The free radical theory proposes th

The free radical theory proposes that ageing is the cumulative result of oxidative damage to the cells and tissues of the body that arises primarily as a result of aerobic metabolism. Several lines of evidence have been used to support this hypothesis including the claims that: (1) variation in species life span is correlated with metabolic rate and protective antioxidant activity; (2) enhanced expression of antioxidative enzymes in experimental animals can produce a significant increase in longevity; (3) cellular levels of free radical damage increases with age; and (4) reduced calorie intake leads to a decline in the production of reactive oxygen species and an increase in life span. The free radical theory may also be used to explain many of the structural features that develop with ageing including the lipid peroxidation of membranes, formation of age pigments, cross-linkage of proteins, DNA damage and decline of mitochondrial function. Despite this, many uncertainties concerning the role of oxidative damage in ageing remain and alternative explanations cannot be ruled out. Free radicals only occur in trace quantities in biological tissues, their cellular levels and actions cannot be measured in vivo, and definitive proof that oxidised molecules are the primary cause of ageing is lacking. Moreover, ageing is also likely to be a multifactorial process and not reducible to any one single cause. Thus, despite its positive features, the evidence for the free radical theory is either correlative or inconclusive.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีอนุมูลอิสระเสนอว่า ริ้วรอยผลสะสมของ oxidative ความเสียหายของเซลล์และเนื้อเยื่อของร่างกายที่เกิดขึ้นหลักจากแอโรบิกเผาผลาญ ใช้ของหลักฐานที่สนับสนุนสมมติฐานนี้รวมถึงการเรียกร้องที่: (1) การเปลี่ยนแปลงในช่วงชีวิตชนิดมี correlated กับอัตราการเผาผลาญและกิจกรรมการต้านอนุมูลอิสระป้องกัน (2) นิพจน์ของเอนไซม์ antioxidative ในสัตว์ทดลองขั้นสูงสามารถผลิตเพิ่ม significant ในลักษณะ (3) โทรศัพท์มือถือระดับของอนุมูลอิสระเสียเพิ่มอายุ และปริมาณแคลอรี่ลดลง (4) นำไปสู่การลดลงในการผลิตพันธุ์ออกซิเจนปฏิกิริยาและการเพิ่มขึ้นในช่วงชีวิต ทฤษฎีอนุมูลอิสระอาจยังสามารถใช้อธิบายลักษณะโครงสร้างที่พัฒนา ด้วยดีรวมทั้ง peroxidation ของไขมันของเยื่อหุ้ม ก่อตัวของเม็ดสีอายุ การเชื่อม โยงข้ามของโปรตีน ความเสียหายของดีเอ็นเอ และการปฏิเสธของ mitochondrial ฟังก์ชัน มากมาย แม้นี้ ไม่แน่นอนต่าง ๆ เกี่ยวกับบทบาทของ oxidative เสียในชุ่มอยู่ และคำอธิบายอื่นที่ไม่สามารถปกครองออก อนุมูลอิสระเกิดขึ้นเฉพาะในปริมาณที่ติดตามในเนื้อเยื่อชีวภาพ ระดับโทรศัพท์มือถือและการกระทำของพวกเขาไม่สามารถจะวัดในสัตว์ทดลอง และขาดหลักฐานโมเลกุล oxidised สาเหตุหลักของริ้วรอย definitive นอกจากนี้ ริ้วรอยอยู่ยังจะ กระบวนการ multifactorial และไม่ reducible การใดสาเหตุเดียวหนึ่ง ดังนั้น แม้ มีคุณลักษณะบวก หลักการทฤษฎีอนุมูลอิสระได้ correlative หรือ inconclusive

