It was another fine, sunny day in N

It was another fine, sunny day in Namimori. Students walking to their schools, adults going to work- a daily thing here. A certain young boy, Sawada Tsunayoshi, was walking to Namimori High with his always present friends, Yamamoto Takeshi and Gokudera Hayato. "Why are you here? I'm the 10th's right-hand man." complained Gokudera.

"It's more fun when we're all together." replied to baseball-loving boy.

As they neared the gates of the school, a Disciplinary Committee member was out patrolling again. "They're out again?" wondered Tsuna.

Gokudera mumbled, "We can't get any freedom 'cause of them..."

"What about them?" asked a dark haired girl who walked up to them and made them turn.

"Kiku-san!"

She tilted her head ans smiled, "Who were you referring to?"

"No one..."

"Hey, you people. How long are you going to crowd there?" said a familiar voice.

As the four turned around, they saw the ever so serious Hibari Kyoya, the leader of the Disciplinary Committe. His steel blue eyes gazed upon them, "Class will start soon. I'll bite you to death."

"Ah- yes! Sorry!" panicked Tsuna as he ran to the building. Following him were Yamamoto and Gokudera.

His gaze fixed onto Kiku. "What about you?"

"I'll be going, too." replied the girl. She bowed then headed off to her own classroom.

Classes were always pretty repetitive. Yamamoto would make random, correct guesses, Tsuna would suffer and gaze at Sasagawa Kyoko and Gokudera would be a delinquent, yet intelligent. Kiku, one year higher, would just take down notes.

As lunch break came, everyone would be relieved. Kiku had a brother in the Disciplinary Committee named Akio, but he was absent. Because of her relationship with him, she had certain ties with the said committe. She headed to the reception office to tell Hibari. She knocked, then slowly opened the door. Hibari looked up from what he was reading and said, "What?"

Kiku answered, "Akio-nii is absent."

"I know that, herbivore."

"Do you need anything? I mean...he's not here today, so you might need help..." said Kiku.

"No. Now, don't disturb me, herbivore." growled Hibari as he passed her and walked towards the staircase. He'd usually sleep on the school rooftop. Kiku watched on, and then walked away. Kiku was allowed to do errands for the Committee, so on certain times, she'd patrol the school. Everything seemed to be fine. It was like any other typical school. Kiku didn't spend her entire break patrolling...she also went outside to enjoy the fresh air and wind. Class was about to start- in around ten minutes actually, so she went off to her classroom.

Suddenly, as Kiku moves along, Lambo comes running down the hallway. Nyahahaha! was his usual laugh. Kiku didn't know how that little cow child got to Namimori, but it was frequent for this to happen. Soon after, Tsuna and his "followers" came by, running in the hall. As they passed Kiku, she put her hand on his shoulder. "No running in the halls, Tsuna." she reminded.

"Ah, yeah. Sorry." replied Tsuna as he smiles, "but I need to catch Lambo."

Kiku stayed silent for a moment then said, "I'll let you off for now...I don't think Hibari will find out yet...for now only, ok?"

He nodded and dashed off. Kiku looked at them from a distance, when someone's hand is felt on her shoulder. "Ah!" exclaimed Kiku.

As she turned around, she felt the cold gaze of the prefect. Bingo. Hibari was there. She was just a few inches shorter, but she felt like he was way taller. "Um, yes, Hibari?"

"Class is starting soon, and you're not in your class. You'll be late, herbivore."

"Oh, yeah. I was on my way, but..." mumbled Kiku.

Hibari's eyes narrowed. She said with a smile and bowed once again, "I'll be going now."

She didn't want to be late, so she ran, forgetting about the rules.

"No running in the halls, herbivore."

"Sorry!!!" she called out.

