The empirical models for Mayor and

The empirical models for Mayor and Sereno (2004) and Panyawong and Devahastin (2007) were used to fit the results for the vacuum frying of bananas. Changes in thickness (L) and volume (V) can be described by a second order equation using ratios L/L0 and V/V 0 versus moisture content ratio, X/X0. Even though previous results for plantain bananas slices dried at 40 C (Johnson et al.,1998) and whole bananas dried at 50 and 70 C (Queiroz and Nebra,2001) indicated a linear shrinkage in the diameter of the product,Demirel and Turhan (2003) observed a second order relationship between diameter shrinkage and volume shrinkage for the air-drying of Cavendish bananas at 40 and 70 C. They concluded
that the degree of shrinkage depended on specific drying condition. Results for this study are shown in Table 2. While the
second order model fitted well (R2 of 0.8964 and 0.8406 for L/L0 and V/V0, respectively), the Heywood shape factor model gave an even better representation of the changes in deformation as a function of time (R2 of 0.9881). From Fig. 3, there is a slight decrease in the Heywood shape factor during the first 10 min of frying – indicating an overall volume decrease, followed by a striking increase in the Heywood shape factor to 0.15 after 20 min of frying – representing the product expansion. Even though the value of the Heywood shape factor was low compared to previous work (Panyawong and Devahastin, 2007), there was still a significant increase in the Heywood shape factor from 0.112 (at t = 0 min.) to 0.153 (at t = 20 min.) or a 35.8% increase. In the previous work by Panyawong and Devahastin (2007), the samples were cut into cubes, which meant that both the numerator and the denominator equaled 1.0 before drying. In this work, the samples were cut into thin discs, so the numerator term (V) was small compared to the denominator term (d3). Still, the changes in the values of the Heywood
shape factor reflected actual deformation of the structure in both axial and radial directions. The models fitted above only apply to vacuum frying of bananas at 110 C and does not hold true for other frying conditions. Similar procedures may be conducted to obtain a correlation between water content and deformation of the product.During drying, the product does not undergo a uniform change in dimensions nor volume; therefore, the Heywood shape factor was developed to account for this irregularity. Porous media has uneven size pores, so when water is removed from these pores,the material shrinks non-uniformly, resulting in uneven product

