The renewal of learning in Europe,

The renewal of learning in Europe, that began with 12th century Scholasticism, came to an end about the time of the Black Death, and the initial period of the subsequent Italian Renaissance is sometimes seen as a lull in scientific activity. The Northern Renaissance, on the other hand, showed a decisive shift in focus from Aristoteleian natural philosophy to chemistry and the biological sciences (botany, anatomy, and medicine).[97] Thus modern science in Europe was resumed in a period of great upheaval: the Protestant Reformation and Catholic Counter-Reformation; the discovery of the Americas by Christopher Columbus; the Fall of Constantinople; but also the re-discovery of Aristotle during the Scholastic period presaged large social and political changes. Thus, a suitable environment was created in which it became possible to question scientific doctrine, in much the same way that Martin Luther and John Calvin questioned religious doctrine. The works of Ptolemy (astronomy) and Galen (medicine) were found not always to match everyday observations. Work by Vesalius on human cadavers found problems with the Galenic view of anatomy.[98]

The willingness to question previously held truths and search for new answers resulted in a period of major scientific advancements, now known as the Scientific Revolution. The Scientific Revolution is traditionally held by most historians to have begun in 1543, when the books De humani corporis fabrica (On the Workings of the Human Body) by Andreas Vesalius, and also De Revolutionibus, by the astronomer Nicolaus Copernicus, were first printed. The thesis of Copernicus' book was that the Earth moved around the Sun. The period culminated with the publication of the Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica in 1687 by Isaac Newton, representative of the unprecedented growth of scientific publications throughout Europe.

Other significant scientific advances were made during this time by Galileo Galilei, Edmond Halley, Robert Hooke, Christiaan Huygens, Tycho Brahe, Johannes Kepler, Gottfried Leibniz, and Blaise Pascal. In philosophy, major contributions were made by Francis Bacon, Sir Thomas Browne, René Descartes, and Thomas Hobbes. The scientific method was also better developed as the modern way of thinking emphasized experimentation and reason over traditional considerations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต่ออายุของการเรียนรู้ในยุโรป ที่เริ่มต้นศตวรรษที่ 12 Scholasticism มาถึงจุดสิ้นสุดเกี่ยวกับเวลาตายดำ และระยะเวลาเริ่มต้นของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลีตามมาบางครั้งถูกมองว่าเป็นการ lull จุดมุ่งหมายในกิจกรรมวิทยาศาสตร์ ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาตอนเหนือ แสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในโฟกัสจากปรัชญาธรรมชาติ Aristoteleian เคมีและวิทยาศาสตร์ชีวภาพ (โบตานี กายวิภาค การแพทย์ และ) คง [97] ดังนั้น วิทยาการสมัยใหม่ในยุโรปได้กลับมาในช่วงเปลี่ยนแปลงที่ดี: การปฏิรูปโปรเตสแตนต์และคาทอลิกการปฏิรูปคาทอลิก การค้นพบทวีปอเมริกาโดย Christopher Columbus การล่มสลายของคอนสแตนติ แต่ยัง การค้นพบของอริสโตเติลหนังสือช่วง presaged การเปลี่ยนแปลงทางสังคม และการเมืองขนาดใหญ่ ดังนั้น สภาพแวดล้อมที่เหมาะสมที่สร้างซึ่งเป็นไปได้ที่จะถามแบบเดียวกันว่า มาร์ตินลูเธอร์และจอห์นคาลวินสอบสวนหลักคำสอนทางศาสนาหลักคำสอนทางวิทยาศาสตร์ ในมาก ผลงานของทอเลมี (ดาราศาสตร์) และของ Galen (แพทย์) พบเสมอการสังเกตในชีวิตประจำวัน ทำงาน โดย Vesalius บนมนุษย์ cadavers พบปัญหา ด้วยมุมมองบีบ วิชากายวิภาคศาสตร์ [98]The willingness to question previously held truths and search for new answers resulted in a period of major scientific advancements, now known as the Scientific Revolution. The Scientific Revolution is traditionally held by most historians to have begun in 1543, when the books De humani corporis fabrica (On the Workings of the Human Body) by Andreas Vesalius, and also De Revolutionibus, by the astronomer Nicolaus Copernicus, were first printed. The thesis of Copernicus' book was that the Earth moved around the Sun. The period culminated with the publication of the Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica in 1687 by Isaac Newton, representative of the unprecedented growth of scientific publications throughout Europe.Other significant scientific advances were made during this time by Galileo Galilei, Edmond Halley, Robert Hooke, Christiaan Huygens, Tycho Brahe, Johannes Kepler, Gottfried Leibniz, and Blaise Pascal. In philosophy, major contributions were made by Francis Bacon, Sir Thomas Browne, René Descartes, and Thomas Hobbes. The scientific method was also better developed as the modern way of thinking emphasized experimentation and reason over traditional considerations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การต่ออายุของการเรียนรู้ในยุโรปที่เริ่มต้นด้วยศตวรรษที่ 12 Scholasticism มาถึงจุดสิ้นสุดเกี่ยวกับเวลาของดำตายและระยะเวลาเริ่มต้นของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลีตามมาบางครั้งถูกมองว่าเป็นขับกล่อมในกิจกรรมทางวิทยาศาสตร์ ทางตอนเหนือของเรเนสซองในมืออื่น ๆ ที่แสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่ชี้ขาดในการโฟกัสจากปรัชญาธรรมชาติ Aristoteleian เคมีและวิทยาศาสตร์ชีวภาพ (พฤกษศาสตร์ลักษณะทางกายวิภาคและยารักษาโรค). [97] วิทยาศาสตร์สมัยใหม่ดังนั้นในยุโรปกลับมาในช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงที่ดี : โปรเตสแตนต์ปฏิรูปคาทอลิกและการปฏิรูปคาทอลิก; การค้นพบทวีปอเมริกาโดยคริสโคลัมบัส; การล่มสลายของคอนสแตนติ; แต่ยังค้นพบใหม่ของอริสโตเติลในช่วงเวลาที่นักวิชาการท่าการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและการเมืองที่มีขนาดใหญ่ ดังนั้นสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมถูกสร้างขึ้นในการที่จะเป็นไปได้ที่จะตั้งคำถามหลักคำสอนทางวิทยาศาสตร์ในลักษณะเดียวกับที่มาร์ตินลูเธอร์และจอห์นคาลวินถามหลักคำสอนทางศาสนา ผลงานของปโตเลมี (ดาราศาสตร์) และเลน (ยา) พบได้เสมอเพื่อให้ตรงกับข้อสังเกตในชีวิตประจำวัน การทำงานโดย Vesalius บนศพของมนุษย์พบปัญหาเกี่ยวกับมุมมองของกายวิภาคศาสตร์กาเลนิค. [98] เต็มใจที่จะถามความจริงที่จัดขึ้นก่อนหน้านี้และค้นหาคำตอบใหม่ส่งผลให้ในช่วงเวลาของความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ที่สำคัญตอนนี้ที่รู้จักในฐานะการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์ การปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์ที่จะจัดขึ้นตามธรรมเนียมประวัติศาสตร์มากที่สุดที่จะได้เริ่มใน 1543 เมื่อหนังสือ De humani corporis Fabrica (ในการทำงานของร่างกายมนุษย์) โดย