At that instant, everyone broke int

At that instant, everyone broke into cold sweat for Chu Feng because under unavoidable situations, no one felt that Chu Feng was able to hold Gong Luyun’s fist back.

In reality, even Gong Luyun himself felt that. He felt that the reason why Chu Feng was able to dodge his attacks were because his attacks were too simple. If Chu Feng grasped even stronger bodily martial skills, he could indeed dodge that attack. After all, one year ago, Chu Feng used the same bodily martial skill to dodge his attack.

However, he did not doubt his attacking power at all. So, he dared to be sure that as long as Chu Feng was unable to dodge that attack, with his current power, he was absolutely able to take Chu Feng’s little life away. So, he did not use any martial skills, and for the last strike, he also only punched out.

As he saw his fist near Chu Feng more and more, and bit by bit, an expression of fear became even clearer on Chu Feng’s face.

Gong Luyun’s smug smile became wider and wider. However, he did not notice that as his fist was going to land on him, a smirk which showed that his scheme was going to be successful brimmed from the corner of Chu Feng’s mouth.

*boom*

Without any more accidents, that strike hit. A boom like thunder exploded, and the oppressive Profound power swept everywhere. As Chu Feng was surrounded by Profound power, he flew out in a straight line, yet he slowly stopped near the border of the fighting stage.

“It hit! It really hit! Is Chu Feng dead?”

At that instant, almost everyone who was there couldn’t help but stand up and cast their glittering gazes towards Chu Feng who was enveloped by the white-coloured fog which interweaved with Profound power.

Although a large portion of people felt that Chu Feng already died, they still wanted to see how Chu Feng died and what kind of destruction was dealt to Chu Feng’s body under the might of Gong Luyun’s fist.

Finally, all the gases dispersed and Chu Feng’s body reappeared within people’s line of sight. However, the current Chu Feng did not turn into a pile of meat paste as expected. His body was still completely fine and undamaged.

But even so, the current Chu Feng laid on the floor like a dead dog and did not move at all. On any part of his body, he did not emanate any aura at all.

“Defeated. At the end, Chu Feng was still defeated. Although he was quite strong and he was a rare genius, after all, he has not developed well yet. To be able to tangle around with the current Gong Luyun with his cultivation of the 7th level of the Origin realm showed that he was already quite exceptional.”

“But sadly, will such a genius die just like that? The people from the World Spirit Guild doesn’t seem to have any movements. Will they truly just allow a World Spiritist from their own power be killed by someone just like that?”

As they saw that, almost everyone felt that Chu Feng already died. They felt that the outcome of the arranged battle was already determined, and even Su Hen who had hopes towards Chu Feng sighed with pity.

Su Mei even hugged her own elder sister and she was endlessly painful. Every single person who heard the painful weeping ached in their hearts. If Su Rou wasn’t there to stop her, she would have already ran and rushed out immediately to hug Chu Feng who was on the fighting stage. After all, in her heart, Chu Feng was the one who she loved.

On the other hand, Su Rou who understood Chu Feng’s abilities lightly frowned as she looked at Chu Feng on the stage and hiddenly cursed in her heart, “Damn Chu Feng, what are you doing? If you don’t hurry and get back up, little Mei will die from crying for you!!”

However, other than Su Rou, within the million people who were on scene, how many completely understood Chu Feng? How many knew his abilities? In reality, the simple exchange between him and Gong Luyun before already made them unceasingly shocked, and they already felt that Chu Feng was an outstanding genius.

So, almost everyone felt that Chu Feng was dead. Even Gong Luyun who stood on the fighting stage looked at Chu Feng for a few times, and he also confirmed that Chu Feng breathed no more.

So, he happily laughed loudly, He spun around and looked around. He clasped his hands towards the people everywhere who formed mountains and oceans, and he said with a loud and clear voice,

“Everyone, thank you for coming to this place to witness the battle between me and Chu Feng. However, the result of today’s battle exceeded my expectations a bit, yet it was also regretful and dull.”

