10.6.10 Skin infectionsNormal skin

10.6.10 Skin infections
Normal skin has a complex endogenous microflora,
whereby disease is prevented usually by a combination
of factors, not the least of which is the physical
barrier of the skin. Disruption of this normal barrier
by a variety of means creates the potential for secondary
bacterial infection (Table 10.12). Primary bacterial
infections are much less common but may also occur.
Cytological examination is often used for a presumptive
diagnosis of bacterial skin disease. For example,
identification of intracellular cocci is typically interpreted
as a clinically relevant tentative diagnosis of
coagulase-positive staphylococcal or streptococci.
Culture is often used for severe or refractory cases.
The skin is a readily accessible site for collection of
samples, however interpretation of results can be
difficult because of the complex normal microflora,
including many potential opportunistic pathogens.
Culture of moist lesions and crusts is not typically
recommended because of the likelihood of growing
contaminants. Cultures of superficial lesions can be
taken directly from the skin but it should be remembered
that false-positive results are common. More
reliable results can be obtained from intact pustules
or furuncles if samples are collected by sterile aspiration.
As opposed to direct sampling of superficial
lesions, samples should be collected from the surface
of plaques, nodules and fistulous tracts by skin biopsy
after aseptic preparation of the site.
An advantage of dermatological disease is the ability
to treat the affected area topically with antiseptics or
antimicrobials. This route allows for delivery of high
antimicrobial levels at the affected site while reducing
systemic exposure. Drugs such as mupirocin, fusidic
acid, bacitracin/neomycin/polymixin B and silver
sulfadiazine can be effective in many cases. Recently,
questions have been raised over the use of mupirocin
in animals because of the importance of this drug in
MRSA decolonization therapy in humans, and the
emergence of resistance in MRSA. It is unclear whether
the use of topical antimicrobials such as mupirocin
for short-term therapy of local infections contributes to resistance in human isolates. However, due to the
increasing importance of MRSA in both humans and
horses, this aspect should be considered when choosing
a topical antimicrobial. Topical therapy has some
drawbacks, as it can be difficult, time-consuming and
not properly or effectively applied by some owners.
Local irritation is also a potential problem in some
cases. Factors including the type of disease, pathogen
involved, severity and ability of the owner to treat
must be considered when deciding whether to use
system, topical or combination therapy. Removal of
debris by appropriate bathing is an important aspect
of topical therapy as it facilitates contact of the antimicrobial
or antiseptic with the infected skin surface.
Clipping of the haircoat may also be indicated to facilitate
drug contact.
Many skin infections are self-limiting, or respond
to topical antiseptic (povidone iodine, chlorhexidine)
therapy. The severity and chronicity of disease are
often used to determine whether antimicrobials are
indicated. If systemic antimicrobials are chosen, then
an adequate duration of therapy is important. Skin
infections tend to require longer treatment than many
other types of infection, and three to eight weeks of
therapy is often necessary. It is often stated that treatment
should extend 7–10 days beyond apparent
resolution of superficial infections, and 14–21 days
beyond resolution of deep infections.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