As she was no longer in sight, Hibari sighed and a slight smile formed on his lips, "Silly herbivore..." he thought as he turned around and headed off to his next destination.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นอีกดีวันแดดใน Namimori นักเรียนเดินไปโรงเรียนของพวกเขาผู้ใหญ่จะทํางานเป็นสิ่งที่ทุกวันที่นี่ เด็กหนุ่มคนหนึ่ง, Sawada Tsunayoshi ได้เดินไป Namimori สูงกับเพื่อน ๆ เสมอปัจจุบันของยามาโมโตะทาเคชิและ Gokudera ฮายาโตะ "ทำไมคุณถึงที่นี่? ฉัน 10 ของคนขวามือ." บ่น Gokudera. "มันสนุกมากขึ้นเมื่อเราทุกคนร่วมกัน." ตอบเด็กเบสบอลรัก. ขณะที่พวกเขาเข้าใกล้ประตูของโรงเรียนเป็นสมาชิกคณะกรรมการวินัยได้รับการออกลาดตระเวนอีกครั้ง "พวกเขากำลังออกมาอีกครั้ง" สงสัย Tsuna. Gokudera พึมพำว่า "เราไม่สามารถได้รับเสรีภาพใด ๆ 'สาเหตุของพวกเขา ... " "สิ่งที่เกี่ยวกับพวกเขา" ถามสาวผมสีเข้มที่เดินขึ้นไปยังพวกเขาและทำให้พวกเขาเปิด. "Kiku ซัง!" เธอเอียงศีรษะของเธอปียิ้ม "ใครถูกคุณหมายถึง?" "ไม่มีใคร ... " "เฮ้คุณคน. วิธี นานคุณจะให้ฝูงชนที่นั่น? " กล่าวว่าเสียงที่คุ้นเคย. ในฐานะที่เป็นสี่หันไปรอบ ๆ พวกเขาเห็นร้ายแรงเคยดังนั้น Hibari Kyoya ผู้นำของวินัยสอบ ดวงตาสีฟ้าเหล็กของเขาจ้องอยู่กับพวกเขา "ชั้นจะเริ่มเร็ว ๆ นี้. ฉันจะกัดคุณไปสู่ความตาย." "Ah- ใช่! ขออภัยค่ะ!" ตื่นตระหนก Tsuna ขณะที่เขาวิ่งไปยังอาคาร หลังจากที่เขาได้ยามาโมโตะและ Gokudera. สายตาของเขาคงลง Kiku "สิ่งที่เกี่ยวกับคุณ?" "ฉันจะไปด้วย." ตอบสาว จากนั้นเธอก็ปราบมุ่งหน้าไปที่ห้องเรียนของเธอเอง. เรียนมักจะซ้ำ ๆ สวย ยามาโมโตะจะทำให้สุ่มเดาถูกต้องสึนะจะต้องทนทุกข์ทรมานและจ้องมองที่ Sasagawa เคียวโกะและ Gokudera จะเป็นผู้กระทำผิด แต่อย่างชาญฉลาด Kiku หนึ่งปีที่สูงขึ้นจะใช้เวลาเพียงแค่ลงบันทึก. ในฐานะที่เป็นอาหารกลางวันมาทุกคนจะโล่งใจ Kiku มีพี่ชายในคณะกรรมการวินัยชื่ออากิโอะ แต่เขาก็หายไป เพราะความสัมพันธ์ของเธอกับเขาเธอมีความสัมพันธ์บางอย่างกับคณะกรรมการที่กล่าวว่า เธอมุ่งหน้าไปยังสำนักงานการรับสัญญาณที่จะบอก Hibari เธอเคาะแล้วค่อยๆเปิดประตู Hibari เงยหน้าขึ้นมองจากสิ่งที่เขาได้อ่านและพูดว่า "อะไร?" Kiku ตอบว่า "อากิโอะ-NII จะหายไป." "ผมรู้ว่ามังสวิรัติ." "คุณต้องการอะไร? ผมหมายถึง ... เขาไม่อยู่ที่นี่ในวันนี้ ดังนั้นคุณอาจต้องการความช่วยเหลือ ... "Kiku กล่าวว่า. "ที่ตอนนี้ไม่รบกวนฉันมังสวิรัติ." คำราม Hibari ในขณะที่เขาเดินผ่านเธอและเดินไปที่บันได เขามักจะนอนบนดาดฟ้าโรงเรียน Kiku ดูบนแล้วเดินออกไป Kiku ได้รับอนุญาตให้ทำธุระคณะกรรมการดังนั้นในบางครั้งเธอจะลาดตระเวนโรงเรียน ทุกอย่างดูเหมือนจะดี มันเป็นเหมือนโรงเรียนทั่วไปอื่น ๆ Kiku ไม่ได้ใช้แบ่งลาดตระเวนทั้งหมดของเธอ ... เธอก็ออกไปข้างนอกจะเพลิดเพลินไปกับอากาศบริสุทธิ์และลม ชั้นกำลังจะ Start- ในรอบสิบนาทีจริงดังนั้นเธอจึงเดินออกไปที่ห้องเรียนของเธอ. ทันใดนั้นขณะที่เคลื่อนไปตาม Kiku, Lambo มาวิ่งลงห้องโถง Nyahahaha! ก็หัวเราะตามปกติของเขา Kiku ไม่ทราบวิธีที่เด็กวัวน้อยได้ Namimori แต่มันก็บ่อยครั้งนี้จะเกิดขึ้น ไม่นานหลังจากที่สึนะและ "ลูกน้อง" ของเขามาจากการทำงานในห้องโถง ขณะที่พวกเขาผ่าน Kiku เธอเอามือของเธอบนไหล่ของเขา "ไม่ทำงานในห้องโถงสึนะ". เธอเตือน. "อาใช่. ขออภัย." ตอบ Tsuna ในขณะที่เขายิ้ม "แต่ฉันจำเป็นต้องจับ Lambo." Kiku อยู่เงียบสักครู่แล้วกล่าวว่า "ฉันจะให้คุณออกตอนนี้ ... ฉันไม่คิดว่า Hibari จะหายัง ... สำหรับ ตอนนี้เหลือเพียง, OK? " เขาพยักหน้าและประปิด Kiku มองที่ได้จากระยะไกลเมื่อมือของใครบางคนจะรู้สึกบนไหล่ของเธอ "อา!" อุทาน Kiku. ขณะที่เธอหันไปรอบ ๆ เธอรู้สึกสายตาเย็นของนายอำเภอ การเล่นชนิดหนึ่ง Hibari อยู่ที่นั่น เธอเป็นเพียงไม่กี่นิ้วสั้น แต่เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเขาเป็นวิธีที่สูง "อืมใช่ Hibari?" "ชั้นจะเริ่มเร็ว ๆ นี้และคุณไม่ได้ในชั้นเรียนของคุณ. คุณจะปลายมังสวิรัติ." "โอ้ใช่. ผมกำลังอยู่บนทางของฉัน แต่ ... " พึมพำ Kiku . ดวงตาของ Hibari แคบ เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มและโค้งคำนับอีกครั้ง "ฉันจะไปตอนนี้." เธอไม่ได้ต้องการที่จะเป็นช่วงปลายปีดังนั้นเธอจึงวิ่งลืมเกี่ยวกับกฎระเบียบ. "ไม่ทำงานในฮอลล์, มังสวิรัติ." "ขอโทษ! !! " เธอร้องออกมา. ขณะที่เธอไม่ได้อยู่ในสายตา Hibari ถอนหายใจและรอยยิ้มเล็กน้อยที่เกิดขึ้นบนริมฝีปากของเขา "มังสวิรัติโง่ ... " เขาคิดว่าในขณะที่เขาหันไปรอบ ๆ และมุ่งหน้าออกไปยังปลายทางต่อไปของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันถูกดีอีกวันแดดใน namimori . นักเรียนเดินไปโรงเรียนได้ ผู้ใหญ่ไปทำงาน - สิ่งที่ทุกวัน ที่นี่ หนึ่งหนุ่ม ซาวาดะ สึนะโยะชิ ก็เดินไป namimori สูงกับเขาอยู่เสมอ เพื่อนๆ โกคุเดระ ฮายาโตะ และ ยามาโมโตะ ทาเคชิ " คุณมาที่นี่ทำไม ? ชั้น 10 เป็นมือขวา " บ่นโกคุเดระ

