grown wary of studying, he wanted to do something else, something more interesting and exciting but he didn’t quite know yet.
It was one fine spring day, when Hyesung had the afternoon off because his teacher was absent due to an unexpected accident that there was no substitute teacher available to replace. Hyesung didn’t want to go home just yet so he was wandering around the streets and a karaoke club caught his eyes. Hyesung entered the place mindless, he just wanted to try and in karaoke room, there would be no one looking at him.
“Excuse me. I want to book a room for one hour.” Hyesung softly asked the clerk at the reception.
“It’s room 5, to your left from here.” The guy smiled as he pointed at the room. Hyesung stared at the guy through his fringe, thinking how that guy looked familiar but he couldn’t recall the name.
“Next please.” The clerk announced as Hyesung walked to his room. The clerk was scared to death when he saw Hyesung but it seemed like the guy didn’t know him. They happened to be classmates but Hyesung didn’t pay enough attention to remember anyone’s name but his own. However, the clerk, also known as Andy, knew about Hyesung, well at least he knew about Hyesung’s existence and name. Why was Andy scared? Because he was working, it was prohibited for students to work, part time or full time, but Andy had his reasons.
In his karaoke room, Hyesung randomly picked out songs from the eighties, mostly ballads and sang his heart out. He wasn’t a professional but he was gifted with such heavenly voice. He was off beat and off key for many times but his unique tone was rather attractive and warm. Hyesung felt relieved and alive after he had sung for the whole hour non-stop, his throat was getting sore and his voice was hoarse.
“Did you have a good time?” Andy asked as Hyesung went up to pay, it was part of his customer service.
“Yea. I will come back tomorrow.” Hyesung replied.
After that, Hyesung would drop by the place every day after school, of course, Andy was there for most days as he rushed there right after he had finished with school. However, he was amazed that Hyesung couldn’t recognise him at all. Andy was also curious about the fact that Hyesung had always go to karaoke alone, from his own experience, karaoke is much more fun and enjoyable with people, the more the merrier.
And just like that, a month had flown by, Hyesung’s passion for singing was growing stronger, his skill was improving as well. It seemed that he had found himself, he wanted to be singer but then he was afraid. He was afraid that no one would like a person like him. He was afraid that people would hate his appearance; that they would despite him and not to mention, who would accept someone like him into their company.
It happened one day that Hyesung was too thirsty from his singing that he ordered some drinks. Such a coincident that Andy was the one delivered the drinks. As he opened the door, Andy was mesmerized by the sweet heavenly voice, he couldn’t help himself to listen until the song had finished.
“You’re amazing.” Hyesung was startled at the comment and Andy was gawking at him with mouth slight opened.
“Eh... thanks...” Hyesung scratched his head, embarrassed.
“Why don’t you try some auditions? I’m sure you will get through with that voice.” Andy commented as he placed the drinks on the table.
“I wouldn’t. Not with this appearance....” Hyesung sighed.
“What if I can do something about it? Meet me after my hour is over.” Andy suggested as he left the dumbfounded Hyesung in the room. Hyesung didn’t know what had driven him to believe in the guy he had just met, even though they somewhat saw each other at school, maybe it was because he wanted a miracle to happen.
“I’m done. Let’s go to my place to have our conversation.” Andy smiled at Hyesung, not sure if the other was willing to go or not since he couldn’t see through that thick layer of hair.
“Are you sure you can change me?” Hyesung doubted.
“Let me show you my magic.”Andy said as he held Hyesung’s hand, dragged the other with him, heading toward his house.
Both of them had arrived at Andy’s house, it was a standard house, nothing too flashy or uncommon.
“I’m home.” Andy announced but there was no reply, everyone must have gone out or haven’t got home yet.
“Let’s head to my room.”
“Sorry for intruding.” Hyesung politely said, assuming that there was someone home.
“Tah dah!” Andy proudly showed off his huge make-up table that was filled with hundreds of cosmetics.
“What?” Hyesung’s jaw dropped.
“My magical tools.” Andy grinned proudly. “Here, sit down and let me work my magic.”
