บทที่ 4 The Goblin sailed on throug

บทที่ 4
The Goblin sailed on through the fog. They left the sound of the Cork lightship behind them and for a while heard only the wind and the sea. Then a new noise came out of the fog-a long sound, then a pause, then the long sound again, and then silence for a whole minute.
What is it asked susan.
It’s the next lightship, said john. It must be the sunk, where jim waited when he was coming from dover. We’ve done it, Susan! We’re safe outside all the shoals, and we haven’t hit anything.
But we shouldn’t be here at all, cried susan. She held her head in her hands and tried not to think about being sick.
The wind was stronger now and the goblin was sailing faster through the fog. Roger sounded the foghorn again, but not as often as before. He wasn’t so frightened now. Although susan and titty were sick, he and john were all right.
They never saw the sunk lightship. Two hours later the fog began to disappear, but then the rain began. At first it was not too heavy, but very quickly quickly the wind became more violent and out of the west behind them came a white wall of rain beating down into the sea in seconds the red mainsail was black with water and rivers of rain ran off the cabin roof into the cockpit it was still too dangerous to think of think of turning back because they could see nothing through the rain so they went on and the wind blew them further and further a way from the land.
By the time it stopped raining the sky in front of them was already growing dark and the Goblin was sailing faster than ever through the white- topped wa ves.

Let’s turn back now said susan.
John took a deep breath He wasn’t sure that he could find his way back but he kept his doubts to himself.
All ht he said T’ll bring the Goblin round now.
We’ll have to pull in the mainsail so get ready.
The next moment terrible things began to happen.
You are sailing with the wind you never really know how hard the wind is blowing It It’s very different when you turn against it as the Goblin turned into the wind the waver threw the little ship on to her side susan lost the rope for the mainsail but John managed to catch it and fix the sail.
Into the wind and the waves. Crash! A wave broke over the bows and water flew over the cabin roof and onto the children in the cockpit Roger was thrown into the bottom of the cockpit and did not to steer against a sea and a wind that were too strong for him.
try to get up up the Goblin came her bows pointing to the sky then down again and another wave thundered over the ship In the cockpit they were knee-deep in water.
Stop it john stop it we have to turn round again can’t I can’t oh oh And susan shaken almost to pieces by the ship new violent movement lay across the side of the cockpit and was terribly sick again john tried to find the
Rope of the mainsail under the water in the cockpit he found it lost found it again and then pushed with his whole body against the tiller slowly very slowly the brave little Goblin turned away from the wind and back on her old course It seemed like a return to peace after a terrible battle.
From the cabin they heard Titty frightened voice there was water down there as well as in the cockpit Roger went down to help her and susan looked for
The pump found it and began pumping hard to get the water out of the boat
But the wind was still very strong and the Goblin was
Sailing very fast too fast Night was coming and the wind might get stronger john was finding it harder and harder to hold the tiller straight and he know that he could not go on like this much longer.
I’ve got to make the sail smaller he shouted to susan so that we go more slowly you take the tiller while I go to the mast.
You can go cried susan.
I ve got to said john and tied a rope around his waist.
That keep me safe If I fall overboard I can climb back it be all right.
No john no shouted susan but it was too alate.
He had already climbed out of the cockpit and was going carefully vere carefully along the roof of the cabin to the bottom of the mast.
John hed never felt so lonely inn all his life the Goblin seemed to want to throw him into the sea but he managed to reach the foot of the mast then he had to stand up one hand for years ago He held onto the mast with one hand and started to roll the sail down. As the sail became smaller the Goblin began to go more slowly john suddenly felt more confident He began to turn to go back and then his foot caught on a rope.
As he fell he heard susan scream.
John! John Where was he susan looked at the waves going past the cockpit and saw noting And then when she thought he had gone for ever she saw his hand over the top of the cabin J down into the cockpit I fell down that all I’m all right now But susan could see that he had tied around his waist.
It began to grow dark and the lttle world of the Goblin seemed even smaller than in the fog the wind was still blowing hard even.
