Educating Heartsand MindsReflection

Educating Hearts
and Minds
Reflections on
Japanese Preschool
and
Elementary Education
BY CATHERINE LEWIS
NEW YORK: CAMBRIDGE UNIVERSITY PRESS, 1995 In Educating Hearts and Minds, Lewis guides us through the
diverse world of Japanese preschool and elementary school
students. It is a world that Lewis knows well. Her research
centers on early childhood education, and she has also sent her
own children to Japanese schools. Like Peak’s Learning to Go to
School, Educating Hearts and Minds makes a major contribution to
the study of early childhood education.
This book is useful in a wide variety of instructional settings: from
basic courses on Japanese culture to introductory education classes. I
would especially recommend it for use in preservice teacher development
courses, as the book not only demolishes many pernicious
myths about Japan, but also raises fundamental questions about
American assumptions regarding early childhood education. For
many students, it will be unsettling to learn of the marked differences
in attitudes that characterize U.S. and Japanese teachers.
Lewis’s central thesis is that there are seven qualities that are distinctive
of early childhood education in Japan. These are (1) a focus
on the whole child; (2) an emphasis on positive social relations;
(3) efforts by adults to build a community in school; (4) discipline
which is oriented toward values; (5) emphasis on children’s thinking
and problem solving; (6) an emphasis on the emotional (uetto)
aspect of learning; (7) widespread use of reflection.
These last two aspects are particularly salient for those interested
in a more general understanding of Japanese culture. Just as Doi
(1973) used a reified formulation of amae to convey the importance
of dependence in Japanese social relations, Lewis uses wet (uetto)
and dry (dorai) to convey the relative emphases that Japanese
educators put on interpersonal relations (wet) versus a rational and
logical curriculum (dry). Japanese teachers use these terms to
distinguish themselves from what they perceive to be an arid
Western attitude toward education that places more emphasis on
academic proficiency than on the social and emotional development
of the child.
Reflection (hansei) is another aspect of Japanese education and
culture which has received little attention outside of essays on Zen
meditation. Reflection is a tool which teachers use both for individual
improvement and behavior management, and similar uses can be
seen throughout Japanese society. Public reflection on past errors,
accompanied by an emotional promise to reform, is characteristic of
the way Japanese adults deal with everything from poor sales performance
to political corruption.
Lewis also offers some explanation for why, in the older grades,
the gentle and community-oriented nature of Japanese education
seems to disappear. The pressure for conformity, at the elementary
level, is relatively weak compared to that encountered in Japanese
middle schools. Peer control, which is implemented with remarkable