Hyesung was pushed down onto the chair that was in front of the table, staring at his reflection in the big mirror through his hair. He was afraid. His body was twitching, urging him to just stand up and run away.
“Just trust me.” Andy whispered softly into Hyesung’s ear, which somehow, magically eased the fear away.
“Plug this in your ears and closed your eyes until I’m done.” Andy smiled as he handed his Ipod and earphones to Hyesung.
As soon as he saw Hyesung had followed his directions, Andy pulled out one of his draw. There was a complete set of hair styling tools in there. He took out a water spray bottle, a pair of scissors and a comb. Andy began to spray Hyesung’s hair as well as comb the hair into place so that it would be ready for cutting. He was amazed by how soft Hyesung’s hair was though it seemed neglected and messy.
It was almost an hour of layering, cutting, trimming before Andy was satisfied with the new hairstyle. He realised the reason Hyesung had grew his fringe, the scar, so instead of getting rid of the fringe like he had original planned to, Andy just made it shorter and more neat.
Hyesung’s face shape was indeed pretty, a small oval shaped with high nose that can suit any hairstyle. Andy observed closely as the face was revealed after he had placed a headband to push the fringe away. After a few moments, he proceeded to pick out make-up base, primer and foundation. He had noticed that Hyesung had oily skin so oil-free cosmetics must be used in order to achieve the best result.
Time passed by as Andy worked his hands, gently brushing here and there, carefully covering the scar without caking it with powder. It was hard, but Andy enjoyed challenges. He loves to give confidence to people that need it, not to those that use make-up to put on fake faces.
Make-up was done and the scar disappeared. Hyesung’s skin was as smooth as a canvas, as if it was naturally like that. For the finishing touch, Andy gelled the fringe, slightly curled it with small locks, making it look a bit messy to increase the volume.
He took off the earphones from Hyesung’s ears which startled the guy, causing him to fling his eyes open.
“See for yourself.” Andy smile widely while looking into the mirror.
“M....e...?” Hyesung was speechless. That reflection was beyond his imagination, it was too perfect, it was much more than what he had asked for.
“Do you like it?” Hyesung nodded.
“Now, will you try some auditions? I know you can make it big.” Andy excitedly asked.
“But how will I keep this appearance? And I’m afraid...” Hyesung mumbled.
“True... I can’t always be there to do your make-up unless I take the audition with you. But I can’t sing.” Andy furrowed his eyebrows, thinking for a solution. He wanted to hear Hyesung’s voice, he wanted to spread that angelic voice to the world so that Hyesung would be more confident about himself.
“And how will I go to school tomorrow...?” Hyesung sighed at the thought. It would be like Cinderella after midnight, his magic would be gone when he washes his face.
“I will do it. You can come over to my place early or I can go to yours. That’s not a problem. The real problem is how to debut you!” Andy was biting his fingernails.
“Isn’t it bothersome.....” Hyesung was worried, they had just met and Andy was already offering a lot.
“Oh! How about this?” Andy exclaimed as he clapped his hands, totally ignored what Hyesung had just said. “You can do song covers, and we film it, post it on Youtube!”
“But who will do the filming? And isn’t it costly? And I don’t want the people from school and neighbourhood to know that it’s me...”
“Don’t worry. I have a friend that is so into photography and filming. He would be glad to do the job. And I can dye your hair for the shoots, with different hairstyle each time, no one would recognise you. Not to mention the clothes, I need to contact Minwoo immediately.” Andy was already fantasizing about filming. “It’s going to be awesome!!”
“Urh....”
“Don’t worry, you just need to sing. Let’s meet up this weekend to get our project started.”