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รุ่นเชิงประจักษ์สำหรับนายกเทศมนตรี และ Sereno (2004) และ Panyawong และ Devahastin (2007) ใช้ทีมผลลัพธ์สำหรับทอดสุญญากาศกล้วย ความหนา (L) และปริมาตร (V) สามารถอธิบายได้ โดยสมการลำดับที่สองโดยใช้อัตราส่วน L/L0 และ V/V 0 เมื่อเทียบกับอัตราส่วนเนื้อหาความชื้น X/X 0 แม้ว่าผลลัพธ์ก่อนหน้าสำหรับกล้ายกล้วยชิ้น แห้งที่ 40 C (Johnson et al. 1998) และทั้งกล้วยอบที่ 50 ถึง 70 C (Queiroz และ Nebra, 2001) แสดงการหดตัวเชิงเส้นเส้นผ่าศูนย์กลางของผลิตภัณฑ์ Demirel และ Turhan (2003) สังเกตความสัมพันธ์สั่งสองระหว่างเส้นผ่าศูนย์กลางหดตัวและหดตัวไดรฟ์ข้อมูลสำหรับ air-drying ดิชกที่ c 70 และ 40 พวกเขาได้ข้อสรุปว่า ระดับของการหดตัวขึ้นอยู่กับเงื่อนไขการอบแห้ง specific ผลลัพธ์สำหรับการศึกษานี้ที่แสดงในตารางที่ 2 ในขณะสองสั่งรุ่น fitted ดี (R2 0.8406 สำหรับ L/L0 V/V0 และ 0.8964 ตามลำดับ), แบบปัจจัย Heywood ทรงให้การแสดงที่ดียิ่งขึ้นของการเปลี่ยนแปลงในแมพเป็นฟังก์ชันของเวลา (R2 ของ 0.9881) จากรูป 3 มีการลดลงเล็กน้อยในตัวรูปร่าง Heywood ระหว่างแรก 10 นาทีของทอด – ระบุมีปริมาณลดลงโดยรวม ตาม ด้วยการเพิ่มขึ้นโดดเด่นในตัวรูปร่าง Heywood-0.15 หลังจาก 20 นาทีของทอด – แสดงการขยายตัวของผลิตภัณฑ์ ถึงแม้ว่าค่าของตัวรูปร่าง Heywood ต่ำเมื่อเทียบกับงานก่อนหน้า (Panyawong และ Devahastin, 2007), มันยังมีการเพิ่มขึ้นของงมากในตัวรูปร่าง Heywood จาก 0.112 (ที่ t = 0 นาที) การ 0.153 (ที่ t = 20 นาที) หรือเพิ่ม 35.8% ในการทำงานก่อนหน้านี้โดย Panyawong และ Devahastin (2007), ตัวอย่างถูกตัดเป็นก้อน ซึ่งหมายถึง ทั้งตัวเศษและตัวส่วน 1.0 มาก่อนทำให้แห้ง ในงานนี้ ตัวอย่างถูกตัดเป็นแผ่นบาง ๆ ดังนั้นคำว่าเศษ (V) ขนาดเล็กเมื่อเทียบกับระยะตัวหาร (d3) ยัง การเปลี่ยนแปลงค่าของ Heywoodรูปร่างปัจจัย reflected จริงความผิดปกติของโครงสร้างในทิศทางตามแนวแกน และแนวรัศมี fitted รุ่นข้างต้นใช้ทอดสุญญากาศกล้วยที่ 110 C เท่านั้น และไม่ได้ถือจริงสำหรับเงื่อนไขอื่น ๆ ทอด ขั้นตอนคล้ายกันอาจดำเนินการขอรับความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณน้ำและความผิดปกติของผลิตภัณฑ์ ในระหว่างการอบแห้ง ผลิตภัณฑ์ผ่านการเปลี่ยนแปลงที่เหมือนกันในขนาดหรือปริมาณ ดังนั้น ตัวร่าง Heywood ได้รับการพัฒนาไปที่บัญชีความผิดปกตินี้ สื่อที่มีรูพรุนมีขนาดสม่ำเสมอกระชับรูขุมขน ดังนั้นเมื่อน้ำออกจากรูขุมขนเหล่านี้ วัสดุลดขนาดไม่ใช่แบบสม่ำเสมอ เกิดขึ้นในผลิตภัณฑ์ไม่สม่ำเสมอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โมเดลเชิงประจักษ์นายกเทศมนตรีและ Sereno (2004) และ Panyawong และเทพหัสดิน ณ อยุธยา (2007) ถูกนำมาใช้ใน Fi T ผลสำหรับทอดสูญญากาศของกล้วย การเปลี่ยนแปลงในความหนา (L) และปริมาณ (V) สามารถอธิบายได้ด้วยสมการลำดับที่สองโดยใช้อัตราส่วน L / L0 และ v / v 0 เมื่อเทียบกับอัตราส่วนความชื้น, X / X 0 แม้ว่าผลการก่อนหน้านี้สำหรับกล้ากล้วยชิ้นแห้งที่ 40? C (จอห์นสัน et al., 1998) และกล้วยทั้งแห้งที่ 50 และ 70? C (Queiroz และ Nebra, 2001) ชี้ให้เห็นการหดตัวเชิงเส้นขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางของสินค้า Demirel และ Turhan (2003) ตั้งข้อสังเกตความสัมพันธ์ลำดับที่สองระหว่างการหดตัวและมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางหดตัวไดรฟ์สำหรับเครื่องอบแห้งกล้วยหอมที่ 40 และ 70 องศาเซลเซียส พวกเขาสรุป
ว่าระดับของการหดตัวขึ้นอยู่กับสภาพ speci Fi C อบแห้ง ผลการศึกษาครั้งนี้จะแสดงในตารางที่ 2 ในขณะที่
สองรูปแบบการสั่งซื้อ Fi tted ดี (R2 ของ 0.8964 และ 0.8406 สำหรับ L / L0 และ V / V0 ตามลำดับ), เฮย์วู้ดรุ่นปัจจัยรูปร่างให้เป็นตัวแทนที่ดียิ่งขึ้นของการเปลี่ยนแปลงในการเปลี่ยนรูป เป็นหน้าที่ของเวลา (R2 ของ 0.9881) จากรูป 3 มีการลดลงเล็กน้อยในปัจจัยรูปร่างเฮย์วู้ดในช่วง Fi จะ RST 10 นาทีของทอด - ชี้การลดลงของปริมาณโดยรวมตามด้วยการเพิ่มขึ้นอย่างโดดเด่นในปัจจัยรูปร่างเฮย์วู้ด 0.15 หลังจาก 20 นาทีของกะ - เป็นตัวแทนของการขยายตัวของสินค้า แม้ว่าค่าของปัจจัยรูปร่างเฮย์วู้ดถูกต่ำเมื่อเทียบกับการทำงานก่อนหน้า (Panyawong และเทพหัสดิน ณ อยุธยา, 2007) ยังคงเพิ่มขึ้น Fi ลาดเทนัยสำคัญในปัจจัยรูปร่างเฮย์วู้ดจาก 0.112 (ที่ t = 0 นาที.) เพื่อ 0.153 (ที่ t = 20 นาที.) หรือเพิ่มขึ้น 35.8% ในการทำงานก่อนหน้านี้โดย Panyawong และเทพหัสดิน ณ อยุธยา (2007) ตัวอย่างที่ถูกตัดเป็นก้อนซึ่งหมายความว่าทั้งเศษและส่วนเท่ากับ 1.0 ก่อนการอบแห้ง ในงานนี้ตัวอย่างที่ถูกตัดเป็นแผ่นบาง ๆ ดังนั้นระยะเศษ (V) มีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับระยะหาร (D3) แต่ถึงกระนั้นการเปลี่ยนแปลงในค่าของเฮย์วู้ดที่
รูปร่างปัจจัยใหม่ชั้น ected ความผิดปกติที่เกิดขึ้นจริงของโครงสร้างในทั้งสองทิศทางตามแนวแกนและรัศมี รุ่น Fi tted ดังกล่าวข้างต้นจะนำไปใช้ทอดสูญญากาศของกล้วยที่ 110 องศาเซลเซียสและไม่ถือเป็นจริงสำหรับเงื่อนไขอื่น ๆ ทอด วิธีการที่คล้ายกันอาจจะต้องดำเนินการเพื่อให้ได้ความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณน้ำและความผิดปกติของการอบแห้ง product.During เป็นผลิตภัณฑ์ที่ไม่ได้รับการเปลี่ยนแปลงเครื่องแบบในมิติมิได้ปริมาณ; ดังนั้นปัจจัยรูปร่างเฮย์วู้ดได้รับการพัฒนาไปยังบัญชีสำหรับความผิดปกตินี้ สื่อที่มีรูพรุนขนาดรูขุมขนมีไม่สม่ำเสมอดังนั้นเมื่อน้ำถูกลบออกจากรูขุมขนเหล่านี้วัสดุที่หดตัวที่ไม่สม่ำเสมอส่งผลในผลิตภัณฑ์ที่ไม่สม่ำเสมอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โมเดลเชิงประจักษ์ นายกเทศมนตรี และ เซเรโน่ ( 2004 ) และ นุชนารถ และวงศ์ ( 2550 ) ถูกใช้ในการถ่ายทอดไม่ผลต่อระบบทอดสุญญากาศของกล้วย การเปลี่ยนแปลงความหนา ( L ) และปริมาตร ( V ) สามารถอธิบายได้ด้วยสมการอันดับสอง โดยใช้อัตราส่วน l / l0 V / V 0 เมื่อเทียบกับอัตราส่วนความชื้น , X / x0 . แม้ว่าผลลัพธ์ที่ก่อนหน้านี้สำหรับกล้ายกล้วยชิ้นอบแห้ง 40 C ( จอห์นสัน et al . , 1998 ) และทั้งกล้วยอบแห้งที่อุณหภูมิ 50 และ 70 องศาเซลเซียส ( เคยรอซ และเนบรา , 2001 ) ชี้ให้เห็นการหดตัวเชิงเส้นในเส้นผ่าศูนย์กลางของผลิตภัณฑ์ และ demirel turhan ( 2003 ) สังเกตที่สองเพื่อความสัมพันธ์ระหว่างขนาดและปริมาณ ยุบ ยุบ สำหรับเครื่องอบแห้งกล้วย Cavendish ที่ 40 และ 70 องศาเซลเซียส พวกเขาสรุปที่ระดับการหดตัวจึงขึ้นอยู่กับประเภท C สภาพแห้ง ผลการศึกษานี้แสดงในตารางที่ 2 ในขณะที่รูปแบบใบที่สองจึง tted ( R2 และของ 0.8964 0.8406 L / l0 V / การผลิตามลำดับ ) , เฮย์วู้ดปัจจัยรูปแบบให้แทนดีกว่า ของการเปลี่ยนแปลงในการเป็นฟังก์ชันของเวลา ( R2 ของ 0.9881 ) จากรูปที่ 3 มีสัดส่วนลดลงเล็กน้อยในรูปร่างระหว่าง เฮย์วู้ด จึงตัดสินใจเดินทาง 10 นาทีของทอด–แสดงลดปริมาณโดยรวม ตามด้วยการเพิ่มความโดดเด่นในด้านรูปร่าง เฮย์วู้ด 0.15 หลังจาก 20 นาทีของทอด ( แทนการขยายผลิตภัณฑ์ ถึงแม้ว่าค่าของตัวคูณ เฮย์วู้ด รูปร่างต่ำเมื่อเทียบกับผลงานที่ผ่านมา ( ปัญญาวงศ์ และวงศ์ , 2007 ) , มันยังคงเป็น signi จึงไม่สามารถเพิ่มปัจจัย เฮย์วู้ด รูปร่างจาก 0.112 ( t = 0 นาที ) 0.153 ( t = 20 นาที ) หรือ 35.8 % เพิ่ม ในก่อนหน้านี้ทำงานโดย นุชนารถวงศ์ ( 2007 ) , และจำนวน ตัดเป็นก้อน ซึ่งหมายถึงว่า ทั้งเศษและตัวส่วนเท่ากับ 1.0 ก่อนการอบแห้ง ในงานนี้ ตัวอย่าง ( ตัดเป็นแผ่นบาง ดังนั้นนับระยะ ( V ) มีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับค่าส่วนระยะ ( D3 ) แต่การเปลี่ยนแปลงในค่าของ เฮย์วู้ดRe flประมวลปัจจัยรูปจริงการเสียรูปของโครงสร้างทั้งในแนวแกนและรัศมีเส้นทาง รุ่น tted ข้างต้นจึงใช้เฉพาะกับกล้วยทอดสูญญากาศ 110 C และไม่ถือจริงสำหรับทอดอื่น ๆเงื่อนไข ขั้นตอนที่คล้ายคลึงกันอาจจะดำเนินการเพื่อให้ได้ความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณน้ำและการเปลี่ยนรูปของผลิตภัณฑ์ ในระหว่างการอบแห้ง สินค้าไม่รับเปลี่ยนชุดในขนาดหรือปริมาณ ดังนั้น ปัจจัย เฮย์วู้ด รูปร่างพัฒนาบัญชีความผิดปกตินี้ วัสดุพรุนที่มีขนาดรูไม่เท่ากัน ดังนั้นเมื่อน้ำจะถูกเอาออกจากรูเหล่านี้ วัสดุที่ไม่หดตัวอย่างสม่ำเสมอ ส่งผลให้ผลิตภัณฑ์ไม่สม่ำเสมอ