Nothing happened said was still on board the Goblin and he was coming back to the cockpit.
Susan he said It ten clock what about some chocolate or something?
Ten clock said susan in surprise It time you all had something to eat And a few minutes later they were all eating very large pieces of fruit cake.
Suddenly susan then Roger saw lights ahead There agreen light and a red light on the other side.
It must be a big ferry on its way from Holland to Harwich It coming clearly.
this way said John.
Maybe they could take us back said Roger It getting nearer and nearer I can see it very But they can see us shouted john suddenly we ve got no lights it coming straight towards us we ve got to get out of the way we ve got to warn them Roger sound the foghorn!
Someone on the ferry heard the loud noise of the fogorn, and at the last minute the ferry changed course. The green starboard light of the big ship disappeared and its high black sides went quily past the goblin.
Show your lights you stupid fishermen came an angry voice from a loudspeaker above and then the ferry hed passed them and was off on its way to Horwich the Goblin and ever tone in it was thrown frown from side to side to side in the big waves made by the ferry but they were still in one piece.
Back at pin Mill Bridget and Mother listened to wind and the rain during the night.
I wonder what noises they can hear in the Goblin said Bridget.
They re a her children were.
hored somewhere safe and all asleep said mother and you should be asleep too she tried to keep the worry out of her voice as she listened to the wind and wondered where.
It was a long August night but in the morning the sun was shinng and when mother and Bridget came down to breakfast there was a telegram from Daddy He had breakfast Berlin on the train and would be in England soon.
