“You guys are living in an illusion

“You guys are living in an illusion.”
If they go to the art city Rodium, they’ll be made painfully aware of the harsh reality!
The people who resides there and painstakingly work on their arts; so they when do not receive good reviews, they suffers from aches and pain, and hunger!
Lee Hyun too, also experienced it when the statues he worked on didn’t sell well and had to lower the price to a couple of Coppers. And when his statues were regarded as useless ornaments, he held himself back as much as possible to not pick a fight with them.
Having been through such trials he could not argue on behalf of it.
Of course in Lee Hyun’s case, he got through to a couple of people by means of flattering; essentially suckered many people to buy his sculptures even if it was just a penny gained.
The vicious sculptor’s going as far as getting every change from your pocket!
A while after the students’ buzzing did the professor’s words continued.
“The Artists struggle to create works; through the works’ Artistic Values that their reputation rises, as well as the rise in skill proficiency. Masterpiece, Classic, and Magnum are rankings upon successful completion of the art; so can anybody tell me what are the basis for establishing the Artistic Values and the ranking of the art?”
A student raised his hand.
“I’m Kim Hyun-jun, Gyosu-nim(Professor-nim. Isn’t it directly related to the skill’s level and proficiency?”
It was an obvious answer using one’s common sense.
I.e. for fencing and archery, the damage output of any attacking techniques depended on the skill’s level.
Lee Hyun shook his head.
‘It’s not fully based on skill level.’
Even when he was at the beginner level of sculpture, he sculpted a Masterpiece. And even though later on he reached the intermediate level, the other sculptures he sculpted had lower Artistic Value in comparison.
To say that skill level plays the direct role of determining the art, then when your skills are so far ahead beyond that to make Magnum pieces, the art will no longer be called an art. It could be from skill levels, use of the tools, or the amount of work put into the material; but to say it’s absolutely depended on skill levels was wrong.
“No. If there any other students that would like to make an input please do so.”
“I’m Park Sumin. Would the value change according how detailed the work was?”
This was it was a girl in sharp glasses who replied.
She was two seats away in Lee Hyun’s row.
‘That’s not even an answer.’
If what she said was the case, then Bingryong could never be a Classic piece.
Fine details.
It’s beneficial, but clearly has limitations.
Art can never be based around the technical aspect. Even with just a small portion, when tried to precisely imitate something as it is, it’ll never be called a work of art.
Lee Hyun knows that the Royal road system was crappy.
‘I can’t stop them from randomly making wild assumptions. And since the ball will keep rolling and it’s useless for me to stop it, might as well not give a crap.’
Many students answered the question, but the professors buried all their opinion.
Finally, after the professor realized there was no one else to comment on the matter, he spoke.
“So let’s change the question. Leave Royal Road and its special circumstances behind; in reality, how do you assess a piece of art?”
Even before the students could come up with an answer, the professor continued.
“In reality, many people dream of stardom. But amongst the many, only a few can truly rises and live well through art. But even they don’t understand the meaning of art.”
Many dreamed of making a life through art. But unfortunately, without popular consensus from the public, not many people can achieve their goal.
“World-class artisans and their works are reputable, that meant many people know their names, and received lots of praises. They created works of art that are often overpriced. But a look at their works, even experts in the field sometimes said they don’t feel an ounce of inspiration. But for many who really truly love art can no long walk those roads due to personal reasons or placed their family before themselves.”
“…..”
“To make a piece of art isn’t difficult. A child first painting of his mother is art; or even paintings on a wall during prehistoric time, as a well wish from the hunter’s family to return home safely, is consider as one. The art’s value is only in the mind of the beholder. What art is, in addition to the beauty it depicts, are what people’s heart postulates what the drawing or the statue represents; and there are boundless of possibilities.”
The students quietly listened to the professor’s rant. They were in the middle of discussing the Royal Road’s system; and now random stories were flowing out that they could not keep up.
“Now lets go back to talk about Royal Road? Artists create their works and are subjected to the evaluation of Masterpiece, Classic, or Magnum with its own Artistic Value. But by this method that it poses a very difficult question regarding the piece upon its completion. In this example, the question is the mistake you made along the way when creating the piece. Or that is to say, you did not make a single mistake when working on the piece, and have made an identical representation; the system will still devalue the art.”
Lee Hyun nodded his head.
He sculpted numerous of statues in Royal Road; even when he hadn’t made a single mistake on a piece, that work still did not come out to be a Masterpiece. While some relatively well made pieces received more Artistic Value than the former, or some didn’t receive any at all.
“In our world, from ancient times, there were many virtuosos. So imagine being evaluated based on their standards? So by which means does the Royal Road system assess your skills by taking in the inputs of our eras past artists, is there a specific method or notation, or something else?”