ingenuity in the early years, can spin out of balance when children
reach the stage when pressures to perform on the entrance exams
become intense. As Lewis shows, rates of school refusal and bullying
rise dramatically during middle school.
However, she clearly demonstrates that in terms of overall social
pathology, Japan compares quite favorably with the U.S. While the
nurturing atmosphere of the early years may not continue in the
Japanese middle schools and high schools, Japanese adolescents
appear to be more well-adjusted, based on national data, than their
American counterparts.
Japanese students compare favorably with students in other countries
on most social indicators and on international tests. Lewis
shows that much of this success is likely to flow from the quality of
preschool and elementary education. Although learning takes place
in very different ways in Japanese high schools, colleges, banks or
factories, the basic insistence on cooperation, self-improvement, and
reflection as well as the emphasis on persistence and energy which
are developed in elementary school, underpin basic Japanese attitudes
toward education. Lewis brings forth these themes and conveys
them through the use of indigenous paradigms and metaphors.
She offers the average student some simple yet powerful ways to
make sense of modern Japanese culture. n
Gerald LeTendre
GERALD LETENDRE, an Education Professor at the University of
Georgia, is the co-editor with Thomas Rohlen of the book, Teaching and
Learning in Japan, Cambridge University Press, 1996.
BIBLIOGRAPHY
Doi, Takeo. The Anatomy of Dependence. Tokyo: Kodansha, 1973.
Peak, Lois. Learning to Go to School in Japan. Berkeley: University of
California Press, 1991.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การให้ความรู้หัวใจ
และความคิด
สะท้อนใน
ญี่ปุ่นก่อนวัยเรียน
และ
ประถมศึกษา
แคทเธอรี LEWIS
นิวยอร์ก: Cambridge University Press, 1995 ในหัวใจและความคิดความรู้ลูอิสแนะนำเราผ่านทาง
โลกที่มีความหลากหลายของเด็กก่อนวัยเรียนภาษาญี่ปุ่นและโรงเรียนประถมศึกษา
นักเรียน มันเป็นโลกที่ลูอิสรู้ดี งานวิจัยของเธอ
ศูนย์การศึกษาปฐมวัยและเธอยังได้ส่งเธอ
เด็กของตัวเองให้กับโรงเรียนญี่ปุ่น เช่นเดียวกับการเรียนรู้สูงสุดที่จะไป
โรงเรียน, หัวใจการให้ความรู้และความคิดทำให้ผลงานที่สำคัญในการ
ศึกษาการศึกษาปฐมวัย.
หนังสือเล่มนี้จะเป็นประโยชน์ในความหลากหลายของการตั้งค่าการเรียนการสอนจาก
หลักสูตรพื้นฐานเกี่ยวกับวัฒนธรรมญี่ปุ่นในการเรียนการศึกษาเบื้องต้น ฉัน
จะแนะนำโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการใช้งานในการพัฒนาครูฝึกสอน
หลักสูตรเป็นหนังสือที่ไม่เพียง แต่ demolishes อันตรายหลาย
ตำนานเกี่ยวกับญี่ปุ่น แต่ยังก่อให้เกิดคำถามพื้นฐานเกี่ยวกับ
สมมติฐานอเมริกันเกี่ยวกับการศึกษาปฐมวัย สำหรับ
นักเรียนหลายคนก็จะมีความมั่นคงในการเรียนรู้การทำเครื่องหมายของความแตกต่าง
ในทัศนคติที่เป็นลักษณะของสหรัฐและครูผู้สอนภาษาญี่ปุ่น.
วิทยานิพนธ์กลางของลูอิสก็คือว่ามีเจ็ดที่มีคุณภาพที่โดดเด่น
ของการศึกษาปฐมวัยในประเทศญี่ปุ่น เหล่านี้คือ (1) การมุ่งเน้น
เกี่ยวกับเด็กทั้ง; (2) ให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ทางสังคมบวก;
(3) ความพยายามของผู้ใหญ่ที่จะสร้างชุมชนในโรงเรียน (4) มีระเบียบวินัย