“Alright...” Hyesung gave in to Andy’s enthusiasm, it was also partly because he also wanted to give it a try.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่หนุ่มสาว Hyesung เสมอได้ introvert เป็น เขามีค่าดังกล่าวเนื่องจากอุบัติเหตุที่เกิดเมื่อเขาเป็นเด็กที่หัดเดิน มันเกิดขึ้นเมื่อแม่ของเขาจากหม้อเดือดของน้ำในห้องครัว Hyesung innocently ถึงออกหม้อและใบหน้าของเขาถูกเผา แต่ส่วนใหญ่จริง ๆ เพียงหน้าผากของเขาอย่างรุนแรงถูกเผาที่ไม่ผ่าตัดไม่สามารถครอบคลุมได้เขียนค่อนข้างเห็นว่า Hyesung ถูก teased เสมอในวัยเด็ก ไปยังจุดที่เขาได้แยกต่างหากเอง หลีกเลี่ยงการทำให้เพื่อนไม่ได้ เขาได้ขยายตัวออกสวัสดิการของเขาเพื่อให้เขาสามารถครอบคลุมหน้าผากของเขา แต่เขาได้จัดเรียงของอยู่กลางป่ารกชัฏก็ ตามมันถูกครอบตาและจมูกของเขาส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ดูแลเขาอาจยังคงเห็นอย่างสมบูรณ์ เป็นเพียงคนอื่นไม่เห็นตาของเขาเลยมีของเขาปีสุดท้ายของมัธยม และ Hyesung ทั้งหมดไม่ได้จน แล้วเรียน เขาไม่ได้เข้าร่วมคลับใด ๆ หรือมีส่วนร่วมในกิจกรรมใด ๆ ทางสังคม เขาเป็นเหมือนการมองไม่เห็นกำลังกับเพื่อนร่วมชั้นของเขา ตั้งแต่ต้นปีสุดท้าย Hyesung ได้ปลูกระมัดระวังการศึกษา จะต้องทำอย่างอื่น สิ่งที่น่าสนใจและน่าตื่นเต้นมาก แต่ไม่ค่อนข้างทราบได้มีสปริงดีวันหนึ่ง เมื่อ Hyesung มีช่วงบ่ายปิด เพราะครู absent เนื่องจากอุบัติเหตุไม่คาดคิดว่า มีครูทดแทนไม่มีการแทน Hyesung ไม่อยากกลับบ้านแต่เพียงเพื่อให้เขาได้เตร่ถนน และคาราโอเกะคลับจับตาดู Hyesung ใส่ mindless เขาแค่อยากลอง และในห้องคาราโอเกะ จะมีใครมองที่เขา"ขอโทษ ต้องการจองห้องพักไปกัน" Hyesung เบา ๆ ถามเจ้าหน้าที่ที่แผนกต้อนรับ"เรื่องของห้อง 5 ทางซ้ายมือจากที่นี่" คนยิ้ม ตามที่เขาชี้ไปที่ห้อง Hyesung จ้องไปที่คนผ่านสวัสดิการของเขา คิดว่า ผู้ชายที่ดูคุ้นเคย แต่เขาไม่สามารถจำชื่อ"ต่อไปกรุณา" เจ้าหน้าที่ประกาศ ตาม Hyesung เดินไปที่ห้องของเขา ขากลับกลัวตายเมื่อเขาเห็น Hyesung แต่เหมือนว่าคนไม่รู้ว่าเขา พวกเขาเกิดขึ้นเพื่อให้เพื่อนร่วมชั้น แต่ Hyesung ไม่สนใจพอจำชื่อของคนอื่นแต่ของตัวเอง อย่างไรก็ตาม เสมียน หรือที่เรียกว่า Andy รู้เกี่ยวกับ Hyesung ดีน้อย เขารู้เกี่ยวกับการดำรงอยู่และชื่อของ Hyesung ทำไมมี Andy กลัว เพราะเขาทำงาน มันถูกห้ามสำหรับนักเรียนในการทำงาน ส่วนเวลาหรือเต็มเวลา แต่ Andy มีเหตุผลของเขาในห้องคาราโอเกะของเขา