MARRIED OR NOT, YOU SHOULD READ THI

MARRIED OR NOT, YOU SHOULD READ THIS ............

“When I got home that night as my wife served dinner, I held her hand and said, I’ve got something to tell you. She sat down and ate quietly. Again I observed the hurt in her eyes.

Suddenly I didn’t know how to open my mouth. But I had to let her know what I was thinking. I want a divorce. I raised the topic calmly. She didn’t seem to be annoyed by my words, instead she asked me softly, why?

I avoided her question. This made her angry. She threw away the chopsticks and shouted at me, you are not a man! That night, we didn’t talk to each other. She was weeping. I knew she wanted to find out what had happened to our marriage. But I could hardly give her a satisfactory answer; she had lost my heart to Jane. I didn’t love her anymore. I just pitied her!

With a deep sense of guilt, I drafted a divorce agreement which stated that she could own our house, our car, and 30% stake of my company. She glanced at it and then tore it into pieces. The woman who had spent ten years of her life with me had become a stranger. I felt sorry for her wasted time, resources and energy but I could not take back what I had said for I loved Jane so dearly. Finally she cried loudly in front of me, which was what I had expected to see. To me her cry was actually a kind of release. The idea of divorce which had obsessed me for several weeks seemed to be firmer and clearer now.

The next day, I came back home very late and found her writing something at the table. I didn’t have supper but went straight to sleep and fell asleep very fast because I was tired after an eventful day with Jane. When I woke up, she was still there at the table writing. I just did not care so I turned over and was asleep again.

In the morning she presented her divorce conditions: she didn’t want anything from me, but needed a month’s notice before the divorce. She requested that in that one month we both struggle to live as normal a life as possible. Her reasons were simple: our son had his exams in a month’s time and she didn’t want to disrupt him with our broken marriage.

This was agreeable to me. But she had something more, she asked me to recall how I had carried her into out bridal room on our wedding day. She requested that every day for the month’s duration I carry her out of our bedroom to the front door ever morning. I thought she was going crazy. Just to make our last days together bearable I accepted her odd request.

I told Jane about my wife’s divorce conditions. . She laughed loudly and thought it was absurd. No matter what tricks she applies, she has to face the divorce, she said scornfully.

My wife and I hadn’t had any body contact since my divorce intention was explicitly expressed. So when I carried her out on the first day, we both appeared clumsy. Our son clapped behind us, daddy is holding mommy in his arms. His words brought me a sense of pain. From the bedroom to the sitting room, then to the door, I walked over ten meters with her in my arms. She closed her eyes and said softly; don’t tell our son about the divorce. I nodded, feeling somewhat upset. I put her down outside the door. She went to wait for the bus to work. I drove alone to the office.

On the second day, both of us acted much more easily. She leaned on my chest. I could smell the fragrance of her blouse. I realized that I hadn’t looked at this woman carefully for a long time. I realized she was not young any more. There were fine wrinkles on her face, her hair was graying! Our marriage had taken its toll on her. For a minute I wondered what I had done to her.

On the fourth day, when I lifted her up, I felt a sense of intimacy returning. This was the woman who had given ten years of her life to me. On the fifth and sixth day, I realized that our sense of intimacy was growing again. I didn’t tell Jane about this. It became easier to carry her as the month slipped by. Perhaps the everyday workout made me stronger.

She was choosing what to wear one morning. She tried on quite a few dresses but could not find a suitable one. Then she sighed, all my dresses have grown bigger. I suddenly realized that she had grown so thin, that was the reason why I could carry her more easily.

Suddenly it hit me… she had buried so much pain and bitterness in her heart. Subconsciously I reached out and touched her head.

Our son came in at the moment and said, Dad, it’s time to carry mom out. To him, seeing his father carrying his mother out had become an essential part of his life. My wife gestured to our son to come closer and hugged him tightly. I turned my face away because I was afraid I might change my mind at this last minute. I then held her in my arms, walking from the bedroom, through the sitting room, to the hallway. Her hand surrounded my neck softly and naturally. I held her body tightly; it was just like our wedding day.

