The phosphorus and potassium nutrie

The phosphorus and potassium nutrients significantly affected cotton root area. Low K and High PK treatments performed more than low P treatment at 104 DAT for total absorption area (TAA), at 104 and 148 DAT for active absorption area (AAA) while at 120 DAT negative growth was observed, it could be due to the fact that there was no significant increase in root length after 80 – 90 days of emergence (Nayakekorala and Taylor, 1990).Cotton percentage active absorption area ratio (PAAAR) was high with plants treated to high PK and Low P at 83 DAT. Silberbush and Barber (1983) indicated that greater phosphorus (P) and potassium (K) uptake by maize may also result from the greater root growth as root growth is closely related to P and K uptake. However, High PK treated plants produced the greatest cotton root volume (RV) throughout the experimental period except at 104 and 148 DAT. The high PK treated plants significantly supported root volume which indicates that root hairs and lateral root hairs assist in acquisition of nutrients such as P and K by exploring a greater soil volume and by increasing the absorptive surface of the root (Hallmark and Barber 1984; Jose et al., 2002). Specific surface area (SSA) was significantly affected by nutrients solution. Low P treatment gave highest specific surface area at 83 and 91 days after transplanting. At 104 DAT Low K gave highest specific surface area. At 120 DAT, low K and high PK produced larger specific surface area than Low P. The treatments appeared similar at 148 DAT. Low P and K gave high specific surface area this could be as a result of direct root contact with nutrients solution in hydroponic nutrients solution.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สารอาหารฟอสฟอรัสและโพแทสเซียมมีผลกระทบบริเวณรากฝ้ายมาก K ต่ำและสูงคือมากกว่ารักษา P ต่ำที่ DAT 104 สำหรับดูดซึมรวมพื้นที่ (แหลมยายณี), ทำที่ 104 และ 148 DAT ดูดซึมใช้งานพื้นที่ (AAA) ขณะที่ 120 DAT เติบโตติดลบถูกสังเกต มันอาจจะเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่ามีความยาวของรากเพิ่มอย่างมีนัยสำคัญหลัง 80 – 90 วันของเกิดขึ้น (Nayakekorala และเทย์เลอร์ 1990)ฝ้ายตั้งเปอร์เซ็นต์ดูดซึมใช้อัตราส่วน (PAAAR) สูงกับพืชรับ PK และ P ต่ำสูงที่ 83 DAT. Silberbush และร้าน (1983) แสดงว่า ค่าฟอสฟอรัส (P) และโพแทสเซียม (K) การดูดซับ โดยข้าวโพดอาจทำจากมากกว่ารากเจริญเติบโตเป็นรากเจริญเติบโตอย่างใกล้ชิดที่เกี่ยวข้องกับการดูดธาตุอาหาร P และ K อย่างไรก็ตาม PK สูงถือว่าพืชที่ผลิตมากที่สุดฝ้ายรากเสียง (RV) ตลอดระยะเวลาทดลองยกเว้นที่ 104 และ 148 DAT. PK สูงรับเสียงสนับสนุนมากรากพืชซึ่งบ่งชี้ว่า รากเส้นขนและเส้นขนรากด้านข้างช่วยในการซื้อสารอาหาร P และ K โดยสำรวจปริมาณดินมากขึ้น และเพิ่มพื้นที่การดูดของราก (จุดเด่นและร้าน 1984 โฮ et al., 2002) เฉพาะพื้นที่ (SSA) ได้รับผลกระทบจากโซลูชันสารอาหารอย่างมีนัยสำคัญ P ต่ำรักษาให้บริเวณพื้นผิวสูงสุดที่ 83 และ 91 วันหลัง transplanting ที่ 104 DAT K ต่ำให้บริเวณพื้นผิวสูงสุด ที่ 120 DAT, K ต่ำและสูงคือผลิตใหญ่เฉพาะพื้นที่ผิวมากกว่า P. ต่ำ การรักษาปรากฏคล้ายที่ 148 DAT. ต่ำ P และ K