Hyesung สุ่มเบิกออกเพลงจากอันดับ บัลลาดส์ส่วนใหญ่ และสร้างหัวใจออก ไม่มืออาชีพ แต่เขามีพรสวรรค์ ด้วยเช่นเสียงสวรรค์ เขาปิดจังหวะ และคีย์ปิดหลายครั้งแต่เขาไม่ซ้ำเสียงได้ค่อนข้างสวยงาม และอบอุ่น Hyesung รู้สึกปลดปล่อย และมีชีวิตอยู่หลังจากที่เขาได้สูงสำหรับการทั้งชั่วโมงไม่หยุด คอของเขาคือการเจ็บ และเสียงของเขาถูกเครือ"ไม่มีความสุขไหม" Andy ถามเป็น Hyesung ไปถึงค่าจ้าง มันเป็นส่วนหนึ่งของการบริการลูกค้าของเขา"ใช่ ฉันจะกลับมาวันพรุ่งนี้" Hyesung ตอบกลับหลังจากนั้น Hyesung จะลดลง โดยทุกวันหลังเลิกเรียน หลักสูตร Andy มีสำหรับวันส่วนใหญ่เป็นเขาวิ่งมีทันทีหลังจาก เขาได้จบกับโรงเรียน อย่างไรก็ตาม เขาไม่ประหลาดใจว่า Hyesung ไม่รู้เขาเลย Andy ได้ยังอยากรู้เกี่ยวกับข้อเท็จจริงที่ Hyesung ได้ตลอดเวลาไปคาราโอเกะคนเดียว จากประสบการณ์ของเขาเอง คาราโอเกะเป็นสนุกมาก และสนุก ด้วยคน ยิ่งสู่ the merrierและเพียงเช่นนั้น เดือนได้บินโดย หลงร้องเพลงของ Hyesung โตแข็งแกร่ง ทักษะของเขาถูกปรับปรุงด้วยการ มันดูเหมือนว่า เขาได้พบตัวเอง เขาอยากเป็นนักร้อง แต่แล้ว เขากลัว เขากลัวว่า ไม่มีใครอยากเป็นคนเหมือนเขา เขากลัวว่า คนจะเกลียดลักษณะ ว่าพวกเขาจะ แม้เขา และไม่พูดถึง ที่จะยอมรับคนอย่างเขาเข้าบริษัทของพวกเขามันเกิดขึ้นวันหนึ่งว่า Hyesung คือกระหายน้ำมากเกินไปจากการร้องเพลงของเขาว่า เขาสั่งเครื่องดื่มบาง ดังกล่าวที่ตรงว่า Andy เป็นหนึ่งส่งเครื่องดื่ม เขาเปิดประตู Andy ได้ mesmerized ด้วยเสียงสวรรค์หวาน เขาไม่สามารถช่วยตัวเองฟังจนจบเพลงได้"คุณได้ตื่นตาตื่นใจ" Hyesung เป็น startled ที่คิด และ Andy ได้ gawking ที่เขาด้วยเล็กน้อยปากเปิด"เอ๊ะ...ขอบคุณ..." Hyesung มีรอยขีดข่วนศีรษะ อาย"ทำไมคุณอย่า auditions บาง ฉันแน่ใจว่า คุณจะได้รับผ่าน มีเสียงดัง" Andy ความเห็น ตามที่เขาวางไว้เครื่องดื่มบนโต๊ะ"ฉันไม่ ไม่มีลักษณะนี้..." Hyesung ถอนหายใจ"ถ้าฉันสามารถทำอะไรเกี่ยวกับมันบ้าง พบผมหลังจากเป็นชั่วโมงของฉัน" Andy แนะนำเป็นเขาซ้าย Hyesung dumbfounded ในห้อง Hyesung ไม่ทราบว่าได้ขับเขาเชื่อในคนที่เขามีเพียงพบ แม้ว่าพวกเขาค่อนข้างเห็นโรงเรียน อาจจะเป็น เพราะเขาอยากเป็นอัศจรรย์เกิดขึ้น"ฉันทำ ลองไปสถานที่ของฉันที่มีบทสนทนาของเรา" Andy ยิ้มที่ Hyesung ไม่แน่ใจว่า ถ้าอื่นก็เต็มใจไป หรือไม่เนื่อง จากเขาไม่สามารถดูผ่านชั้นที่หนาของผม"คุณแน่ใจคุณสามารถเปลี่ยนผม" Hyesung