“At first, for the sake of being from the same school, I, Gong Luyun, did not use my full power. I was intentionally restraining myself for the first two fists. I wanted to warn Chu Feng with the pressure of those fists, and I wanted him to back away from the danger and give up the life and death arranged battle with me. Actually, if he was willing to concede, I would have certainly gave him the chance to continue living.”

“However, I could not do anythin

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในทันทีที่ ทุกคนบุกเข้าไปในกาฬสำหรับฮชูเนื่องจากภายใต้สถานการณ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่มีใครรู้สึกว่า ฮชูคือสามารถถือฆ้อง Luyun กำปั้นกลับในความเป็นจริง Luyun กงแม้แต่ตัวเองรู้สึกว่าที่ เขารู้สึกว่า เหตุผลทำไมฮชูก็สามารถที่จะหลบการโจมตีของเขาได้เพราะการโจมตีของเขาง่ายเกินไป ถ้าชูฮซึ่งแข็งแกร่งทักษะการต่อสู้ทางกาย เขาแน่นอนอาจหลบโจมตีนั้น ปีที่แล้ว ฮองชูใช้ทักษะทางกายต่อสู้เดียวกันเพื่อหลบการโจมตีของเขาอย่างไรก็ตาม เขาไม่ไม่สงสัยเขาพลังโจมตีทั้งหมด ดังนั้น เขากล้าเพื่อให้แน่ใจว่า ตราบใดที่ชูฮไม่สามารถหลบการโจมตีนั้น ด้วยอำนาจปัจจุบัน เขาได้จริง ๆ พาชีวิตน้อยชูฮ ดังนั้น เขาไม่ได้ใช้ทักษะการต่อสู้ และการตีครั้งสุดท้าย เขานอกจากนั้นเจาะออกเขาเห็นใกล้ฮชูกำปั้นขึ้น และบิตโดยบิต นิพจน์ความกลัวกลายเป็นชัดเจนแม้หน้าชูฮกง Luyun smug smile กลายเป็นกว้างขึ้น และกว้างขึ้น อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้สังเกตว่า ขณะที่กำปั้นกำลังจะที่ดินบนเขา เกเรซึ่งแสดงให้เห็นว่า แผนของเขากำลังประสบความสำเร็จ หล่อนเปี่ยมไปจากมุมของปากชูฮ* บูม *โดยไม่มีอุบัติเหตุใด ๆ เพิ่มเติม ที่ตีตี ระเบิดบูมเหมือนฟ้าร้อง และลึกซึ้งอำนาจกดขี่กวาดทุกที่ ชูฮถูกล้อมรอบ ด้วยพลังลึกซึ้ง เขาบินออกในแนวเส้นตรง แต่เขาค่อย ๆ หยุดใกล้ขอบของเวทีต่อสู้"มันตี มันจริง ๆ ตี คือตายชูฮในทันทีที่ เกือบทุกคนที่มีไม่สามารถช่วย แต่ยืนขึ้น และโยน gazes ความระยิบระยับไปทางฮชูที่ถูกห่อหุ้ม ด้วยหมอกสีขาวซึ่ง interweaved มีพลังลึกซึ้งแม้ว่าคนส่วนใหญ่รู้สึกว่าฮชูแล้วตาย พวกเขายังคงต้องการดูวิธีฮชูตายและทำลายชนิดใดได้รับการจัดการชูฮร่างกายภายใต้อาจของกำปั้นกง Luyunสุดท้าย กระจายก๊าซทั้งหมด และร่างกายชูฮกลับมาภายในของคนระดับสายตา อย่างไรก็ตาม ฮองชูปัจจุบันไม่ได้กลายเป็นกองเนื้อวางตามที่คาดไว้ ร่างกายของเขาก็สมบูรณ์ดี และไม่เสียหายแต่ถึงกระนั้น ฮชูปัจจุบันที่วางบนพื้นเช่นสุนัขตาย และไม่ย้ายไปทั้งหมด บนส่วนใด ๆ ของร่างกายของเขา เขาไม่ไม่มาออร่าใด ๆ เลย"พ่ายแพ้ ปลาย ฮชูก็ยังแพ้ แม้ว่าเขาค่อนข้างแข็งแกร่ง และเขาก็เป็นอัจฉริยะที่หายาก,,เขาไม่ได้พัฒนายังดี สามารถพันกันรอบ ด้วย Luyun