The physical properties of the doug

The physical properties of the dough, stickiness and extensibility, measured for the different salt contents are reported in Table 1. The adhesive work decreases significantly as soon as a small amount of salt is added (0.35% d.b.), then it keeps on decreasing but less significantly. Therefore a salt reduction of 25% (salt content of 1.58% on a flour basis) does not affect the stickiness of the dough. Regarding the extensibility, a significant and linear increase (R2 = 0.91) of the resistance to extension Rmax is measured, from 222 mN to 518 mN, when the salt content of the dough (recipe 1 without fat) is increased from 0% to 2.1% respectively. These results consolidate previous works of Beck et al. (2012) and Casutt et al. (1984), and are in agreement with the hypothesis of a strengthening of the protein network in the presence of salt (Chiotelli et al., 2004, McCann and Day, 2013 and Tolstoguzov, 1997). However, in spite of a significant effect of the salt on the resistance to extension Rmax, no trend can be highlighted from these results on the extensibility value Emax.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีรายงานในตารางที่ 1 คุณสมบัติทางกายภาพของแป้ง stickiness และเพิ่มความ สามารถ วัดเนื้อเกลือแตกต่างกัน งานกาวลดลงอย่างมากเป็นจำนวนเล็กน้อยเกลือเพิ่ม (0.35% d.b.), จาก นั้นจะลดลง แต่น้อยมาก ดังนั้น การลดเกลือ 25% (เกลือ 1.58% ตามแป้ง) ไม่มีผลแป้งสาคูที่ เกี่ยวกับการขยาย การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ และเชิงเส้น (R2 = 0.91) ของความต้านทานต่อนามสกุล Rmax วัด จาก mN 222 การ 518 mN เมื่อเกลือของแป้ง (สูตรที่ 1 โดยไม่มีไขมัน) จะเพิ่มขึ้นจาก 0% 2.1% ตามลำดับ ผลลัพธ์เหล่านี้รวมผลงานก่อนหน้าของเบ็ค et al. (2012) และ Casutt et al. (1984), และมีข้อตกลงสมมติฐานความเข้มแข็งของเครือข่ายโปรตีนในเกลือ (Chiotelli et al. 2004, McCann และ วัน และ Tolstoguzov, 1997) อย่างไรก็ตาม แม้ว่าผลกระทบของเกลือความต้านทานต่อนามสกุล Rmax แนวโน้มไม่สามารถเน้นจากผลลัพธ์เหล่านี้สามารถขยายค่า Emax

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณสมบัติทางกายภาพของแป้งเหนียวและการขยายวัดสำหรับเนื้อหาเกลือที่แตกต่างกันจะมีการรายงานในตารางที่ 1 การทำงานลดลงอย่างมีนัยสำคัญกาวเร็วที่สุดเท่าที่จำนวนเงินขนาดเล็กของเกลือจะถูกเพิ่ม (DB 0.35%) จากนั้นจะช่วยในการลดลง แต่ น้อยอย่างมีนัยสำคัญ ดังนั้นการลดเกลือ 25% (ปริมาณเกลือ 1.58% บนพื้นฐานแป้ง) ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อความหนืดของแป้ง เกี่ยวกับการขยายการอย่างมีนัยสำคัญและเชิงเส้นเพิ่มขึ้น (R2 = 0.91) ของความต้านทานต่อการขยาย Rmax จะวัดจาก 222 mN ไป 518 ล้านบาทเมื่อปริมาณเกลือของแป้ง (สูตร 1 โดยไม่ต้องไขมัน) เพิ่มขึ้นจาก 0% ถึง 2.1 % ตามลำดับ ผลลัพธ์เหล่านี้รวมผลงานก่อนหน้าของเบ็ค, et al (2012) และ Casutt et al, (1984) และอยู่ในข้อตกลงกับสมมติฐานของการสร้างความเข้มแข็งของเครือข่ายโปรตีนในการปรากฏตัวของเกลือ (Chiotelli et al., 2004 McCann และวันปี 2013 และ Tolstoguzov, 1997) แต่ทั้งๆที่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญของเกลือในความต้านทานต่อการขยาย Rmax แนวโน้มที่ไม่สามารถถูกไฮไลต์จากผลเหล่านี้มูลค่าการขยาย Emax

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมบัติทางกายภาพของแป้งและแป้งการขยายวัดเนื้อหาเกลือที่แตกต่างกันจะมีการรายงานในตารางที่ 1 กาวทำงานลดลงอย่างมากเป็นจำนวนเล็ก ๆของเกลือเพิ่ม ( 0.35 เปอร์เซ็นต์ ) แล้วมันยังลด แต่น้อยมาก ดังนั้นเกลือ ลด 25% ( เกลือ ) 1.58 เปอร์เซ็นต์แป้งพื้นฐาน ) ไม่มีผลต่อความเหนียวของแป้ง เกี่ยวกับการขยายอย่างมีนัยสำคัญและเส้นเพิ่ม ( R2 = 0.91 ) ของความต้านทานเพื่อส่งเสริม rmax วัดจาก MN 222 ถึง 518 ) เมื่อปริมาณเกลือของแป้ง ( สูตร 1 ไม่มีไขมัน ) เพิ่มขึ้นจาก 0% ถึง 2.1% ตามลำดับ ผลลัพธ์เหล่านี้รวมผลงานก่อนหน้านี้ของ Beck et al . ( 2012 ) และ casutt et al . ( 1984 ) และสอดคล้องกับสมมุติฐานของการเสริมสร้างความเข้มแข็งของเครือข่ายในการปรากฏตัวของโปรตีน เกลือ ( chiotelli et al . , 2004 , แม็คแคน กับ เดย์ และ tolstoguzov 2013 , 1997 ) อย่างไรก็ตามแม้จากผลของเกลือต่อความต้านทานการ rmax ไม่มีแนวโน้มจะเน้นจากผลเหล่านี้ในการขยายมูลค่า emax .