doubted"ผมแสดงมายากลของฉัน"Andy กล่าวว่า ตามที่เขาจัดขึ้นที่มือของ Hyesung ลากอื่น ๆ กับเขา มุ่งหน้าไปยังบ้านของเขาทั้งสองของพวกเขามาถึงที่บ้านของ Andy มันเป็นบ้านมาตรฐาน ไม่ฉูดฉาดเกินไป หรือใช่"ฉันบ้าน" Andy ประกาศ แต่มีอ่าน ทุกคนต้องมีดับ หรือไม่ได้บ้านยัง"เรามุ่งหน้าไปห้องของฉัน""ขอ intruding" Hyesung สุภาพกล่าวว่า สมมติว่ามีคนที่บ้าน"ขโมย dah" Andy ภูมิใจพบ off ตารางใหญ่แต่งหน้าของเขาก็เต็มไป ด้วยหลายร้อยเครื่องสำอาง"อะไร" ขากรรไกรของ Hyesung ลดลง"ฉันมหัศจรรย์"เครื่องมือ Andy grinned ภูมิใจ "ที่นี่ นั่งลง และผมทำงานมายากลของฉัน"Hyesung ถูกผลักดันลงบนเก้าอี้ที่หน้าตาราง จ้องเขาสะท้อนในกระจกใหญ่ผ่านเส้นผมของเขา เขากลัว ร่างกายของเขาถูก twitching กระตุ้นให้เขาเพียงยืน และวิ่งหนี"เพียงแค่เชื่อใจฉัน" Andy กระซิบเบา ๆ ในหูของ Hyesung ซึ่ง อย่างใด บรรเทาความกลัวไปทำให้แขก "นี้เสียบหูของคุณ และปิดตาจนกว่าจะเสร็จแล้ว" Andy ยิ้มกับเขามอบ Ipod และหูฟังของเขาเพื่อ Hyesungทันทีที่เขาเห็น Hyesung ได้ตามทิศทางของเขา Andy ดึงออกเขาออกอย่างใดอย่างหนึ่ง มีชุดของผมเครื่องมือจัดแต่งทรงผมมี เขาเอาขวดน้ำสเปรย์ คู่ของกรรไกร และหวี Andy เริ่มสเปรย์ผมของ Hyesung เช่นหวีผมในสถานที่นั้นมันจะพร้อมสำหรับการตัด เขาประหลาดใจ ด้วยวิธีนุ่มผมของ Hyesung ว่าเหมือนที่ไม่มีกิจกรรม และยุ่งมันเป็นเกือบชั่วโมง layering ตัด ตัดแต่งก่อน Andy ไม่พอใจกับทรงผมใหม่ เขาเองก็ยังคิดเหตุผล Hyesung มีการเติบโตของเขาเพิ่มเติม แผล เพื่อแทนการกำจัดของสวัสดิการเหมือนเขา เดิมวางแผน Andy เพิ่งจะสั้น และเรียบร้อยมากขึ้นรูปร่างหน้าของ Hyesung สวยจริง รูปวงรีขนาดเล็ก มีจมูกสูงเหมาะสำหรับทรงผมต่าง ๆ ได้ Andy สังเกตอย่างใกล้ชิดเป็นหน้าถูกเปิดเผยหลังจากที่เขามีอยู่เกี่ยวกับที่คาดผมเพื่อผลักดันเพิ่มเติมจาก หลังจากครู่ เขาครอบครัวควักฐานแต่งหน้า รองพื้น และมูลนิธิ เขาได้สังเกตเห็นว่า Hyesung มีผิวดังนั้นต้องใช้เครื่องสำอางที่ปราศจากน้ำมันเพื่อให้บรรลุผลลัพธ์ดีที่สุดเวลาผ่านไปโดย Andy ทำมือ แปรงเบา ๆ อย่างระมัดระวัง ความครอบคลุมรอยไม่แก้ caking ผง มันยาก แต่ Andy ชอบความท้าทาย รักให้ความมั่นใจกับคนที่ต้องการ ไม่ให้ผู้ที่แต่งหน้าใช้ใส่หน้าปลอมแต่งหน้าเสร็จ และแผลหายไป Hyesung ของผิวที่เรียบเป็นผืนผ้า ประหนึ่งว่ามันเป็นธรรมชาติเช่นนั้นได้ สำหรับเรียบ Andy gelled แดน เล็กน้อยโค้งมัน มีล็อคขนาดเล็ก