The rebuttal to the invisible hand

The rebuttal to the invisible hand in population control is to be found in a scenario first sketched in a little-known pamphlet in 1833 by mathematical amateur named William. We may well call it "the tragedy of the commons," using the word "tragedy" as the philosopher Whitehead used it "The essence of dramatic tragedy is not unhappiness. It resides in the solemnity of the remorseless working of things." He then goes on to say, "This inevitableness of destiny can only be illustrated in terms of human life by incidents which in fact involve unhappiness. For it is only by them that the futility of escape can be made evident in the drama.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Rebuttal มือมองไม่เห็นในการควบคุมประชากรจะพบได้ในสถานการณ์สมมติแรก ร่างแผนในจุลสารรู้จักกันน้อยใน 1833 โดยคณิตศาสตร์สมัครเล่นที่ชื่อ William เราอาจดีเรียกว่า "โศกนาฎกรรมของสาธารณสมบัติ โดยใช้คำว่า"โศกนาฏกรรม"เป็นนักปราชญ์ Whitehead ใช้มัน"ของละครโศกนาฏกรรมไม่ทุกข์ได้ มันอยู่ใน solemnity การทำงาน remorseless ของสิ่งนั้น" เขาแล้วไปในการพูด "inevitableness นี้ของสามารถเท่านั้นสามารถแสดงในชีวิตมนุษย์ ด้วยเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับทุกข์ในความเป็นจริง มันเป็น โดยเฉพาะกับพวกเขาว่า อุดมคติของหนีได้ในละครเรื่อง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โต้แย้งกับมือที่มองไม่เห็นในการควบคุมประชากรที่สามารถพบได้ในสถานการณ์แรกที่ร่างในหนังสือเล่มเล็ก ๆ ที่รู้จักกันน้อยใน 1833 โดยมือสมัครเล่นทางคณิตศาสตร์ชื่อวิลเลียม เราอาจเรียกว่า "โศกนาฏกรรมของคอมมอนส์ที่" โดยใช้คำว่า "โศกนาฏกรรม" เป็นปรัชญาเฮดที่ใช้มัน "สาระสำคัญของโศกนาฏกรรมที่น่าทึ่งไม่ได้เป็นทุกข์. มันอยู่ในความรุนแรงของการทำงานที่ไร้ความปราณีในสิ่งที่." จากนั้นเขาก็กล่าวต่อไป "inevitableness ของโชคชะตานี้สามารถแสดงให้เห็นในแง่ของการดำรงชีวิตของมนุษย์โดยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซึ่งในความเป็นจริงที่เกี่ยวข้องกับความทุกข์. มันเป็นเพียงโดยพวกเขาที่ไม่ได้ผลของการหลบหนีที่สามารถทำที่เห็นได้ชัดในละคร."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โต้แย้งกับมือที่มองไม่เห็นในการควบคุมประชากรคือการพบในสถานการณ์แรกวาดในแผ่นพับที่ ใน 1833 โดยคณิตศาสตร์สมัครเล่นชื่อวิลเลี่ยม เราอาจเรียกมันว่า " โศกนาฏกรรมของสาธารณสมบัติ " ใช้คำว่า " โศกนาฏกรรม " เป็นนักปรัชญา ไวท์เฮด ใช้ " แก่นแท้ของละครโศกนาฏกรรมคือความทุกข์มันอยู่ในความเคร่งขรึมของการทำงานซึ่งไม่สำนึกผิดเลย " แล้วเขาก็พูดว่า " นี่ inevitableness โชคชะตาเท่านั้นที่สามารถจะแสดงในแง่ของชีวิตมนุษย์ โดยเหตุที่ในความเป็นจริงเกี่ยวข้องกับความทุกข์ มันเป็นเพียงโดยพวกเขาถึงหนีได้ประจักษ์ในละคร "