กงปัจจุบันมีการเพาะปลูกของวันที่ 7 ของเขา ระดับของอาณาจักรมาแสดงให้เห็นว่า เขาแล้วค่อนข้างพิเศษ""แต่เศร้า จะเป็นอัจฉริยะตายเพียงเช่นนั้น คนจากโลกวิญญาณกิลด์ไม่ มีเคลื่อนไหวใด ๆ จะพวกเขาอย่างแท้จริงเพียง "อนุญาตให้มีการ Spiritist โลกจากพลังของตัวเองถูกฆ่า โดยคนเพียงเช่นนั้นAs they saw that, almost everyone felt that Chu Feng already died. They felt that the outcome of the arranged battle was already determined, and even Su Hen who had hopes towards Chu Feng sighed with pity.Su Mei even hugged her own elder sister and she was endlessly painful. Every single person who heard the painful weeping ached in their hearts. If Su Rou wasn’t there to stop her, she would have already ran and rushed out immediately to hug Chu Feng who was on the fighting stage. After all, in her heart, Chu Feng was the one who she loved.On the other hand, Su Rou who understood Chu Feng’s abilities lightly frowned as she looked at Chu Feng on the stage and hiddenly cursed in her heart, “Damn Chu Feng, what are you doing? If you don’t hurry and get back up, little Mei will die from crying for you!!”However, other than Su Rou, within the million people who were on scene, how many completely understood Chu Feng? How many knew his abilities? In reality, the simple exchange between him and Gong Luyun before already made them unceasingly shocked, and they already felt that Chu Feng was an outstanding genius.So, almost everyone felt that Chu Feng was dead. Even Gong Luyun who stood on the fighting stage looked at Chu Feng for a few times, and he also confirmed that Chu Feng breathed no more.So, he happily laughed loudly, He spun around and looked around. He clasped his hands towards the people everywhere who formed mountains and oceans, and he said with a loud and clear voice,“Everyone, thank you for coming to this place to witness the battle between me and Chu Feng. However, the result of today’s battle exceeded my expectations a bit, yet it was also regretful and dull.”“At first, for the sake of being from the same school, I, Gong Luyun, did not use my full power. I was intentionally restraining myself for the first two fists. I wanted to warn Chu Feng with the pressure of those fists, and I wanted him to back away from the danger and give up the life and death arranged battle with me. Actually, if he was willing to concede, I would have certainly gave him the chance to continue living.”“However, I could not do anythin

