A greaterIMT in lymphoma patients b

A greater
IMT in lymphoma patients by comparison with healthy
subjects provides no conclusive evidence, because it also
depend on the timing and dosage of the RT and also on the
chemotherapy administered (Corrretti et al. 2002; Bilora
et al. 2006). Hence, our attempt to establish whether lymphoma
patients showed an increase in IMT or plaques over
a 3-year period receiving RT. We found that IMT increased
soon after RT but then tended to become thinner again.
This is probably due to oedema caused by the radiation
treatment. We consequently concluded that lymphoma
and its therapy do not accelerate the atherosclerotic
process. We also studiedFMDin the second year (FMDwas
not used in 2003 because we were still learning to use this
method), and the results suggest that although the IMT
improves, the early endothelial damage persists, which
means that atherosclerotic process may have been triggered.
Perhaps adopting prophylactic measures, such as
antioxidant therapy, can prevent the evolution of this
alteration towards full-blown atherosclerosis (Jalal et al.
1990; Jalal&Grundy 1993; Tam et al. 2005; Baragetti et al.
2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นมากกว่า
IMT ในผู้ป่วยคอลลา by comparison with สุขภาพ
เรื่องให้มิใช่หลักฐาน เนื่องจากมันยัง
ขึ้นอยู่กับเวลาและปริมาณการ RT และนอกจากนี้ในการ
เคมีบำบัดดูแล (Corrretti et al. 2002 Bilora
et al. 2006) ดังนั้น เราพยายามที่สร้างว่าคอลลา
ผู้ป่วยแสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของ IMT หรือ plaques ผ่าน
ระยะ 3 ปีที่ได้รับ RT. เราพบว่า IMT เพิ่ม
เร็ว ๆ นี้หลังจาก RT มีแนวโน้มจะ กลายเป็นน้ำมันทินเนอร์อีกแต่แล้ว.
นี้ได้เนื่องจากเกิดจากรังสีที่ oedema
รักษา เราจึงสรุปว่า คอลลา
และบำบัดความไม่เร่งการ atherosclerotic
กระบวนการ เรายัง studiedFMDin ปีสอง (FMDwas
ไม่ใช้ใน 2003 เนื่องจากเรายังได้เรียนรู้การใช้
วิธี), และผลลัพธ์แนะนำที่แม้ว่า IMT
เพิ่ม ต้นบุผนังหลอดเลือดเสียหายยังคงอยู่ ซึ่ง
หมายความ ว่า กระบวนการ atherosclerotic อาจมีการทริกเกอร์ได้
บางทีใช้มาตรการทาน เช่น
รักษาด้วยสารต้านอนุมูลอิสระ ป้องกันการวิวัฒนาการนี้
แก้ไขต่อหลอดเลือด full-blown (al. et ญะลา
1990 Jalal&Grundy 1993 Al. ร้อยเอ็ด tam 2005 Baragetti et al.
2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มากขึ้น
IMT ในผู้ป่วยโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลืองโดยเปรียบเทียบกับการมีสุขภาพดี
ให้อาสาสมัครไม่มีหลักฐานแน่ชัดเพราะมันยัง
ขึ้นอยู่กับระยะเวลาและปริมาณของ RT และยังเกี่ยวกับการ
รักษาด้วยเคมีบำบัดยา (Corrretti et al, 2002;. Bilora
. et al, 2006) ดังนั้นความพยายามของเราที่จะสร้างไม่ว่าจะเป็นโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลือง
ผู้ป่วยแสดงให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นของ IMT หรือโล่ในช่วง
ระยะเวลา 3 ปีที่ได้รับ RT เราพบว่า IMT เพิ่มขึ้น
ไม่นานหลังจาก RT แต่แล้วก็มีแนวโน้มที่จะกลายเป็นน้ำมันทินเนอร์อีกครั้ง
นี้น่าจะเกิดจากการบวมที่เกิดจากรังสี
รักษา เราจึงสรุปได้ว่าโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลือง
และการรักษาที่ไม่ได้เร่ง atherosclerotic
กระบวนการ นอกจากนี้เรายัง studiedFMDin ปีที่สอง (FMDwas
ไม่ได้ใช้ในปี 2003 เพราะเราก็ยังคงเรียนรู้ที่จะใช้
วิธีการ) และผลที่แสดงให้เห็นว่าแม้ว่า IMT
ดีขึ้นความเสียหาย endothelial ช่วงต้นยังคงมีอยู่ซึ่ง
หมายความว่ากระบวนการ atherosclerotic อาจมีการเรียก
บางที การใช้มาตรการป้องกันโรคเช่น
การรักษาด้วยสารต้านอนุมูลอิสระสามารถป้องกันการวิวัฒนาการของ
การเปลี่ยนแปลงที่มีต่อการเต็มเป่าหลอดเลือด (Jalal et al,
1990; Jalal และใจแคบ 1993. Tam et al, 2005; Baragetti et al,
2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในผู้ป่วยมะเร็งต่อมน้ำเหลืองที่ก้าวหน้ามากขึ้น

ให้โดยเปรียบเทียบกับคนปกติที่ไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด เพราะมันยัง
ขึ้นอยู่กับเวลาและปริมาณของ RT และยังบน
เคมีบำบัดบริหาร ( corrretti et al . 2002 ; bilora
et al . 2006 ) ดังนั้น การพยายามของเราในการสร้างว่า ผู้ป่วยมะเร็งต่อมน้ำเหลือง
พบเพิ่มขึ้นในก้าวหน้าหรือโล่กว่า
3 - ปีระยะเวลารับ RT .เราพบว่าแสดงให้เห็นเพิ่มขึ้น
หลังจากที่ RT แต่ก็มีแนวโน้มที่จะกลายเป็นทินเนอร์อีก
อาจจะเนื่องมาจากอาการบวมน้ำเกิดจากรังสีรักษา

เราจึงสรุปได้ว่า การรักษามะเร็งต่อมน้ำเหลือง
และไม่เร่งกระบวนการโอ

เรายัง studiedfmdin ปีที่สอง ( fmdwas
ไม่ใช้ใน 2003 เพราะเรายังเรียนรู้ที่จะใช้วิธีนี้
)และชี้ให้เห็นว่าแม้ว่าก้าวหน้า
เพิ่ม ความเสียหายเยื่อบุก่อนยังคงอยู่ ซึ่งหมายความ ว่า กระบวนการอาจจะมีภาพ

บางทีได้รับการกระตุ้น การใช้มาตรการป้องกัน เช่น รักษา
สารต้านอนุมูลอิสระ สามารถป้องกันการวิวัฒนาการของการเปลี่ยนแปลงนี้
ต่ออาการหลอดเลือด ( ชาลัล et al .
1990 ; ชาลัล&กรันดี้ 1993 ; แทม et al . 2005 baragetti et al .
2006 )