But her much lighter weight made me sad. On the last day, when I held her in my arms I could hardly move

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่งงาน หรือไม่ คุณควรอ่าน..."เมื่อฉันได้รับบ้านที่คืนเป็นภรรยาให้บริการอาหารเย็น ฉันถือมือของเธอ และกล่าวว่า ผมจะบอกคุณบางสิ่งบางอย่าง เธอนั่งลง และกินอย่างเงียบ ๆ อีกครั้ง ฉันสังเกตเห็นความเจ็บปวดในดวงตาของเธอก็ฉันไม่ทราบวิธีการเปิดปากของฉัน แต่ผมให้เธอรู้ว่าสิ่งที่ฉันคิด ฉันต้องการหย่าร้าง ผมยกหัวอย่างสงบ เธอไม่ดูเหมือนจะได้รำคาญแทน เธอถามฉันเบา ๆ คำพูดของฉัน ทำไมผมหลีกเลี่ยงคำถามของเธอ นี้เธอทำโกรธ เธอโยนตะเกียบออกไป และตะโกนที่ฉัน คุณไม่ใช่คน คืน เราไม่ได้พูดคุยกัน เธอก็ร้องไห้ ฉันรู้ว่า เธอต้องการหาได้เกิดขึ้นกับการแต่งงานของเรา แต่ผมสามารถแทบไม่ให้เธอได้คำตอบที่น่าพอใจ เธอได้สูญเสียหัวใจของฉันกับเจน ฉันไม่รักเธออีกต่อไป ผมแค่สงสารเธอมีความลึกของความรู้สึกผิด ผมร่างข้อตกลงการหย่าที่ระบุว่า เธอสามารถเป็นเจ้าของบ้านเรา ของเรารถ และ 30% การถือหุ้นของบริษัท เธอ glanced ได้ และฉีกเป็นชิ้น ผู้หญิงที่ได้ใช้เวลาสิบปีในชีวิตของเธอกับฉัน กลายเป็น คนแปลกหน้า ข้าพเจ้าขออภัยเธอเสียเวลา ทรัพยากร และพลังงาน แต่อาจไม่ใช้กลับมีโดนผมรักเจนมากลอง ในที่สุด เธอร้องไห้เสียงดังต่อหน้าฉัน ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมคาดหวังจะเห็น ฉัน ร้องไห้เธอถูกจริงชนิดวางจำหน่าย ความคิดของการหย่าร้างที่ได้หมกมุ่นอยู่ฉันหลายสัปดาห์เหมือนจะกระชับ และชัดเจนในขณะนี้ในวันถัดไป ฉันกลับมาบ้านดึกมาก และพบว่าเธอเขียนอะไรบางอย่างที่โต๊ะ ผมไม่มีซุปเปอร์ แต่ก็ตรงไปนอนและล้มลงนอนหลับได้อย่างรวดเร็วได้ เพราะเหนื่อยล้าจากวันพักกับเจน เมื่อฉันตื่นนอน เธอที่ที่เขียนตารางยังคงมี ฉันแค่ไม่เลี้ยงจึงหัน และไม่หลับอีกในตอนเช้า เธอแสดงเงื่อนไขการหย่าร้างของเธอ: เธอไม่ต้องการอะไรจากฉัน แต่จำเป็นของเดือนสังเกตก่อนการหย่าร้าง เธอร้องขอว่า ในเดือนหนึ่ง เราทั้งสองต่อสู้เพื่อชีวิตที่เป็นปกติที่สุด เหตุผลของเธอได้ง่าย: ลูกชายสอบของเขาในเวลาหนึ่งเดือน และเธอไม่ต้องการจะทำลายเขา ด้วยการแต่งงานของเราเสียนี้คือเห็นด้วยกับฉัน แต่เธอมีบางสิ่งบางอย่างเพิ่มเติม เธอถามฉันจำวิธีผมได้ทำเธอเข้าห้องเจ้าสาวในวันแต่งงานของเรา เธอร้องขอให้ ทุกวันสำหรับระยะเวลาของเดือนผมพกพาเธอออกจากห้องนอนของเราไปยังประตูหน้าเคยเช้า ผมคิดว่า เธอกำลังบ้า เพียงเพื่อให้เราวันรวมเจ็บฉันรับเธอขอคี่ผมบอกเจนเกี่ยวกับเงื่อนไขการหย่าร้างภรรยาของฉัน . เธอหัวเราะเสียงดัง และคิดว่า มันไร้สาระ ไม่ว่าเทคนิคอะไรเธอใช้ มีหน้าหย่า เธอบอกว่า scornfullyMy wife and I hadn’t had any body