The fourth point is based upon part

The fourth point is based upon particular views of the general character of
(democratic) politics and of politics in modern democracies. I shall refer specifically to Ranciere’s version. He argues that democracies, both ancient and modern, are mixed forms, as anticipated by Aristotle when he characterized ‘a good regime’ as a ‘mixture of constitutions…there should appear to be elements of both (oligarchy and democracy) yet at the same time of neither…the oligarch sees oligarchy and the democrat democracy’ (see Aristotle, politics IV: 1294b, cited in Everson [1996]). This follows from the fact that ‘the question of politics begins in every city with the existence of the mass of the aporoi, those who have no means, and the small number of the euporoi, those who have them’ (Ranciere, 1995: 13). The task of politics is to calm and control the irreducible conflict between rich and poor, which means curbing the excesses of democracy. What we now call ‘democracies’ are actually oligarchies in which government is exercised by the minority over the majority. What makes them specifically democratic is that the power of oligarchies rests upon the power of the people, most obviously because governments are elected, In democracies, oligarchy and democracy are opposing principles in tension, and any regime is an unstable compromise between them. The public sphere is the sphere of encounters and conflicts between these principles: governments tend to reduce and appropriate the public sphere, relegating non-State actors to the private sphere; democracy is the struggle against this privatization, to enlarge the public sphere and oppose the public/private division imposed by government.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดที่สี่ขึ้นอยู่กับมุมมองเฉพาะของลักษณะทั่วไปของ การเมือง (ประชาธิปไตย) และเมืองในสมัยเหมือน ๆ กัน ผมจะอ้างอิงถึงรุ่นของ Ranciere โดยเฉพาะ เขาจนว่า เหมือน ๆ ทั้งโบราณ และสมัย ใหม่ ผสมรูปแบบ ตามคาด โดยอริสโตเติลเมื่อเขาลักษณะ 'ระบอบดี' เป็นการ ' ส่วนผสมของธรรมนูญ...มีจะปรากฏ เป็นองค์ประกอบของ (คณาธิปไตยและประชาธิปไตย) แต่ในเวลาเดียวกันของไม่... oligarch เห็นคณาธิปไตยและประชาธิปไตยประชาธิปัตย์ ' (ดูอริสโตเติล เมือง IV: 1294b อ้างถึงใน Everson [1996]) นี้ไปจากความจริงที่ว่า 'คำถามที่เมืองเริ่มต้นในทุกเมืองมีการดำรงอยู่ของมวลของ aporoi ผู้ที่มีหมายถึงไม่ และจำนวน euporoi ตัวเล็ก ผู้ที่พวกเขา' (Ranciere, 1995:13) งานการเมืองจะสงบ และควบคุมอย่างต่ำความขัดแย้งระหว่างคนรวยและคนจน ซึ่งหมายความว่า กำเนิด excesses ของประชาธิปไตย สิ่งเรานี้เรียก 'เหมือนๆ' เป็นจริง oligarchies ซึ่งรัฐบาลมีสิทธิ โดยชนกลุ่มน้อยที่ผ่านส่วนใหญ่ สิ่งที่ทำให้พวกเขาโดยเฉพาะประชาธิปไตยอยู่ที่อำนาจของ oligarchies อยู่ตามอำนาจของประชาชน ชัดที่สุดเนื่องจากรัฐบาลได้รับการเลือกตั้ง เหมือน ๆ คณาธิปไตยและประชาธิปไตยเป็นฝ่ายตรงข้ามหลักการความตึงเครียด และระบอบการปกครองใด ๆ จะประนีประนอมความเสถียรระหว่างการ เรื่องการเผชิญหน้าและความขัดแย้งระหว่างหลักการเหล่านี้เป็นเรื่องสาธารณะ: รัฐบาลมักจะ ลดลง และเหมาะสมทรงกลมสาธารณะ relegating แสดงสถานะไม่ใช่เรื่องส่วนตัว ประชาธิปไตยคือ ปราบปราม privatization นี้ เพื่อขยายทรงกลมสาธารณะ และต่อต้านฝ่ายสาธารณะ/ส่วนตัวที่กำหนด โดยรัฐบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดที่สี่จะขึ้นอยู่กับมุมมองเฉพาะของตัวละครทั่วไปของ