The students regarded the matter in an unbiased manner. Taking in all the expressions from all the works existed and set it on a standard. However, the professor denied their assumption.
“If you are not to create anything new but constantly acknowledging and compared to the past’s expressions, essentially you’re standing still. Similarly, others are forced to do the same and cannot overcome it. To be able to witness and create works comparable to past virtuosos, but cannot overcome them to achieve true greatness; is frustrating.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"พวกคุณกำลังอาศัยอยู่ในภาพลวงตา"ถ้าจะไปเมืองศิลปะ Rodium พวกเขาจะได้ตระหนักถึงเจ็บปวดรุนแรงจริงคนที่อยู่มี และผ่านงานศิลปะของตน ดังนั้นเมื่อไม่ได้รับการเห็นดี พวกเขา suffers จากปวดเมื่อย และอาการปวด ความหิวลีฮยอนมากเกินไป ยังพบรูปปั้นที่เขาทำไม่ได้ขายดี และมีการลดราคาถึงคู่ของ Coppers และเมื่อรูปปั้นของเขาถูกถือว่าเป็นเครื่องประดับไม่มีประโยชน์ เขาจัดเอง กลับมากที่สุดที่จะไม่รับการต่อสู้กับพวกเขาได้ผ่านการทดลองเช่นเขาไม่สามารถโต้เถียงแทนมันแน่นอนในกรณีของ Lee Hyun เขาได้ผ่านไปไม่กี่คน โดยวิธี หลัก suckered หลายคนซื้อประติมากรรมของเขาแม้ว่ามันเป็นเพียงเงินได้รับประติมากรที่ทายาไปเท่าที่ทำการเปลี่ยนแปลงจากกระเป๋าของคุณในขณะที่หลังจากพึมพำเรื่องการไม่ต่อคำของอาจารย์"ศิลปินต่อสู้เพื่อสร้างงาน ผ่านของงานค่าศิลปะที่ชื่อเสียงของพวกเขาเพิ่มขึ้น และเพิ่มขึ้นในทักษะความชำนาญ ชิ้นเอก Classic และเมนแมกนัมได้จัดอันดับเมื่อสำเร็จศิลปะ ดังนั้น สามารถใครบอกข้อมูลพื้นฐานสำหรับการกำหนดค่าทางศิลปะและการจัดอันดับของศิลปะคืออะไร"นักเรียนยกมือของเขา"ฉันคิมฮยอนจุน Gyosu-nim(Professor-nim. ไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับระดับของทักษะและความชำนาญในการ"มันเป็นคำตอบที่ชัดเจนใช้ของสามัญสำนึกเช่นลแชร์ฟันดาบและยิงธนู ผลเสียของเทคนิคการโจมตีใด ๆ ขึ้นอยู่กับระดับของทักษะนั้นลีฮยอนจับศีรษะของเขา'มันไม่ครบทั้งหมดขึ้นอยู่กับระดับทักษะ'แม้กำลังอยู่ในระดับเริ่มต้นประติมากรรม เขา sculpted ชิ้นเอก และแม้ว่าในภายหลังเขาจนถึงระดับกลาง อื่น ๆ ประติมากรรมเขาบรรดามีค่าต่ำกว่าศิลปะเปรียบเทียบกล่าวว่า ระดับทักษะบทบาทโดยตรงกำหนดศิลปะ แล้วเมื่อทักษะของคุณอยู่ไกลเกินกว่าที่จะทำให้ชิ้นเมนแมกนัม ศิลปะจะไม่ถูกเรียกว่าศิลปะ อาจเป็นจากระดับทักษะ การใช้เครื่องมือ หรือจำนวนของงานที่ใส่ลงไปในวัสดุ แต่ว่ามันมีแน่นอนขึ้นอยู่กับระดับทักษะถูกต้องหมายเลข" ถ้ามีนักเรียนอื่น ๆ ที่อยากได้ป้อนข้อมูลการได้""ผมปาร์คซูหมิน จะค่าตามรายละเอียดวิธีการทำงานได้หรือไม่"นี้ได้ถูกผู้หญิงในแว่นตาคมที่ตอบเธอเป็น 2 ที่นั่งอยู่ในแถวของลีฮยอน'ที่ไม่ได้แม้แต่คำตอบ'ถ้าเธอพูดถูกใช่ แล้ว Bingryong อาจไม่ได้ชิ้นคลาสสิกรายละเอียดที่ชัดเจนมันเป็นประโยชน์ แต่มีข้อจำกัดอย่างชัดเจนไม่สามารถยึดศิลปะรอบด้านเทคนิค แม้จะ มีเพียงส่วนเล็ก ๆ เมื่อพยายามอย่างแม่นยำเลียนแบบสิ่งที่มันเป็น มันจะไม่เรียกงานศิลปะนั้นลีฮยอนรู้ว่า ระบบถนนรอยัลไม่เส็งเคร็ง' ฉันไม่สามารถหยุดพวกเขาจากการสุ่มสมมติฐานป่า และเนื่องจากลูกจะให้กลิ้ง