Everything seemed as normal as usua

Everything seemed as normal as usual. Kids running around, parents chatting away, and the animatronics in their rightful places.


The only thing that bothered the animatronics was a certain face that was missing from the crowd.


Freddy mentally sighed as he scanned through the restaurant again, trying to remember the last time he had last seen his dear friend…


Soon everyone was leaving and finally, the animatronics were free for the night. They automatically reverted to their human forms as their boss sighed out in frustration.


“F-Freddy… There’s nothing to worry about-”


“Worry is an understatement!” snapped the brunette as he crushed his microphone in his fist. The blonde cringed as she watched Freddy stand up and look around.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุกอย่างดูเหมือนปกติได้ตามปกติ เด็กที่ทำงานรอบ สนทนาจากผู้ปกครอง และ animatronics ในสถานของพวกเขามา สิ่งเดียวที่ bothered animatronics มีใบหน้าบางอย่างที่หายไปจากฝูงชน Freddy ใจถอนหายใจเขาสแกนผ่านร้านอาหารอีก พยายามจำครั้งสุดท้ายที่เขาล่าสุดเห็นเพื่อนรักของเขา... เร็ว ๆ นี้ ทุกคนถูกทิ้ง และสุดท้าย animatronics มีฟรีสำหรับกลางคืน พวกเขาเปลี่ยนกลับโดยอัตโนมัติกับฟอร์มของมนุษย์เป็นเจ้านายของพวกเขาถอนหายใจออกในแห้ว "F-Freddy... ไม่มีอะไรต้องกังวลเกี่ยวกับ-" "เป็นการโดดแห่ง" จัดชิด brunette เป็นเขาบดไมโครโฟนของเขาในกำปั้นของเขา บลอนด์ตัวนั้นงอเป็นเธอดู Freddy ยืน และดู

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกอย่างดูเหมือนเป็นปกติตามปกติ เด็กวิ่งไปรอบ ๆ พ่อแม่พูดคุยออกไปและ animatronics ในสถานที่ที่ถูกต้องของพวกเขา. สิ่งเดียวที่ใส่ใจ animatronics เป็นใบหน้าบางอย่างที่ขาดหายไปจากฝูงชน. เฟร็ดดี้ถอนหายใจจิตใจในขณะที่เขาสแกนผ่านร้านอาหารอีกครั้งพยายามที่จะจำได้ว่าที่ผ่านมา เวลาที่เขาได้เห็นล่าสุดเพื่อนรักของเขา ... เร็ว ๆ นี้ทุกคนกำลังจะออกไปและในที่สุด animatronics มีอิสระในคืนนี้ พวกเขาโดยอัตโนมัติหวนกลับไปในรูปแบบของมนุษย์ของพวกเขาเป็นเจ้านายของพวกเขาถอนหายใจออกในแห้ว. "F-เฟร็ดดี้ ... มีอะไรที่จะต้องกังวล about-" "กังวลคือการพูด!" ตะคอกสีน้ำตาลในขณะที่เขาบดไมโครโฟนของเขาในกำปั้นของเขา สีบลอนด์ cringed ขณะที่เธอเฝ้าดูเฟร็ดดี้ยืนขึ้นและมองไปรอบ ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกอย่างก็เป็นปกติเช่นเคย เด็กๆ วิ่งเล่น พ่อแม่คุยไปและอนิเมทรอนิกส์ในสถานที่ชอบธรรมของพวกเขา


สิ่งเดียวที่กวนใจพวกอนิเมทรอนิกส์เป็นใบหน้าบางอย่างที่ขาดหายไปจากฝูงชน


เฟรดดี้ใจถอนหายใจในขณะที่เขาสแกนผ่านร้านอาหารอีกครั้ง พยายามจำครั้งสุดท้ายที่เขาได้เห็นครั้งสุดท้ายของเขาที่รักเพื่อน


. . . . . . .ในไม่ช้า ทุกคนทิ้งสุดท้าย อนิเมทรอนิกส์ฟรีสำหรับคืนนี้ พวกเขาจะกลับคืนสู่ร่างมนุษย์เป็นเจ้านายของพวกเขาถอนหายใจออกในแห้ว


" f-freddy . . . ไม่มีอะไรต้องกังวล - - "

" กังวลยังน้อยไป ! " รูปถ่ายสีน้ำตาล เขากระแทกไมโครโฟนของเขาในมือของเขา สีบลอนด์ cringed ในขณะที่เธอเฝ้าดูเฟรดดี้ลุกขึ้นยืนและมองไปรอบ ๆ .