The planets aligned for Gareth Pugh

The planets aligned for Gareth Pugh tonight. He got to show his clothes just the way he'd always wanted—with his longtime collaborators Matthew Stone and Ruth Hogben providing, respectively, brilliant sound and vision to enhance his collection. Maybe that's why the show itself was more upbeat than anything this designer's ever done. In fact, it was positively happy, which sounds like a weird thing to say about a presentation that began with the image of a model in agonized isolation on the screen at the back of the catwalk. But—more to the point—it ended in fiery triumph, with Pugh's glistening, masked insectoid hybrid stalking down the runway and assuming her rightful place as empress of the universe. She'd shed her humanity to find her power. OK, that's a conceptual bridge the average boutique browser may find hard to cross, and maybe it just comes to mind because Hollywood's tom-toms are already throbbing on behalf of next year's last-woman-standing spectacular The Hunger Games, but Pugh's models definitely looked weaponized, like sci-fi birds of prey. This was the dynamic, fearless apotheosis of his woman, so much so that the male models paraded by the designer looked like her next meal.

In a sense, Pugh orchestrated that reaction by cherry-picking through his own iconography. But the references to earlier collections—the stripes, the floating scarf points, the billowing balloon-y volumes, the monochrome—were so expertly refreshed that there was never a moment of déjà vu. Even the most churlish viewer would have to acknowledge the validity of this designer's approach, which is all about refining with intense precision one very particular point of view, rather than roaming that universe his woman seeks to rule.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดาวเคราะห์ชิดสำหรับ Gareth Pugh คืนนี้ เขาได้ไปแสดงเสื้อผ้าของเขาเป็นเพียงวิธีการที่เขาอยากด้วยเสมอทำงานร่วมกันมานานของเขาแมทธิวหินและรู ธ Hogben ให้ตามลำดับเสียงยอดเยี่ยมและวิสัยทัศน์เพื่อเสริมสร้างคอลเลกชันของเขา บางทีนั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่การแสดงของตัวเองเป็นจังหวะมากกว่าอะไรออกแบบนี้เคยทำมา ในความเป็นจริงมันเป็นความสุขทางบวกซึ่งเสียงเหมือนสิ่งที่แปลกที่จะพูดเกี่ยวกับการแสดงที่เริ่มต้นด้วยภาพของรูปแบบในการแยกทุกข์ทรมานบนหน้าจอที่ด้านหลังของแคทวอล์ที่ แต่มากขึ้นไปยังจุดที่มันจบลงด้วยชัยชนะคะนองกับแพรวพิวจ์ของหน้ากาก insectoid ไฮบริดบังลงรันเวย์และสมมติสถานที่ถูกต้องของเธอเป็นจักรพรรดินีแห่งจักรวาล เธอจะหลั่งมนุษยชาติเธอเพื่อหาพลังของเธอ ตกลงว่าเป็นสะพานแนวคิดเบราว์เซอร์บูติกเฉลี่ยอาจจะหายากที่จะข้ามและบางทีมันก็มาถึงใจเพราะฮอลลีวู้ดทอมทอมส์อยู่แล้วสั่นในนามของปีถัดไปสุดท้ายผู้หญิงที่ยืนอยู่ที่งดงาม The Hunger Games แต่นี่พิวจ์ของรุ่นแน่นอน มองอาวุธเช่น Sci-Fi นกล่าเหยื่อ นี่เป็นแบบไดนามิกถวายพระเกียรติกล้าหาญของผู้หญิงของเขามากเพื่อให้ชายรุ่นขบวนโดยนักออกแบบเหมือนอาหารมื้อต่อไปของเธอ. ในความรู้สึก Pugh บงการปฏิกิริยาว่าโดยเชอร์รี่ยกผ่านยึดถือของเขาเอง แต่อ้างอิงถึงคอลเลกชันที่ก่อนหน้านี้ลายจุดลอยผ้าพันคอที่เป็นลูกคลื่นปริมาณบอลลูน-Y, ขาวดำถูกเพื่อให้เชี่ยวชาญการฟื้นฟูที่ไม่เคยมีช่วงเวลาของเดจาวู แม้ผู้ชมโฉ่งฉ่างส่วนใหญ่จะต้องยอมรับความถูกต้องของวิธีการของการออกแบบนี้ซึ่งเป็นข้อมูลเกี่ยวกับการปรับแต่งที่มีความแม่นยำรุนแรงจุดหนึ่งมากโดยเฉพาะในมุมมองมากกว่าโรมมิ่งจักรวาลว่าผู้หญิงของเขาพยายามที่จะปกครอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดาวเคราะห์ชิดสำหรับกาพูคืนนี้ เขาให้เสื้อผ้าของเขาอย่างที่เขาอยากได้กับเขามานานเป็น แมทธิว หิน และ รูธ hogben ให้ตามลำดับที่ยอดเยี่ยมเสียงและภาพเพื่อเพิ่มคอลเลกชันของเขา บางทีนั่นอาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไมการแสดงของตัวเองเป็น upbeat มากกว่าสิ่งนี้ออกแบบที่เคยทำ ในความเป็นจริงมันเป็นบวกมีความสุข ซึ่งฟังดูเหมือนสิ่งที่แปลกที่จะพูดเกี่ยวกับการนำเสนอ ที่เริ่มด้วยภาพนางแบบคิดแยกบนจอที่ด้านหลังของแคทวอล์ แต่เพิ่มเติมไปยังจุดที่มันจะจบลงในคะนองชัยชนะกับพูก็วิบวับสวมหน้ากาก insectoid ไฮบริดตามลงรันเวย์และสมมติว่าสถานที่ถูกต้องของเธอเป็นจักรพรรดินีแห่งจักรวาล เธอจะหลั่งความเป็นมนุษย์ของเธอเพื่อค้นหาพลังของเธอ โอเค นั่นเป็นสะพานในเบราว์เซอร์ บูติก เฉลี่ยอาจพบยากที่จะข้าม และบางทีมันอาจจะมาถึงใจ เพราะฮอลลีวู้ดทอมทอมอยู่แล้วเต้นในนามของปีถัดไปของผู้หญิงคนสุดท้ายยืนตื่นเต้นเกมส์ความหิว แต่พูรุ่นแน่นอนดูอาวุธ เหมือนนก Sci-Fi ของเหยื่อ นี้เป็นแบบไดนามิก : กล้าหาญของผู้หญิงของเขามากเพื่อที่ชายรุ่นแห่โดยนักออกแบบเหมือนอาหารของเธอต่อไปในความรู้สึก พูบงการว่าปฏิกิริยาจากเชอร์รี่เบิกผ่านรูปแบบของเขาเอง แต่การอ้างอิงถึงก่อนหน้านี้คอลเลกชันริ้วลอยโขมงผ้าพันคอจุด วอลุ่ม balloon-y , โมโนโครมก็เชี่ยวชาญสดชื่นที่ไม่เคยมีช่วงเวลาของเดจาวู . แม้ดูหยาบคายที่สุดก็ยอมรับความถูกต้องของวิธีนี้นักออกแบบ ซึ่งคือทั้งหมดเกี่ยวกับการกลั่นด้วยความแม่นยำรุนแรงหนึ่งมากโดยเฉพาะมุมมอง มากกว่า ข้ามจักรวาล ผู้หญิง เขาพยายามที่จะปกครอง