ซึ่งจะเน้นไปทางค่า; (5) ให้ความสำคัญกับความคิดของเด็ก
และการแก้ปัญหา; (6) ให้ความสำคัญกับอารมณ์ (uetto)
ทุกแง่มุมของการเรียนรู้ (7) การใช้อย่างแพร่หลายของการสะท้อน.
สุดท้ายนี้สองด้านมีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่สนใจ
ในความเข้าใจทั่วไปมากขึ้นของวัฒนธรรมญี่ปุ่น เช่นเดียวกับดอย
(1973) ที่ใช้ในการกำหนด reified ของ amae ในการถ่ายทอดความสำคัญ
ของการพึ่งพาอาศัยกันในความสัมพันธ์ทางสังคมญี่ปุ่น, ลูอิสใช้เปียก (uetto)
และแห้ง (dorai) ในการถ่ายทอดเน้นญาติที่ญี่ปุ่น
วางอยู่บนการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล (เปียก) เมื่อเทียบกับ เหตุผลและ
ตรรกะหลักสูตร (แห้ง) ครูผู้สอนภาษาญี่ปุ่นใช้คำเหล่านี้เพื่อ
แยกตัวเองจากสิ่งที่พวกเขารับรู้ว่าเป็นที่แห้งแล้ง
ตะวันตกทัศนคติต่อการศึกษาที่สถานที่ให้ความสำคัญกับ
ความสามารถทางวิชาการกว่าในการพัฒนาทางสังคมและอารมณ์
ของเด็ก.
สะท้อน (Hansei) เป็นลักษณะของการศึกษาภาษาญี่ปุ่นและอีก
วัฒนธรรม ซึ่งได้รับความสนใจน้อยด้านนอกของบทความเกี่ยวกับเซน
ทำสมาธิ สะท้อนเป็นเครื่องมือที่ครูใช้ทั้งสำหรับบุคคล
และการจัดการการปรับปรุงพฤติกรรมและการใช้งานที่คล้ายกันสามารถ
มองเห็นได้ทั่วสังคมญี่ปุ่น ภาพสะท้อนของประชาชนเกี่ยวกับข้อผิดพลาดที่ผ่านมา
พร้อมกับสัญญาทางอารมณ์ให้กับการปฏิรูปเป็นลักษณะของ
ทางผู้ใหญ่ของญี่ปุ่นจัดการกับทุกอย่างจากยอดขายไม่ดี
การทุจริตทางการเมือง.
ลูอิสยังมีคำอธิบายว่าทำไมบางคนในเกรดที่มีอายุมากกว่า
ที่อ่อนโยนและชุมชน ธรรมชาติที่มุ่งเน้นการศึกษาภาษาญี่ปุ่น
ดูเหมือนว่าจะหายไป ความดันตามมาตรฐานที่ระดับประถมศึกษา
ระดับอ่อนแอเมื่อเทียบกับที่พบในญี่ปุ่น
กลางโรงเรียน การควบคุมเพียร์ซึ่งมีการใช้งานที่โดดเด่นด้วย
ความฉลาดในช่วงต้นปีที่สามารถหมุนออกจากยอดเงินเมื่อเด็ก
ถึงขั้นตอนเมื่อแรงกดดันในการดำเนินการเกี่ยวกับการสอบเข้า
เป็นรุนแรง ขณะที่ลูอิสแสดงให้เห็นถึงอัตราการปฏิเสธที่โรงเรียนกลั่นแกล้งและ
เพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วงมัธยม.
อย่างไรก็ตามเธอได้อย่างชัดเจนแสดงให้เห็นว่าในแง่ของสังคมโดยรวม
พยาธิวิทยาญี่ปุ่นเปรียบเทียบค่อนข้างอยู่ในเกณฑ์ดีกับสหรัฐฯในขณะที่
บรรยากาศการบำรุงปีแรกอาจจะไม่ดำเนินการต่อใน
ญี่ปุ่น โรงเรียนกลางและโรงเรียนมัธยมวัยรุ่นญี่ปุ่น
ดูเหมือนจะดีขึ้นปรับบนพื้นฐานของข้อมูลแห่งชาติของพวกเขากว่า
อเมริกา.
นักเรียนญี่ปุ่นเปรียบเทียบเกณฑ์ดีกับนักเรียนในประเทศอื่น ๆ
ในตัวชี้วัดทางสังคมมากที่สุดและในการทดสอบระหว่างประเทศ ลูอิส
แสดงให้เห็นว่ามากของความสำเร็จนี้มีแนวโน้มที่จะไหลจากคุณภาพของ
เด็กก่อนวัยเรียนและประถมศึกษา แม้ว่าจะเกิดการเรียนรู้
ในรูปแบบที่แตกต่างกันมากในโรงเรียนมัธยมญี่ปุ่น, วิทยาลัย, ธนาคารหรือ
โรงงานยืนกรานพื้นฐานเกี่ยวกับความร่วมมือปรับปรุงตนเองและ
สะท้อนเช่นเดียวกับการให้ความสำคัญกับการติดตาและพลังงานซึ่ง
มีการพัฒนาในโรงเรียนประถมหนุนญี่ปุ่นขั้นพื้นฐาน ทัศนคติ
ต่อการศึกษา ลูอิสนำมารูปแบบเหล่านี้และบ่งบอกถึง
พวกเขาผ่านการใช้กระบวนทัศน์พื้นเมืองและคำอุปมาอุปมัย.
เธอมีนักเรียนเฉลี่ยบางวิธีที่เรียบง่าย แต่มีประสิทธิภาพในการ
ทำให้ความรู้สึกของวัฒนธรรมญี่ปุ่นที่ทันสมัย n
เจอราลด์ Letendre
GERALD Letendre, ศาสตราจารย์การศึกษาที่มหาวิทยาลัย
จอร์เจียเป็นบรรณาธิการร่วมกับโทมัส Rohlen ของหนังสือเล่มนี้การเรียนการสอนและ
การเรียนรู้ในประเทศญี่ปุ่น, Cambridge University Press, 1996
บรรณานุกรม
ดอยทาเคโอะ กายวิภาคของการพึ่งพาอาศัยกัน โตเกียว: โคดันฉะ, 1973
พีคลัวส์ เรียนรู้ที่จะไปโรงเรียนในประเทศญี่ปุ่น เบิร์กลีย์: มหาวิทยาลัย
แคลิฟอร์เนียกด 1991

