There is an issue about whether the

There is an issue about whether the Aristotelian concept of phronesis or ‘practical
wisdom’ can accommodate the idea of ‘theory-informed ethical inquiry’. Carr
(2004, 61–62) has argued, contrary to my view, that Aristotle’s concept of phronesis
does not name a reasoned state of ethical judgement, but rather a process grounded
in taken-for-granted beliefs that are embodied in a practical tradition. He contends
that phronesis is not always sufficient to determine good practice in some situations.
Problems arise that cannot be resolved on the basis of traditional understandings of
good practice. They challenge practitioners to call these existing understandings into
question in order to discern new ways of expressing the values or ends that are
inherent in the tradition. Carr points out that thinking of this kind is the process by
which established ethical knowledge gets reconceived to develop the tradition. It
will entail a rigorous examination of the biases (pre-understandings, even prejudices)
about good practice that practitioners bring to their situation, and a systematic
gathering of evidence around the problem(s) it presents. Carr concludes that
although this form of ethical reasoning depends on phronesis, it reflexively transcends
it. I am inclined to persist with my interpretation of the concept of phronesis,
and in this respect draw support from Joseph Dunne’s meticulous scholarship on
Aristotle’s concepts of practical knowledge (see Dunne 1993, 244). He cites textual
evidence which makes it clear that phronesis picks out a rational capacity for ethical
action.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีประเด็นว่าแนวคิด Aristotelian phronesis หรือ ' จริงภูมิปัญญา ' สามารถรองรับความคิดของ 'ทราบทฤษฎีจริยธรรมถามได้ คาร์(2004, 61-62) ได้โต้เถียง ขัดกับมุมมองของฉัน แนวคิดของอริสโตเติล phronesisชื่อรัฐตัดสินจริยธรรม แต่เป็นกระบวนการสูตร reasonedในการดำเนินการสำหรับให้ความเชื่อที่ถูกรวบรวมไว้ในประเพณีปฏิบัติ เขา contendsphronesis ว่าเสมอไม่เพียงพอที่จะตรวจสอบการปฏิบัติที่ดีในบางสถานการณ์เกิดปัญหาไม่สามารถแก้ไขได้ โดยเปลี่ยนความเข้าใจดั้งเดิมของปฏิบัติที่ดี พวกเขาท้าทายผู้เรียกเปลี่ยนความเข้าใจเหล่านี้ที่มีอยู่ในคำถามเพื่อแยกแยะวิธีใหม่ในการแสดงค่าหรือสิ้นสุดที่โดยธรรมชาติในประเพณี คาร์ชี้ให้เห็นว่า ความคิดชนิดนี้เป็นกระบวนการโดยได้รับการ reconceived ซึ่งก่อตั้งความรู้จริยธรรมพัฒนาประเพณี มันจะอันตรวจสอบอย่างเข้มงวดของยอม (เปลี่ยนความเข้าใจก่อน ถึงอคติ)เกี่ยวกับการปฏิบัติที่ดีที่ผู้นำสถานการณ์ของพวกเขา และระบบรวบรวมหลักฐานสถานเพื่อขอรับมัน คาร์สรุปที่แม้ว่าการใช้เหตุผลจริยธรรมแบบนี้ขึ้นอยู่กับ phronesis มัน reflexively กับมัน ฉันอยากคงอยู่กับการตีความแนวคิดของ phronesis ของฉันและในนี้วาดสนับสนุนจากโจเซฟ Dunne ทุนพิถีพิถันในแนวคิดของอริสโตเติลความรู้ปฏิบัติ (ดู Dunne 1993, 244) เขาสแตนดาร์ดชาร์เตอร์ดเป็นข้อความหลักฐานที่ชัดเจน phronesis ที่หยิบออกกำลังเชือดสำหรับจริยธรรมการดำเนินการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีปัญหาเกี่ยวกับว่าแนวคิดของอริสโตเติ้ phronesis หรือ
