In the afternoon, an unfamiliar voi

In the afternoon, an unfamiliar voice called in: “Is Ah Rong home?”

“She is,” Nurse Ping smiling said with a greeting.

A girl about 18 or 19 with a round face and large eyes came forth. Although she was dressed in a servant’s attire, her garment was violet silk and she carried a modest smile. She seemed to be even more genteel than some of the young noblewomen.

She glanced toward Nurse Ping then looked to the bedchamber with a smile. “Lady Ruan has asked for Ah Rong.”

Lady Ruan? Chen Yuan’s primary wife?

Chen Rong shuddered and quickly got to her feet, answering from her room: “A moment please, I’ll be right there.”

“Aye,” the maid smiled in reply.

Before long, Chen Rong had changed into an old dress she had often worn in Ping and appeared at the steps.

When the maid saw her come out, she curtsied again and stepped back to let her walk in front.

Chen Rong went on ahead.

The maid led two younger girls and gracefully followed behind. From her movements, propriety and a polished deportment gained through years of training could be seen. They were things Chen Rong did not know, for she had come from the north and her father’s discipline had been lax.

Glancing over, Chen Rong slowed down to imitate her steps. But almost as quickly, she discerned that she didn’t need to curry favor with Lady Ruan. Moreover, nothing would change even if she were to curry favor with her, so why should she bother learning to walk from the people of Handan? (1)

Residents of Handan, capital of Zhao, were known for their graceful steps. A Yan citizen who visited Handan had imitated the way they walked only to forget how to walk himself.

At this thought, she simply relaxed her gait and strode away.

Puzzled by her sudden quickened pace, the maids hurried to catch up to her.

They were a little out of breath by the time Chen Rong arrived at Lady Ruan’s courtyard.

At the gate, one of them panted as she smiled at Chen Rong: “Miss, please wait while we let the madam know.”

Chen Rong nodded and then tilted her head to view the surrounding scenery.

“Ah Rong, come in.”

“Aye,” Chen Rong replied and walked into the courtyard.

The maid modestly smiled at Chen Rong from the steps. When she saw her approach, she gave a small bow and said, “The madam is waiting inside.”