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ให้หัวใจและจิตใจ



และ ภาพสะท้อนในญี่ปุ่นก่อน

ประถมศึกษาโดยแคเธอรีนลูอิส
นิวยอร์ก : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ , 1995 ในการให้หัวใจและจิตใจ ลูอิส ไกด์ เราผ่านโลกที่หลากหลายของญี่ปุ่นก่อน

และนักเรียนโรงเรียน ประถมศึกษา มันเป็นโลกที่ลูอิสรู้ดี . ศูนย์วิจัย
ของเธอในการศึกษาปฐมวัย และเธอยังได้ส่งเธอ
ลูกไปโรงเรียนญี่ปุ่น ชอบ พีคก็ไปเรียน

โรงเรียน ให้หัวใจและจิตใจทำให้ผลงานที่สำคัญเพื่อการศึกษาปฐมวัย
.
หนังสือเล่มนี้จะเป็นประโยชน์ในความหลากหลายของการตั้งค่าการสอนรายวิชาพื้นฐานจาก
วัฒนธรรมญี่ปุ่นเรียนศึกษาเบื้องต้น ผมจะแนะนำให้ใช้โดยเฉพาะ

นักศึกษาในหลักสูตรการพัฒนาครู ,เป็นหนังสือที่ไม่เพียง แต่รื้อถอนมากเป็นอันตราย
myths เกี่ยวกับญี่ปุ่น แต่ยังยกคำถามพื้นฐานเกี่ยวกับ
สมมติฐานอเมริกันเกี่ยวกับการศึกษาปฐมวัย สำหรับ
นักเรียนหลายคนก็จะไม่สงบ เรียนรู้ความแตกต่างของเครื่องหมาย
ทัศนคติที่ลักษณะของสหรัฐอเมริกา และครูญี่ปุ่น .
วิทยานิพนธ์กลางลูอิสเป็นที่มีคุณภาพที่โดดเด่น
7การศึกษาปฐมวัยในประเทศญี่ปุ่น เหล่านี้คือ ( 1 ) การโฟกัส
ในเด็กทั้ง ( 2 ) เน้นความสัมพันธ์ทางสังคมในเชิงบวก ;
( 3 ) ความพยายามของผู้ใหญ่ที่จะสร้างชุมชนในโรงเรียน ; ( 4 ) วินัย
ซึ่งมุ่งเน้นไปทางค่านิยม และ ( 5 ) การเน้นเด็กคิด
( 6 ) และการแก้ปัญหา เน้นทางด้านการเรียนรู้ ( uetto )
; ( 7 ) การใช้อย่างแพร่หลายของการสะท้อน .
เหล่านี้ล่าสุดสองด้านเป็นสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่สนใจ
ในความเข้าใจทั่วไปของวัฒนธรรมญี่ปุ่น เช่นเดียวกับดอย
( 1973 ) ใช้ reified ตำรับ amae ถ่ายทอดความสำคัญของการพึ่งพาในความสัมพันธ์ทางสังคม
ญี่ปุ่น ลูอิสใช้เปียกและแห้ง ( uetto )
( อย่างสุจริต ) เพื่อถ่ายทอดเน้นญาติที่ญี่ปุ่น
อาจารย์ใส่ในความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล ( เปียก ) เมื่อเทียบกับเหตุผลและ
หลักสูตรเชิงตรรกะ ( แห้ง ) ครูภาษาญี่ปุ่นใช้เงื่อนไขเหล่านี้

แยกตัวเองจากสิ่งที่พวกเขารับรู้ที่จะเป็นแห้งแล้ง
ตะวันตกทัศนคติต่อการศึกษาที่เน้นเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสามารถทางวิชาการในสังคมมากกว่า