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีอนุมูลอิสระเสนอริ้วรอยที่เป็นผลสะสมของความเสียหายออกซิเดชันไปยังเซลล์และเนื้อเยื่อของร่างกายที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่เป็นผลมาจากการเผาผลาญอาหารแอโรบิก หลายบรรทัดหลักฐานได้ถูกนำมาใช้เพื่อสนับสนุนสมมติฐานนี้รวมถึงการเรียกร้องว่า (1) การเปลี่ยนแปลงในช่วงชีวิตสายพันธุ์ที่มีความสัมพันธ์กับอัตราการเผาผลาญอาหารและสารต้านอนุมูลอิสระป้องกัน; (2) การแสดงออกที่เพิ่มขึ้นของเอนไซม์ต้านอนุมูลอิสระในสัตว์ทดลองสามารถผลิตมีนัยสำคัญเพิ่มขึ้นในลาดเทยืนยาว; (3) ระดับเซลการเพิ่มขึ้นของความเสียหายอนุมูลอิสระกับอายุ; และ (4) ลดการบริโภคแคลอรี่ที่นำไปสู่​​การลดลงของการผลิตของออกซิเจนและเพิ่มขึ้นในช่วงชีวิต ทฤษฎีอนุมูลอิสระนอกจากนี้ยังอาจถูกนำมาใช้เพื่ออธิบายคุณสมบัติต่างๆของโครงสร้างที่พัฒนากับริ้วรอยรวมถึงการเกิด lipid peroxidation ของเยื่อการก่อตัวของเม็ดสีอายุการเชื่อมโยงข้ามของโปรตีนทำลายดีเอ็นเอและการลดลงของการทำงานยล อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ความไม่แน่นอนมากมายเกี่ยวกับบทบาทของความเสียหายออกซิเดชันในริ้วรอยยังคงอยู่และคำอธิบายทางเลือกที่ไม่สามารถตัดออก อนุมูลอิสระจะเกิดขึ้นในปริมาณร่องรอยในเนื้อเยื่อชีวภาพระดับเซลของพวกเขาและการกระทำที่ไม่สามารถวัดได้ในร่างกาย, และไฟหลักฐาน nitive ว่าโมเลกุลเหลี่ยมเป็นสาเหตุหลักของการเกิดริ้วรอยขาด นอกจากนี้การเกิดริ้วรอยนอกจากนี้ยังมีแนวโน้มที่จะเป็นกระบวนการที่ multifactorial และไม่ให้ออกซิเจนสาเหตุเดียวคนใดคนหนึ่ง ดังนั้นแม้จะมีคุณสมบัติที่ดีของหลักฐานทฤษฎีอนุมูลอิสระเป็นทั้งคู่หรือพิสูจน์ไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีอนุมูลอิสระ เสนอ ว่า ผู้สูงอายุคือผลสะสมของความเสียหายออกซิเดชันในเซลล์และเนื้อเยื่อของร่างกายที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่เป็นผลของแอโรบิกการเผาผลาญ หลายสายของหลักฐานได้ถูกใช้เพื่อสนับสนุนสมมติฐานนี้ รวมทั้งการเรียกร้องที่ : ( 1 ) การเปลี่ยนแปลงในช่วงชีวิตชนิดมีความสัมพันธ์กับอัตราการเผาผลาญ และฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระป้องกัน ;( 2 ) เพิ่มทักษะการแสดงออกของเอนไซม์ในสัตว์ทดลองสามารถผลิต signi จึงไม่สามารถเพิ่มอายุการใช้งาน ( 3 ) ระดับเซลของความเสียหายอนุมูลอิสระเพิ่มขึ้นตามอายุ และ ( 4 ) การลดปริมาณแคลอรี่ที่จะนำไปสู่การปฏิเสธในการผลิตของชนิดออกซิเจนปฏิกิริยาและการเพิ่มขึ้นในช่วงชีวิต .ทฤษฎีอนุมูลอิสระนอกจากนี้ยังอาจใช้อธิบายหลายแห่งมีโครงสร้างที่พัฒนากับริ้วรอย รวมถึงการเกิด lipid peroxidation ของเยื่อ , การก่อตัวของเม็ดสี อายุ การเชื่อมโยงข้ามโปรตีน ดีเอ็นเอของไมโตคอนเดรียลดลงความเสียหายและฟังก์ชัน แม้นี้ความไม่แน่นอนมากเกี่ยวกับบทบาทของความเสียหายออกซิเดชันในริ้วรอยยังคงอยู่ และเลือกคำอธิบายไม่สามารถปกครองออก อนุมูลอิสระเกิดขึ้นในปริมาณที่น้อยในเนื้อเยื่อชีวภาพ ระดับเซล และการกระทำที่ไม่สามารถวัดได้ในสิ่งมีชีวิต และ เดอ จึง nitive หลักฐานว่าหมดโมเลกุลนั้นเป็นสาเหตุหลักของริ้วรอยขาด นอกจากนี้ผู้สูงอายุยังเป็นแนวโน้มที่จะเป็น กระบวนการ multifactorial และไม่ลดใด ๆเดียว สาเหตุ ดังนั้น แม้จะมีคุณสมบัติที่ดีของหลักฐานสำหรับทฤษฎีอนุมูลอิสระเป็นคู่กันหรือผลสรุปที่แน่ชัด