His words seeming to be full of utm

His words seeming to be full of utmost earnestness, teaching the arts of conflicts, yet Consort Ying feels more scared the more she listens, eyes widening, she looks at him thunderstruck, the meaning behind such words, the meaning is clearly……

“From henceforth, I will no longer be able to help you with anything, may Lady Consort take care of yourself.”

No, the only light within her world appears to be diminishing into nothing, heart hit with a wave panic, she abruptly steps forward, pulling Lou Che around by the sleeves, “Could it be that you have forgotten your past commitment, to look after me all my life……”

“Do you still need me looking after you? Every time I come to this back courtyard, all the palace maids and chamberlain eunuchs are nowhere in sight, nor do I see anyone coming in, Lady Consort,” Grabbing her hands and slowly throwing them off his sleeves, “Your power within the palace, has already reached such unbreakable point, where else would you still require external help?”

The final entanglement has already been cut off, deeply gazing over the woman before him, Lou Che frowns, a shallow smile on his face, the cold air under his eyes preventing Consort Ying from once again coming forward to stop him, in the end, he still turns around and leaves.

Lou Che speeds up his pace quite a bit, eager to leave Jing Ye, only when he sees a palace maid come forth to hold up a palace lantern for him, did he realise the skies were already dark, lamenting his lengthy stay, he turns his head, and looks towards the right in slight surprise, his eyes turns cold, lightly asking the palace maid next to him: “What kind of place is that palace hall?” In the past, he has never noticed it before, directly across this courtyard, there is actually such an inconspicuous palace hall.

The palace maid looks to the right in surprise, under one glance, she replies with a smile: “Prime Minister Lou, that is Chong Hua Hall, previously used as the Empress Dowager’s place of paying respect to the Buddha.”

“From within that palace hall, can the scenery of this courtyard be seen?”

“Prime Minister Lou must be joking,” The palace maid naively laughs, “Separated so far apart, how could the scenery of this courtyard possibly be in view? Prime Minister Lou is overly concerned.”

A cool breeze raises all around the front steps of Jing Ye Hall, Lou Che’s sharp eyes are masked within his warming smile, empty and unreal, throwing back his sleeves as he walks out.

******

The shadow of the moon sparse and shallow, faintly lit with cold magnificence, the dense air by the pond, like fog like smoke, gathering the pond’s clear waves, half dreamlike half magical. The weeping willow hovers over the pond, a hint of a beautiful purple figure remains standing by the pond side, one hand resting on the branch of the tree, long locks of black hair let loose, indifferent eyes gazing out, sunken into long and deep thinking……

Quiet breathing closes in, but dares not to disturb the fleeting thoughts of the one by the pond, De Yu gong-gong holds a set of a woman’s simple and elegant palace gown, standing at an outer area of the pond.

Taking advantage of the timing to escape Yu Gan Hall, he had practically ran around the entire imperial palace, not knowing whether she managed to get away, even if she escaped, what about her tattered clothing? Rushing around for almost half a day, he had finally found her by the pond side of this remote Chong Hua Hall, and so his heart slowly settles down. Watching the person by the pond who seems to be immersed within her own world, that faintly happy figure appears to have blended in with the surroundings, sinking into the moonlight. De Yu opens his mouth, wanting to speak up and call out, when the person by the pond had already slowly turned her head, naturally smiling: “Have you come? You came at a perfect time, I was just worrying, how am I to leave the palace looking like this?”

“Madam,” Slightly lowering his head, De Yu neither hurriedly nor slowly approaches her, stopping with five step distance away, seeing Gui Wan’s calm state, he could not refrain from asking, “His majesty……”

“His majesty?” The originally thinly smiling Gui Wan sounds a light sigh, lamenting, “The Son of Heaven’s honour truly is far from the ordinary ah, like the snorting of dragons, the roaring of tigers, not one to make an enemy of.”

Originally wanting to ask what exactly happened in the end, but right now, he cannot bring himself to ask this, De Yu frowns, seemingly worried as he looks at Gui Wan.

“Are you concerned for me?” Gui Wan’s eyes sweeps across De Yu, capturing the concern revealed within his behaviour, she quips, “Rest assured, for now, I will not need to fear for my life.”