" มันสนุกกว่าตอนที่เราอยู่ด้วยกันตลอดเวลา" ตอบให้เด็กรักกีฬาเบสบอล

ขณะที่พวกเขา neared ประตูของโรงเรียน สมาชิกคณะกรรมการวินัยออกไปลาดตระเวนอีก " พวกเขาจะออกไปอีกแล้วเหรอ ? " สงสัย สึนะโยชิ

โกคุเทระพึมพำ " เราก็จะไม่มีอิสระ เพราะ . . . . . . . "

" เรื่องอะไร ? " ถามสาวผมสีเข้มที่เดินมาหาพวกเขา และทำให้พวกเขาเปลี่ยน

" คิขุซัง !

เธอเอียงศีรษะของเธอและยิ้ม " เธอหมายถึงใคร ? "

" ไม่มีใคร . . . . . . . "

" นี่ คุณคน นานเท่าไหร่ที่คุณฝูงชนมี ? " บอกว่า เสียงที่คุ้นเคย

เป็นสี่หันไปรอบๆ ก็เห็นเคยจริงจังฮิบาริเคียวยะ หัวหน้าของคณะกรรมการทางวินัย ดวงตาสีฟ้าเหล็กของเขาจ้องมองพวกเขา , " ชั้นเรียนจะเริ่มแล้ว ฉันจะกัดนายให้ตาย "

" อ่ะครับ ขอโทษ ! ตกใจ สึนะโยชิที่เขาวิ่งไปที่ตึก ต่อไปนี้เขาเป็นยามาโมโตะกับโกคุเดระ .

สายตาของเขาคงที่ไปยังคิคุ " สิ่งที่เกี่ยวกับคุณ ?

