Although I live now in New Brunswic

Although I live now in New Brunswick, Canada the song "Take me home, Country roads" is an anthem to all exhiles who have been forced because of economics, corrupt polliticians thoughout the years and dirty coal mine operators of days long ago to look back with some pride as to whom they are and to be proud that they are from a loand that has been taken from them. Much like Zion, "how can we sing a song of Zion in a strange land." Maybe one day we can all return home if it is only in our dreams. It is a State that has had great riches and some of the poorest people. Sure it has changed, but not compared to the rest of the lower 48. It is a song that brought tears to my dying father's eyes. Although Denver G-d rest his soul did not write nor ever was in West Virginia to my knowledge brought an anthem that far overweighed the State song... The West Virginia Hills, the song, "Country Roads" brought out the meaning that their could be pride amidst great poverty and the Scotch Irish herritage that was the back bone behind the Revolutionary War (Remember only Non-British Subjects settled on the frontier so they would be a buffer between the armies of New France and their Indian allies, and once again in the Civil War by claiming Statehood in 1863. The Song speaks of the people being like the trees which are younger than the mountains. Maybe one day there will be hope for the landlocked state surrounded by the Appalachian Mountain Chain. While West Virginia may at times seem to be the cradle of inbreeding, poverty and ignorance, the opposite is also true. It is a State of contradictions and meanings. But, above all things it is a land of homecomings and memories.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าตอนนี้ฉันอยู่ในนิวบรันสวิค แคนาดา เพลง "พาฉัน บ้านถนน" เป็นเพลงมีการ exhiles ทั้งหมดที่บังคับเนื่องจากเศรษฐศาสตร์ thoughout polliticians เสียหายปีและถ่านหินที่สกปรกเหมืองผู้ประกอบการวันนานแล้วมองย้อนกลับไป ด้วยความภาคภูมิใจบางเป็นที่ที่พวกเขามี และภูมิใจที่มีจาก loand ที่ได้รับจากพวกเขา มากเช่น Zion "วิธีสามารถเราร้องเพลงของซีออนในดินแดนแปลก" บางทีวันหนึ่งเราได้ทั้งหมดกลับบ้านถ้ามันเป็นเพียงในความฝันของเรา มันเป็นสภาวะที่มีมั่งคั่งมากและผู้คนยากจนที่สุด แน่ใจว่า ได้เปลี่ยนแปลง แต่ไปเหลือ 48 ล่าง มันเป็นเพลงที่นำน้ำตาของพ่อฉันตายตา แม้ว่าเดนเวอร์ G d เหลือวิญญาณของเขาไม่ได้เขียน หรือเคยถูกในเวอร์จิเนียตะวันตกความรู้ของฉันมาเป็นเพลงที่สุด overweighed เพลงรัฐ... เนินเขาเวอร์จิเนียตะวันตก เพลง "ถนน" นำความหมายที่ตนอาจภาคภูมิใจท่ามกลางความยากจนมากและไอริชสก๊อต herritage ที่กระดูกหลังหลังสงครามปฏิวัติ (จำเฉพาะอังกฤษไม่ใช่เรื่องตัดสินชายแดนเพื่อพวกเขาจะเป็นบัฟเฟอร์ ระหว่างกองทัพของฝรั่งเศสใหม่และพันธมิตรอินเดีย และอีกครั้ง ในสงครามกลางเมือง โดยอ้างว่า รัฐใน 1863 เพลงพูดของคนที่เป็นเหมือนต้นไม้ที่มีอายุน้อยกว่าภูเขา บางทีวันหนึ่งจะมีความหวังสำหรับสถานะทางออกสู่ทะเลที่ล้อมรอบด้วยโซ่เขา Appalachian ในขณะที่เวอร์จิเนียตะวันตกบางครั้งอาจดูเหมือนเป็น แหล่งกำเนิดของ inbreeding ความยากจน และความไม่รู้ ตรงข้ามก็เป็นจริง มันเป็นสภาวะของความขัดแย้งและความหมาย