Much of the existing literature on

Much of the existing literature on state-labour relations has focused predominantly on the relationship between organised labour and the executive branch of the state, and has concentrated particularly on moments of crisis, such as strikes and subsequent state repression. Not surprisingly, the main conclusions have been that the state acted primarily as a disciplinary force in its relationship to labour and that the executive branch had almost exclusive initiative in mediating social conflict.9 One work to have challenged these presumptions is Eduardo Zimmermann’s 1996 study of Argentine politicians’ first efforts to pass labour and social legislation.10 Nevertheless, although legislators presented many bills, few were passed. Zimmermann’s study therefore, despite making a convincing argument that the Argentine political elites did not exclusively opt for repression as their response to new social problems, does not alter significantly the perception that the legislature, in the end, largely failed in confronting the social question.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มากของวรรณกรรมที่มีอยู่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของรัฐแรงงานได้มุ่งเน้นส่วนใหญ่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างการจัดระเบียบแรงงานและผู้บริหารสาขาของรัฐและมีความเข้มข้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่เกิดวิกฤติเช่นการนัดหยุดงานและการปราบปรามของรัฐที่ตามมา ไม่น่าแปลกใจข้อสรุปหลักได้รับว่ารัฐทำหน้าที่หลักเป็นแรงวินัยในความสัมพันธ์กับแรงงานและผู้บริหารสาขามีความคิดริเริ่ม แต่เพียงผู้เดียวในเกือบไกล่เกลี่ย Con สังคมชั้น ict.9 หนึ่งงานที่มีความท้าทายสมมติฐานเหล่านี้คือเอดูอาร์ซิมเมอร์การศึกษา 1996 นักการเมืองอาร์เจนตินา 'แรก E Orts FF ที่จะผ่านแรงงานและสังคม legislation.10 อย่างไรก็ตามแม้ว่าสมาชิกสภานิติบัญญัติที่นำเสนอค่าใช้จ่ายจำนวนมากไม่กี่ผ่าน การศึกษาของ Zimmermann ดังนั้นแม้จะมีการทำข้อโต้แย้งที่น่าเชื่อว่าผู้นำทางการเมืองของอาร์เจนตินาไม่ได้เลือกเฉพาะสำหรับการปราบปรามเป็นคำตอบของพวกเขาไปสู่​​ปัญหาทางสังคมใหม่ไม่เปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญการรับรู้ว่าฝ่ายนิติบัญญัติในที่สุดล้มเหลวส่วนใหญ่อยู่ในการเผชิญหน้ากับคำถามสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มากของวรรณคดีที่มีอยู่ในรัฐแรงงานสัมพันธ์ได้มุ่งเน้นส่วนใหญ่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนแรงงาน และผู้บริหารของรัฐ และมีความเข้มข้น โดยเฉพาะในช่วงเวลาวิกฤต เช่น นัดและภายหลังการปราบปรามของรัฐ . ไม่น่าแปลกใจ , สรุปหลักได้ว่ารัฐทำเป็นหลักเป็นแรงใจในความสัมพันธ์ของแรงงาน และผู้บริหารมีความคิดริเริ่มพิเศษเกือบในขณะสังคม ไอซีที คอนfl ทำงาน 9 คนได้ท้าทายข้อสันนิษฐานเหล่านี้เป็นเอดูอาร์โด้ ซิมเมอร์มันน์ 1996 การศึกษาของนักการเมืองอาร์เจนตินาจึงตัดสินใจเดินทางffก่อตั้งและผ่านแรงงาน และ legislation.10 สังคม อย่างไรก็ตาม แม้ว่าวุฒิสภาเสนอมากมาย ค่าตั๋ว ไม่กี่เป็นผ่าน ซิมเมอร์มันน์เรียนดังนั้น แม้จะทำให้อาร์กิวเมนต์ที่น่าเชื่อว่าอาร์เจนตินาชนชั้นสูงทางการเมืองไม่ได้ โดยเฉพาะการปราบปรามเป็นเลือกสำหรับการตอบสนองต่อปัญหาทางสังคมใหม่ ไม่มีการเปลี่ยนแปลง signi จึงลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อรับรู้ได้ว่าสภานิติบัญญติในตอนท้าย ส่วนใหญ่ล้มเหลวในการเผชิญหน้ากับปัญหาทางสังคม