'การปฏิบัติภูมิปัญญา' สามารถรองรับความคิดของทฤษฎีเกี่ยวสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมทางจริยธรรม ' คาร์
(2004, 61-62) ได้ที่ถกเถียงกันอยู่ตรงกันข้ามกับมุมมองของฉันว่าแนวคิดของอริสโตเติล phronesis
ไม่ได้ชื่อรัฐให้เหตุผลของการตัดสินทางจริยธรรม
แต่เป็นกระบวนการที่มีเหตุผลในความเชื่อนำสำหรับรับที่เป็นตัวเป็นตนในประเพณีปฏิบัติ. เขาเชื่อว่า phronesis ไม่เคยเพียงพอที่จะตรวจสอบการปฏิบัติที่ดีในบางสถานการณ์. ปัญหาเกิดขึ้นที่ไม่สามารถแก้ไขได้บนพื้นฐานของความเข้าใจแบบดั้งเดิมของการปฏิบัติที่ดี พวกเขาท้าทายผู้ปฏิบัติงานที่จะเรียกความเข้าใจที่มีอยู่เหล่านี้เป็นคำถามในการสั่งซื้อที่จะมองเห็นวิธีการใหม่ของการแสดงค่าหรือปลายที่มีอยู่ในประเพณี คาร์ชี้ให้เห็นว่าการคิดแบบนี้เป็นกระบวนการโดยซึ่งเป็นที่ยอมรับความรู้จริยธรรมได้รับการพัฒนา reconceived ประเพณี มันจะนำมาซึ่งการตรวจสอบที่เข้มงวดของอคติ (เข้าใจก่อนแม้อคติ) เกี่ยวกับการปฏิบัติที่ดีที่ผู้ปฏิบัตินำไปสู่สถานการณ์ของพวกเขาและเป็นระบบการรวบรวมหลักฐานแก้ไขปัญหา (s) ที่จะนำเสนอ คาร์สรุปว่าแม้จะมีรูปแบบของการให้เหตุผลเชิงจริยธรรมนี้ขึ้นอยู่กับ phronesis มันอัตโนมัติฟันฝ่ามัน ผมค่อนข้างที่จะยังคงมีอยู่กับการตีความของฉันของแนวคิดของ phronesis ที่และในแง่นี้วาดจากการสนับสนุนทุนการศึกษาพิถีพิถันโจเซฟดันน์ในแนวความคิดของอริสโตเติลของความรู้ในทางปฏิบัติ(ดูดันน์ 1993, 244) เขาอ้างอิงต้นฉบับเดิมหลักฐานซึ่งจะทำให้มันชัดเจนว่า phronesis หยิบออกความจุที่มีเหตุผลทางจริยธรรมสำหรับการดำเนินการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีปัญหาเกี่ยวกับว่าอริสโตเติล แนวคิดของ phronesis หรือ ' ' สามารถรองรับการปฏิบัติ
ปัญญาความคิดของทฤษฎีจริยธรรมสอบถามแจ้ง ' ' คาร์
( 2004 , 61 - 62 ) ได้แย้งว่า ขัดกับมุมมองของฉันที่อริสโตเติล แนวคิดของ phronesis
ไม่ได้ชื่อเหตุผลรัฐจริยธรรมการตัดสิน แต่เป็นกระบวนการกักบริเวณ
ในการถ่ายเพื่อรับความเชื่อที่ถูก embodied ในประเพณีปฏิบัติ เขา contends
ที่ phronesis มักจะไม่เพียงพอที่จะตรวจสอบการปฏิบัติที่ดีในบางสถานการณ์ .
เกิดปัญหาที่ไม่สามารถแก้ไขได้บนพื้นฐานของความเข้าใจดั้งเดิมของ
วิธีปฏิบัติที่ดี พวกเขาท้าทายแพทย์เรียกเหล่านี้ที่มีอยู่ใน
พานิชถามเพื่อหาวิธีการใหม่ของการแสดงค่าหรือสิ้นสุดที่
โดยธรรมชาติในประเพณี คาร์จุดออกที่คิดแบบนี้ คือ กระบวนการที่สร้างความรู้เชิงจริยธรรมได้
reconceived พัฒนาประเพณี ครับผมจะครอบคลุมการสอบอย่างเข้มงวดของอคติ ( พื้นฐานความเข้าใจ แม้แต่อคติ )
เกี่ยวกับการปฏิบัติที่ดีที่ผู้ปฏิบัติงานนำสถานการณ์ของพวกเขาและการรวบรวมอย่างเป็นระบบ
หลักฐานรอบปัญหา ( s ) ที่นำเสนอมัน คาร์สรุปว่า
ถึงแม้ว่ารูปแบบของเหตุผลเชิงจริยธรรม ขึ้นอยู่กับ phronesis , reflexively transcends
. ฉันมีแนวโน้มที่จะคงอยู่กับการตีความของแนวคิดของ phronesis
,และในแง่นี้วาดการสนับสนุนจากโจเซฟ ดันน์ทุนการศึกษาทั้งหมด
อริสโตเติลแนวคิด ความรู้ปฏิบัติ ( เห็นดันน์ 1993 , 244 ) เขาอ้างตัวบท
หลักฐานซึ่งทำให้มันชัดเจนว่า phronesis เลือกความจุเหตุผลเชิงจริยธรรม
การกระทํา