และก็ไม่มีประโยชน์ฉันจะหยุดมัน อาจรวมทั้งไม่ให้อึเป็น 'นักเรียนหลายคนตอบคำถาม แต่อาจารย์ที่ฝังความคิดทั้งหมดของพวกเขาสุดท้าย หลังจากที่อาจารย์รับรู้มีไม่มีใครให้ข้อคิดเห็นในเรื่อง พูด"เราลองเปลี่ยนคำถาม ถนนรอยัลและสถานการณ์เป็นพิเศษหลัง ในความเป็นจริง วิธีทำคุณประเมินศิลป์หรือไม่"ก่อนที่นักเรียนสามารถมา มีคำตอบ อาจารย์อย่างต่อเนื่อง"ในความเป็นจริง คนในฝันเป็นดารา แต่ท่ามกลางความ เพียงไม่กี่สามารถแท้จริงเพิ่มขึ้น และอยู่ด้วยผ่านศิลปะ แต่แม้จะไม่เข้าใจความหมายของศิลปะ"หลายคนฝันของชีวิตผ่านศิลปะ แต่อับ ไม่ มีมติรับความนิยมจากสาธารณชน คนจำนวนมากไม่สามารถบรรลุเป้าหมายของพวกเขา"ช่างฝีมือระดับโลกและคนมีชื่อเสียง ความหมาย ที่หลายคนรู้จักชื่อ และได้รับการสรรเสริญมากมาย พวกเขาสร้างงานศิลปะที่มักจะได้เอง แต่ดูที่ผลงานของพวกเขา แม้ผู้เชี่ยวชาญในฟิลด์บางครั้งกล่าวว่า พวกเขาไม่รู้สึกออนซ์ของแรงบันดาลใจ แต่สำหรับหลายคนจริง ๆ รัก ศิลปะไม่นานสามารถเดินที่ถนนเนื่องจากสาเหตุส่วนตัว หรือวางครอบครัวตัวเองก่อน"“…..”"จะทำให้รูปไม่ยาก ภาพวาดแรกลูกของแม่ของเขาเป็นศิลปะ หรือแม้แต่ภาพวาดบนผนังระหว่างยุคก่อนประวัติศาสตร์ เป็นความปรารถนาดีจากครอบครัวของฮันเตอร์กลับบ้านอย่างปลอดภัย พิจารณาเป็นส่วนหนึ่ง ค่าของศิลปะเป็นเพียงในจิตใจของคนดู ศิลปะอะไรคือ นอกจากความสวยงามมันมีภาพ มีหัวใจคนอะไร postulates อะไรรูปวาดหรือรูปปั้นแสดงถึง และมีมากมายของความเป็นไป"นักเรียนฟังอย่างเงียบ ๆ กับสินค้าโปรโมชั่นของศาสตราจารย์ พวกกลางสนทนาของถนนรอยัลระบบ และตอนนี้ เรื่องสุ่มได้ไหลออกมาว่า พวกเขาอาจไม่ติดตาม"ตอนนี้ให้ไปกลับไปพูดคุยเกี่ยวกับรอยัลถนน ศิลปินสร้างงานของพวกเขา และอยู่ภายใต้การประเมินของชิ้นเอก คลาสสิก หรือเมนแมกนัมกับค่าศิลปะของตนเอง แต่ ด้วยวิธีนี้ ซึ่งทำให้เกิดคำถามที่ยากมากเกี่ยวกับชิ้นเมื่อเสร็จ ในตัวอย่างนี้ คำถามคือ ความผิดที่คุณทำตามวิธีการสร้างชิ้นส่วน หรือกล่าวคือ ที่คุณไม่ได้ทำเดียวผิดเมื่อทำงานกับชิ้นส่วน และได้ทำการแสดงเหมือนกัน ระบบจะยังคง devalue ศิลปะ"ลีฮยอน nodded หัวของเขาเขาแกะสลักจำนวนมากของรูปปั้นที่ถนนรอยัล แม้เขาไม่ได้ทำผิดเดียวบน ที่ทำงานยังไม่ได้ออกมาเป็น ผลงานชิ้นเอก ในขณะที่บางชิ้นทำค่อนข้างดีได้รับค่าศิลปะมากกว่าอดีต หรือบางคนไม่ได้รับใด ๆ เลย"ในโลกของเรา จากโบราณ มี virtuosos หลาย ดังนั้น คิดการประเมินตามมาตรฐานของพวกเขา ดังนั้น ด้วยความ ไม่รอยัลถนนระบบประเมินทักษะของคุณ โดยในอินพุตของเราช่วงที่ผ่านมาศิลปิน มีวิธีการ หรือเครื่องหมาย หรืออย่างอื่น? "นักเรียนถือว่าเรื่องในลักษณะที่คน ในนิพจน์ทั้งหมดจากงานทั้งหมดมีอยู่ และกำหนดในมาตรฐาน อย่างไรก็ตาม อาจารย์ปฏิเสธสมมติฐานของพวกเขา"ถ้าคุณไม่สร้างอะไรใหม่ แต่ตลอดเวลาจิต และเมื่อเทียบกับนิพจน์ผ่านมา เป็นคุณกำลังยืนยัง ในทำนองเดียวกัน ถูกบังคับให้ทำ และไม่สามารถเอาชนะมัน เพื่อให้สามารถเป็นพยาน และสร้างงานให้เทียบเท่ากับอดีต virtuosos แต่ไม่สามารถเอาชนะบรรลุความยิ่งใหญ่จริง ได้น่าผิดหวัง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

". พวกคุณอาศัยอยู่ในภาพลวงตา"
ถ้าพวกเขาไปที่เมืองศิลปะ Rodium ที่พวกเขาจะได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดของความจริงอันโหดร้าย!