Oh dear said Mrs Walker If he was in Berlin yesterday that means he probably come across on the ferry to Harwich today we have to go to meet him But what if the Goblin doesn get back in time?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 4 ผีที่แล่นบนผ่านหมอก พวกเขาซ้ายเสียงของคอร์กไลท์ชิพอยู่เบื้อง หลังพวกเขา และในขณะที่ได้ยินเพียงลมและทะเล เสียงใหม่มาจากหมอกที่ยาว เสียง จาก นั้นหยุดชั่วคราว แล้วเสียงยาวอีก แล้วเงียบแล้ว นาทีทั้งหมดมันคืออะไรขอศิริรัตน์เป็นไลท์ชิพถัดไป ว่า จอห์น มันต้องได้ที่ sunk ที่จิมรอเมื่อเขาได้มาจากโดเวอร์ เราได้ทำมัน ซูซาน เราเซฟนอก shoals ทั้งหมด และเราไม่ได้กดอะไรแต่เราไม่ควรจะที่นี่เลย ร้องศิริรัตน์ เธอจัดศีรษะของเธอมือของเธอ และพยายามไม่คิดเกี่ยวกับการป่วยลมมีกำลังตอนนี้ และผีได้ล่องเรือเร็วผ่านหมอก Roger แต่เพียงแห่งการ foghorn อีกครั้ง แต่ไม่ว่าจะเป็นก่อน เขาไม่ได้กลัวขณะนี้ แม้ว่าซูซานและ titty ได้ป่วย เขาและจอห์นได้ต้องทั้งหมดนอกจากนี้พวกเขาไม่เคยเห็นไลท์ชิพ sunk สองชั่วโมงต่อมาหมอกเริ่มหาย แต่แล้ว ฝนเริ่ม ตอนแรก ก็ไม่หนักเกินไป แต่เร็วมากเร็วลมรุนแรงขึ้น และจากตะวันตกอยู่เบื้องหลังพวกเขามาพร้อมผนังสีขาวตีลงเป็นทะเลในวินาทีที่ mainsail สีแดงเป็นสีดำกับน้ำฝน และแม่น้ำฝนวิ่งปิดหลังคาห้องโดยสารเป็นส่วนควบคุมก็ยังมากเกินไปอันตรายจะคิดว่า คิดว่าเปิดได้เนื่องจากพวกเขาได้เห็นอะไรผ่านฝนเพื่อให้พวกเขาไปใน และ ลมพัดเหล่านั้นเพิ่มเติมและเพิ่มเติมแบบจากแผ่นดินโดยเวลาจะหยุดฝนตก ท้องฟ้าหน้าพวกเขาแล้วโตสีเข้ม และผีได้แล่นได้เร็วกว่าเคยถึงขาว - wa ves ราดลองหันกลับศิริรัตน์กล่าวว่าขณะนี้จอห์นเอาหายใจลึก ๆ ไม่แน่ใจว่า เขาสามารถหาทางของเขากลับมา แต่เขาเก็บข้อสงสัยของตนเองเอชทีทั้งหมดเขากล่าวว่า T จะนำผีในรอบนี้เราจะต้องดึงในการ mainsail เพื่อ เตรียมการสิ่งที่น่ากลัวเวลาถัดไปเริ่มเกิดขึ้น คุณจะแล่น ด้วยลมที่คุณไม่เคยรู้ว่าลมจะพัดมันก็แตกต่างกันมากเมื่อคุณเปิดกับมันเป็นผีที่เปิดในลมที่พลิ้วไหวโยนเรือน้อยในด้านของเธอ ซูซานหายสลิง mainsail แต่จอห์นจัดการจับมัน และแก้ไขเซล ลมและคลื่น ผิดพลาด คลื่นที่ยากจนกว่าพระองค์ และน้ำบินผ่านหลังคาห้องโดยสาร และไปยังเด็กในส่วนควบคุม Roger ลงด้านล่างของส่วนควบคุม และไม่ไปคัดท้ายทะเลและลมที่แข็งแกร่งเกินไปสำหรับเขา พยายามลุกขึ้นมาผีริบเธอชี้ไปที่ท้องฟ้า แล้วลงอีกและคลื่นอื่นทูตผ่านเรือในส่วนควบคุมพวกเขา knee-deep ในน้ำจอห์นหยุดมันหยุดมันเราต้องเปิดรอบอีกไม่ฉันไม่โอ้ โอ้ และซูซานเขย่าแทบเป็นชิ้น โดยเคลื่อนไหวรุนแรงใหม่จัดวางในด้านของส่วนควบคุม และถูกฟ้าป่วยอีกจอห์นพยายามหา เชือก mainsail ใต้น้ำในส่วนควบคุมที่เขาพบนั้นหายไปพบอีกแล้ว