ทำให้ดูยุ่งเล็กน้อยเพื่อเพิ่มระดับเสียงเขาเอาออกหูฟังจากหูของ Hyesung ซึ่ง startled คน ทำให้เขาพุ่งเปิดตาของเขา"เห็นตัวเอง" Andy ยิ้มกันอย่างแพร่หลายในขณะที่มองเข้าไปในกระจก“M....e...?” Hyesung พูดได้ ถูกสะท้อนที่เหนือจินตนาการของเขา เกินไปเดิน เป็นมากกว่าเขาก็ถามสำหรับ"คุณชอบมันหรือไม่" Hyesung พยักหน้า"ตอนนี้ จะคุณลอง auditions บาง ฉันรู้ว่า คุณสามารถทำให้มันใหญ่" Andy ถามขึ้ง"แต่ว่าจะฉันเก็บลักษณะนี้หรือไม่ และผมกลัว..." Hyesung mumbled"จริง... ฉันจะไม่มีการแต่งหน้าของคุณเว้นแต่ว่าผมใช้การ audition กับคุณกัน แต่ร้องเพลงไม่" Andy furrowed คิ้วของเขา ความคิดการแก้ไขปัญหา เขาอยากได้ยินเสียงของ Hyesung เขาต้องการกระจายเสียงที่ดาเพื่อโลกเพื่อที่จะมั่นใจมากขึ้นเกี่ยวกับตัวเอง Hyesung"และว่าจะไปโรงเรียนพรุ่งนี้..." Hyesung ถอนหายใจในความคิด มันจะเหมือนซินเดอเรลล่าหลังเที่ยงคืน มายากลของเขาจะหายไปเมื่อเขาต่อผิวหน้าใบหน้าของเขา"ฉันจะทำมัน คุณสามารถมาผ่านของฉันก่อน หรือจะไปยังคอมพิวเตอร์ของคุณ นั่นไม่ใช่ปัญหา ปัญหาจริงเป็นวิธีการเปิดตัวคุณ" Andy ได้เสียดสีเล็บของเขา"ไม่ได้ bothersome..." Hyesung เป็นห่วง พวกเขาได้พบ และ Andy แล้วถูกนำเสนอมาก"โอ้ นี้หรือไม่" Andy ทางหลุดรอดเป็นเขาปรบมือเพื่อเรียกมือ ละเว้นทั้งหมด Hyesung มีเพียงพูด "คุณสามารถทำได้ครอบคลุมเพลง และเราฟิล์มมัน ลงรายการบัญชีบน Youtube""แต่ผู้ที่จะทำการถ่ายทำ และไม่เสียค่าใช้จ่ายหรือไม่ และไม่ต้องการคนจากโรงเรียนและไปรู้ว่า มีฉันนั้น... ""ช่างเถอะ ฉันมีเพื่อนที่นั้นเป็นการถ่ายภาพและถ่ายทำ เขาจะยินดีทำงาน และฉันสามารถย้อมผมของคุณสำหรับการถ่ายภาพ ด้วยทรงผมที่แตกต่างกัน ไม่มีใครจะรู้คุณ ไม่พูดถึงเสื้อผ้า ฉันต้องการติดต่อ Minwoo ทันที" Andy ได้แล้วท่านเกี่ยวกับการถ่ายทำ "มันจะน่ากลัว!!""Urh...""ไม่ต้องกังวล คุณเพียงแค่ร้องเพลง ลองพบปะนัดนี้จะเริ่มโครงการ""ครับ..." Hyesung ให้ในความกระตือรือร้นของ Andy เนื่องจากเนื่องจากเขายังอยากให้มันลอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งแต่หนุ่มฮเยซองได้เสมอคนเก็บตัว เขามีความภาคภูมิใจในตนเองต่ำ เพราะอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเมื่อเขายังเป็นเด็ก มันเกิดขึ้นเมื่อแม่ของเขาหันไปจากหม้อต้มน้ำในครัว เฮซองอย่างบริสุทธิ์ใจ ถึง ออกหม้อและใบหน้าของเขาถูกเผา แต่ส่วนใหญ่มันไม่แย่ขนาดนั้นแค่หน้าผากก็ไหม้อย่างรุนแรงที่ไม่ผ่าตัดอาจครอบคลุม