(ประชาธิปไตย) การเมืองและการเมืองในระบอบประชาธิปไตยที่ทันสมัย ฉันจะดูเฉพาะกับรุ่นของ Ranciere เขาระบุว่าประชาธิปไตยทั้งโบราณและสมัยใหม่เป็นรูปแบบผสมเป็นที่คาดการณ์ไว้โดยอริสโตเติลเมื่อเขาโดดเด่น 'ระบอบการปกครองที่ดี' เป็น 'ส่วนผสมของรัฐธรรมนูญ ... มีควรจะปรากฏขึ้นที่จะเป็นองค์ประกอบของทั้งสอง (คณาธิปไตยและประชาธิปไตย) แต่ในเวลาเดียวกัน เวลาของการ ... ไม่เห็นมีอำนาจคณาธิปไตยและประชาธิปไตยพรรคประชาธิปัตย์ (ดูอริสโตเติลการเมือง iv: 1294b, อ้างถึงในเว่อ [1996]) นี้ต่อไปนี้จากข้อเท็จจริงที่ว่า 'คำถามของการเมืองจะเริ่มขึ้นในทุกเมืองที่มีการดำรงอยู่ของมวลของ aporoi ผู้ที่ไม่มีความหมายและขนาดเล็กจำนวน euporoi ผู้ที่มีพวกเขา (Ranciere 1995: 13 ) งานของการเมืองคือการสงบและควบคุมความขัดแย้งลดลงระหว่างคนรวยและคนจนซึ่งหมายถึงการเหนี่ยวรั้งความตะกละของประชาธิปไตย สิ่งที่เราเรียก 'ประชาธิปไตย' เป็นจริงคณาธิปไตยที่รัฐบาลจะใช้สิทธิของชนกลุ่มน้อยโดยส่วนใหญ่มากกว่า สิ่งที่ทำให้พวกเขาโดยเฉพาะประชาธิปไตยคืออำนาจของคณาธิปไตยวางอยู่เมื่อพลังของคนส่วนใหญ่ที่เห็นได้ชัดเพราะรัฐบาลได้รับการเลือกตั้งในระบอบประชาธิปไตยคณาธิปไตยและประชาธิปไตยจะถูกฝ่ายตรงข้ามหลักการในความตึงเครียดและระบอบการปกครองใด ๆ ที่เป็นความไม่แน่นอนการประนีประนอมระหว่างพวกเขา พื้นที่สาธารณะเป็นทรงกลมของการเผชิญหน้าและความขัดแย้งระหว่างหลักการเหล่านี้: รัฐบาลมีแนวโน้มที่จะลดและจัดสรรพื้นที่สาธารณะผลักไสนักแสดงที่ไม่ใช่รัฐที่จะทรงกลมส่วนตัว ประชาธิปไตยคือการต่อสู้กับการแปรรูปนี้เพื่อขยายพื้นที่สาธารณะและต่อต้านรัฐ / ภาคเอกชนส่วนที่กำหนดโดยรัฐบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเด็นที่สี่ คือ ขึ้นอยู่กับมุมมองเฉพาะของลักษณะทั่วไปของ
( ประชาธิปไตย ) การเมืองและการเมืองในประชาธิปไตยสมัยใหม่ ผมจะดูเฉพาะรุ่น ranciere . เขาแย้งว่า ประชาธิปไตย ทั้งโบราณและสมัยใหม่ผสมรูปแบบตามที่คาดการณ์ไว้ โดย อริสโตเติล เมื่อเขาอธิบายว่า ' ระบบ ' ดี ' ส่วนผสมของรัฐธรรมนูญ . . . . . . มันควรปรากฏเป็นองค์ประกอบของทั้งสอง ( คณาธิปไตยและประชาธิปไตย ) แต่ในเวลาเดียวกัน ไม่ . . . ผู้มีอำนาจเห็นคณาธิปไตยและประชาธิปไตยประชาธิปไตย " ( ดู อริสโตเติล การเมือง 4 : 1294b , อ้างใน Everson [ 1996 ] )นี้ต่อไปนี้จากความจริงที่ว่า ' คำถามของการเมืองเริ่มขึ้นในเมืองทุกเมืองที่มีการดำรงอยู่ของมวลของ aporoi , ผู้ที่ไม่มีความหมาย และขนาดเล็กจำนวน euporoi ที่พวกเขา ' ( ranciere , 1995 : 13 ) งานของการเมืองจะสงบ และควบคุมการลดความขัดแย้งระหว่างคนรวยและคนจน ซึ่งหมายความว่า การเหนี่ยวรั้ง excesses ของประชาธิปไตยตอนนี้สิ่งที่เราเรียก ' ประชาธิปไตย ' เป็นจริงคณาธิปไตยซึ่งรัฐบาลจะบริหารโดยส่วนน้อยกว่าคนส่วนใหญ่ อะไรที่ทำให้พวกเขาโดยเฉพาะประชาธิปไตยที่อำนาจของคณาธิปไตย ขึ้นอยู่กับอำนาจของคนส่วนใหญ่ แน่นอนเพราะรัฐบาลมาจากการเลือกตั้ง ในทวีปเอเชีย ด้วยคณาธิปไตยและประชาธิปไตยต่อต้านหลักการในแรงและระบอบการปกครองเป็นประนีประนอมไม่แน่นอนระหว่างพวกเขา พื้นที่สาธารณะเป็นทรงกลมของการเผชิญหน้า และความขัดแย้งระหว่างหลักการเหล่านี้รัฐบาลมีแนวโน้มที่จะลดและความเหมาะสมของพื้นที่สาธารณะ , รัฐ relegating นักแสดงที่ไม่ใช่ทรงกลมส่วนบุคคล ; ประชาธิปไตยคือการต่อสู้กับการแปรรูปรัฐวิสาหกิจ เพื่อขยายพื้นที่สาธารณะและขัดแย้งกับภาครัฐ / ภาคเอกชน กองบังคับโดยรัฐบาล