Hume’s discussion of passions and r

Hume’s discussion of passions and reason sets the stage for book III and his discussion of morality. Passions, since they don’t represent anything real and are not arguments in and of themselves, cannot be contrary to experience and cannot cause contradictions. Since these are two of Hume’s most important measures, we can conclude that, following his argument, passions are completely different from reason and cannot be categorized as reasonable or unreasonable. This conclusion presents a dilemma for rationalists who view morality as the result of God-given reason. In fact, reason influences our actions in only two ways: by directing passions to focus on proper objects and by discovering connections between events that will create passions. The judgments a person makes about relations of ideas or about ideas themselves may be reasonable or unreasonable, but the judgments do not result in anything except opinions. For the moral process to complete itself, the judgments must incite passions, or feelings, which then lead us to act.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การอภิปรายของฮูมหลงใหลและเหตุผลตั้งเวทีสำหรับหนังสือ III และเขาสนทนาของศีลธรรม หลงใหล เนื่องจากพวกเขาไม่เป็นอะไรจริง และไม่ใช่อาร์กิวเมนต์ใน และ ของตัว เอง ไม่ขัดต่อประสบการณ์ และไม่สามารถทำให้เกิดความขัดแย้ง ตั้งแต่เหล่านี้เป็นมาตรการที่สำคัญที่สุดของฮูม เราสามารถสรุปได้ว่า ต่ออาร์กิวเมนต์ของเขา ความสนใจแตกต่างจากเหตุผล และไม่ถูกจัดประเภทว่าเหมาะสม หรือไม่มีเหตุผล ข้อสรุปนี้แสดงคายไม่ออกสำหรับ rationalists ที่ดูจริยธรรมเป็นผลของพระเจ้าให้เหตุผล ในความเป็นจริง เหตุผลมีผลต่อการกระทำของเราในสองวิธี: โดยการกำกับหลงใหลเพื่อโฟกัส บนวัตถุที่เหมาะสม และ โดยการค้นพบการเชื่อมต่อระหว่างกิจกรรมที่จะสร้างความสนใจ การตัดสินคนทำเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของความคิด หรือเกี่ยวกับความคิด ตัวเองอาจจะเหมาะสม หรือไม่มีเหตุผล แต่การตัดสินไม่ได้ทำให้อะไรยกเว้นความเห็น สำหรับกระบวนการทางศีลธรรมเพื่อให้ตัวเอง การใช้ดุลยพินิจต้องยุยงหลงใหล หรือความรู้สึก ซึ่งทำให้เราได้ดำเนินการแล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปรายของฮูมของกิเลสตัณหาและเหตุผลในชุดขั้นตอนสำหรับหนังสือเล่มที่สามของเขาและการอภิปรายของศีลธรรม ความสนใจเนื่องจากพวกเขาไม่ได้เป็นตัวแทนอะไรจริงและไม่ได้มีปากเสียงและของตัวเองที่ไม่สามารถจะขัดกับประสบการณ์และไม่สามารถก่อให้เกิดความขัดแย้ง เนื่องจากทั้งสองของมาตรการที่สำคัญที่สุดของฮูมเราสามารถสรุปได้ว่าต่อไปนี้ข้อโต้แย้งของกิเลสตัณหาจะสมบูรณ์แตกต่างจากเหตุผลและไม่สามารถจัดหมวดหมู่เป็นที่เหมาะสมหรือไม่มีเหตุผล ข้อสรุปนี้นำเสนอภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกสำหรับ rationalists ที่ดูมีคุณธรรมเป็นผลมาจากเหตุผลที่พระเจ้ากำหนด ในความเป็นจริงเหตุผลที่มีอิทธิพลต่อการกระทำของเราในเวลาเพียงสองวิธีโดยการกำกับความสนใจให้ความสำคัญกับวัตถุที่เหมาะสมและโดยการค้นพบการเชื่อมต่อระหว่างเหตุการณ์ที่จะสร้างความสนใจ คำตัดสินคนทำให้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของความคิดหรือเกี่ยวกับความคิดตัวเองอาจจะเหมาะสมหรือไม่สมควร แต่คำตัดสินไม่ได้ผลในสิ่งใดนอกจากความคิดเห็น สำหรับกระบวนการทางศีลธรรมที่จะเสร็จสมบูรณ์ตัวเองตัดสินต้องปลุกระดมความสนใจหรือความรู้สึกที่แล้วนำเราไปทำหน้าที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮูมเป็นสนทนาของอารมณ์และเหตุผลชุดขั้นตอนสำหรับ 3 หนังสือ และการสนทนาของเขาของศีลธรรม อารมณ์ เนื่องจากพวกเขาไม่แสดงอะไรเลยจริงๆ และไม่ขัดแย้งในตัวเอง ไม่สามารถต่อประสบการณ์และไม่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง . ตั้งแต่เหล่านี้เป็นสองของฮูมเป็นมาตรการสำคัญที่สุด เราสามารถสรุปได้ว่า ต่อไปนี้อาร์กิวเมนต์ของเขา อารมณ์ต่างกันโดยสิ้นเชิง จากเหตุผล และไม่สามารถจัดเป็นมีเหตุผลหรือไร้เหตุผล ข้อสรุปนี้แสดงให้ใครดู rationalists ขึ้นเขียงคุณธรรมเป็นผลของพระเจ้าให้เหตุผล ในความเป็นจริง เหตุผลของการกระทำของเราในเพียงสองวิธี : โดยกำกับอารมณ์ เพื่อเน้นวัตถุที่เหมาะสมและการค้นพบความสัมพันธ์ระหว่างเหตุการณ์ที่สร้างความสนใจ . ตัดสินคนที่ทำให้เรื่องความสัมพันธ์ของความคิดหรือแนวคิดเกี่ยวกับตนเองอาจมีเหตุผลหรือไร้เหตุผล แต่คำตัดสินไม่ส่งผลอะไรเลย นอกจากความคิดเห็น สำหรับกระบวนการทางจริยธรรมเพื่อให้ตัวเองตัดสินต้องกระตุ้นอารมณ์ หรือความรู้สึกที่ทำให้เราแสดง