A typhoon is a mature tropical cycl

A typhoon is a mature tropical cyclone that develops in the western part of the North Pacific Ocean between 180° and 100°E. This region is referred to as the northwest Pacific basin.[1] For organisational purposes, the northern Pacific Ocean is divided into three regions: the eastern (North America to 140°W), central (140°W to 180°), and western (180° to 100°E). The Regional Specialized Meteorological Center (RSMC) for tropical cyclone forecasts is in Japan, with other tropical cyclone warning centers for the northwest Pacific in Honolulu (the Joint Typhoon Warning Center), the Philippines and Hong Kong. While the RSMC names each system, the main name list itself is coordinated amongst 18 countries that have territories threatened by typhoons each year. The Philippines use their own naming list for systems which approach the country.

Within the northwestern Pacific there are no official typhoon seasons as tropical cyclones form throughout the year. Like any tropical cyclone, there are six main requirements for typhoon formation and development: sufficiently warm sea surface temperatures, atmospheric instability, high humidity in the lower to middle levels of the troposphere, enough Coriolis force to develop a low pressure center, a pre-existing low level focus or disturbance, and low vertical wind shear. The majority of storms form between June and November whilst tropical cyclone formation is at a minimum between December and May. On average, the northwestern Pacific features the most numerous and intense tropical cyclones globally. Like other basins, they are steered by the subtropical ridge towards the west or northwest, with some systems recurving near and east of Japan. The Philippines receive a brunt of the landfalls, with China and Japan being impacted slightly less. Some of the deadliest typhoons in history have struck China. Southern China has the longest record of typhoon impacts for the region, with a thousand year sample via documents within their archives. Taiwan has received the wettest known typhoon on record for the northwest Pacific tropical cyclone basin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลมเป็นพายุหมุนเขตร้อนผู้ใหญ่ที่พัฒนาฝั่งตะวันตกของมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือระหว่าง 180° และ 100 ° E. ภูมิภาคนี้เรียกว่าอ่างแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ[1] ประสงค์ organisational มหาสมุทรแปซิฟิคเหนือจะแบ่งออกเป็นสามภูมิภาค: ในภาคตะวันออก (ทวีปอเมริกาเหนือเพื่อ 140 ° W), เซ็นทรัล (140 ° W ถึง 180°), และ (180° ถึง 100 ° E) ในภูมิภาคผู้เชี่ยวชาญอุตุนิยมวิทยาศูนย์ (RSMC) สำหรับการคาดการณ์ของพายุหมุนเขตร้อนที่อยู่ในญี่ปุ่น มีศูนย์เตือนพายุหมุนเขตร้อนอื่น ๆ ในแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือในโฮโนลูลู (การร่วมลมศูนย์เตือน), ฟิลิปปินส์ และฮ่องกง ในขณะ RSMC ชื่อแต่ละระบบ รายชื่อหลักเองจะประสานหมู่ 18 ประเทศที่มีดินแดนที่ถูกคุกคาม โดยไต้ฝุ่นแต่ละปี ฟิลิปปินส์ใช้ตั้งชื่อรายการสำหรับเข้าประเทศ

ในแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ มีฤดูกาลเป็นไซโคลนเขตร้อนตลอดทั้งปีทางลมไม่ เช่นพายุใด ๆ มีข้อกำหนดหลัก 6 ภัยไต้ฝุ่นก่อตัวและพัฒนา: ทะเลอันอบอุ่นแก่พื้นผิวอุณหภูมิ ความไม่เสถียรของบรรยากาศ ความชื้นสูงในต่ำกว่าระดับกลางของโทรโพสเฟียร์ แรง Coriolis เพียงพอเพื่อพัฒนาศูนย์ความดันต่ำ ความระดับต่ำที่มีอยู่ก่อน หรือรบกวน และแรงเฉือนลมแนวตั้งต่ำ ส่วนใหญ่พายุแบบฟอร์มระหว่างเดือนมิถุนายนและพฤศจิกายนในขณะก่อตัวพายุหมุนเขตร้อนเป็นที่สุดระหว่างเดือนธันวาคมและอาจ โดยเฉลี่ย แปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือมีจำนวนมากที่สุด และรุนแรงไซโคลนเขตร้อนทั่วโลก เช่นอ่างล่างหน้าอื่น พวกเขาจะ steered ตามสันเขาแบบตะวันตกหรือตะวันตกเฉียงเหนือ กับบางระบบที่ recurving ใกล้ และตะวัน ออกญี่ปุ่น ฟิลิปปินส์ได้รับ brunt ของ landfalls จีนและญี่ปุ่นที่ได้รับผลกระทบเล็กน้อยน้อย ของไต้ฝุ่นอันตรายในประวัติมีหลงจีน คอร์ดที่ยาวที่สุดของผลกระทบลมสำหรับภูมิภาค พร้อมตัวอย่างปีพันผ่านเอกสารในหอจดหมายเหตุของจีนตอนใต้ได้ ไต้หวันได้รับลมรู้จัก wettest บนระเบียนสำหรับอ่างพายุแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พายุไต้ฝุ่นเป็นพายุหมุนเขตร้อนเป็นผู้ใหญ่ที่พัฒนาในภาคตะวันตกของมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือระหว่าง 180 °และ 100 °อี . ภูมิภาคนี้จะเรียกว่าทิศตะวันตกเฉียงเหนืออ่างแปซิฟิก [1] สำหรับวัตถุประสงค์ขององค์กรทางตอนเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิกจะถูกแบ่งออกเป็นสามภูมิภาค: ภาคตะวันออก (อเมริกาเหนือถึง 140 ° W) กลาง (140 ° W ถึง 180 °) และ ตะวันตก (180 °ถึง 100 ° E) เฉพาะภูมิภาคศูนย์อุตุนิยมวิทยา (RSMC) สำหรับการคาดการณ์พายุหมุนเขตร้อนที่อยู่ในประเทศญี่ปุ่นกับคนอื่น ๆ ศูนย์เตือนภัยพายุหมุนเขตร้อนสำหรับตะวันตกเฉียงเหนือแปซิฟิกในโฮโนลูลู (ศูนย์เตือนภัยไต้ฝุ่น), ฟิลิปปินส์และฮ่องกง ในขณะที่ชื่อ RSMC แต่ละระบบรายชื่อหลักของตัวเองมีการประสานงานในหมู่ 18 ประเทศที่มีดินแดนคุกคามจากพายุไต้ฝุ่นในแต่ละปี ฟิลิปปินส์ใช้รายการการตั้งชื่อของตัวเองสำหรับระบบที่เข้าใกล้ประเทศในตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิกจะไม่มีฤดูกาลพายุไต้ฝุ่นอย่างเป็นทางการเป็นร้อนในรูปแบบตลอดทั้งปี เช่นพายุหมุนเขตร้อนที่มีหกต้องการหลักสำหรับการสร้างและการพัฒนาของพายุไต้ฝุ่น: อุณหภูมิผิวน้ำทะเลอุ่นพอความไม่แน่นอนบรรยากาศที่มีความชื้นสูงในระดับที่ต่ำกว่าตรงกลางของ troposphere แรงโคริโอลิพอที่จะพัฒนาศูนย์ความดันต่ำก่อน ที่มีอยู่ให้ความสำคัญในระดับต่ำหรือรบกวนต่ำและลมเฉือนแนวตั้ง ส่วนใหญ่ของพายุก่อตัวระหว่างเดือนมิถุนายนและเดือนพฤศจิกายนในขณะที่พายุหมุนเขตร้อนก่อตัวที่น้อยที่สุดระหว่างเดือนธันวาคมและเดือนพฤษภาคม