contact since my divorce intention was explicitly expressed. So when I carried her out on the first day, we both appeared clumsy. Our son clapped behind us, daddy is holding mommy in his arms. His words brought me a sense of pain. From the bedroom to the sitting room, then to the door, I walked over ten meters with her in my arms. She closed her eyes and said softly; don’t tell our son about the divorce. I nodded, feeling somewhat upset. I put her down outside the door. She went to wait for the bus to work. I drove alone to the office.On the second day, both of us acted much more easily. She leaned on my chest. I could smell the fragrance of her blouse. I realized that I hadn’t looked at this woman carefully for a long time. I realized she was not young any more. There were fine wrinkles on her face, her hair was graying! Our marriage had taken its toll on her. For a minute I wondered what I had done to her.On the fourth day, when I lifted her up, I felt a sense of intimacy returning. This was the woman who had given ten years of her life to me. On the fifth and sixth day, I realized that our sense of intimacy was growing again. I didn’t tell Jane about this. It became easier to carry her as the month slipped by. Perhaps the everyday workout made me stronger.She was choosing what to wear one morning. She tried on quite a few dresses but could not find a suitable one. Then she sighed, all my dresses have grown bigger. I suddenly realized that she had grown so thin, that was the reason why I could carry her more easily.Suddenly it hit me… she had buried so much pain and bitterness in her heart. Subconsciously I reached out and touched her head.Our son came in at the moment and said, Dad, it’s time to carry mom out. To him, seeing his father carrying his mother out had become an essential part of his life. My wife gestured to our son to come closer and hugged him tightly. I turned my face away because I was afraid I might change my mind at this last minute. I then held her in my arms, walking from the bedroom, through the sitting room, to the hallway. Her hand surrounded my neck softly and naturally. I held her body tightly; it was just like our wedding day.But her much lighter weight made me sad. On the last day, when I held her in my arms I could hardly move

