As in other of his tales, Irving he

As in other of his tales, Irving here combines a supernatural subject with a matter-of-fact narration. The reader is allowed to suspend disbelief partly through the framing of the tale, which is recounted by the fictional narrator Geoffrey Crayon, who has heard it from an old Cape Cod whaler, who claims to have memorized it from a manuscript written by a neighbor. Thus, the tale is several times removed from its source, with no one to vouch for its authenticity. The phrase “it is said” is used frequently, and once the reader is told that the facts “have become confounded by a variety of historians.” Although the tale ends with a claim for its veracity (“The truth of it is not to be doubted”), readers can believe or not as they wish.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการอื่น ๆ นิทานของเขา เออร์วิงนี่รวมเรื่องเหนือธรรมชาติกับคำบรรยาย matter-of-fact ผู้อ่านสามารถระงับ disbelief บางส่วนผ่านที่ทำการถ่ายโอนของเรื่อง ที่ recounted โดยสมมติเล่านี่ดินสอ ที่ได้ยินมันจากตัวเก่า Cape Cod whaler ที่อ้างว่า มีภาพได้จากฉบับที่เขียน โดยเพื่อนบ้าน ดังนั้น เรื่องเป็นหลายครั้งออกจากแหล่งของ มีใคร vouch สำหรับความถูกต้อง วลี "ว่ากันว่า" ใช้บ่อย และเมื่อผู้อ่านจะบอกว่า ข้อเท็จจริง "ได้กลายเป็น confounded โดยหลากหลายนักประวัติศาสตร์" ถึงแม้ ว่าจบเรื่อง ด้วยคำร้องสำหรับผู้อ่าน ("ความจริงของมันจะไม่มี doubted"), veracity ความสามารถเชื่อ หรือไม่เป็น พวกเขาต้องการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่คนอื่น ๆ ในเรื่องของเออร์วิงที่นี่รวมเรื่องเหนือธรรมชาติที่มีเรื่องของความเป็นจริงคำบรรยาย ผู้อ่านจะได้รับอนุญาตให้ระงับการปฏิเสธศรัทธาบางส่วนผ่านกรอบของเรื่องซึ่งเป็นที่เล่าโดยเจฟฟรีย์เล่าสวมดินสอสีที่มีการได้ยินมันจากปลาวาฬเคปคอดเก่าที่อ้างว่าได้จำได้จากต้นฉบับที่เขียนโดยเพื่อนบ้านได้ ดังนั้นเรื่องมีหลายครั้งที่ถูกลบออกจากแหล่งที่มาที่มีไม่มีใครที่จะรับรองความถูกต้องของ วลีที่ว่า "ได้มีการกล่าว" มักจะถูกใช้และเมื่อผู้อ่านบอกว่าข้อเท็จจริง "ได้กลายเป็นวายร้ายด้วยความหลากหลายของประวัติศาสตร์." แม้ว่าเรื่องจบลงด้วยการเรียกร้องความจริงมัน ("ความจริงของมันไม่ได้ จะสงสัย ") ผู้อ่านจะเชื่อหรือไม่ตามที่เขาต้องการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช่นเดียวกับในอื่น ๆของนิทานของเขาเออร์วิงที่นี่รวมกับเรื่องเหนือธรรมชาติ เรื่องการบรรยาย ผู้อ่านจะได้รับอนุญาตที่จะระงับการปฏิเสธศรัทธาบางส่วนผ่านกรอบของนิทานซึ่งเล่าโดยตัวละครผู้เล่าเรื่อง เจฟฟรีย์ สีเทียน ที่ได้ยินมันจากนักล่าปลาวาฬเคปคอดเก่าผู้ที่อ้างว่าจำมาจากต้นฉบับที่เขียนโดยเพื่อนบ้าน ดังนั้นเรื่อง หลายๆ ครั้ง ลบออกจากแหล่งที่มาของมัน ไม่มีใครที่จะรับรองความถูกต้องของมัน วลี " มันบอกว่า " ถูกใช้บ่อย และเมื่อผู้อ่านจะบอกข้อเท็จจริงที่ " ได้กลายเป็นสับสนเพราะความหลากหลายของนักประวัติศาสตร์ ถึงแม้ว่าเรื่องราวจบลงด้วยการเรียกร้องของคำพูด ( " ความจริงมันไม่ควรสงสัย " ) , ผู้อ่านจะเชื่อหรือไม่ ตามที่พวกเขาต้องการ