เขียนค่อนข้างมองเห็นได้ว่าเฮซองก็ชอบล้อมากๆในช่วงวัยเด็กของเขาไปยังจุดที่เขาอยู่โดดเดี่ยวตัวเอง หลีกเลี่ยง ให้เพื่อน แม้ว่าเขาจะเติบโตออกมาจากเขา เพื่อที่เขาจะได้ปกหน้าผาก แต่เขามีการจัดเรียงของโต้ง มันปิดบังตาและจมูก อย่างไรก็ตามเขาไม่สนใจ เขายังคงสามารถมองเห็นได้อย่างสมบูรณ์ มันก็แค่คนอื่นไม่เห็นตาเลย .
มันเป็นปีสุดท้ายของโรงเรียนมัธยม และเฮซองก็จนแล้ว ยังเรียนอยู่ เขาไม่ได้เข้าคลับ หรือมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางสังคมใด ๆ เขาแค่เหมือนมองไม่เห็นเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเขา ตั้งแต่จุดเริ่มต้นของปีสุดท้าย ฮเยซองเติบโตสังวรของเรียนเขาต้องการที่จะทำบางสิ่งบางอย่างที่น่าสนใจและน่าตื่นเต้นมากขึ้น แต่เขาก็ไม่ค่อยรู้เลย .
มันเป็นหนึ่งวันในฤดูใบไม้ผลิเมื่อเฮซองได้ตอนบ่ายออกไปเพราะอาจารย์ของเขาก็ขาดเนื่องจากอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิด เพราะไม่มีครูสอนแทนพร้อมใช้งานแทนที่เฮซองไม่อยากจะกลับบ้านเลย ก็เลยหลงรอบถนนและร้านคาราโอเกะมองตาของเขา เฮซองเข้าไปในสถานที่ที่ไม่สนใจ เขาเพียงต้องการที่จะลองและห้องคาราโอเกะ คงไม่มีใครมองเขา .
" ขอโทษนะ ผมต้องการจองห้องพักสำหรับหนึ่งชั่วโมง " เฮซองเบาๆ ถามพนักงานที่แผนกต้อนรับ .
" มันเป็นห้อง 5 ห้อง เพื่อออกไปจากที่นี่" หนุ่มยิ้มตามเขามาที่ห้อง เฮซองจ้องเขาผ่านขอบเขา คิดว่าผู้ชายคนนั้นดูคุ้นๆ แต่เขาไม่ได้นึกชื่อ .
" ต่อไปครับ " เสมียนประกาศเฮซองเดินไปที่ห้องของเขา เสมียนกลัวตายเมื่อเขาเห็นเฮซอง แต่ดูเหมือนผู้ชายที่ไม่รู้จักเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้น แต่เฮซองไม่ได้ใส่ใจจำชื่อใครแต่ของเขาเอง อย่างไรก็ตาม , เสมียน , ยังเป็นที่รู้จัก แอนดี้ รู้เรื่อง เฮซอง แต่อย่างน้อย เขารู้เรื่องของเฮซึงมีอยู่และชื่อ ทำไมแอนดี้ กลัวเหรอ เพราะเขากำลังทำงาน มันเป็นสิ่งต้องห้ามสำหรับนักศึกษาเพื่อทำงาน ส่วนเวลาหรือเต็มเวลา แต่แอนดี้ก็มีเหตุผลของเขา
ในห้องคาราโอเกะฮเยซองสุ่มเลือกเพลงจากยุค 80 ส่วนใหญ่ป๊อบร้องเพลงหัวใจของเขาออก เขาไม่ได้เป็นมืออาชีพ แต่เขามีพรสวรรค์ด้วยเช่นจากเสียง เขาออกตีและปิดกุญแจหลายครั้ง แต่น้ำเสียงที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาค่อนข้างมีเสน่ห์ และอบอุ่น ฮเยซองก็รู้สึกโล่งใจและมีชีวิตอยู่หลังจากที่เขาได้ร้องให้ไม่หยุดทั้งชั่วโมง คอของเขาก็เริ่มเจ็บ และเสียงของเขาแหบ .