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่งงานหรือไม่คุณควรอ่านนี้ ............ "เมื่อผมกลับถึงบ้านในคืนนั้นเป็นภรรยาของฉันเสิร์ฟอาหารเย็นผมจับมือของเธอและบอกว่าฉันมีบางสิ่งบางอย่างที่จะบอกคุณ เธอนั่งลงและกินอย่างเงียบ ๆ อีกครั้งฉันสังเกตเห็นความเจ็บปวดในดวงตาของเธอ. ทันใดนั้นผมไม่ทราบวิธีการเปิดปากของฉัน แต่ฉันมีให้เธอรู้ว่าสิ่งที่ผมคิด ฉันต้องการหย่าร้าง ผมยกหัวข้อใจเย็น เธอไม่ได้ดูเหมือนจะรำคาญโดยคำพูดของฉันแทนเธอถามฉันเบา ๆ ทำไม? ผมหลีกเลี่ยงคำถามของเธอ นี่เองที่ทำให้เธอโกรธ เธอโยนตะเกียบและตะโกนมาที่ผมคุณไม่ได้อยู่คน! คืนนั้นเราไม่ได้คุยกัน เธอเป็นคนที่ร้องไห้ ฉันรู้ว่าเธอต้องการที่จะหาสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับการแต่งงานของเรา แต่ผมแทบจะไม่สามารถให้เธอตอบที่น่าพอใจ; เธอได้สูญเสียหัวใจของฉันเจน ฉันไม่ได้รักเธออีกต่อไป ฉันเพียงแค่สงสารเธอ! ด้วยความรู้สึกลึก ๆ ของความผิดผมร่างข้อตกลงการหย่าร้างที่ระบุว่าเธอจะได้เป็นเจ้าของบ้านของเรา, ที่จอดรถของเราและสัดส่วนการถือหุ้น 30% ของ บริษัท ของฉัน เธอเหลือบมองไปที่มันแล้วฉีกมันเป็นชิ้น ผู้หญิงที่ได้ใช้เวลาสิบปีในชีวิตของเธอกับฉันได้กลายเป็นคนแปลกหน้า ผมรู้สึกเสียใจกับการเสียเวลาของเธอทรัพยากรและพลังงาน แต่ฉันไม่สามารถนำกลับสิ่งที่ฉันได้กล่าวว่าสำหรับฉันรักเจนอย่างสุดซึ้ง ในที่สุดเธอก็ร้องไห้เสียงดังในที่ด้านหน้าของฉันซึ่งเป็นสิ่งที่ผมคาดหวังที่จะเห็น ให้ฉันร้องไห้ของเธอเป็นจริงชนิดของการปล่อย ความคิดของการหย่าร้างซึ่งได้หลงฉันเป็นเวลาหลายสัปดาห์ที่ผ่านมาดูเหมือนจะกระชับและชัดเจนในขณะนี้. ในวันถัดไปผมกลับมาบ้านดึกมากและพบว่าสิ่งที่เขียนของเธอที่โต๊ะ ผมไม่ได้มีอาหารมื้อเย็น แต่ก็ตรงไปยังนอนหลับและผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็วมากเพราะผมเหนื่อยหลังจากวันที่เหตุการณ์สำคัญกับเจน เมื่อฉันตื่นขึ้นมาเธอก็ยังคงมีการเขียนที่โต๊ะ ฉันก็ไม่ได้ดูแลดังนั้นผมจึงหันไปและกำลังนอนหลับอีกครั้ง. ในตอนเช้าเธอแสดงเงื่อนไขการหย่าร้างของเธอ: เธอไม่ได้ต้องการอะไรจากฉัน แต่จำเป็นต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้าหนึ่งเดือนก่อนที่จะหย่าร้าง เธอขอให้อยู่ในที่หนึ่งเดือนเราต่อสู้ทั้งสองจะมีชีวิตอยู่ตามปกติชีวิตที่เป็นไปได้ เหตุผลของเธอเป็นเรื่องง่าย: ลูกชายของเรามีการสอบของเขาในเวลาหนึ่งเดือนและเธอไม่ต้องการที่จะทำลายเขาเสียกับการแต่งงานของเรา. นี้เป็นที่น่าพอใจกับผม แต่เธอมีอะไรบางอย่างมากขึ้นเธอถามฉันจะจำได้ว่าผมได้ดำเนินการของเธอเข้าไปในห้องเจ้าสาวออกมาในวันแต่งงานของเรา เธอขอให้ทุกวันเป็นระยะเวลาเดือนที่ผมดำเนินการของเธอออกจากห้องนอนของเราไปที่ประตูหน้าเลยทีเดียวตอนเช้า