ผลักกับร่างกายของเขาทั้งหมดกับผู้เพาะปลูกช้าช้ามากผีน้อยกล้าเปิดจากลม และในหลักสูตรเก่าของเธอกลับ เหมือนกลับไปสงบสุขหลังจากการต่อสู้ที่น่ากลัวจากในห้องโดยสาร จะได้ยิน Titty กลัวเสียงมีเป็นน้ำลงมีเป็น ในส่วนควบคุม Roger ได้ลงไปช่วยเธอ และซูซานแนะ ปั๊มที่พบ และเริ่มสูบยากที่จะได้รับน้ำจากเรือ แต่ยังมีลมแรงมาก และผีถูกเรือเร็วเกินไปเร็วมากกำลังคืน และลมอาจจะแข็งแกร่งจอห์นหายาก และยากที่จะเก็บไว้เพาะปลูกตรงและเขารู้ว่า เขาอาจไม่ไปเช่นนี้อีกมากดิฉันก็อยากจะทำให้เซลเล็กลงเขาตะโกนศิริรัตน์เพื่อให้เราไปช้าคุณจะเพาะปลูกขณะไปเสาคุณสามารถไปร้องศิริรัตน์ ผมได้ได้กล่าวว่าจอห์น และผูกเชือกรอบเอวของเขาที่ให้ฉันปลอดภัยตกถูกโยนลงทะเลฉันไปกลับมันถูกต้องทั้งหมด จอห์นไม่ตะโกนซูซานไม่ ได้ก็เกินไป alateเขาได้ปีนขึ้นแล้วจากส่วนควบคุม และเป็นไปอย่างระมัดระวังเวียร์อย่างรอบคอบตามหลังคาของห้องโดยสารด้านล่างของเสา ไม่เคยรู้สึกเหงาอินน์ทุกชีวิตผีดิบดูเหมือนจะ ต้องโยนเขาลงไปในทะเล แต่เขาจัดการถึงเท้าของเสา แล้วเขาต้องยืนมือหนึ่งปีที่ผ่านมาเขาจับไว้เสาด้วย และเริ่มหมุนเซลน้าจอห์น เป็นเซลมีขนาดเล็กลงกลายเป็น ผีดิบเริ่มลงไปช้าจอห์นก็รู้สึกมั่นใจมากขึ้นเขาเริ่มที่จะหันกลับ และขาของเขาติดอยู่บนเชือกแล้วขณะที่เขาตก เขาได้ยินซูซานร้อง จอห์น จอห์นถูกเขาซูซานมองคลื่นจะผ่านส่วนควบคุม และสังเกตเห็นแล้วเมื่อเธอคิดว่า เขาหายไปไหนเคยตัวเธอเห็นมือของเขาผ่านด้านบนของห้องโดยสาร J ลงไปยังส่วนควบคุม ฉันล้มลงที่ฉันขณะนี้ทั้งหมด แต่ซูซานได้เห็นว่า เขามีผูกรอบเอวของเขามันเริ่มที่จะเติบโตเข้ม และ lttle โลกของผีดูเหมือนจะเล็กกว่าหมอกลมยังพัดหนักแม้ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นว่า เป็นผีที่อยู่คณะ และเขาได้กลับมาส่วนควบคุม ศิริรัตน์เขากล่าวว่า สิบนาฬิกาอะไรเกี่ยวกับบางอย่างช็อคโกแลตหรืออะไรนาฬิกาสิบกล่าวว่า ซูซานในแปลกใจว่าเวลาคุณทั้งหมดมีอาหาร และไม่กี่นาทีต่อมาพวกเขาทั้งหมดชิ้นใหญ่มากกินเค้กผลไม้จู่ ๆ ซูซานแล้ว Roger เห็นแสง agreen ล่วงหน้ามีไฟและมีไฟสีแดงในด้านอื่น ๆมันต้องเป็นเรือขนาดใหญ่มาจากฮอลแลนด์ไป Harwich ทีมาชัดเจนวิธีนี้กล่าวว่า จอห์นบางทีพวกเขาอาจใช้เวลาเรากลับว่า Roger ได้รับเอื้อม nearer สามารถเห็นมันมาก แต่พวกเขาจะเห็นเราตะโกนจอห์นก็เรา ve มีไฟไม่มีมันมาตรงทางเราเราได้ต้องได้รับออกไปเราได้มีการเตือนเสียง Roger foghorn คนบนเรือได้ยินเสียงดังของการ fogorn และนาทีสุดท้าย เรือการเปลี่ยนแปลงหลักสูตร