10.6.10 โรคผิวหนังปกติผิวมีจุลินทรีย์ภายนอกที่ซับซ้อนโดยการเกิดโรคคือการป้องกันโดยปกติการรวมกันของปัจจัยไม่น้อยซึ่งเป็นทางกายภาพอุปสรรคของผิว การหยุดชะงักของอุปสรรคปกตินี้ด้วยความหลากหลายของวิธีการสร้างศักยภาพในการรองการติดเชื้อแบคทีเรีย(ตารางที่ 10.12) ประถมแบคทีเรียการติดเชื้อที่พบบ่อยมากน้อย แต่ยังอาจเกิดขึ้น. ตรวจสอบเซลล์มักจะใช้สำหรับสันนิษฐานการวินิจฉัยของโรคผิวหนังติดเชื้อแบคทีเรีย ตัวอย่างเช่นบัตรประจำตัวของ cocci เซลล์ถูกตีความมักจะเป็นโรคเบื้องต้นที่เกี่ยวข้องทางคลินิกของstaphylococcal coagulase บวกหรือ streptococci. วัฒนธรรมมักจะใช้สำหรับกรณีที่รุนแรงหรือวัสดุทนไฟ. ผิวเป็นเว็บไซต์ที่เข้าถึงได้อย่างง่ายดายในการเก็บรวบรวมตัวอย่าง แต่แปลผล สามารถเป็นเรื่องยากเพราะของจุลินทรีย์ที่ซับซ้อนปกติรวมถึงหลายเชื้อโรคฉวยโอกาสที่มีศักยภาพ. วัฒนธรรมของรอยโรคเปลือกชื้นและไม่ได้มักจะแนะนำเนื่องจากโอกาสในการเติบโตสารปนเปื้อน วัฒนธรรมของแผลตื้นสามารถนำโดยตรงจากผิวแต่มันควรจะจำได้ว่าผลบวกเท็จเป็นเรื่องธรรมดา อื่น ๆผลลัพธ์ที่น่าเชื่อถือได้จาก pustules เหมือนเดิมหรือfuruncles ถ้าตัวอย่างจะถูกเก็บรวบรวมโดยความทะเยอทะยานหมัน. เมื่อเทียบกับตรงตัวอย่างของตื้นแผลตัวอย่างควรจะเก็บจากพื้นผิวของเนื้อเยื่อก้อนและสถานที่fistulous โดยการตรวจชิ้นเนื้อผิวหนังหลังจากการเตรียมปลอดเชื้อของเว็บไซต์. ประโยชน์ของการเกิดโรคผิวหนังคือความสามารถในการรักษาพื้นที่ได้รับผลกระทบกับอบอวลทาหรือยาต้านจุลชีพ เส้นทางนี้จะช่วยให้การส่งมอบที่สูงระดับยาต้านจุลชีพที่เว็บไซต์ได้รับผลกระทบในขณะที่ลดรับอย่างเป็นระบบ ยาเสพติดเช่น mupirocin, fusidic กรด Bacitracin / neomycin / polymixin B และเงินซัลฟาไดอะซีนได้อย่างมีประสิทธิภาพในหลายกรณี เมื่อเร็ว ๆ นี้คำถามที่ได้รับการยกขึ้นเหนือใช้mupirocin ในสัตว์เพราะความสำคัญของยาเสพติดในการนี้การรักษาเอกราชเชื้อ MRSA ในมนุษย์และการเกิดขึ้นของความต้านทานเชื้อMRSA ใน มันชัดเจนว่าการใช้ยาต้านจุลชีพเฉพาะเช่น mupirocin สำหรับการรักษาระยะสั้นของการติดเชื้อในท้องถิ่นก่อให้เกิดความต้านทานในสายพันธุ์ของมนุษย์ อย่างไรก็ตามเนื่องจากความสำคัญที่เพิ่มขึ้นของเชื้อ MRSA ในทั้งมนุษย์และม้าด้านนี้ควรพิจารณาเมื่อเลือกเฉพาะยาต้านจุลชีพ การรักษาเฉพาะที่มีข้อบกพร่องในขณะที่มันอาจเป็นเรื่องยากใช้เวลานานและไม่ถูกต้องหรือนำไปใช้อย่างมีประสิทธิภาพโดยเจ้าของบาง. การระคายเคืองท้องถิ่นยังเป็นปัญหาที่อาจเกิดขึ้นได้ในบางกรณี ปัจจัยรวมทั้งชนิดของโรคที่ก่อให้เกิดโรคที่เกี่ยวข้องกับความรุนแรงและความสามารถของเจ้าของในการรักษาจะต้องพิจารณาเมื่อตัดสินใจว่าจะใช้ระบบการรักษาเฉพาะที่หรือการรวมกัน การกำจัดเศษโดยการอาบน้ำที่เหมาะสมเป็นสิ่งสำคัญของการรักษาเฉพาะที่มันอำนวยความสะดวกในการติดต่อของยาต้านจุลชีพหรือน้ำยาฆ่าเชื้อที่มีผิวที่ติดเชื้อ. ตัดของ haircoat ก็อาจจะแสดงให้เห็นในการอำนวยความสะดวกในการติดต่อยาเสพติด. ติดเชื้อที่ผิวหนังจำนวนมากที่ตนเอง จำกัด หรือ ตอบสนองต่อการทาน้ำยาฆ่าเชื้อ(โพวิโดนไอโอดีน, chlorhexidine) การรักษาด้วย และความรุนแรงของโรค chronicity ที่มีมักจะใช้เพื่อตรวจสอบว่ายาต้านจุลชีพที่มีการระบุ ถ้ายาต้านจุลชีพในระบบได้รับการแต่งตั้งแล้วระยะเวลาของการรักษาที่เพียงพอเป็นสิ่งสำคัญ ผิวหนังติดเชื้อมีแนวโน้มที่จะต้องมีการรักษานานกว่าหลายชนิดอื่นๆ ของการติดเชื้อและ 3-8 สัปดาห์ของการรักษามักจะเป็นสิ่งที่จำเป็น มันก็มักจะอ้างว่าการรักษาควรขยายเกิน 7-10 วันเห็นได้ชัดความละเอียดของการติดเชื้อตื้นและ14-21 วันเกินกว่าความละเอียดของการติดเชื้อลึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