Andreas Vesalius และยัง De Revolutionibus โดยนักดาราศาสตร์ Nicolaus Copernicus ถูกพิมพ์ครั้งแรก วิทยานิพนธ์ของหนังสือเล่ม Copernicus 'เป็นว่าโลกย้ายไปรอบ ๆ ดวงอาทิตย์ ช่วงเวลาที่ culminated ด้วยการตีพิมพ์ของPhilosophiæ Naturalis Principia Mathematica ใน 1687 โดยไอแซกนิวตันเป็นตัวแทนของการเจริญเติบโตเป็นประวัติการณ์ของสิ่งพิมพ์ทางวิทยาศาสตร์ทั่วยุโรป. อื่น ๆ ความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์อย่างมีนัยสำคัญที่ถูกสร้างขึ้นในช่วงเวลานี้โดยกาลิเลโอกาลิเลอีเอดมันด์ฮัลเลย์, โรเบิร์ตฮุค Christiaan Huygens ไทโคบราเฮฮันเนสเคปเลอร์ Gottfried Leibniz และ Blaise Pascal ปรัชญามีส่วนร่วมสำคัญที่ทำโดยฟรานซิสเบคอนเซอร์โทมัสบราวน์René Descartes และโธมัสฮอบส์ วิธีการทางวิทยาศาสตร์ก็ยังดีกว่าการพัฒนาเป็นวิธีที่ทันสมัยของการคิดการทดลองและเหตุผลมากกว่าการพิจารณาแบบดั้งเดิมเน้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การต่ออายุของการเรียนรู้ในยุโรป ที่เริ่มด้วย 12 ศตวรรษลัทธิอัสมาจารย์ ได้มาถึงจุดจบ เกี่ยวกับเวลาของความตายสีดำและเวลาเริ่มต้นของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลีที่ตามมาคือ บางครั้งเห็นเป็นกล่อมในกิจกรรมทางวิทยาศาสตร์ ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาตอนเหนือบนมืออื่น ๆที่พบเด็ดขาดเปลี่ยนโฟกัสจาก aristoteleian ปรัชญาธรรมชาติทางเคมีและวิทยาศาสตร์ชีววิทยา ( พฤกษศาสตร์ กายวิภาคศาสตร์ และการแพทย์ ) [ 97 ] ดังนั้น วิทยาศาสตร์สมัยใหม่ในยุโรปเป็นหนึ่งในยุคมิคสัญญี : การปฏิรูปศาสนาของนิกายโปรเตสแตนต์การปฏิรูปและเคาน์เตอร์คาทอลิก ; การค้นพบทวีปอเมริกาโดยคริสโตเฟอร์ โคลัมบัส ; การเสียกรุงคอนสแตนติโนเปิล แต่ยังเป็นการค้นพบของอริสโตเติลในช่วงเวลาสำหรับการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและการเมือง presaged ขนาดใหญ่ ดังนั้น การสร้างสภาพแวดล้อมที่เหมาะสม ซึ่งก็เป็นไปได้ที่จะถามหลักการทางวิทยาศาสตร์ในลักษณะเดียวกับที่มาร์ติน ลูเธอร์ และ จอห์น คาลวิน สงสัยคำสอนทางศาสนา ผลงานของปโตเลมี ( ดาราศาสตร์ ) และชาเปล ( ยา ) พบได้เสมอเพื่อให้ตรงกับสังเกตทุกวัน ทำงานโดยเวซาเลียสในมนุษย์ศพพบปัญหากับมุมมอง galenic กายวิภาคศาสตร์ [ 98 ]ความเต็มใจที่จะคำถามก่อนหน้านี้จัดขึ้นจริงและค้นหาคำตอบใหม่ว่า ในช่วงเวลาของความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ สาขา ตอนนี้เรียกว่าการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์ การปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์ เป็นประเพณีที่จัดขึ้นโดยนักประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่เริ่มมีในตัว เมื่อหนังสือ เดอ humani corporis โรงงาน ( ในการทำงานของร่างกายมนุษย์ ) โดยโรงเรียนดีไซน์โรดไอแลนด์ , และยัง เดอ revolutionibus โดยนักดาราศาสตร์นิโคเลาส์ โคเปอร์นิคัสได้ก่อนพิมพ์ หนังสือวิทยานิพนธ์ของโคเปอร์นิคัส " คือว่าโลกเคลื่อนที่รอบดวงอาทิตย์ ระยะเวลาที่ culminated กับสิ่งพิมพ์ของปรัชญาæ naturalis principia Mathematica ใน 2230 โดย ไอแซค นิวตัน ตัวแทนของการเจริญเติบโตเป็นประวัติการณ์ของสิ่งพิมพ์ทางวิทยาศาสตร์ไปทั่วยุโรปความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ที่สำคัญอื่น ๆ ทำให้ในช่วงเวลานี้ โดยกาลิเลโอกาลิเลอี , เอ็ดมันด์ ฮัลเลย์ โรเบิร์ต ฮุก , คริสเตียน ฮอยเกนส์ไทโค บราฮี , , , โยฮันเนส เคปเลอร์ , กอทท์ฟรีดไลบ์นิซ และเบลส ปาสคาล ปรัชญา เขียนหลัก สร้างโดยฟรานซิส เบคอน เซอร์โทมัสบราวน์ , Ren é Descartes , และโทมัส ฮอบส์ ระเบียบวิธีทางวิทยาศาสตร์ยังน่าจะพัฒนาเป็นวิธีที่ทันสมัยของการคิดที่เน้นการทดลองและเหตุผลมากกว่าการพิจารณาแบบดั้งเดิม