suggesting that the environment may

suggesting that the environment may not be sufficiently geared to facilitating physical and mental activity or social interaction, and that it may not function as a learning environment71. Other studies suggest that a large percentage of the patient's day is spent in passive pursuits rather than in physical activity. The issue of how much time is spent on physical activity, including practice of motor tasks, and how this time is organized, is therefore a critical one for rehabilitation.

Delivery of physical therapy

Focusing on intensive task-oriented training has required some changes in physical therapy practice, not only in the methods used but also in delivery. Physiotherapists are exploring different ways of organizing delivery to enable the patient to be an active learner. They are examining, for example, the effects of an interactive relationship between patient and therapist, the effects of working in a small group during circuit training, and the effects of sessions where patients work in partnership with each other72.

In an attempt to increase the time spent practicing, several investigators have reported the development of technology to provide computer-aided training, for example, robot-mediated therapy (RMT)73-75. The focus has been on movements of the upper extremity that are challenging, engaging and repetitious. Significantly more improvement in upper limb function has been reported compared with NDT/Bobath therapy of equal intensity and duration74. In addition, the rate of recovery when treatment was delivered with RMT was found to be greater in relation to either no treatment or treatment with sling suspension in a single case study75. The generalizability of RMT and its role in motor learning are yet to be tested.

Intensity of skill practice and exercise

Two aspects of therapy for neural lesions that have received little attention until recently are the intensity of task-oriented training and the extent of cardiovascular stress induced during physical activity. Endurance training, like post-stroke strength training, has long been neglected because of the dogma related to spasticity. It is not only important for patients to practice in order to regain skill in performing actions, but it is also critical that they regain sufficient strength, endurance and fitness to be able to carry out these actions. It is well documented that stroke patients have low physical endurance when discharged from rehabilitation.

Deconditioning can occur within the first six weeks after stroke. In a study that measured exercise capacity in the early post-stroke period, patients performed incremental maximal effort tests on a semi-recumbent cycle ergometer76. Deconditioning may be a consequence of the relatively static nature of typical rehabilitation programs and indicates that intensity of training needs to be addressed specifically and early after an acute brain lesion, in an effort to decrease the deconditioning effects.

Recently, MacKay and Makrides77 investigated the aerobic component of physical therapy and occupational therapy for stroke patients by monitoring heart rate (using heart rate monitors) and therapeutic activities biweekly over a 14-week period. The major finding was that the therapy sessions involved low intensity exercise and activity that did not provide adequate metabolic stress to induce a training effect. Although progressively higher exercise intensities might be expected over time as functional status improves, any increase in HRmean and HRpeak did not reach statistical significance.

The detrimental effect of low exercise capacity and muscle endurance on functional mobility and resistance to fatigue can be compounded by the high metabolic demand of adaptive movements. Stroke patients discharged from rehabilitation showing improvements in gait are not necessarily functional walkers but are often unable to maintain their most efficient walking speed comfortably, thus indicating that the high energy cost of walking and poor endurance further compromise functional performance78,79.

The calculation of walking speed over 10m, a commonly used clinical measure of gait, may overestimate locomotor capacity after stroke. Healthy subjects can walk in excess of their comfortable speed for at least six minutes. Stroke subjects, however, may not be able to maintain their comfortable speed over that time80. This would prevent them from becoming competent community walkers, and may lead to increasing handicap. These results emphasize the need to train endurance and to measure endurance using a test such as the 6-minute walk81.

Improvements in aerobic capacity in chronic stroke have been demonstrated with appropriate training such as bicycle training82, graded treadmill walking83 and combined aerobic and strengthening exercises42. As might be expected, the effects are exercise-specific. Generalization to everyday life, however, is also reflected in the improvements noted in general health and wellbeing. Teixeira-Salmela et al42 assessed their subjects' general level of physical activity in the Human Activity Profile, a survey of 94 activities that are rated according to their required metabolic equivalents. The results indicated that subjects were able to do more household chores and to increase their participation in recreational activities more than before the training program.



CONCLUDING COMMENTS

The regaining of skill in critical tasks requires specific training, with intensive practice of actions in the appropriate contexts. In addition, the individual must be fit enough to perform the tasks of daily life, including taking part in social and recreational activities. Participation in regular exercise and training appears to have significant effects on reducing disability and improving quality of life in older adults and in individuals with disability. The benefits of task-oriented skill training and strength training are also being reported in studies of children with cerebral palsy84,85. Although in these children the primary deficits are neural, adaptive changes in musculoskeletal and cardiorespiratory systems also impose severe limitations on the gaining of functional motor performance86,87. Many of these changes are preventable or reversible88.

Post-discharge services for individuals with chronic disability are, however, poor or non-existent and there are reports of high levels of patient dissatisfaction89 and loss of rehabilitation gains90. The provision of facilities such as strength and fitness centers directed at all age groups and disability levels requires collaboration between public health and community services. Physiotherapists can play a significant role in this collaborative process.