คนที่อาศัยอยู่ที่นั่นและพยายามทำงานเกี่ยวกับศิลปะของพวกเขา เพื่อให้พวกเขาเมื่อไม่ได้รับความคิดเห็นที่ดีที่พวกเขาทนทุกข์ทรมานจากอาการปวดเมื่อยและความเจ็บปวดและความหิว!
ลีฮยอนเกินไปยังมีประสบการณ์เมื่อรูปปั้นเขาทำงานกับขายไม่ดีและมีการลดราคาเพื่อคู่ของ Coppers และเมื่อรูปปั้นของเขาถูกมองว่าเป็นเครื่องประดับที่ไร้ประโยชน์ที่เขาถือตัวเองกลับมาให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ที่จะได้รับการต่อสู้กับพวกเขา.
เคยผ่านการทดลองดังกล่าวว่าเขาไม่ได้ยืนยันในนามของมัน.
แน่นอนในกรณีที่ลีฮยอนเขาได้ผ่าน เพื่อให้คู่ของคนโดยใช้วิธีการที่ประจบ; หลัก suckered คนจำนวนมากที่จะซื้อรูปปั้นของเขาถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่เงินที่ได้รับ.
ก้าวไปประติมากรหินของเท่าที่ได้รับการเปลี่ยนแปลงทุกกระเป๋าของคุณ!
ในขณะที่หลังจากที่นักเรียนหึ่งไม่คำพูดของอาจารย์อย่างต่อเนื่อง.
"ศิลปินต่อสู้เพื่อสร้าง ทำงาน; ผ่านงาน 'ค่าศิลปะที่ชื่อเสียงของพวกเขาเพิ่มขึ้นเช่นเดียวกับการเพิ่มขึ้นของความสามารถทักษะ Masterpiece, คลาสสิกและแม็กนั่มเป็นอันดับเมื่อเสร็จสิ้นการประสบความสำเร็จของศิลปะ; เพื่อให้ทุกคนสามารถบอกสิ่งที่เป็นพื้นฐานสำหรับการสร้างค่านิยมศิลปะและการจัดอันดับของศิลปะได้หรือไม่
"นักเรียนยกมือขึ้น." ผมคิมฮยอนจุน, Gyosu-nim (ศาสตราจารย์-nim. ไม่ได้โดยตรง ที่เกี่ยวข้องกับระดับทักษะและความสามารถ? "มันเป็นคำตอบที่ชัดเจนโดยใช้สามัญสำนึก. อย่างใดอย่างหนึ่งเช่นฟันดาบและยิงธนูความเสียหายที่การส่งออกของเทคนิคการโจมตีใด ๆ ขึ้นอยู่กับระดับความสามารถของ. ลีฮยอนส่ายหัว. 'มันไม่ได้ขึ้นอยู่อย่างเต็มที่ใน ระดับทักษะ. แม้แต่ตอนที่เขาอยู่ในระดับเริ่มต้นของประติมากรรมเขาแกะสลัก Masterpiece. และแม้ว่าต่อมาเขาไปถึงระดับกลาง, ประติมากรรมอื่น ๆ ที่เขาปั้นได้ที่ต่ำกว่ามูลค่าศิลปะในการเปรียบเทียบ. ที่จะบอกว่าระดับความสามารถที่เล่น บทบาทโดยตรงในการกำหนดศิลปะแล้วเมื่อทักษะของคุณเพื่อให้ห่างไกลไปข้างหน้าเกินกว่าที่จะทำให้ชิ้น Magnum ศิลปะจะไม่ถูกเรียกว่าเป็นศิลปะ. มันอาจจะมาจากระดับทักษะการใช้เครื่องมือหรือจำนวนเงินที่ใส่ทำงาน เข้าวัสดุ แต่จะบอกว่ามันขึ้นอยู่อย่างต่อระดับทักษะผิด. "ฉบับที่ หากมีผู้ใดนักเรียนคนอื่น ๆ ที่ต้องการที่จะทำให้การป้อนข้อมูลกรุณาทำ. "" ผมปาร์ค Sumin การเปลี่ยนแปลงมูลค่าที่จะตามวิธีการรายละเอียดการทำงานเป็น? "นี่คือมันเป็นหญิงสาวคนหนึ่งในแก้วที่คมชัดที่ตอบ. เธอเป็นคนที่สองที่นั่งอยู่ในแถวลีฮยอน. 