โดยเฉลี่ยแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือมีมากที่สุดและรุนแรงพายุไซโคลนเขตร้อนทั่วโลก เช่นอ่างอื่น ๆ ที่พวกเขาจะนำโดยค่อนข้างแคบไปทางทิศตะวันตกหรือทิศตะวันตกเฉียงเหนือที่มีบางระบบ recurving ใกล้และตะวันออกของญี่ปุ่น ฟิลิปปินส์ได้รับความรุนแรงของ landfalls กับจีนและญี่ปุ่นที่ถูกผลกระทบน้อย บางส่วนของพายุไต้ฝุ่นพรึงในประวัติศาสตร์ได้หลงจีน ภาคใต้ของจีนมีการบันทึกที่ยาวที่สุดของผลกระทบพายุไต้ฝุ่นสำหรับภูมิภาคที่มีตัวอย่างพันปีผ่านทางเอกสารภายในของพวกเขาเก็บ ไต้หวันได้รับพายุไต้ฝุ่นที่รู้จักกันฝนตกชุกในบันทึกแปซิฟิกลุ่มน้ำพายุหมุนเขตร้อนทางตะวันตกเฉียงเหนือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พายุไต้ฝุ่นเป็นผู้ใหญ่พายุหมุนเขตร้อนที่พัฒนาในส่วนตะวันตกของมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือ ระหว่าง 180 °และ 100 ° E . ภูมิภาคนี้เรียกว่าลุ่มน้ำภาคตะวันตกเฉียงเหนือแปซิฟิก [ 1 ] สำหรับวัตถุประสงค์ขององค์กร , มหาสมุทรแปซิฟิกเหนือ แบ่งออกเป็นสามภูมิภาค : ภาคตะวันออก ( อเมริกาเหนือ 140 ° W ) กลาง ( 140 ° W 180 ° ) และตะวันตก ( 180 °ถึง 100 ° E )เฉพาะภูมิภาคศูนย์อุตุนิยมวิทยาพายุหมุนเขตร้อน ( ศูนย์กลางอุตุนิยมวิทยากำหนดขอบเขตส่วนภูมิภาค ) คาดการณ์ในญี่ปุ่น กับศูนย์เตือนภัยพายุหมุนเขตร้อนอื่นสำหรับแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือโฮโนลูลู ( ศูนย์เตือนภัยพายุไต้ฝุ่น ) , ฟิลิปปินส์และฮ่องกง ในขณะที่ศูนย์กลางอุตุนิยมวิทยากำหนดขอบเขตส่วนภูมิภาคชื่อแต่ละระบบ ชื่อหลักรายชื่อตัวเองมีการประสานงานระหว่าง 18 ประเทศที่มีดินแดนที่ถูกคุกคามโดยไต้ฝุ่นในแต่ละปีฟิลิปปินส์ใช้รายการการตั้งชื่อของตัวเองสำหรับระบบที่ประเทศ

ภายในภาคตะวันตกเฉียงเหนือแปซิฟิกฤดูพายุไต้ฝุ่นไม่มีอย่างเป็นทางการเป็นแบบเขตร้อนตลอดทั้งปี เหมือนพายุหมุนเขตร้อน , หกมีความต้องการหลักสำหรับการพัฒนาไต้ฝุ่นและการพัฒนา : พออุ่นอุณหภูมิผิวน้ำทะเลไร้เสถียรภาพ บรรยากาศความชื้นสูงในระดับล่างถึงกลางของโทรโปสเฟียร์ พอโคริโอลิสบังคับเพื่อพัฒนาศูนย์กลางความกดอากาศต่ำ ต่ำ โฟกัส หรือการรบกวนที่มีอยู่แล้วในระดับต่ำ และลมแนวตั้งตัด ส่วนใหญ่ของรูปแบบพายุระหว่างเดือนมิถุนายนและพฤศจิกายนในขณะที่พายุหมุนเขตร้อนก่อตัวเป็นอย่างน้อย ระหว่าง ธันวาคม และอาจ เฉลี่ยทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือมหาสมุทรแปซิฟิกมีมากที่สุดและรุนแรงร้อนทั่วโลก เหมือนกับลุ่มน้ำอื่น ๆ พวกเขาจะ steered ตามแนวตะวันตก หรือกึ่งทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือ มีบางระบบ recurving ใกล้ และทางตะวันออกของญี่ปุ่น ฟิลิปปินส์ได้รับผลกระทบที่รุนแรงของ landfalls กับจีนและญี่ปุ่นได้รับผลกระทบค่อนข้างน้อย บางส่วนของไต้ฝุ่นที่อันตรายที่สุดในประวัติศาสตร์ได้หลงจีนภาคใต้ของจีนมีบันทึกผลกระทบของพายุไต้ฝุ่น ที่ยาวที่สุดในภูมิภาค มีพันปีตัวอย่างผ่านเอกสารภายในเอกสารของพวกเขา ไต้หวันได้รับ wettest รู้จักพายุไต้ฝุ่นในบันทึกสำหรับแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือแอ่งพายุหมุนเขตร้อน