แต่ เหนือทุกสิ่ง มันเป็นดินแดนของ homecomings และความทรงจำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถึงแม้ว่าผมจะมีชีวิตอยู่ในขณะนี้ในนิวบรันสวิกแคนาดาเพลง "Take Me Home, ประเทศถนน" เป็นเพลงที่จะ exhiles ทุกคนที่ได้รับการบังคับเพราะเศรษฐศาสตร์ polliticians เสียหาย thoughout ปีและสกปรกถ่านหินผู้ประกอบการเหมืองแร่ของวันที่นานมาแล้วมองย้อนกลับไป ด้วยความภาคภูมิใจบางอย่างที่พวกเขามีและเป็นความภาคภูมิใจที่พวกเขาจะจาก loand ที่ได้รับมาจากพวกเขา เหมือนศิโยน "วิธีที่เราสามารถร้องเพลงของชาวยิวในดินแดนแปลก." บางทีวันหนึ่งเราทุกคนสามารถกลับบ้านถ้ามันเป็นเพียงในความฝันของเรา มันเป็นรัฐที่มีความมั่งคั่งมากมายและบางส่วนของคนที่ยากจนที่สุด ตรวจสอบว่ามีการเปลี่ยนแปลง แต่ไม่ได้เมื่อเทียบกับส่วนที่เหลือของต่ำกว่า 48 มันเป็นเพลงที่นำน้ำตาที่ตาพ่อของฉันกำลังจะตายของ แม้ว่าเดนเวอร์ Gd เหลือจิตวิญญาณของเขาไม่ได้เขียนมิได้เคยอยู่ในเวสต์เวอร์จิเนียเพื่อความรู้ของฉันนำเพลงที่ overweighed ไกลเพลงรัฐแ ... เวสต์เวอร์จิเนียฮิลส์เพลง "ถนนประเทศ" นำออกมาความหมายที่ว่าพวกเขาอาจจะ ความภาคภูมิใจอยู่ท่ามกลางความยากจนและสิ่งแวดล้อมศิลปกรรมสก๊อตไอริชที่เป็นกระดูกกลับหลังสงครามปฏิวัติ (อย่าลืมวิชาเพียงคนเดียวไม่ใช่อังกฤษนั่งลงบนชายแดนดังนั้นพวกเขาจะเป็นกันชนระหว่างกองทัพของฝรั่งเศสใหม่และพันธมิตรอินเดียของพวกเขาและอีกครั้งใน สงครามกลางเมืองโดยอ้างมลรัฐในปี 1863 เพลงพูดของคนที่เป็นเหมือนต้นไม้ที่อายุน้อยกว่าภูเขา. บางทีวันหนึ่งจะมีความหวังสำหรับรัฐไม่มีทางออกสู่ทะเลล้อมรอบด้วยโซ่แนวภูเขา. ในขณะที่เวสต์เวอร์จิเนียอ​​า​​จได้ตลอดเวลา ดูเหมือนจะเป็นแหล่งกำเนิดของการเจริญเติบโตความยากจนและความไม่รู้ตรงข้ามยังเป็นจริง. มันเป็นสภาวะของความขัดแย้งและความหมาย. แต่เหนือสิ่งอื่นใดสิ่งที่มันเป็นดินแดนแห่งล่วงเลยและความทรงจำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าตอนนี้ฉันอาศัยอยู่ในใหม่บรุนซ์แคนาดาเพลง " พาฉันกลับบ้านถนนประเทศ " เป็นเพลงชาติ เพื่อ exhiles ทุกคนที่ถูกบังคับ เพราะเศรษฐกิจ เสียหาย polliticians thoughout ปีและสกปรก เหมืองถ่านหิน ผู้ประกอบการวันนานมาแล้วที่จะมองย้อนไปบางอย่างเช่นที่พวกเขาและภูมิใจว่า จาก loand ที่ถูกพรากไปจากพวกเขา เหมือนโยน , " วิธีที่เราสามารถร้องเพลงของชาวยิวในดินแดนแปลก บางทีวันนึงเราก็กลับบ้าน ถ้ามันเป็นเพียงในความฝัน เป็นรัฐที่มีความร่ำรวยและบางส่วนของคนที่ยากจนที่สุด . ว่ามันมีการเปลี่ยนแปลง แต่ไม่เมื่อเทียบกับส่วนที่เหลือของล่าง 48 มันเป็นเพลงที่ทำให้น้ำตาร่วงตายของพ่อ แม้ว่าเดนเวอร์ Gd พักผ่อนจิตใจของเขาไม่ได้เขียน หรือเคยอยู่ในตะวันตกเวอร์จิเนียเพื่อความรู้ของฉันเอาเพลงชาติที่ไกล overweighed รัฐเพลง . . . . . . . ทางทิศตะวันตกของเวอร์จิเนียภูเขาเพลง " ถนนประเทศ " เอาความหมายว่าพวกเขาสามารถภาคภูมิใจท่ามกลางความยากจนและสก็อต ไอริช มรดกที่ยิ่งใหญ่ที่กลับกระดูกหลังสงครามปฏิวัติ ( จำได้แค่ไม่อังกฤษวิชาตัดสินชายแดนดังนั้นพวกเขาจะเป็นกันชนระหว่างกองทัพฝรั่งเศสและพันธมิตรอินเดีย และอีกครั้งในสงครามกลางเมือง โดยอ้างว่ามลรัฐใน 1863 . เพลงพูดของคนที่ชอบต้นไม้ที่เด็กกว่าภูเขา บางที วันนึง จะมีหวังรัฐไม่มีทางออกทางทะเลล้อมรอบด้วยแนวภูเขาโซ่ ในขณะที่เวสต์เวอร์จิเนียอาจในเวลาที่ดูเหมือนจะเป็นแหล่งกำเนิดของขุมขน ความยากจน และความไม่รู้ ตรงข้ามจะเป็นจริง มันเป็นสภาวะของความขัดแย้งและความหมาย แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือที่ดินของ homecomings และความทรงจำ