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในทันทีที่ทุกคนบุกเข้าไปในเหงื่อเย็นสำหรับจือฮเพราะภายใต้สถานการณ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ไม่มีใครรู้สึกว่าจือฮก็สามารถที่จะถือกำปั้นฆ้อง Luyun กลับ. ในความเป็นจริงแม้ฆ้อง Luyun ตัวเองรู้สึกว่า เขารู้สึกว่าเหตุผลที่ว่าทำไมจือฮก็สามารถที่จะหลบการโจมตีของเขาเป็นเพราะการโจมตีของเขาได้ง่ายเกินไป หากจือฮลงโทษทักษะการต่อสู้ของร่างกายที่แข็งแกร่งแน่นอนเขาสามารถหลบการโจมตีว่า หลังจากที่ทุกหนึ่งปีที่ผ่านมาบุญชูฮร่างกายใช้ทักษะการต่อสู้เดียวกันเพื่อหลบการโจมตีของเขา. แต่เขาไม่ได้สงสัยพลังโจมตีของเขาที่ทั้งหมด ดังนั้นเขากล้าที่จะให้แน่ใจว่าตราบใดที่จือฮก็ไม่สามารถที่จะหลบการโจมตีที่มีอำนาจในปัจจุบันของเขาเขาเป็นอย่างสามารถที่จะใช้ชีวิตเล็ก ๆ น้อย ๆ จือฮวงออกไป ดังนั้นเขาไม่ได้ใช้ทักษะการต่อสู้ใด ๆ และสำหรับการนัดหยุดงานที่ผ่านมาเขาก็เพียงกดออก. ในฐานะที่เขาเห็นกำปั้นของเขาที่อยู่ใกล้กับชูฮวงมากขึ้นและมากขึ้นและบิตโดยบิตการแสดงออกของความกลัวกลายเป็นที่ชัดเจนมากขึ้นบนใบหน้าของจือฮ . รอยยิ้มกระหยิ่มยิ้มย่องฆ้อง Luyun กลายเป็นที่กว้างขึ้นและกว้างขึ้น แต่เขาไม่ได้สังเกตเห็นว่าในขณะที่กำปั้นของเขากำลังจะลงจอดบนเขาย้ิมเย้ยซึ่งแสดงให้เห็นว่าโครงการของเขาก็จะประสบความสำเร็จปีกจากมุมปากจือฮของ. * บูม * โดยไม่เกิดอุบัติเหตุใด ๆ เพิ่มเติมที่ตีตี บูมเหมือนฟ้าร้องระเบิดและอำนาจกดขี่ Profound กวาดทุกที่ ในฐานะที่เป็นจือฮถูกล้อมรอบด้วยอำนาจ Profound เขาบินออกมาเป็นเส้นตรง แต่เขาค่อย ๆ หยุดใกล้ชายแดนของเวทีการต่อสู้. "มันตี! มันตีจริงๆ! คือจือฮตาย? " ทันทีที่ว่าเกือบทุกคนที่อยู่ที่นั่นไม่สามารถช่วย แต่ยืนขึ้นและโยนแวววาวของพวกเขาจ้องต่อจือฮที่ถูกห่อหุ้มด้วยหมอกสีขาวซึ่งมีอำนาจ interweaved Profound. แม้ว่าส่วนใหญ่ของ คนรู้สึกว่าจือฮแล้วเสียชีวิตพวกเขายังคงต้องการที่จะดูว่าจือฮเสียชีวิตและชนิดของการทำลายก็จัดการกับร่างกายจือฮภายใต้อาจของกำปั้นฆ้อง Luyun ของ. สุดท้ายก๊าซทั้งหมดแยกย้ายกันไปและร่างกายจือฮโผล่เข้ามาในสายของผู้คน จากสายตา อย่างไรก็ตามปัจจุบันจือฮไม่ได้กลายเป็นกองวางเนื้อตามที่คาดไว้ ร่างกายของเขาก็ยังคงสมบูรณ์ดีและไม่เสียหาย. แต่ยังให้ปัจจุบันจือฮวางบนพื้นเหมือนสุนัขตายและไม่ได้ย้ายที่ทั้งหมด ในส่วนของร่างกายของเขาใด ๆ เขาไม่ได้ออกมากลิ่นอายใด ๆ เลย. "แพ้ ในตอนท้ายจือฮก็ยังพ่ายแพ้ แม้ว่าเขาจะเป็นคนเข้มแข็งมากและเขาเป็นอัจฉริยะที่หายากหลังจากที่ทุกคนเขายังไม่ได้รับการพัฒนาอย่างดีเลย เพื่อให้สามารถพันรอบด้วยปัจจุบันฆ้อง