Such calm and carefree tone, yet it still could not conceal the subsequent worries, like that of a million weights. De Yu was not only unhappy upon hearing this, but instead feels even more worried. Gui Wan sees this, her smile slightly gathering up, he

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำพูดของเขาดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นสูงสุดการเรียนการสอนศิลปะของความขัดแย้งที่ยังหม่อมยิ่งรู้สึกกลัวมากขึ้นมากขึ้นเธอฟังตาขยับขยายเธอมองไปที่เขา Thunderstruck ความหมายที่อยู่เบื้องหลังคำพูดดังกล่าวมีความหมายอย่างชัดเจน ...... "จาก ต่อจากนี้ไปผมจะไม่สามารถที่จะช่วยให้คุณมีอะไรอาจเลดี้หม่อมดูแลตัวเอง. " ไม่มีแสงเฉพาะภายในโลกของเธอดูเหมือนจะลดน้อยลงเป็นอะไรหัวใจตีด้วยความหวาดกลัวคลื่นเธอทันทีตามขั้นตอนข้างหน้า ดึงลู Che โดยรอบแขน "มันอาจเป็นไปได้ว่าคุณลืมความมุ่งมั่นที่ผ่านมาของคุณเพื่อดูหลังจากที่ฉันมีชีวิตของฉันทั้งหมด ...... " "คุณยังคงต้องฉันมองหลังจากที่คุณ? ทุกครั้งที่ผมมาถึงคอร์ทยาร์ดนี้กลับมาทุกคนทุกแม่บ้านวังและขันทีแชมเบอร์เลนจะไม่มีที่ไหนเลยในสายตาฉันก็ไม่เห็นใครมาในเลดี้พระราชสวามี "คว้ามือของเธอและค่อยๆโยนพวกเขาออกจากแขนของเขา" อำนาจของคุณภายในพระราชวัง ได้มาถึงแล้วจุดแตกดังกล่าวไม่มีที่ไหนที่คุณยังคงต้องการความช่วยเหลือจากภายนอก? " พัวพันสุดท้ายได้ถูกตัดออกจ้องลึกกว่าผู้หญิงคนก่อนหน้าเขาที่ขมวดคิ้วลูเจ๊รอยยิ้มตื้นบนใบหน้าของเขาอากาศเย็นภายใต้ ดวงตาของเขาการป้องกันพระราชสวามี Ying จากอีกครั้งมาข้างหน้าจะหยุดเขาในท้ายที่สุดเขาก็ยังคงหมุนไปรอบ ๆ และใบ. ลู Che เพิ่มความเร็วในการก้าวของเขาไม่น้อยกระตือรือร้นที่จะออกจาก Jing Ye เฉพาะเมื่อเขาเห็นนางกำนัลในวังออกมา ที่จะถือขึ้นโคมไฟพระราชวังสำหรับเขาเขาไม่ตระหนักถึงท้องฟ้าที่มีอยู่แล้วมืดคร่ำครวญเข้าพักยาวของเขาเขาหันศีรษะของเขาและมองไปทางขวาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยดวงตาของเขาเปลี่ยนเย็นเบา ๆ ขอให้นางกำนัลในวังที่อยู่ติดกับเขา "สิ่งที่ชนิดของการขึ้นเป็นที่ห้องโถงพระราชวัง?" ในอดีตที่ผ่านมาเขาไม่เคยสังเกตเห็นมันก่อนที่จะตรงข้ามคอร์ทยาร์ดมีจริงเช่นห้องโถงพระราชวังไม่เด่น. แม่บ้านพระราชวังมีลักษณะไปทางขวาด้วยความประหลาดใจภายใต้หนึ่งอย่างรวดเร็ว เธอตอบด้วยรอยยิ้ม: ". นายกรัฐมนตรีเป็นลูที่เป็นช่องหัวหินฮอลล์ก่อนหน้านี้เคยเป็นสถานที่อัครมเหสีของไหว้พระพุทธรูป" ? "จากภายในห้องโถงพระราชวังที่สามารถทิวทัศน์ของลานนี้จะเห็น" "นายกรัฐมนตรีลูจะต้องล้อเล่นว่า" นางกำนัลในวังอย่างไร้เดียงสาหัวเราะ "แยกออกจากกันเพื่อให้ห่างไกลได้อย่างไรทิวทัศน์ของลานนี้อาจจะอยู่ในมุมมอง? นายกรัฐมนตรีลูเป็นกังวลมากเกินไป. " ลมหนาวยกทั่วขั้นตอนที่ด้านหน้าของ Jing Ye ฮอลล์, ลูเจ๊ตาแหลมจะสวมหน้ากากภายในรอยยิ้มร้อนของเขาว่างเปล่าและไม่จริงโยนกลับแขนของเขาในขณะที่เขาเดินออกมา. **** ** เงาของดวงจันทร์เบาบางและตื้นไฟแผ่วเบาด้วยความงดงามเย็นอากาศหนาแน่นโดยบ่อเช่นหมอกควันเช่นการรวบรวมคลื่นชัดเจนบ่อครึ่งครึ่งฝันที่มีมนต์ขลัง วิลโลว์ร้องไห้อยู่เหนือบ่อคำใบ้ของร่างสีม่วงสวยงามยังคงยืนอยู่ข้างบ่อมือข้างหนึ่งวางอยู่บนกิ่งไม้ของต้นไม้, ล็อคยาวของผมสีดำให้หลวมตาไม่แยแสจ้องออกจมลงในระยะยาวและลึก คิด ...... หายใจเงียบปิดใน แต่ไม่กล้าที่จะรบกวนความคิดประเดี๋ยวเดียวหนึ่งโดยบ่อ De Yu-Gong Gong ถือชุดของชุดพระราชวังง่ายและสง่างามของผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนอยู่ที่บริเวณด้านนอกของบ่อ. ถ่าย ประโยชน์จากการกำหนดเวลาที่จะหลบหนี Yu กานฮอลล์เขาได้วิ่งจริงรอบพระราชวังอิมพีเรียลทั้งไม่ทราบว่าเธอหนีไปได้แม้ว่าเธอหนีสิ่งที่เกี่ยวกับเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งของเธอ? วิ่งรอบเกือบครึ่งวันเขาได้พบในที่สุดเธอโดยด้านบ่อนี้ระยะไกลปากช่องหัวหินฮอลล์และเพื่อให้หัวใจของเขาอย่างช้าๆ settles ลง ดูคนที่ข้างสระน้ำที่ดูเหมือนว่าจะแช่อยู่ในโลกของเธอเองว่าตัวเลขมีความสุขอย่างแผ่วเบาดูเหมือนจะผสมกับสภาพแวดล้อมที่จมลงไปในแสงจันทร์ De Yu อ้าปากอยากจะพูดขึ้นและโทรออกเมื่อบุคคลจากบ่อได้แล้วค่อย ๆ หันหัวของเธอเป็นธรรมชาติยิ้ม: "คุณมา? คุณมาในเวลาที่สมบูรณ์ผมก็แค่กังวลว่าฉันจะออกจากวังมองเช่นนี้? " " ม่าย "เล็กน้อยลดหัวของเขา De Yu ไม่รีบมิได้ช้าแนวทางของเธอหยุดที่มีระยะทางขั้นตอนที่ห้าไปเห็น รัฐสงบ Gui Wan ของเขาไม่สามารถละเว้นจากการถามว่า "พระบาทสมเด็จ ...... " "ถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว?" เดิมบาง ๆ ยิ้ม Gui Wan เสียงถอนหายใจเบาเสียใจ "บุตรของเกียรติสวรรค์อย่างแท้จริงอยู่ห่างไกลจากอาสามัญ เหมือนเสียงคะนองของมังกรคำรามของเสือที่ไม่หนึ่งที่จะทำให้ศัตรูของ. " แต่เดิมอยากจะถามว่าเกิดอะไรขึ้นในท้ายที่สุดแล้ว แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถพาตัวเองไปถามนี้ขมวดคิ้ว De Yu กังวลที่ดูเหมือนจะเป็น เขามอง Gui Wan. "คุณมีความกังวลสำหรับฉัน" กุยวานกวาดสายตาทั่ว Yu จับกังวลเปิดเผยภายในพฤติกรรมของเขาเธอเด็ด "มั่นใจได้สำหรับตอนนี้ฉันจะไม่จำเป็นต้องกลัวสำหรับชีวิตของฉัน " เสียงที่เงียบสงบและไม่ห่วงดังกล่าว แต่ก็ยังไม่สามารถปกปิดความกังวลตามมาเช่นนั้นของล้านน้ำหนัก De Yu ไม่ได้เป็นเพียงความสุขเมื่อได้ยิน แต่แทนที่จะรู้สึกห่วงมากขึ้น กุย Wan เห็นนี้รอยยิ้มของเธอเล็กน้อยรวบรวมขึ้นเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำพูดที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นของเขาอย่างเต็มที่ การสอนศิลปะของความขัดแย้ง แต่พระสนมยิ่งรู้สึกกลัวมากกว่า ยิ่งเธอฟัง ตาขยับ เธอมองเขางงงวย ความหมายเบื้องหลังคำพูด ความหมายชัดเจน . . . . . . ." นับจากนี้ไป ผมจะไม่สามารถช่วยคุณได้ ด้วยอะไร อาจสาวสนม ดูแลตัวเองด้วย "ไม่ แค่แสงภายในโลกของเธอดูเหมือนจะลดน้อยลงในอะไร , หัวใจกระแทกคลื่น ตื่นตระหนก เธอชะงักก้าวไปข้างหน้า ดึงลูเช รอบๆบริเวณแขน " หรือว่าคุณจะลืมความผูกพัน ความหลัง เพื่อดูแลทุกชีวิตของฉัน . . . . . . . "" คุณยังต้องการ ให้ฉันดูแลเธอ ทุกครั้งที่ผมมา สนามหลังนี้ เหล่านางกำนัลและแชมเบอร์เลนขันทีไม่มีที่ไหนเลยในสายตาผมไม่เห็นใครเข้ามา แม่นาง " จับมือเธออย่างช้าๆและโยนพวกเขาออกแขนของเขา " พลังงานของคุณภายในวัง มาถึงจุดดังกล่าวแตก แล้วคุณจะยังต้องการ ช่วยภายนอก ? "พัวพัน สุดท้ายก็ถูกตัดลึกจ้องมากกว่าผู้หญิงตรงหน้าเขา ลูเชขมวดคิ้ว รอยยิ้มตื้นบนใบหน้าของเขา อากาศเย็นใต้ตาไม่ให้พระสนมยิ่งจากอีกครั้งมาหยุดเขา สุดท้าย เขาก็หันหลังและก็จากไปลูเช เร่งจังหวะของเขานะ อยากปล่อยจิงเจ้า เมื่อเขาเห็นนางกำนัลออกมาถือขึ้นวังโคมสำหรับเขา เขาคิดว่าท้องฟ้าก็มืด และพักยาวของเขา เขาหันศีรษะของเขา และลักษณะทางขวาเล็กน้อยแปลกใจ ดวงตาของเขา เปลี่ยนเป็นเย็น ค่อย ๆถามนางกำนัลข้างๆเขา : " มันเป็นสถานที่พระราชวัง ฮอลล์ ? " ในอดีตเขาไม่เคยสังเกตมาก่อน ตรงข้าม สนามนี้มีจริง เช่น ไม่เด่นวัง Hallนางกำนัลมองขวาประหลาดใจ ภายใต้หนึ่งอย่างรวดเร็ว เธอตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า " นายกรัฐมนตรีลู ที่ปากช่อง หัวหิน ฮอลล์ ก่อนหน้านี้เคยเป็นจักรพรรดินีหม้ายเป็นสถานที่ไหว้พระ "" จากภายในวังศาลา , ทัศนียภาพของลานนี้จะเห็น "" นายกรัฐมนตรีลูต้องล้อเล่นแน่ๆ " นางกำนัลยังหัวเราะ " แยกจากกันแสนไกล แล้วทัศนียภาพของลานนี้อาจจะถูกในมุมมอง ? นายกรัฐมนตรีลูเป็นกังวลมากเกินไป "สายลมเย็นเพิ่มรอบตอนหน้าจิงท่านฮอลล์ ลูเช ตาคมจะสวมหน้ากากภายในของเขาอบอุ่น รอยยิ้มว่างเปล่าและไม่จริง โยนหลังแขนของเขาขณะที่เขาเดินออกมา* * * * * *เงาของดวงจันทร์ที่เบาบางและตื้นๆจ้ากับเย็นสง่างาม หนาทึบ อากาศ จาก บ่อ เหมือนหมอกเหมือนควัน รวบรวมเป็นสระน้ำใสครึ่งครึ่งคลื่น เหมือนฝันที่วิเศษ วิลโลว์ร้องไห้อยู่เหนือบ่อซักรูปสีม่วงสวยงามยังคงยืนอยู่ข้างสระน้ำ มือข้างหนึ่งยืนอยู่บนสาขาของต้นไม้ ล็อค ผมสีดำยาวปล่อย ชินชาตา gazing ออกที่จมในยาวและลึก คิด . . . . . . .หายใจเงียบปิด แต่กล้าที่จะไม่รบกวนความคิดชั่วแล่นของหนึ่งโดยบ่ออวี่กงกงถือชุดของผู้หญิงที่เรียบง่ายและสง่างามพระราชวังชุด ยืนอยู่ที่บริเวณด้านนอกของบ่อการใช้ประโยชน์จากเวลาที่จะหนียูกาน ฮอลล์ เขาแทบจะวิ่งรอบ ๆพระราชวังทั้งหมด โดยที่ไม่รู้ว่าเธอหนีออกมา ถ้าเธอหนี แล้วเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งของเธอ ? วิ่งประมาณเกือบครึ่งวัน เขาก็เจอเธอข้างสระน้ำนี้ระยะไกลชอง หัวหิน ห้อง เพื่อให้หัวใจเต้นช้าลง เรียบร้อยแล้ว ดู คน จาก บ่อ ที่ดูเหมือนจะจมอยู่ในโลกของตัวเอง ที่แผ่วเบามีความสุขรูปดูเหมือนจะผสมในกับสภาพแวดล้อมที่จมเข้าไปในแสงจันทร์ เดอ ยู เปิดปาก อยากพูด และโทรออกได้ เมื่อ บุคคล จาก บ่อ แล้วค่อยๆหันหัวของเธอเป็นธรรมชาติยิ้ม : " คุณมา ? คุณกลับมาในเวลาที่สมบูรณ์แบบ ฉันก็กังวลว่า ผมจะออกจากวังแบบนี้ ? "" คุณนาย " เล็กน้อยลดหัวอวี่หรือรีบร้อนหรือช้าลงวิธีการของเธอหยุดกับห้าขั้นตอนที่ไกลออกไป เห็นเป็น GUI วานเย็นสภาพ เขาไม่อาจงดถาม , " ฝ่าบาท . . . . . . . "" ฝ่าบาท " เดิมทีประปรายยิ้ม GUI วานเสียงถอนหายใจเบาครวญ " โอรสสวรรค์เป็นเกียรติอย่างแท้จริงคือไกลจากอา ธรรมดา เหมือนเสียงคะนองแห่งมังกร เสียงคำรามของเสือไม่หนึ่งเพื่อให้ศัตรูของ .Quote อยากถามสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถนำตัวเองที่จะถาม อวี่ขมวดคิ้ว ดูเหมือนกังวล เขาดูที่ GUI วาน" นายเป็นห่วงฉันเหรอ " วาน สายตากวาดผ่าน GUI อวี่ จับความกังวลพบภายในความประพฤติของเขา เธอ quips " มั่นใจได้ สำหรับตอนนี้ ผมจะไม่ต้องกลัวสำหรับชีวิตของฉัน . "สงบและไร้กังวล เช่น เสียง แต่ก็ยังไม่สามารถปกปิดความกังวลตามมา เหมือนล้านรวม อวี่ ไม่ใช่แค่ไม่มีความสุขเมื่อได้ยินถิ