'ที่ไม่ได้คำตอบ. ถ้าสิ่งที่เธอบอกว่าเป็นกรณีที่ แล้ว Bingryong ไม่สามารถเป็นชิ้นคลาสสิก. รายละเอียดดี. มันเป็นประโยชน์อย่างเห็นได้ชัด แต่มีข้อ จำกัด . ศิลปะไม่สามารถตามรอบด้านเทคนิค ถึงแม้จะมีเพียงส่วนเล็ก ๆ เมื่อพยายามที่จะเลียนแบบได้อย่างแม่นยำบางสิ่งบางอย่างที่มันเป็นก็จะไม่เรียกว่างานศิลปะ. ลีฮยอนรู้ดีว่าระบบถนนหลวงเป็นเส็งเคร็ง. 'ฉันไม่สามารถหยุดพวกเขาจากการสุ่มป่า สมมติฐาน และเนื่องจากลูกจะทำให้กลิ้งและก็ไร้ประโยชน์สำหรับผมที่จะหยุดมันอาจรวมทั้งไม่ให้อึ. นักเรียนหลายคนตอบคำถาม แต่อาจารย์ฝังความคิดของพวกเขาทั้งหมด. ในที่สุดหลังจากที่อาจารย์รู้ว่ามีก็ไม่มีใคร แสดงความคิดเห็นในเรื่องที่เขาพูด. "ดังนั้นขอเปลี่ยนคำถาม ออกจากถนนหลวงและกรณีพิเศษหลัง; ในความเป็นจริงคุณจะทำอย่างไรในการประเมินชิ้นงานศิลปะ? "แม้กระทั่งก่อนที่นักเรียนจะมาพร้อมกับคำตอบอาจารย์อย่างต่อเนื่อง." ในความเป็นจริงหลาย ๆ คนฝันของดารา แต่ในระหว่างที่หลายคนเพียงไม่กี่อย่างแท้จริงสามารถเพิ่มขึ้นและมีชีวิตที่ดีผ่านงานศิลปะ แต่ถึงแม้พวกเขาไม่เข้าใจความหมายของศิลปะ. "หลายคนฝันที่จะทำให้ชีวิตผ่านศิลปะ แต่น่าเสียดายที่โดยไม่ต้องลงมติเป็นเอกฉันท์รับความนิยมจากประชาชนหลายคนไม่สามารถบรรลุเป้าหมายของพวกเขา. "ช่างฝีมือระดับโลกและงานของพวกเขามีชื่อเสียงนั่นหมายความว่าหลายคนรู้ชื่อของพวกเขาและได้รับจำนวนมากสรรเสริญ พวกเขาสร้างผลงานศิลปะที่มักจะเกินราคา แต่ดูที่ผลงานของพวกเขาแม้ผู้เชี่ยวชาญในสาขาบางครั้งกล่าวว่าพวกเขาไม่รู้สึกออนซ์แรงบันดาลใจ แต่สำหรับหลายคนจริงๆอย่างแท้จริงรักงานศิลปะไม่นานสามารถเดินถนนเหล่านั้นเนื่องจากเหตุผลส่วนตัวหรือครอบครัวของพวกเขาวางไว้ก่อนที่ตัวเอง. "" ... .. "" เพื่อให้ชิ้นงานศิลปะไม่ยาก เด็กวาดภาพแรกของแม่ของเขาเป็นศิลปะ; หรือแม้กระทั่งภาพวาดบนผนังในช่วงเวลาก่อนประวัติศาสตร์เป็นความปรารถนาดีจากครอบครัวนักล่าที่จะกลับบ้านได้อย่างปลอดภัยจะพิจารณาให้เป็นหนึ่ง มูลค่าของศิลปะเป็นเพียงในใจของคนดู อะไรคือศิลปะที่นอกเหนือไปจากความงามของมันแสดงให้เห็นเป็นสิ่งที่หัวใจของผู้คนสมมุติฐานสิ่งที่วาดภาพหรือรูปปั้นหมาย; และมีความเป็นไปได้ไม่มีที่สิ้นสุดของ. "นักเรียนฟังอย่างเงียบๆ ในการพูดจาโผงผางศาสตราจารย์ พวกเขาอยู่ในช่วงกลางของการอภิปรายของระบบถนนหลวง; และตอนนี้เรื่องราวสุ่มไหลออกมาว่าพวกเขาไม่สามารถให้ทัน. "ตอนนี้ให้กลับไปพูดคุยเกี่ยวกับถนนหลวง? ศิลปินสร้างผลงานของพวกเขาและอาจมีการประเมินผลงานชิ้นเอกที่คลาสสิกหรือแม็กนั่มที่มีคุณค่าทางศิลปะของตัวเอง แต่ด้วยวิธีการนี้ว่ามันโพสท่าเป็นคำถามที่ยากมากเกี่ยวกับชิ้นเมื่อเสร็จสิ้นของ ในตัวอย่างนี้คำถามคือความผิดพลาดที่คุณทำไปพร้อมกันเมื่อมีการสร้างชิ้น หรือที่จะบอกว่าคุณไม่ได้ทำผิดพลาดเพียงครั้งเดียวเมื่อทำงานเกี่ยวกับชิ้นส่วนและได้ทำให้การแสดงเหมือนกัน; ระบบจะยังคงลดค่าศิลปะ ". ลีฮยอนพยักหน้า. เขารูปปั้นจำนวนมากของรูปปั้นในรอยัลโร; แม้ในขณะที่เขาไม่ได้ทำผิดพลาดเดียวบนชิ้นงานที่ยังไม่ได้ออกมาเป็นผลงานชิ้นเอก ในขณะที่บางชิ้นที่ทำค่อนข้างดีได้รับคุณค่าทางศิลปะมากขึ้นกว่าเดิมหรือบางไม่ได้รับการใด ๆ . "ในโลกของเราตั้งแต่สมัยโบราณมีหลาย virtuosos ดังนั้นจินตนาการการประเมินตามมาตรฐานของพวกเขา ดังนั้นโดยไม่ซึ่งหมายความว่าระบบถนนรอยัลประเมินทักษะของคุณโดยการในปัจจัยการผลิตในยุคของเราที่ผ่านมาศิลปินจะมีวิธีการที่เฉพาะเจาะจงหรือสัญกรณ์หรือสิ่งอื่นใด "นักเรียนได้รับการยกย่องเรื่องนี้ในลักษณะที่เป็นกลาง การแสดงออกในทุกจากผลงานทั้งหมดที่ดำรงอยู่และตั้งอยู่บนมาตรฐาน แต่อาจารย์ปฏิเสธสมมติฐานของพวกเขา. "ถ้าคุณไม่ได้ที่จะสร้างสิ่งใหม่ แต่ยอมรับอย่างต่อเนื่องและเมื่อเทียบกับการแสดงออกที่ผ่านมาเป็นหลักที่คุณกำลังยืนนิ่ง ในทำนองเดียวกันคนอื่น ๆ ถูกบังคับให้ทำเช่นเดียวกันและไม่สามารถเอาชนะมันได้ เพื่อให้สามารถที่จะเป็นพยานและสร้างผลงานที่เทียบเคียงได้กับ virtuosos ที่ผ่านมา แต่ไม่สามารถเอาชนะพวกเขาเพื่อให้บรรลุความยิ่งใหญ่ที่แท้จริง เป็นที่น่าผิดหวัง. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" พวกนายอยู่ในภาพลวงตา "
ถ้าไปเมืองศิลปะโรเดี่ยม พวกเขาจะถูกทำให้เจ็บปวดตระหนักถึงความเป็นจริงที่รุนแรง !
คนที่อาศัยอยู่ที่นั่นและระมัดระวังในการทำงานศิลปะของพวกเขา เพื่อให้พวกเขา เมื่อไม่ได้รับการวิจารณ์ดี พวกเขาทนทุกข์ทรมานจากอาการบาดเจ็บ และหิวโหย
ลีฮยอนด้วยนอกจากนี้ยังมีประสบการณ์ที่รูปปั้น เขาทำขายไม่ได้ และต้องลดราคาให้คู่ของตำรวจ และเมื่อรูปปั้นของเขาถือเป็นเครื่องประดับที่ไร้ประโยชน์ เขาจัดตัวเองกลับมาให้มากที่สุด ไม่ต้องต่อสู้กับพวกเขา .
ที่ได้ผ่านการทดลองดังกล่าวเขาไม่ได้เถียงแทนมัน
แน่นอนในคดีของ ลี ฮุนเขาไปที่คู่ของผู้คนโดยการยกยอ ; หลัก suckered หลายคนซื้อรูปปั้นของเขา แม้ว่ามันจะเป็นแค่เงินที่ได้รับ .