" ฉันก็จะไปด้วย " สาวน้อยตอบหน้าตาเฉย เธอก้มหัว แล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องเรียนของตัวเอง ยังสวยเสมอ

เรียนซ้ำ ยามาโมโตะจะให้สุ่ม ถูกคาดเดา สึนะโยชิจะประสบและมองโกคุเทระและซาซางาวะ เคียวโกะจะไม่เอาไหน แต่ฉลาด คิขุ , หนึ่งปีสูงกว่า ก็จะนำลงในบันทึกย่อ

เมื่อพักกลางวันมาทุกคนจะได้สบายใจ คิคุ มีพี่ชายชื่อในคณะกรรมการวินัยกิ แต่เขาก็ไม่มา เพราะความสัมพันธ์ของเธอกับเขา เธอมีความสัมพันธ์บางอย่างกับว่าคณะกรรมการ . เธอมุ่งหน้าไปยังแผนกต้อนรับส่วนหน้าสำนักงานบอกฮิบาริ เธอเคาะประตูแล้วค่อยๆเปิดประตู ฮิบาริเงยหน้าขึ้นจากสิ่งที่เขาได้อ่านและพูดว่า " อะไร ? "

คิคุ ตอบว่า " อากิโอะ ดังนั้นเลย "

" ผมรู้มังสวิรัติ . "

" คุณต้องการอะไร ? ฉันหมายถึง . . . . . . . เขาไม่ได้อยู่ที่นี่ในวันนี้ ดังนั้นคุณอาจต้องการความช่วยเหลือ . . . . . . . " พูดคิขุ

" ไม่นะ อย่ารบกวนฉันมังสวิรัติ " คำราม ฮิบาริที่เขาผ่านไป เธอเดินไปที่บันได เขามักจะนอนบนดาดฟ้าโรงเรียน คิคุดู แล้วก็เดินจากไป คิคุ ได้รับอนุญาตให้ทำเรื่องให้คณะกรรมการ ดังนั้นในบางครั้ง เธอจะตรวจตราโรงเรียนทุกอย่างดูเหมือนจะดี มันเป็นเหมือนโรงเรียนทั่วไปอื่น ๆ คิคุ ไม่ได้ใช้แบ่งของเธอทั้งตระ . . . . . . . เธอยังไปข้างนอกเพื่อเพลิดเพลินกับอากาศสดชื่นและลม ชั้นเรียนกำลังจะเริ่มในประมาณสิบนาทีแล้ว ดังนั้น เธอจึงไปเรียนของเธอ

อยู่ๆย้ายคิขุด้วย รถจะวิ่งลงทางเดิน nyahahaha ! คือหัวเราะของเขาปกติคิคุ ไม่รู้ว่าลูกวัวน้อย ต้อง namimori แต่มันเป็นบ่อยเลย หลังจากนั้นไม่นาน และ สึนะโยชิ " ลูกศิษย์ " ของเขามาใช้ในหอ เป็นพวกเขาผ่าน คิคุ เธอวางมือของเธอบนไหล่ของเขา ไม่วิ่งในที่ทาง สึนะโยชิ " เธอเตือน

" อ่า ใช่ โทษที ตอบ เขา สึนะโยชิยิ้ม " แต่ผมต้องจับแรมโบ้ "

คิคุอยู่เงียบสักพัก แล้วกล่าวว่า" ผมจะปล่อยคุณไปในตอนนี้ . . . ฉันไม่คิดว่าฮิบาริจะรู้หรือยัง . . . . . . . สำหรับตอนนี้เท่านั้น โอเค ?

เขาพยักหน้าและวิ่งออกไป คิขุมองพวกเขาจากที่ไกลๆ เมื่อมือของใครบางคนจะรู้สึกบนไหล่ของเธอ " . อ่า ! " อุทานคิขุ

เมื่อเธอหันกลับมา เธอรู้สึกได้ถึงสายตาเย็นของนายอําเภอ บิงโก ฮิบาริอยู่ เธอแค่ไม่กี่นิ้วสั้น แต่เธอรู้สึกเหมือนเขาเป็น " วิธีสูง อืม ใช่ ฮิบาริ ? "

" จะเริ่มเรียนแล้วนะ และคุณไม่ได้อยู่ในชั้นเรียนของคุณ คุณจะสาย , มังสวิรัติ . "

" โอ้ ใช่ ฉันอยู่ระหว่างทาง แต่ . . . . . . . " ฮิบาริพึมพำคิขุ

ตาลดลง เธอพูดพร้อมกับยิ้มและโค้งอีกครั้ง " ฉันไปก่อนนะ "

เธอไม่อยากกลับดึก เธอวิ่ง ลืมกฎ

" ไม่วิ่งเข้าไปข้างใน , มังสวิรัติ . "

" ขอโทษ ! ! ! " เรียกเธอออกมา

เธอก็ไม่อยู่ในสายตาฮิบาริถอนหายใจเล็กน้อย และยิ้มขึ้นบนริมฝีปากของเขา " โง่มังสวิรัติ . . . . . . . " เขาคิดว่าเขาหันไปรอบ ๆและมุ่งหน้าออกถัดไปของเขาปลายทาง