However, on a larger temporal scale

However, on a larger temporal scale the system of AGSD may not
be sustainable. As mentioned before, with the continuous coastal
area expansion and the succession of the ecosystems, more arable
land resources were formed in the coastal zone. If the grass land
resources were used only to provide grass to support salt making,
then a lot of arable land resources were wasted. Thus, it was no
longer a wise policy to prohibit land reclamation for agricultural
uses, at a later stage. Indeed, there were obvious contradictions
between salt production and reclamation. In the late 19th century,
with the growth of coastal population, the contradiction was
constantly intensified (see below). However, private reclamation
increased and the grass production was reduced accordingly. The
government did not seek a market solution to the problem, instead,
it even strengthened the Rules of Blocking Grass, which prohibited
grass trade between saltworks and the farmers in the surrounding
areas, in an attempt to maintain coastal salt industry production
and keep on obtaining salt tax, in an old manner. The government
insisted to prohibit reclamation and the development of other industries,
e.g., the handicraft industry of kiln.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม ขนาดใหญ่ขมับ ระบบของ AGSD อาจไม่ได้อย่างยั่งยืน ดังกล่าวก่อน มีอย่างต่อเนื่องชายฝั่งขยายพื้นที่และต่อเนื่องของระบบนิเวศ สถิติเพิ่มเติมทรัพยากรที่ดินเกิดขึ้นในเขตชายฝั่งทะเล ถ้าหญ้าที่ดินทรัพยากรถูกใช้เฉพาะเพื่อให้หญ้าเพื่อสนับสนุนการทำเกลือแล้ว ได้เสียทรัพยากรที่ดินทำกินเป็นจำนวนมาก ดังนั้น มันก็ไม่มียาวนโยบายฉลาดห้ามถมดินสำหรับการเกษตรใช้ ในภายหลัง แน่นอน มีความขัดแย้งที่ชัดเจนระหว่างการผลิตเกลือและบุกเบิก ในปลายศตวรรษที่ 19การเจริญเติบโตของประชากรชายฝั่ง การขัดแย้งได้อย่างต่อเนื่องรุนแรง (ดูด้านล่าง) อย่างไรก็ตาม ถมที่ส่วนตัวเพิ่มขึ้น และการผลิตหญ้าลดลงตามลำดับ การรัฐบาลไม่ได้แสวงหาตลาดการแก้ไขปัญหา แทนมันยังเข้มแข็งกฎของบล็อกหญ้า ซึ่งห้ามการค้าหญ้าระหว่าง saltworks และเกษตรกรในรอบพื้นที่ ในความพยายามที่รักษาการผลิตเกลืออุตสาหกรรมชายฝั่งทะเลและเก็บไว้ในการขอรับภาษีเกลือ ในลักษณะเก่า รัฐบาลยืนยันไม่อนุญาตให้ถมและการพัฒนาของอุตสาหกรรมของเตาเผาอุตสาหกรรมเช่น หัตถกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตามในระดับชั่วคราวขนาดใหญ่ระบบ AGSD อาจไม่
ยั่งยืน ดังกล่าวก่อนที่มีอย่างต่อเนื่องชายฝั่ง
ขยายตัวในพื้นที่และความสำเร็จของระบบนิเวศที่เพาะปลูกมากขึ้น
ทรัพยากรที่ดินที่มีอยู่ในเขตชายฝั่งทะเล หากที่ดินหญ้า
ทรัพยากรถูกนำมาใช้เพียงเพื่อให้หญ้าเพื่อสนับสนุนการเกลือ
แล้วจำนวนมากของทรัพยากรที่ดินทำกินถูกที่สูญเสียไป ดังนั้นมันก็ไม่
ได้เป็นนโยบายที่ชาญฉลาดเพื่อห้ามการถมที่ดินเพื่อการเกษตร
การใช้งานในระยะต่อมา อันที่จริงมีความขัดแย้งที่เห็นได้ชัด
ระหว่างการผลิตเกลือและถม ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19
กับการเจริญเติบโตของประชากรชายฝั่งขัดแย้งก็
ทวีความรุนแรงอย่างต่อเนื่อง (ดูด้านล่าง) อย่างไรก็ตามถมส่วนตัว
ที่เพิ่มขึ้นและการผลิตหญ้าที่ถูกลดลงตามลำดับ
รัฐบาลไม่ได้หาวิธีการแก้ปัญหาการตลาดให้กับปัญหาที่เกิดขึ้นแทน
ก็ยังมีความเข้มแข็งกฎของการปิดกั้นหญ้าซึ่งห้าม
การค้าหญ้าระหว่าง Saltworks และเกษตรกรในรอบ
พื้นที่ในความพยายามที่จะรักษาอุตสาหกรรมการผลิตเกลือชายฝั่ง
และเก็บในการได้รับ ภาษีเกลือในลักษณะเก่า รัฐบาล
ยืนยันที่จะห้ามการบุกเบิกและการพัฒนาของอุตสาหกรรมอื่น ๆ
เช่นอุตสาหกรรมหัตถกรรมของเตาเผา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ในระดับขนาดใหญ่ และระบบ agsd อาจไม่ยั่งยืนเป็น ตามที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ กับชายฝั่งอย่างต่อเนื่องและขยายพื้นที่การเพาะปลูกมากขึ้นของระบบนิเวศทรัพยากรที่ดินขึ้นในเขตชายฝั่ง ถ้าหญ้าที่ดินทรัพยากรที่ถูกใช้เฉพาะ เพื่อให้หญ้าเพื่อสนับสนุนการทำเกลือแล้วมากของทรัพยากรที่ดินทํากินแฮงค์ ดังนั้น มันไม่แล้วปัญญา นโยบายห้ามเวนคืนที่ดินสำหรับการเกษตรใช้ที่ระยะต่อมา แน่นอน มันมีความขัดแย้งที่ชัดเจนระหว่างการผลิตเกลือและการเวนคืน ในปลายศตวรรษที่ 19กับการเจริญเติบโตของประชากรชายฝั่ง ความขัดแย้งคืออย่างต่อเนื่องรุนแรง ( ดูด้านล่าง ) อย่างไรก็ตาม การส่วนตัวเพิ่มขึ้น และหญ้า การผลิตลดลงตาม ที่รัฐบาลไม่แสวงหาตลาดแก้ไขปัญหาแทนมันมีกฎของบล็อกหญ้า ซึ่งต้องห้ามการค้าระหว่าง saltworks หญ้าและเกษตรกรในรอบ ๆพื้นที่ ในความพยายามที่จะรักษาผลิตอุตสาหกรรมเกลือทะเลและเก็บในการได้รับภาษีเกลือ ในลักษณะเดิม รัฐบาลยืนยันเพื่อห้ามการเวนคืนและการพัฒนาของอุตสาหกรรมอื่น ๆเช่น อุตสาหกรรมหัตถกรรมของเตาเผา