ช่างแกะสลักหินกำลังเท่าที่รับทุกการเปลี่ยนแปลงจากกระเป๋าของคุณ
ในขณะที่หลังจากนักเรียนหึ่งแล้ว คำพูดของอาจารย์อย่างต่อเนื่อง
" ศิลปินที่พยายามสร้างสรรค์งาน ;ผ่านผลงานศิลปะที่มีชื่อเสียงของ ' ค่าเพิ่มขึ้น รวมทั้งเพิ่มความสามารถทักษะ ชิ้นเอกของคลาสสิกและแม็กนั่มอยู่อันดับบน ความสำเร็จของศิลปะ ดังนั้น ใครสามารถบอกได้ว่าเป็นพื้นฐานสำหรับการสร้างคุณค่าศิลปกรรมกับการจัดอันดับของศิลปะ ? "
นักเรียนยกมือ .
" ฉัน คิมฮยอนจุน gyosu นิม ( ศาสตราจารย์ นิมไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับระดับของทักษะและความสามารถ ? "
มันเป็นชัดเจนตอบโดยใช้หนึ่งเป็นเรื่องปกติ การฟันดาบ และยิงธนู
เช่น ความเสียหายผลผลิตของการโจมตีเทคนิคขึ้นอยู่กับเลเวลของทักษะ
ลีฮยอนส่ายหัว .
' มันไม่เต็มที่ตามระดับทักษะ '
เมื่อเขาอยู่ในระดับเริ่มต้นของประติมากรรม เขาแกะสลักงานชิ้นเอกและแม้ว่าต่อมาเขาถึงระดับกลางอื่น ๆเขาได้ลดคุณค่าทางศิลปะประติมากรรมแกะสลักเปรียบเทียบ .
กล่าวว่า ระดับทักษะบทบาทโดยตรงของการศิลปะ เมื่อทักษะของคุณจะไกลเกินกว่าที่จะทำให้ชิ้น แม็กนั่ม ศิลปะจะไม่เรียกว่าเป็นศิลปะ มันอาจจะมาจากระดับทักษะ การใช้เครื่องมือหรือปริมาณงานที่ใส่เข้าไปในวัสดุ แต่บอกว่ามันเป็นอย่างขึ้นอยู่กับระดับทักษะผิด .
" ไม่ หากมีนักเรียนคนอื่น ๆที่อยากให้ใส่ไปเถอะ "
" ฉันปาร์คซูมิน . จะเปลี่ยนค่าตามรายละเอียดงานเป็นยังไง ? "
นี่เป็นผู้หญิงที่อยู่ในแก้วคม ใครตอบ
เธอสองที่นั่งอยู่ในแถวของ ลี ฮุน
ที่ไม่ใช่คำตอบ'
ถ้าเธอพูดว่าอย่างนั้น bingryong ไม่เคยเป็นชิ้นคลาสสิก .

รายละเอียดดี เป็นประโยชน์ แต่ว่ามีข้อจำกัด
ศิลปะไม่สามารถตามรอบด้านเทคนิค แค่ส่วนเล็กๆ เมื่อพยายามที่จะถูกต้องเลียนแบบอะไรมัน มันก็ไม่เรียกว่าศิลปะ
ลีฮยอนรู้ว่าระบบถนนหลวงถูก
เส็งเคร็ง' ฉันไม่สามารถหยุดพวกเขาจากการสุ่มตั้งสมมติฐานในป่า และตั้งแต่ลูกจะรีดให้ และมันไม่มีประโยชน์สำหรับฉันที่จะหยุดมัน ก็ไม่ต้องสน '
นักศึกษามาก ตอบคําถาม แต่อาจารย์ฝังความคิดเห็นของพวกเขา .
ในที่สุด หลังจากอาจารย์รู้ว่าไม่มีใครอื่นที่จะออกความเห็นเรื่อง
" เขาพูด งั้นเปลี่ยนคำถามออกจากถนนหลวงและพิเศษของสถานการณ์หลัง ; ในความเป็นจริงว่าคุณประเมินชิ้นส่วนของศิลปะ "
แม้แต่ก่อนที่นักเรียนจะมากับคำตอบ อาจารย์อย่างต่อเนื่อง
" ในความเป็นจริง หลายคนฝันของการเป็นดารา แต่ในหมู่หลายเพียงไม่กี่อย่างแท้จริงสามารถเพิ่มขึ้นและมีชีวิตที่ดีผ่านศิลปะ แต่พวกเขาไม่เข้าใจความหมายของศิลปะ "
.มีฝันของชีวิตผ่านงานศิลปะ แต่น่าเสียดายที่ไม่นิยมรับฉันทามติจากประชาชน มีไม่กี่คนที่สามารถบรรลุเป้าหมายของพวกเขา .
