8 he went to the refrigerator, and

8 he went to the refrigerator, and before we knew was happening, dad began writing down which foods we needed to cut back on- eggs and butter, beef, cheese, and chicken.
9 my younger brother, Timmy, watched solemnly. his vocabulary was limited, but he knew what he saw
10 "no more bad food," Timmy exclaimed.
11 "wait, isn't this a bit rash?" Mom objected. "shouldn't we at least ease into this, and do it in moderation?"
12 "do you think uncle sylvio would want us to eat this food?" dad replied reproachfully.
13 dad always threw himself into things completely. but this time he was throwing in all of us with him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกิดขึ้นเขาก็ตู้เย็น และเกตุ 8 พ่อเริ่มจดอาหารที่เราจำเป็นต้องตัดกลับบนไข่และเนย เนื้อ ชีส และไก่9 พี่น้อง ทิม ดูขรึมขึ้น คำศัพท์ของเขาถูกจำกัด แต่เขารู้ว่าสิ่งที่เขาเห็น10 "ไม่เลวอาหาร ทิม exclaimed 11 "รอ ไม่ผื่นบิตนี้" แม่ objected "ไม่ควรน้อยง่ายที่เข้านี้ และในการดูแลอย่างไร"12 "คุณคิดว่า ลุง sylvio จะต้องการให้เรากินอาหารนี้" พ่อตอบ reproachfullyพ่อ 13 เสมอโยนตัวเองเป็นสิ่งที่สมบูรณ์ แต่เวลานี้เขาขว้างปาในทั้งหมดของเรากับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

8 เขาไปตู้เย็นและก่อนที่เราจะรู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นพ่อเริ่มเขียนลงว่าอาหารที่เราต้องการที่จะตัดกลับจอไข่และเนยเนื้อชีสและไก่.
9 น้องชายของฉันทิมดูเคร่งขรึม คำศัพท์ของเขาถูก จำกัด แต่เขารู้ว่าสิ่งที่เขาเห็น
10 "ไม่มีอาหารที่ไม่ดีมากขึ้น" ทิมอุทาน.
11 "รอไม่ได้เป็นผื่นนี้บิต?" แม่คัดค้าน "เราไม่ควรอย่างน้อยความสะดวกในเรื่องนี้และทำมันได้ในปริมาณที่พอเหมาะ?"
12 "คุณคิดว่าลุง Sylvio จะต้องการให้เรากินอาหารนี้หรือไม่?" พ่อตอบ reproachfully.
13 พ่อมักจะโยนตัวเองลงไปในสิ่งที่สมบูรณ์ แต่เวลานี้เขาถูกขว้างปาในทั้งหมดของเรากับเขา