ให้สูงผิวบริเวณนี้อาจเป็นผลมาจากรากโดยตรงติดต่อกับโซลูชั่นของสารอาหารในสารอาหารสีโซลูชัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟอสฟอรัสและโพแทสเซียมสารอาหารที่ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญพื้นที่รากฝ้าย K และ High PK รักษาต่ำดำเนินการมากขึ้นกว่าการรักษาที่ต่ำ P 104 DAT สำหรับพื้นที่การดูดซึมรวม (TAA) ที่ 104 และ 148 DAT สำหรับพื้นที่การดูดซึมที่ใช้งาน (AAA) ในขณะที่ 120 DAT เติบโตติดลบเป็นที่สังเกตก็อาจจะเป็นเพราะ ความจริงที่ว่าไม่มีการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในความยาวรากหลังจาก 80 -. 90 วันนับจากวันเกิด (Nayakekorala และเทย์เลอร์, 1990) ร้อยละฝ้ายอัตราส่วนพื้นที่การดูดซึมที่ใช้งาน (PAAAR) สูงกับพืชที่จะได้รับการปฏิบัติ PK สูงและต่ำ P ที่ 83 DAT Silberbush และตัดผม (1983) ชี้ให้เห็นว่าฟอสฟอรัสสูง (P) และโพแทสเซียม (K) โดยการบริโภคข้าวโพดยังอาจเกิดจากการเจริญเติบโตของรากมากขึ้นในขณะที่การเจริญเติบโตของรากจะต้องเกี่ยวข้องกับ P และ K ดูดซึม แต่สูง PK พืชได้รับการปฏิบัติที่ผลิตปริมาณรากฝ้ายที่ยิ่งใหญ่ที่สุด (RV) ตลอดระยะเวลาการทดลองยกเว้นที่ 104 และ 148 DAT สูง PK รักษาปริมาณรากพืชได้รับการสนับสนุนอย่างมีนัยสำคัญซึ่งแสดงให้เห็นว่ารากขนและรากขนด้านข้างให้ความช่วยเหลือในการซื้อกิจการของสารอาหารเช่น P และ K โดยการสำรวจปริมาณดินมากขึ้นและโดยการเพิ่มการดูดซึมของพื้นผิวราก (ฮอลล์และตัดผม 1984; โฮเซ และคณะ. 2002) พื้นที่ผิวจำเพาะ (SSA) ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดยวิธีนี้สารอาหาร การรักษา P ต่ำให้พื้นที่ผิวจำเพาะสูงที่สุดที่ 83 และ 91 วันหลังปลูก ที่ 104 K DAT ต่ำให้พื้นที่ผิวจำเพาะสูงสุด ที่ 120 DAT, K ต่ำและสูง PK ผลิตพื้นที่ผิวขนาดใหญ่ที่เฉพาะเจาะจงกว่าการรักษาต่ำ P. ปรากฏที่คล้ายกันที่ 148 DAT ต่ำ P และ K ให้พื้นที่ผิวสูงที่เฉพาะเจาะจงนี้อาจจะเป็นผลมาจากการติดต่อโดยตรงกับรากแก้ปัญหาสารอาหารในสารละลายธาตุอาหารไฮโดรโพนิ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟอสฟอรัส โพแทสเซียม และ สารอาหารที่มีผลต่อค่าฝ้ายรากบริเวณ ต่ำและสูงเนินการบําบัด PK K มากกว่าการรักษาจุดต่ำที่ 104 DAT สำหรับพื้นที่การดูดซึมรวม ( TAA ) ที่ 104 และ 148 คืองานพื้นที่การดูดซึม ( AAA ) ขณะที่การเติบโตติดลบ 120 . พบว่ามันอาจจะเนื่องจากความจริงที่ว่าไม่มีความสัมพันธ์เพิ่มความยาวรากหลัง 80 - 90 วันของการงอก และ nayakekorala เทย์เลอร์ , 1990 ) ฝ้ายเปอร์เซ็นต์การดูดซึมอัตราส่วนพื้นที่ใช้งาน ( paaar ) คือสูงกับพืชได้รับ PK สูงต่ำและ P ที่ 83 ข้อมูลsilberbush ช่างตัดผม ( 1983 ) พบว่า สูงกว่าฟอสฟอรัส ( P ) โพแทสเซียม ( K ) ธาตุอาหารโดยข้าวโพดยังอาจเป็นผลมาจากการเจริญเติบโตของรากเป็นรากมากกว่าการเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับฟอสฟอรัสและโพแทสเซียม . แต่ PK สูงรักษาพืชผลิตฝ้ายมากที่สุดปริมาณราก ( RV ) ตลอดระยะเวลาการทดลอง ยกเว้นแต่เรื่องแบบนั้นการแข่งขันสูงมีปริมาณรากพืชได้รับการสนับสนุนซึ่งแสดงว่ารากขนรากขนและการช่วยเหลือในกิจการของสารอาหารเช่น P และ K โดยการสำรวจปริมาณดินมากขึ้น และเพิ่มการดูดซึมของผิวราก ( จุดเด่นและช่างตัดผม 1984 ; โฮเซ่ et al . , 2002 ) พื้นที่ผิวจำเพาะ ( SSA ) คือ มีผลต่ออาหารโซลูชั่นการรักษาจุดต่ำให้ปริมาณพื้นที่ผิวจำเพาะที่ 83 และ 91 วัน หลังย้ายกล้า 104 . K ต่ำให้ปริมาณพื้นที่ผิวจำเพาะ . 120 . ต่ำ , K และ PK สูงผลิตขนาดใหญ่พื้นที่ผิวจำเพาะต่ำหน้ารักษาปรากฏคล้ายกันที่ 148 ข้อมูลต่ำ P และ K ให้พื้นที่ผิวจำเพาะสูงนี้อาจเป็นผลจากการติดต่อโดยตรงกับสารอาหารในรากสารละลาย hydroponic สารอาหารสารละลาย