" เวิลด์คลาส artisans และผลงานที่มีชื่อเสียง นั่นหมายถึงคนรู้ชื่อของพวกเขาและได้รับมากมายของสรรเสริญ พวกเขาสร้างผลงานศิลปะที่มักจะเกินราคา แต่ดูที่ผลงานของพวกเขาแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญในสาขาบางครั้งกล่าวว่าพวกเขาไม่รู้สึกออนซ์ของแรงบันดาลใจ แต่สำหรับหลายคนที่ชอบศิลปะจริงๆ ไม่ได้เดินถนน เนื่องจากเหตุผลส่วนตัว หรือวางไว้ในครอบครัวก่อนตัวเอง . . . . . "

" " เพื่อให้ชิ้นส่วนของศิลปะมันไม่ยาก เด็กวาดภาพแรกของแม่ของเขาเป็นศิลปะ หรือแม้กระทั่งภาพวาดบนผนังในช่วงเวลาก่อนประวัติศาสตร์เป็นอย่างดี ต้องจากครอบครัวของฮันเตอร์กลับบ้านอย่างปลอดภัย คือ พิจารณาเป็นหนึ่ง คุณค่าของศิลปะเป็นเพียงในจิตใจของผู้มอง สิ่งที่เป็นศิลปะ , นอกเหนือไปจากความสวยงาม มันแสดงให้เห็น เป็นสิ่งที่หัวใจคนสมมติฐานของสิ่งที่วาดหรือรูปปั้นแทน และมีขีดจำกัดของความเป็นไปได้ "
นักเรียนเงียบฟังอาจารย์พูดไปเรื่อยพวกเขากำลังพูดถึงระบบรอยัลของถนน และตอนนี้เรื่องการไหลออกที่พวกเขาไม่สามารถให้ทัน .
" ตอนนี้ให้กลับไปคุยกับหลวงถนน ศิลปินสร้างผลงานของตนเอง และจะต้องประเมินผลงานชิ้นเอกของคลาสสิกหรือแม็กนั่มที่มีคุณค่าทางศิลปะของตนเองแต่วิธีนี้มัน poses คำถามยากมากเกี่ยวกับชิ้นบนความสมบูรณ์ของ ในตัวอย่างนี้ คำถามคือ ความผิดพลาดที่คุณทำพร้อมกันเมื่อการสร้างชิ้นส่วน หรือจะพูดได้ว่า คุณไม่ได้ทำผิดครั้งเดียวเมื่อทำงานบนแผ่นกระดาษ และได้เป็นตัวแทนเหมือนกัน ; ระบบจะยังคงลดค่าศิลปะ ลีฮยอนพยักหน้าหัวของเขา "
.
เขาแกะสลักมากมายของรูปปั้นหลวงถนน แม้ว่าเขาไม่ได้ทำผิดเดียวบนชิ้นงานที่ยังไม่ได้ออกมาเป็นชิ้นเอก ในขณะที่บางค่อนข้างดีทำให้ชิ้นได้รับคุณค่าทางศิลปะมากขึ้นกว่าเดิม หรือบางส่วนไม่ได้รับใด ๆที่ทั้งหมด .
" ในโลกของเรา ตั้งแต่ครั้งโบราณ มีหลาย virtuosos . ดังนั้นจินตนาการถูกประเมินตามมาตรฐานของพวกเขาดังนั้นซึ่งหมายความว่าไม่ระบบถนนหลวงประเมินทักษะของคุณโดยการใช้ปัจจัยการผลิตของยุคอดีต ศิลปิน มีวิธีการที่เฉพาะเจาะจง หรือ สัญลักษณ์ หรือสิ่งอื่นใด "
นักเรียนถือขึ้นในลักษณะที่เป็นกลาง . ใช้ในการแสดงจากงานทั้งหมดที่มีอยู่และตั้งเป็นมาตรฐาน อย่างไรก็ตาม ศาสตราจารย์ปฏิเสธสมมติฐานของพวกเขา .
" ถ้าคุณมีการสร้างอะไรใหม่ แต่ยอมรับอย่างต่อเนื่องและเมื่อเทียบกับการแสดงออกของอดีต เป็นหลักคุณจะยืนอยู่เฉยๆ ในทํานองเดียวกัน คนอื่น ๆที่ถูกบังคับให้ทำเหมือนกัน และไม่สามารถเอาชนะมันได้ สามารถที่จะเป็นพยานและสร้างผลงานเทียบเท่ากับอดีต virtuosos แต่ไม่สามารถเอาชนะพวกเขาเพื่อให้บรรลุความยิ่งใหญ่จริงๆ คือหงุดหงิด "