" สนุกไหม ? " แอนดี้ถามขณะที่ฮเยซองไปจ่าย มันเป็นส่วนหนึ่งของการบริการลูกค้าของเขา .
" อืม . ผมจะกลับพรุ่งนี้ " เฮซองตอบ
หลังจากนั้น ฮเยซองจะแวะที่นี่ทุกวัน หลังเลิกเรียน แน่นอน แอนดี้ มีวันส่วนใหญ่ขณะที่เขาวิ่งอยู่ หลังจากที่เขาจบโรงเรียน อย่างไรก็ตาม เขาประหลาดใจที่เฮซองไม่ได้รู้จักเขาเลยแอนดี้ก็อยากรู้เรื่องที่เฮซองมักจะไปคาราโอเกะคนเดียว จากประสบการณ์ของตัวเอง คาราโอเกะสนุกมากและสนุกกับคน ยิ่งมากยิ่งดี
และแบบนี้ เดือน บินโดย ตัณหาของเฮซึงร้องเพลงมีการเติบโตที่แข็งแกร่ง ทักษะของเขาคือการได้เป็นอย่างดี ดูเหมือนเขาจะพบว่าตัวเอง เขาอยากจะเป็นนักร้อง แต่เขาก็กลัวเค้ากลัวว่าจะไม่มีใครชอบคนแบบเขา เขากลัวว่าคนอื่นจะเกลียดการปรากฏตัวของเขา ว่าพวกเขาจะ แม้ เขา และ ไม่ต้องพูดถึง ใครจะยอมรับคนอย่างเขาใน บริษัท ของพวกเขา .
มันเกิดขึ้นวันหนึ่ง ฮเยซองก็หิวน้ำจากการร้องเพลงของเขาว่า เขาสั่งเครื่องดื่ม เช่น ตรงที่ แอนดี้ เป็นคนมอบเครื่องดื่ม ขณะที่เขาเปิดประตูแอนดี้ หลงเสียงสวรรค์หวาน , เขาไม่สามารถช่วยตัวเองให้ฟังจนกว่าเพลงจะจบ .
" นายแน่มาก " เฮซองก็ตกใจที่เห็นและแอนดี้จะทำอะไรเขาด้วยปากเล็กน้อยเปิด .
" เอ๊ะ . . . . . . . ขอบคุณ . . . . . . . " เฮซองรอยขีดข่วนหัวของเขาอาย .
" ทำไมคุณไม่ลองออดิชั่น ฉันแน่ใจว่าคุณจะได้รับผ่านด้วยเสียงที่" แอนดี้ เห็นเขาวางเครื่องดื่มบนโต๊ะ .
" ผมคงไม่ได้แบบนี้ . . . . . . . " เฮซองถอนหายใจ .
" ถ้าฉันสามารถทำอะไรเกี่ยวกับมันได้หรือไม่ พบฉันหลังจากชั่วโมงของฉันเป็นมากกว่า . " แอนดี้แนะนำเขาทิ้งเฮซองตะลึงอยู่ในห้อง เฮซองไม่รู้ว่าต้องทำให้เขาเชื่อในคนที่เขาเพิ่งเจอกัน ถึงแม้ว่าพวกเขาจะค่อนข้างเห็นแต่ละอื่น ๆ ที่โรงเรียน