Starboard แสงสีเขียวของเรือขนาดใหญ่หายไป และข้างสีดำความสูงไป quily เลยผี แสดงของคุณไฟคุณประมงโง่มาเสียงเขียวจากลำโพงที่ด้านบน และน้าเรือผ่านได้ แล้วถูกปิดชาย Horwich ผี และเคยเสียงนั้นเกิดขึ้นคิ้วจากด้านข้างด้านในคลื่นขนาดใหญ่โดยเรือ แต่พวกเขายังคงอยู่ในชิ้นเดียว กลับไปที่ขา บริจิตแห่งโรงสีและแม่ฟังลมและฝนตกในตอนกลางคืน สงสัยว่า เสียงอะไรพวกเขาได้ยินในผีที่ว่า บริจิตแห่ง พวกเขาอีกครั้งเธอเป็นเด็ก ๆhored อยู่แม่ปลอดภัย และกล่าวว่าทั้งหมด asleep และคุณควรหลับเกินไปเธอพยายามเก็บความกังวลออกจากเสียงของเธอเป็นเธอฟังลม และประหลาดใจที่ก็นานคืนสิงหาคม แต่ในตอนเช้า ดวงอาทิตย์คือ shinng และเมื่อแม่และบริจิตแห่ง มาลง เช้ามีโทรเลขจากพ่อเขามีอาหารเช้าเบอร์ลินบนรถไฟ และจะเป็นในอังกฤษเร็ว ๆ นี้โอ้ รักกล่าวว่า นาง Walker ถ้าเขาถูกในกรุงเบอร์ลินเมื่อวานนี้ซึ่งหมายความว่า เขาอาจจะมาทั้งบนเรือ Harwich วันนี้เราต้องไปพบเขาแต่ว่าถ้ารับ doesn ผีย้อนหลังหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 4
Goblin แล่นผ่านหมอก พวกเขาทิ้งเสียงก๊อกบ้องไฟอยู่เบื้องหลัง และสักพักได้ยินแค่เสียงลมและทะเล แล้วเสียงใหม่ออกมาเสียงยาว fog-a แล้วหยุด แล้วเสียงยาวอีกครั้ง แล้วเงียบไปสักครู่ทั้งหมด
อะไรถามซูซาน .
มันบ้องไฟ ต่อไปว่า จอห์น มันต้องจมอยู่ที่จิมคอยเมื่อเขาออกมาจาก โดเวอร์ เราเคยทำนะ ซูซาน เราปลอดภัยนอกสันดอนทั้งหมด และเรายังไม่ได้กดอะไร
แต่เราไม่ควรอยู่ที่นี่เลย ร้องไห้ ซูซาน เธอจับหัวเธออยู่ในมือของเธอ และพยายามที่จะไม่คิดเกี่ยวกับการป่วย .
ลมแข็งแกร่งแล้ว และก็แล่นเร็วขึ้นผ่านหมอก โรเจอร์ ฟังเสียงหวูดเรืออีกครั้ง แต่ไม่บ่อยเท่าเมื่อก่อนเขาไม่กลัวแล้ว แม้ว่าซูซานและนมป่วย เขา และ จอห์น ไม่เป็นไร พวกเขาไม่เคยเห็นบ้องไฟ
จม . สองชั่วโมงต่อมา หมอกเริ่มหายไป แต่แล้วฝนก็เริ่มขึ้น ตอนแรกมันไม่หนักเกินไปแต่ได้อย่างรวดเร็วมาก เร็วลมกลายเป็นความรุนแรงมากขึ้นและในทิศตะวันตก ด้านหลังมาเป็นกำแพงสีขาวของฝนเต้นลงไปในทะเลในวินาทีเมนเซลสีแดงเป็นสีดำกับน้ำและแม่น้ำฝนหนีไปที่กระท่อมหลังคาเข้าไปห้องนักบินมันยังอันตรายเกินไปที่จะคิดคิดหันหลังกลับ เพราะพวกเขาจะได้เห็นไม่มีอะไรผ่านสายฝนที่พวกเขาไปในและกระแสลมพัดพวกเขาและอีกวิธีจากแผ่นดิน
โดยเวลาที่ฝนหยุดตกแล้ว ท้องฟ้าในด้านหน้าของพวกเขาก็เติบโตมืดและปีศาจที่แล่นได้เร็วขึ้นกว่าที่เคยผ่านขาวราดวาเรามี

ลองหันหลังกลับแล้วบอกว่า ซูซาน