ฉันคิดว่าเธอจะบ้า เพียงเพื่อให้วันที่ผ่านมาของเราด้วยกันทนฉันยอมรับคำขอแปลก ๆ ของเธอ. ผมบอกเจนเกี่ยวกับเงื่อนไขการหย่าร้างภรรยาของฉัน . เธอหัวเราะเสียงดังและคิดว่ามันเป็นเรื่องเหลวไหล ไม่ว่าสิ่งที่เธอใช้เทคนิคที่เธอมีที่จะเผชิญกับการหย่าร้างที่เธอกล่าวว่าดูถูก. ผมและภรรยาไม่เคยมีการติดต่อใด ๆ ของร่างกายตั้งแต่ความตั้งใจที่จะหย่าร้างของฉันถูกแสดงออกมาอย่างชัดเจน ดังนั้นเมื่อผมดำเนินการของเธอออกมาในวันแรกที่เราทั้งสองปรากฏเงอะงะ ลูกชายของเราปรบมืออยู่ข้างหลังเราพ่อแม่มีการถือครองอยู่ในอ้อมแขนของเขา คำพูดของเขานำมาให้ฉันความรู้สึกของความเจ็บปวด จากห้องนอนไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วไปที่ประตูผมเดินกว่าสิบเมตรกับเธอในอ้อมแขนของฉัน เธอปิดตาของเธอและพูดเบา ๆ ; ไม่ได้บอกลูกของเราเกี่ยวกับการหย่าร้าง ผมพยักหน้ารู้สึกอารมณ์เสียบ้าง ฉันวางเธอลงนอกประตู เธอเดินไปรอรถบัสที่จะทำงาน ผมขับรถคนเดียวไปยังสำนักงาน. ในวันที่สองทั้งสองของเราทำหน้าที่ได้อย่างง่ายดายมากขึ้น เธอโน้มตัวบนหน้าอกของฉัน ผมได้กลิ่นน้ำหอมของเสื้อของเธอ ผมรู้ว่าผมไม่ได้มองไปที่ผู้หญิงคนนี้อย่างรอบคอบเป็นเวลานาน ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้เป็นหนุ่มใด ๆ เพิ่มเติม มีริ้วรอยบนใบหน้าของเธอมีผมสีเทาของเธอถูก! การแต่งงานของเราได้รับการโทรของเธอ สำหรับนาทีผมสงสัยว่าสิ่งที่ฉันได้ทำเพื่อเธอ. ในวันที่สี่เมื่อผมยกเธอขึ้นผมรู้สึกของความใกล้ชิดกลับ นี่คือผู้หญิงที่ได้รับสิบปีในชีวิตของเธอกับฉัน ในวันที่ห้าและหกฉันตระหนักว่าความรู้สึกของความใกล้ชิดของเรากำลังเติบโตขึ้นอีกครั้ง ผมไม่ได้บอกเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันกลายเป็นเรื่องง่ายที่จะดำเนินการของเธอเป็นเดือนที่เล็ดรอด บางทีการออกกำลังกายในชีวิตประจำวันทำให้ฉันแข็งแกร่ง. เธอเป็นคนเลือกว่าจะสวมใส่ในเช้าวันหนึ่ง เธอพยายามที่ค่อนข้างไม่กี่ชุด แต่ไม่สามารถหาที่เหมาะสมหนึ่ง จากนั้นเธอก็ถอนหายใจ, ชุดของฉันทั้งหมดมีการเติบโตที่ใหญ่กว่า ผมก็รู้ว่าเธอได้เติบโตบาง ๆ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมฉันจะพาเธอได้ง่ายขึ้น. ก็จะตีฉัน ... เธอได้ฝังความเจ็บปวดมากและความขมขื่นในหัวใจของเธอ จิตใต้สำนึกผมเอื้อมมือไปแตะศีรษะของเธอ. บุตรชายของเราได้มาในขณะนี้และกล่าวว่าพ่อก็ถึงเวลาที่จะดำเนินการออกแม่ ให้เขาเห็นพ่อของเขาแบกแม่ของเขาออกมาได้กลายเป็นส่วนสำคัญของชีวิตของเขา ภรรยาของผมชี้ให้ลูกชายของเราที่จะมาใกล้ชิดและกอดเขาไว้แน่น ผมหันใบหน้าของฉันออกไปเพราะผมกลัวผมอาจจะเปลี่ยนความคิดของฉันในนาทีสุดท้ายนี้ จากนั้นผมก็กอดเธอไว้ในอ้อมแขนของฉันเดินจากห้องนอนผ่านห้องนั่งเล่นเพื่อห้องโถง มือของเธอล้อมรอบคอของฉันเบา ๆ และเป็นธรรมชาติ ผมจัดร่างกายของเธอแน่น; มันก็เป็นเช่นเดียวกับวันแต่งงานของเรา. แต่น้ำหนักเบามากของเธอทำให้ฉันเศร้า ในวันสุดท้ายเมื่อฉันกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของฉันฉันแทบจะไม่สามารถย้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่งงานหรือไม่ คุณควรอ่านนี้ ." เมื่อผมกลับถึงบ้านในคืนนั้น เป็นภรรยาของฉันเสิร์ฟอาหารเย็น ผมจับมือเธอแล้วบอกว่า ฉันมีบางอย่างจะบอกคุณ เธอนั่งลงและกินอย่างเงียบๆ อีกครั้งผมเห็นความเจ็บปวดในดวงตาของเธอผมก็ไม่ได้รู้วิธีที่จะเปิดปาก แต่ผมต้องทำให้เธอรุ้ว่าฉันคิดอะไร ฉันต้องการหย่า ผมขึ้นหัวข้อใหม่ เธอไม่ได้ดูเหมือนจะรำคาญคำพูดของฉัน แต่เธอถามฉันเบาๆ ทำไม ?ผมหลีกเลี่ยงคำถามของเธอ นี้ ทำให้เธอโกรธ เธอทิ้งตะเกียบและตะโกนใส่ฉัน เธอไม่ใช่ผู้ชาย คืนนั้น เรายังไม่ได้คุยกันเลย เธอกำลังร้องไห้ ฉันรู้ว่าเธอต้องการที่จะหาสิ่งที่เกิดขึ้นกับการแต่งงานของเรา แต่ฉันแทบจะไม่สามารถให้คำตอบที่น่าพอใจ เธอได้สูญเสียหัวใจของฉันกับเจน ฉันไม่ได้รักเธออีกต่อไปแล้ว ผมแค่สงสารของเธอกับความรู้สึกลึกของความผิด ผมร่างข้อตกลงการหย่าที่ระบุว่าเธอจะเป็นเจ้าของบ้าน ของเรารถของเราและสัดส่วนการถือหุ้น 30% ของ บริษัท ของฉัน เธอเห็นมันแล้วฉีกมันเป็นชิ้น ผู้หญิงที่ได้ใช้เวลาสิบปีของชีวิตของเธอกับฉันได้กลายเป็นคนแปลกหน้า ฉันรู้สึกเสียใจกับเธอเสียเวลา ทรัพยากร และพลังงาน แต่ผมจะไม่กลับไป ผมก็บอกว่า ผมรักเจน ด้วยความรัก สุดท้าย เธอร้องไห้ต่อหน้าผม ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันคาดว่าจะได้เห็น ฉันร้องไห้เธอเป็นจริงชนิดของรุ่น ความคิดของการหย่าร้างซึ่งมีหลงมาหลายสัปดาห์ ดูเหมือนจะกระชับและชัดเจนแล้ววันรุ่งขึ้น ผมกลับมาถึงบ้านดึกมากและพบบางอย่างที่โต๊ะหนังสือของเธอ ผมไม่ได้กินข้าวมาแต่ตรงเข้านอนและหลับไปอย่างรวดเร็วเพราะผมเหนื่อยหลังจากวันที่มีกิจกรรมมากมายกับเจน เมื่อฉันตื่นขึ้นมา เธอยังอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ ฉันไม่สนฉันหันไปและก็หลับไปอีกครั้งในตอนเช้าเธอเสนอเงื่อนไขการหย่าร้าง เธอไม่ได้ต้องการอะไรจากผม แต่ต้องการเห็นเดือน ก่อนที่จะหย่า เธอขอว่าในหนึ่งเดือนเราทั้งสองต่อสู้เพื่อมีชีวิตอยู่เป็นปกติชีวิตที่สุด เหตุผลของเธอคือง่าย : ลูกชายสอบในเวลาหนึ่งเดือน เธอไม่อยากทำให้เขายกเลิกการแต่งงานของเรานี้เป็นใจให้ฉัน แต่เธอมีอะไรมากขึ้น เธอขอให้ผมจำได้ว่าฉันแบกเธอเข้าไปในห้องห้องในวันแต่งงานของเรา เธอขอให้ทุกวันของเดือน เวลาผมอุ้มเธอออกมาจากห้องนอนของเราไปไว้ที่หน้าประตูตั้งแต่เช้าเลย ฉันคิดว่าเธอกำลังบ้า แค่ให้เราวันสุดท้ายด้วยกันเจ็บผมยอมรับคำขอแปลกๆของเธอฉันบอกเจนเกี่ยวกับเงื่อนไขของการหย่าร้างของภรรยาผม เธอหัวเราะและคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ ไม่ว่าเทคนิคที่เธอใช้ เธอต้องเผชิญกับการหย่า เธอกล่าวว่า scornfully .