Luyun กับการเพาะปลูกของเขาในระดับที่ 7 ของดินแดนแหล่งกำเนิดแสดงให้เห็นว่าเขาได้แล้วค่อนข้างพิเศษ. " " แต่น่าเศร้าที่จะเช่นอัจฉริยะตายเช่นเดียวกับที่? คนจากวิญญาณสมาคมโลกไม่ได้ดูเหมือนจะมีการเคลื่อนไหวใด ๆ พวกเขาจะได้อย่างแท้จริงเพียงช่วยให้โลกพ่อมดแม่มดจากอำนาจของตัวเองถูกฆ่าตายโดยคนเช่นเดียวกับที่? " ขณะที่พวกเขาเห็นว่าเกือบทุกคนรู้สึกว่าจือฮแล้วเสียชีวิต พวกเขารู้สึกว่าผลของการต่อสู้ที่จัดที่ถูกกำหนดไว้แล้วและแม้กระทั่งไก่ซูที่มีความหวังต่อจือฮถอนหายใจด้วยความสงสาร. ซูเหม่ยแม้กอดพี่สาวของเธอเองและเธอก็เป็นความเจ็บปวดอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ทุกคนเดียวที่ได้ยินร้องไห้เจ็บปวดปวดร้าวในหัวใจของพวกเขา หากซู Rou ก็ไม่ได้มีการหยุดเธอเธอก็จะวิ่งแล้วรีบวิ่งออกไปทันทีจะกอดจือฮที่อยู่บนเวทีการต่อสู้ หลังจากที่ทุกคนในหัวใจของเธอชูฮวงเป็นคนเดียวที่เธอรัก. บนมืออื่น ๆ , ซู Rou ที่เข้าใจความสามารถจือฮขมวดคิ้วขณะที่เธอมองที่จือฮวงบนเวทีและสาปแช่ง hiddenly ในหัวใจของเธอ "ประณามจือฮเบา ๆ , คุณกำลังทำอะไร? ถ้าคุณไม่รีบร้อนและได้รับกลับขึ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ เหมยจะตายจากร้องไห้ให้คุณ !! " อย่างไรก็ตามอื่นที่ไม่ใช่ซู Rou ภายในล้านคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุหลายวิธีที่สมบูรณ์เข้าใจจือฮ? วิธีการหลายรู้ความสามารถของเขา? ในความเป็นจริงการแลกเปลี่ยนง่ายระหว่างเขาและฆ้อง Luyun ก่อนแล้วทำให้พวกเขาตกใจอย่างไม่หยุดยั้งและพวกเขาแล้วรู้สึกว่าจือฮเป็นอัจฉริยะที่โดดเด่น. ดังนั้นเกือบทุกคนรู้สึกว่าจือฮตาย แม้ฆ้อง Luyun ที่ยืนอยู่บนเวทีการต่อสู้มองที่จือฮสำหรับไม่กี่ครั้งและเขาก็ยังยืนยันว่าจือฮสูดลมหายใจไม่มาก. ดังนั้นเขาอย่างมีความสุขหัวเราะเสียงดังเขาหมุนตัวไปรอบ ๆ และมองไปรอบ ๆ เขาประสานมือของเขาที่มีต่อผู้คนทุกที่ที่เกิดขึ้นภูเขาและมหาสมุทรและเขากล่าวด้วยเสียงอันดังและชัดเจน"ทุกคนขอขอบคุณสำหรับการมาถึงสถานที่แห่งนี้เพื่อเป็นสักขีพยานการต่อสู้ระหว่างฉันและจือฮ อย่างไรก็ตามผลของการต่อสู้ของวันนี้เกินความคาดหวังของฉันสักหน่อย แต่มันก็เป็นเรื่องน่าเสียดายและน่าเบื่อ. " " ตอนแรกเพื่อประโยชน์ของคนที่มาจากโรงเรียนเดียวกันที่ฉันฆ้อง Luyun ไม่ได้ใช้อำนาจเต็มของฉัน ฉันถูกจงใจรั้งตัวเองสำหรับสองหมัดแรก ผมอยากจะเตือนจือฮวงที่มีความดันกำปั้นเหล่านั้นและผมอยากให้เขากลับออกไปจากอันตรายและให้ขึ้นต่อสู้ชีวิตและความตายจัดกับฉัน ที่จริงถ้าเขาก็เต็มใจที่จะยอมรับผมจะได้แน่นอนให้เขามีโอกาสที่จะยังคงที่อยู่อาศัย. " " แต่ผมไม่สามารถทำ anythin