“Aye.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในช่วงบ่าย เสียงไม่คุ้นเคยเรียกว่า: "คือบ้านร่อง Ah"เธอเป็น พยาบาลปิงยิ้มกล่าวพร้อมกับคำอวยพรสาวประมาณ 18 หรือ 19 รอบใบหน้าและดวงตาขนาดใหญ่มาไว้ แม้ว่าเธอสวมชุดแต่งกายของข้าราชการ เสื้อผ้าของเธอเป็นผ้าไหมสีม่วง และเธอดำเนินรอยยิ้มเจียมเนื้อเจียมตัว เธอดูเหมือนจะเป็นตึกระฟ้าสูงตระหง่านยิ่งกว่าของ noblewomen หนุ่มเธอ glanced ต่อพยาบาล Ping แล้วมองไปห้องบรรทม ด้วยรอยยิ้ม "เรือนผู้หญิงขอให้อา รอง"เรือนผู้หญิง ภรรยาหลักเฉินหยวนเฉินร้องสั่น และรวดเร็วได้ของเธอฟุต ตอบจากห้องของเธอ: "ครู่โปรด จะมีกัน""เอ แม่บ้านยิ้มตอบกลับอีกไม่นาน เฉินรองได้เปลี่ยนเป็นชุดเก่าเธอมักจะสวมใส่ในปิง และปรากฏที่ขั้นตอนเมื่อแม่บ้านเห็นเธอออกมา เธอ curtsied อีกครั้ง และเดินถอยหลังจะปล่อยให้เธอเดินหน้ารองเฉินไปในข้างหน้าแม่บ้านนำสองน้องสาว และสง่างามตามหลัง จากการเคลื่อนไหวของเธอ propriety และ deportment ขัดเป็นปีของการฝึกอบรมอาจจะเห็น พวกเขาได้สิ่งไม่รู้รองเฉิน สำหรับเธอได้มาจากเหนือ และวินัยของบิดาของเธอเคย laxเฉินรองสวยกว่า ชะลอตัวลงเพื่อเลียนแบบขั้นตอนของเธอ แต่เกือบเร็ว เธอเข้าใจว่า เธอไม่จำเป็นต้องประจบกับเรือนผู้หญิง นอกจากนี้ ไม่มีอะไรจะเปลี่ยนถึงแม้เธอจะประจบกับเธอ ดังนั้น ทำไมควรเธอรำคาญเรียนห่างจากคนของ Handan (1)ชาว Handan, Zhao ทุนเป็นที่รู้จักตอนที่สง่างามของพวกเขา ประชาชนยันผู้เยี่ยมชม Handan ได้เลียนแบบทางเดินเท่านั้นจะลืมวิธีการเดินเองที่คิดนี้ เธอเพียงแค่เธอเดินผ่อนคลาย และก้าวออกไปงงงวย โดยเธอ quickened ก้าวฉับพลัน แม่บ้านที่รีบจะจับขึ้นกับเธอพวกเขาได้หายใจหน่อย โดยเวลามาถึงร่องเฉินที่คอร์ทยาร์ดเลดี้เรือนที่ประตู หนึ่งของพวกเขา panted เป็นเธอยิ้มที่ร่องเฉิน: "นางสาว กรุณารอเราให้ม่ายรู้"เฉินร้องเลยต้องแล้ว เอียงหัวของเธอเพื่อดูธรรมชาติ"อา ร็อง มาในนี้""Aye เฉินร้องตอบ และเดินเข้าไปในลานแม่บ้านสุภาพยิ้มที่เฉินรองจากขั้นตอน เมื่อเธอเห็นวิธีการของเธอ เธอทำให้โบว์เล็ก และกล่าว ว่า "ม่ายกำลังรออยู่ภายใน""เอ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงบ่ายได้เสียงที่ไม่คุ้นเคยเรียกว่า "อาร่องบ้าน?" "เธอคือ" พยาบาลปิงยิ้มกล่าวพร้อมกับอวยพร. สาวประมาณ 18 หรือ 19 ที่มีใบหน้ากลมและดวงตาขนาดใหญ่ออกมา แม้ว่าเธอจะอยู่ในชุดเครื่องแต่งกายของผู้รับใช้, เสื้อผ้าของเธอเป็นผ้าไหมสีม่วงและเธอดำเนินรอยยิ้มเจียมเนื้อเจียมตัว เธอดูเหมือนจะยิ่งงดงามกว่าบางส่วนของหนุ่ม noblewomen. เธอเหลือบมองไปทางพยาบาลปิงแล้วมองไปที่ห้องนอนที่มีรอยยิ้ม "เลดี้ Ruan ได้ขอให้อาร่อง." เลดี้ Ruan? ? ภรรยาหลักเฉินหยวนเฉินร่องสั่นได้อย่างรวดเร็วและมีการเท้าของเธอตอบจากห้องของเธอ: ". ช่วงเวลาโปรดฉันจะไปที่นั่น" . "ใช่" แม่บ้านยิ้มในการตอบก่อนที่จะนานเฉินร่องมีการเปลี่ยนแปลง เป็นชุดเก่าที่เธอเคยสวมใส่มักจะอยู่ในปิงและปรากฏอยู่ในขั้นตอน. เมื่อแม่บ้านเห็นเธอออกมาเธอ curtsied อีกครั้งและก้าวกลับไปปล่อยให้เธอเดินนำหน้า. เฉินร่องเดินไปข้างหน้า. แม่บ้านนำสองสาวอายุน้อยกว่าและ ได้อย่างสง่างามตามที่อยู่เบื้องหลัง จากความเคลื่อนไหวของเธอเหมาะสมและพฤติกรรมขัดได้ผ่านการฝึกอบรมปีอาจจะเห็น พวกเขาเป็นสิ่งที่เฉินร่องไม่ทราบว่าเพราะเธอได้มาจากทิศเหนือและพ่อของเธอมีระเบียบวินัยได้รับหละหลวม. วินาศภัยกว่าเฉินร่องชะลอตัวลงตามขั้นตอนที่จะเลียนแบบเธอ แต่เกือบจะเป็นได้อย่างรวดเร็วเธอมองเห็นว่าเธอไม่จำเป็นต้องประจบเลดี้เรือน นอกจากนี้จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงแม้ว่าเธอกำลังจะประจบกับเธอดังนั้นทำไมเธอควรจะรำคาญการเรียนรู้ที่จะเดินจากคนของ Handan หรือไม่ (1) ที่อาศัยอยู่ใน Handan เมืองหลวงของ Zhao, เป็นที่รู้จักกันสำหรับขั้นตอนที่สง่างามของพวกเขา พลเมืองยันที่มาเยือน Handan ได้ลอกเลียนแบบวิธีการที่พวกเขาเดินเท่านั้นที่จะลืมวิธีการเดินของตัวเอง. ตอนนี้คิดว่าเธอเพียงแค่ผ่อนคลายการเดินของเธอและก้าวออกไป. งงงวยโดยก้าว quickened ฉับพลันของเธอสาวรีบที่จะจับขึ้นกับเธอ. พวกเขา เล็ก ๆ น้อย ๆ ออกจากลมหายใจตามเวลาที่เฉินร่องมาถึงที่ลานเลดี้เรือนของ. ที่ประตูหนึ่งของพวกเขา panted ขณะที่เธอยิ้มให้เฉินร่อง: "มิสโปรดรอสักครู่ในขณะที่เราปล่อยให้แหม่มรู้." เฉินร่องพยักหน้าแล้ว เอียงศีรษะของเธอเพื่อดูทัศนียภาพโดยรอบ. "อาร่องมา." "ใช่" เฉินร่องตอบและเดินเข้าไปในลาน. แม่บ้านสุภาพยิ้มเฉินร่องจากขั้นตอน เมื่อเธอเห็นวิธีการของเธอเธอให้โบว์ขนาดเล็กและกล่าวว่า "แหม่มกำลังรออยู่ภายใน." "ใช่."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงบ่าย เสียงที่ไม่คุ้นเคยเรียก : " อาร้องกลับบ้าน "" เธอ " พยาบาลปิงยิ้มพูดทักทายสาว 18 หรือ 19 ที่มีใบหน้ากลมและใหญ่ ตาก็มาข้างหน้า ถึงแม้ว่าเธอจะแต่งตัวในชุดของคนรับใช้ เสื้อผ้าของเธอถูกไหมม่วง เธออุ้มยิ้มเจียมเนื้อเจียมตัว ดูเหมือนเธอจะสุภาพกว่าบางส่วนของ noblewomen หนุ่มเธอเหลือบมองไปทางพยาบาลแล้วปิงห้องบรรทมด้วยรอยยิ้ม " เลดี้เรื ถามหาอาหยง "ผู้หญิงเรือน ? ภรรยาหลักเฉินหยวน ?เฉินหยงก็เลยทำให้เท้าของเธอ เสียงตอบรับจากห้องของเธอ : " โปรดรอสักครู่ เดี๋ยวมี ." เฮ้อ " แม่บ้านยิ้มและตอบกลับก่อนที่จะยาว , เฉินหยงได้เปลี่ยนเป็นชุดเก่าที่เธอมักจะสวมใส่ในแม่น้ำปิงและปรากฏในขั้นตอนเมื่อแม่บ้านเห็นเธอออกมา เธอดูแต๋วๆนะอีกครั้งและก้าวกลับปล่อยให้เธอเดินไปข้างหน้าเฉิน ร้องไปเถอะแม่บ้านพาน้องสองสาว และอย่างสง่างามตามข้างหลัง จากความเคลื่อนไหวของเธอ ความเหมาะสม และการวางตัวที่ขัดที่ได้รับผ่านปีของการฝึกอบรมสามารถเห็นได้ พวกเขาเป็นสิ่งที่เฉินหยงไม่รู้ เธอได้มาจากทางเหนือ และวินัยที่พ่อของเธอเคยยืมผาดผ่าน เฉินหยงชะลอตัวลงเพื่อเลียนแบบขั้นตอนของเธอ แต่เกือบจะเป็นอย่างรวดเร็ว เธอเข้าใจ เธอไม่ต้องไปประจบกับเลดี้เรื . และจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แม้ว่าเธอจะประจบกับเธอ แล้วทำไมเขาต้องเรียนรู้ที่จะเดินจากคน ใน Handan ? ( 1 )ที่อาศัยอยู่ใน Handan , เมืองหลวงของ Zhao , เป็นที่รู้จักสำหรับของพวกเขาสง่างามก้าว มีผู้เข้าชมมียันพลเมือง Handan เลียนแบบวิธีที่พวกเขาเดินเพียงลืมวิธีที่จะเดินเองที่คิดแบบนี้ เธอเพียงแค่ผ่อนคลายท่าเดินของเธอและสโทร์ดี้ไปงงกับเธออย่างฉับพลัน quickened ก้าว แม่บ้านรีบจับตัวเธอให้ได้พวกเขามีเพียงเล็กน้อยจากลมหายใจโดยเวลา Chen ร่องมาถึงเลดี้เรื ลานที่ประตู หนึ่งในนั้น เธอยิ้มให้เชนร้องออกมาสั่นแฮกๆ " กรุณารอขณะที่เราให้คุณนายทราบ "เฉินหรงพยักหน้าแล้วหัวของเธอเพื่อดูทิวทัศน์รอบๆเอียง" อาหยง เข้ามา "" เฮ้อ " เฉินร้องตอบและเดินเข้าไปในลานแม่บ้านสุภาพยิ้มให้เฉินรองจากขั้นตอน เมื่อเธอเห็นวิธีการของเธอ เธอให้โบว์เล็กและกล่าวว่า " คุณผู้หญิงกำลังรออยู่ข้างใน ." ใช่ " .