จอห์น หายใจลึกๆ เขาไม่แน่ใจว่าเขาจะหาทางกลับบ้าน แต่เขาก็ยังสงสัย ของเขาเอง เขาบอกว่า T
ทั้งหมด HT จะเอารอบผีตอนนี้
เราต้องดึงในเมนเซลได้
ช่วงเวลาถัดไปที่เริ่มเกิดขึ้น
คุณล่องเรือกับสายลม คุณไม่เคยรู้ว่าหนัก ลมพัดมันก็แตกต่างกันมากเมื่อคุณต่อต้านมันเป็นปีศาจกลายเป็นลมพลิ้วทิ้งเรือเล็ก ๆน้อย ๆในด้านนางซูซานทำหายเชือกสำหรับเมนเซล แต่ John จัดการจับมันและซ่อมเรือ
ในลมและคลื่น ชน !คลื่นที่แตกกว่าคันธนูและน้ำบินผ่านกระท่อมหลังคาและบนเด็กในห้องนักบิน โรเจอร์ ถูกโยนเข้าไปในก้นของห้องนักบินและไม่ได้ที่จะคัดท้ายกับทะเลและลมนั้นรุนแรงเกินไปสำหรับเขา
พยายามลุกขึ้นมาโค้งขึ้นปีศาจของเธอชี้ไปยังท้องฟ้าแล้วลง อีกครั้ง และคลื่นอื่น thundered ยานในห้องนักบินเขาเข่าลึกลงไปในน้ำ
หยุดมัน หยุดมัน จอห์น เราต้องเปิดอีกรอบไม่ได้ ฉันไม่สามารถ โอ๊ะ โอ และ ซูซาน หวั่นไหวเกือบชิ้นโดยเรือลำใหม่รุนแรงเคลื่อนไหววางข้ามข้างที่นั่งคนขับ และป่วยมากอีกครั้ง จอห์นพยายามหา
เชือกของเมนเซลภายใต้น้ำในที่นั่งคนขับ เขาพบว่ามันเสียก็พบมันอีกครั้งแล้วผลักร่างของเขากับทิลเลอร์อย่างช้าๆ ช้ามาก ผีน้อยผู้กล้าหาญหันหนีไปจากลมและกลับในหลักสูตรเก่าของเธอก็เหมือนกลับไปสงบหลังจากการต่อสู้ที่น่ากลัว
จากกระท่อม ได้ยินๆตกใจเสียงมีน้ำที่นั่น รวมทั้งห้องนักบินโรเจอร์ลงไปช่วยเธอ และ ซูซาน ตามหา
ปั๊มพบมันและเริ่มสูบน้ำอย่างหนักเพื่อเอาน้ำออกจากเรือ
แต่ลมก็แรงมาก และปีศาจถูก
แล่นเร็วมากเร็วคืนมา และลมอาจได้รับมากขึ้น จอห์นพบว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะถือหางเสือขึ้นตรงและเขารู้ว่าเขาไม่สามารถไปอย่างนี้นานเท่าไร
ฉันต้องให้เรือเล็ก เขาตะโกนให้ซูซาน เราจะไปช้าไปไถนา ในขณะที่ ฉันไปที่เสาเรือ คุณสามารถไปร้อง

/ฉันต้องบอกว่า จอห์น และ เชือกผูกเอว
ที่ให้ฉันปลอดภัยถ้าฉันตกจากเรือฉันสามารถปีนกลับไม่เป็นอะไร
ไม่มีจอไม่ตะโกน ซูซาน แต่มันเกินไป ซึ่งมีปีก .
เขาก็ปีนออกมาจากห้องนักบินและเป็นไปอย่างรอบคอบ เวียร์พร้อมหลังคาโดยสารไปยังด้านล่างของเสา .
จอห์น เขาไม่เคยรู้สึกเหงา อินน์ ชีวิตของเขาปีศาจดูเหมือนจะต้องการที่จะโยนเขาลงไปในทะเล แต่เขาจัดการไปถึงเท้าของเสาจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืน มือข้างหนึ่งสำหรับปีที่ผ่านมาเขารั้งเสากระโดงกับมือข้างหนึ่งและเริ่มที่จะม้วนใบเรือลงเป็นเรือปีศาจที่เริ่มกลายเป็นเล็กลงไปช้าๆ จอห์นก็รู้สึกมั่นใจมากขึ้น เขาเริ่มหันหลังกลับไปแล้วของเขาเท้าติดเชือก .