และพัฒนาการทางด้านอารมณ์ของเด็ก
สะท้อน ( hansei ) เป็นอีกแง่มุมของการศึกษาญี่ปุ่น
วัฒนธรรม ซึ่งได้รับความสนใจน้อยนอกเกี่ยวกับเซน
สมาธิ การสะท้อนแสงเป็นเครื่องมือที่ใช้สำหรับพัฒนาครูทั้งบุคคล
และการจัดการพฤติกรรม และการใช้ที่คล้ายกันสามารถ
เห็นทั้งสังคมญี่ปุ่น ภาพสะท้อนสาธารณะในข้อผิดพลาดที่ผ่านมา
มาพร้อมกับสัญญาอารมณ์เป็นลักษณะของ
ปฏิรูปวิธีจัดการกับทุกอย่างจากญี่ปุ่นผู้ใหญ่ไม่ดี ยอดขาย
การทุจริตทางการเมือง
ลูอิสยังมีอธิบายทำไมในเกรดเก่า

ศึกษาธรรมชาติของญี่ปุ่น ที่เน้นชุมชน อ่อนโยนและดูเหมือนว่าจะหายไป ดันที่สอดคล้องกัน ในระดับประถมศึกษา
, ค่อนข้างอ่อนแอเมื่อเทียบกับที่พบในโรงเรียนญี่ปุ่น

ควบคุมเพื่อนที่ใช้กับทึ่ง
เข้าในช่วงต้นปี สามารถหมุนออกจากยอดเงินเมื่อเด็ก
ถึงขั้นเมื่อแรงกดดันที่จะดําเนินการสอบเอ็นทรานซ์
กลายเป็นรุนแรง ขณะที่ลูอิสแสดงอัตราการปฏิเสธโรงเรียนและกลั่นแกล้ง
เพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วง ม.ต้น
แต่เธออย่างชัดเจนแสดงให้เห็นว่าในแง่ของพยาธิวิทยาทางสังคม
รวมญี่ปุ่นเปรียบเทียบค่อนข้างเหมาะกับวูS . ในขณะที่
: บรรยากาศของปีแรกอาจจะไม่ดำเนินการในโรงเรียนกลางและโรงเรียนมัธยมญี่ปุ่น

วัยรุ่นญี่ปุ่น , ที่ปรากฏจะมากขึ้นก็ปรับตามข้อมูลแห่งชาติ กว่า counterparts อเมริกันของพวกเขา
.
เทียบพ้องต้องกันกับนักเรียนญี่ปุ่นนักเรียนในประเทศอื่น ๆในสังคมมากที่สุด และตัวบ่งชี้
การทดสอบระหว่างประเทศ ลูอิส
แสดงให้เห็นว่ามากของความสำเร็จนี้มีโอกาสที่จะไหลจากคุณภาพของ
อนุบาลและประถมศึกษา . แม้ว่าการเรียนรู้เกิดขึ้น
ในแตกต่างกันมากวิธีญี่ปุ่นโรงเรียนมัธยม , วิทยาลัย , ธนาคารหรือ
โรงงาน ยืนหยัดบนพื้นฐานความร่วมมือ พัฒนาตนเองและ
สะท้อน รวมทั้งเน้นการคงอยู่และพลังงานซึ่ง
ถูกพัฒนาขึ้นในโรงเรียนหนุนพื้นฐานภาษาญี่ปุ่นทัศนคติ
ที่มีต่อการศึกษา ลูอิส ทำให้เกิดรูปแบบเหล่านี้และบ่งบอกถึง
พวกเขาผ่านการใช้กระบวนทัศน์พื้นเมืองและอุปลักษณ์ .
เธอมีนักเรียนโดยเฉลี่ย บางวิธีที่ง่าย แต่มีประสิทธิภาพ

ทำให้ความรู้สึกของวัฒนธรรมสมัยใหม่ของญี่ปุ่น n

เจอ letendre เจอรัลด์ letendre เป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัย
จอร์เจีย ร่วมแก้ไขกับ โทมัส rohlen ของหนังสือการสอนและการเรียนรู้
ในประเทศญี่ปุ่น มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์กด , 2539 .
บรรณานุกรม
ดอย ทาเคโอะ กายวิภาคศาสตร์ของการพึ่งพา โตเกียว : Kodansha 1973 .
ยอด ลูอิส ไปเรียนที่โรงเรียนในญี่ปุ่น เบิร์กลีย์ : มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียกด
, 2534