10.6.10 เชื้อ
ผิวปกติ ผิวที่ซับซ้อนภายในไมโครซึ่งถูกขัดขวาง , โรค

ปกติโดยการรวมกันของปัจจัย ไม่ใช่น้อยที่เป็นกายภาพ
อุปสรรคของผิว การหยุดชะงักของปกตินี้กั้น
โดยความหลากหลายของวิธีการสร้างศักยภาพในการติดเชื้อแบคทีเรียรอง
( ตารางที่ 10.2 ) การติดเชื้อแบคทีเรีย
หลักมีมากน้อยทั่วไป แต่ยังอาจเกิดขึ้น .
กราฟน้ำหลากมักใช้สำหรับการวินิจฉัยให้ผล
ของโรคผิวหนังจากแบคทีเรีย ตัวอย่างเช่น ตัวเซลล์ของเชื้อเป็นปกติ

เป็นวินิจฉัยตีความเบื้องต้นทางการแพทย์ที่เกี่ยวข้องของลูกเมีย staphylococcal บวกหรือเชื้อ
.
วัฒนธรรมมักจะใช้สำหรับกรณีที่รุนแรงหรือวัสดุทนไฟ
ผิวเป็นเข้าถึงได้พร้อมเว็บไซต์สำหรับคอลเลกชันของ
ตัวอย่างอย่างไรก็ตาม การแปลผลสามารถ
ยากเพราะจุลินทรีย์ปกติที่ซับซ้อน รวมทั้งเชื้อโรคฉวยโอกาส

วัฒนธรรมที่มีศักยภาพมาก แผลชื้นและขอบไม่ปกติ
แนะนำเพราะโอกาสเติบโต
สารปนเปื้อน วัฒนธรรมของแผลตื้นสามารถ
ถ่ายโดยตรงจากผิวหนัง แต่ก็ควรจำ
ว่าผลลัพธ์ false-positive ทั่วไปเพิ่มเติม
ผลลัพธ์ที่น่าเชื่อถือได้เหมือนเดิมหรือ pustules
furuncles ถ้าตัวอย่างที่ถูกรวบรวมโดยการเป็นหมัน .
เป็นนอกคอกโดยตรงตัวอย่างของแผลตื้น
, ตัวอย่างที่ควรเก็บจากพื้นผิว
ของโล่และพบปม fistulous โดย
เนื้อเยื่อผิวหนังหลังจากการเตรียมการของเว็บไซต์ 2 .
ข้อดีของยาโรค มีความสามารถ
เพื่อรักษาพื้นที่ได้รับผลกระทบทาด้วยยาฆ่าเชื้อ หรือ
ต่อไป เส้นทางนี้จะช่วยให้การส่งมอบสูง
จุลชีพระดับที่เว็บไซต์ได้รับผลกระทบในขณะที่ลด
แสงระบบ ยา เช่น มูพิโรซิน fusidic
Bacitracin , กรด / มีเดียวิกิ / polymixin B และเงิน
ท์ได้อย่างมีประสิทธิภาพในหลายกรณี เมื่อเร็วๆ นี้ คำถามที่ถูกยกขึ้นมากกว่า

ใช้มูพิโรซินในสัตว์ เพราะความสำคัญของยาในการรักษาเอกราช
MRSA ในมนุษย์ และการเกิดความต้านทานใน
MRSA มันไม่ชัดเจนว่า
ใช้ยาทาปฏิชีวนะ เช่น มูพิโรซิน
สําหรับการรักษาระยะสั้นของเชื้อท้องถิ่น ก่อให้เกิดการต่อต้านในมนุษย์เชื้อ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการเพิ่มความสำคัญของ MRSA

ทั้งในมนุษย์และม้า