ผมและภรรยาไม่ได้มีการติดต่อใด ๆร่างกายตั้งแต่การหย่าร้างของฉันแสดงความตั้งใจอย่างชัดเจน . ดังนั้นเมื่อผมอุ้มเธอออกไปในวันแรก เราทั้งสองปรากฏเงอะงะ ลูกชายเราตบมือข้างหลังเรา พ่อกอดแม่ในอ้อมกอดของเขา คำพูดของเขาทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวด จากห้องนอนไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วเปิดประตู ผมเดินไปสิบเมตรพร้อมกับเธอในอ้อมแขนของฉัน เธอปิดตาของเธอและพูดเบาๆ ไม่ได้บอกลูกเรื่องการหย่า ผมพยักหน้า รู้สึกอารมณ์เสียบ้าง ผมวางเธอลงหน้าประตู เธอเดินไปรอรถประจำทางไปทำงาน ผมขับรถไปที่สำนักงานในวันที่สอง เราทั้งคู่ทำตัวง่ายดายมากยิ่งขึ้น เธอพิงหน้าอกของฉัน ฉันได้กลิ่นหอมจากเสื้อของเธอ ผมรู้ว่า ผมไม่ได้มองผู้หญิงคนนี้อย่างนาน ฉันรู้ว่า เธอไม่ได้เป็นเด็กอีกต่อไป มีริ้วรอยบนใบหน้าของเธอ ผมของเธอถูกหงอก ! การแต่งงานของเราเอาโทรที่มีต่อเธอ สักครู่ผมสงสัยว่าสิ่งที่ฉันได้ทำกับเธอในวันที่สี่ เมื่อผมยกเธอขึ้น ผมรู้สึกถึงความใกล้ชิด กลับมา นี้คือผู้หญิงที่ได้รับสิบปีของชีวิตของเธอให้ฉัน ในวันที่ห้าและหก ฉันตระหนักว่า ความรู้สึกของความใกล้ชิดคือการเติบโตอีกครั้ง ผมไม่ได้บอกเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันจะกลายเป็นง่ายต่อการพกของเธอเป็นเดือน ลื่นด้วย บางทีการออกกําลังกายทุกวัน ทำให้ฉันแข็งแกร่งขึ้นเธอเลือกสิ่งที่สวมใส่ในวันเดียว เธอพยายามในค่อนข้างไม่กี่ชุด แต่ไม่สามารถหาที่เหมาะสมหนึ่ง งั้น เธอถอนหายใจ ชุดของผมก็โตใหญ่ ฉันก็ตระหนักว่าเธอได้เติบโตขึ้นดังนั้นบาง นั่นคือเหตุผลว่าทำไมผมจะแบกเธอได้ง่ายขึ้นก็มันชนฉัน . . . เธอฝังความเจ็บปวด และความขมขื่นในจิตใจของเธอ จิตใต้สำนึก ฉันยื่นมือออกไปจับหัวเธอลูกชายของเราได้เข้ามาในช่วงนี้ และบอกว่า พ่อได้เวลาอุ้มแม่ไป เขาเห็นพ่ออุ้มแม่ของเขาได้กลายเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของชีวิตของเขา ภรรยาผมชี้นิ้วบอกว่าลูกชายของเรามาใกล้ๆและกอดเขาไว้แน่น ผมหันใบหน้าของฉันไป เพราะผมกลัวว่าผมอาจจะเปลี่ยนใจในนาทีสุดท้ายนี้ จากนั้นผมก็อุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน เดินออกจากห้องนอนผ่านห้องนั่งเล่นไปที่ห้องโถง มือของเธอคล้องคอผมอย่างอ่อนโยนและเป็นธรรมชาติ ผมกอดเธอไว้แน่น มันเป็นแค่วันแต่งงานของเราแต่ เธอ มาก น้ำหนักเบา ทำให้ฉันเศร้า ในวันสุดท้าย เมื่อเขา