ที่ เขาล้ม เขาได้ยินซูซานกรีดร้อง
จอห์นจอห์นเขาซูซานมองคลื่นไปอดีตนักบินและเห็นข้อความแล้ว พอคิดว่าเขาได้ไปตลอด เธอเห็นมือของเขาไปด้านบนของห้องโดยสาร J ลงห้องนักบินผมล้มลงทั้งหมด ผมก็ได้แต่ซูซาน อาจดูว่าเขาผูกเอว
ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้ม และโลก lttle ของ Goblin ดูเหมือนจะเล็กกว่าในหมอกลมยังพัดแรงแม้ .
ไม่มีอะไรบอกว่ายังอยู่ในบอร์ดผี เขากลับมาที่ห้องนักบิน
ซูซานเขาบอกว่าสิบนาฬิกาแล้ว ช็อคโกแล็ต หรืออะไร ?
นาฬิกาสิบบอกว่าซูซานในแปลกใจเวลาที่คุณทุกคนมีบางสิ่งบางอย่างที่จะกิน และไม่กี่นาทีต่อมาพวกเขาก็กินมากชิ้นส่วนของเค้กผลไม้
จู่ๆซูซานแล้วโรเจอร์เห็นแสงไฟข้างหน้ามี agreen ไฟและไฟแดงในด้านอื่น ๆ .
มันต้องใหญ่เรือเฟอร์รี่เส้นทางจากฮอลแลนด์ไป Lisbon มันมาได้อย่างชัดเจน วิธีนี้

นะจอห์นบางทีพวกเขาอาจจะพาเรากลับบอกว่า โรเจอร์ มันเริ่มใกล้ๆฉันก็เห็นมันมาก แต่เขาเห็นเราตะโกน จอห์น จู่ๆ เราก็ไม่มีไฟมา ตรงดิ่งมาหาเรา เราต้องออกไปจากทางเราได้มีการเตือนพวกเขารับทราบเสียงเสียงหวูดเรือ !
ใครบนเรือได้ยินเสียงดังของ fogorn และนาทีสุดท้าย เรือเปลี่ยนเส้นทางสีเขียวด้านข้าง แสงของเรือใหญ่หายไปและด้านข้างของสีดำสูงไป quily ผ่านผี
แสดงไฟของคุณคุณโง่ชาวประมงมาเป็นเสียงโกรธจากลำโพงข้างต้นแล้วเรือเขาผ่านพวกเขาและปิดบนทางฮอร์วิก Goblin และเสียงเดิมมันถูกโยนขมวดคิ้วจากทางด้านข้างในคลื่นใหญ่ ทำให้เรือแต่พวกเขายังอยู่ในชิ้นเดียว
กลับมาที่พินโรงงานบริดเจท และแม่ฟัง ลมฝน ในช่วงเวลากลางคืน
ผมสงสัยว่าเสียงที่พวกเขาได้ยินในผีว่าบริดเจท
พวกเขาอีกครั้งเธอเด็ก .
hored ที่ปลอดภัยและหลับบอกว่าแม่และคุณควรจะหลับเหมือนกัน เธอพยายามเก็บความกังวลออกจากเสียงเธอฟังลมและสงสัยที่ .
มันเป็นคืนที่ยาวนาน เดือนสิงหาคม แต่ในตอนเช้าดวงอาทิตย์ shinng เมื่อแม่และบริดเจ็ต มาเช้ามีโทรเลขจากพ่อของเขามีอาหารเช้า เบอร์ลิน บนรถไฟ จะอยู่ในอังกฤษ
ในเร็วๆ นี้โอ้ ที่รักบอกว่านางวอล์คเกอร์ ถ้าเขาอยู่ในเบอร์ลินเมื่อวานนี้ นั่นหมายความว่าเขาอาจเจอบนเรือข้ามฟากไปยัง Dover วันนี้เราต้องไปพบเขา แต่ถ้าก๊อบลินก็กลับในเวลา