Entry-level physical therapy curricula also have to respond to evidence of the significance of task-oriented training and strength, endurance and fitness training for individuals with acute or chronic disability. Core knowledge should include biomechanics, exercise science and motor learning. The skills required for training individuals with disability, and how to adapt training and exercise to the patient's level of performance, should also form a large part of the education of physical therapy students as well as part of skills upgrading in continuing professional education.

It is a matter of increasing concern that clinical interventions in neurorehabilitation continue to vary widely and depend largely on the preferred approach of the individual therapist5,91, and on the continuing dominance of therapeutic methods developed half a century ago. Lack of both a rational theoretical basis for a treatment method and of any evidence of its effectiveness may be no barrier to its continued use.

To make the change to practice based on evidence and on current theoretical relevance is a large undertaking but already taking place around the world. A start can be made in clinical practice by following prescribed guidelines that are based on available evidence. These are available in texts and in other work cited here. Each physiotherapist needs to accept the responsibility of using evidence-based (or at least scientifically acceptable) methods of intervention and ongoing outcome measurements, including quality-of-life profiles. Patients have the right to be part of an up-to-date neurorehabilitation environment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำว่า สิ่งแวดล้อมอาจไม่สามารถพอมุ่งเพื่ออำนวยความสะดวกกิจกรรมทางกายภาพ และจิตใจหรือสังคม และว่า อาจไม่ทำงานเป็น environment71 เรียนรู้ ศึกษาอื่น ๆ แนะนำว่า ร้อยละใหญ่ของผู้ป่วยวันที่ใช้ ในชั้นแฝง แทน ในกิจกรรมทางกายภาพ ปัญหาของเวลาที่ใช้ในกิจกรรมทางกายภาพ รวมทั้งปฏิบัติงานมอเตอร์ และขณะนี้ถูกจัดระเบียบอย่างไร จึงเป็นหนึ่งที่สำคัญสำหรับการฟื้นฟูกายภาพบำบัดการจัดส่งเน้นการเร่งรัดงานที่มุ่งเน้นการฝึกอบรมได้ต้องเปลี่ยนแปลงบางอย่าง ในการฝึกกายภาพบำบัด ในวิธีการที่ใช้ในการจัดส่งแต่ยังไม่เท่า มีการสำรวจ physiotherapists วิธีจัดระเบียบจัดให้ผู้ป่วยเพื่อให้ผู้เรียนที่ใช้งานอยู่ พวกเขากำลังตรวจสอบ ตัวอย่าง ลักษณะพิเศษของความสัมพันธ์แบบโต้ตอบระหว่างผู้ป่วย และบำบัดโรค ผลของการทำงานในกลุ่มเล็ก ๆ ในระหว่างฝึกอบรมวงจร และผลกระทบที่ผู้ป่วยทำงานร่วมกับ other72 แต่ละครั้งในความพยายามที่จะเพิ่มเวลาที่ใช้ฝึก สืบสวนหลายได้รายงานการพัฒนาของเทคโนโลยีให้คอมพิวเตอร์ช่วยฝึกอบรม ตัวอย่าง mediated หุ่นยนต์บำบัด (RMT) 73-75 โฟกัสได้รับเกี่ยวกับความเคลื่อนไหวของปลายด้านบนที่จะท้าทาย ฉลาด และซึ่ง อย่างมีนัยสำคัญปรับปรุงเพิ่มเติมในรยางค์บนฟังก์ชันได้ถูกรายงานเมื่อเทียบกับ ผู้/Bobath บำบัดความเข้มเท่าและ duration74 นอกจากนี้ อัตราการกู้คืนเมื่อมีส่งการรักษากับ RMT พบให้มากขึ้นเกี่ยวกับไม่รักษาหรือรักษา ด้วยสลิงแขวนใน study75 กรณีเดียว Generalizability RMT และบทบาทของมันเรียนรู้มอเตอร์ยังสามารถทดสอบความเข้มของการฝึกทักษะและแบบฝึกหัดสองด้านของบำบัดสำหรับได้ประสาทที่ได้รับความสนใจน้อยเพราะมีความเข้มของการฝึกอบรมที่มุ่งเน้นงานและขอบเขตของหัวใจและหลอดเลือดความเครียดที่เกิดในระหว่างกิจกรรมทางกายภาพ ฝึกความอดทน เช่นหลังโรคหลอดเลือดสมองที่ฝึกความแข็งแรง มีนานแล้วที่ไม่มีกิจกรรมเนื่องจากความเชื่อที่เกี่ยวข้องกับความรู้ความเข้าใจ มันไม่สำคัญสำหรับผู้ป่วยเพื่อฝึกการฟื้นทักษะในการดำเนินการ แต่ก็ยังมีความสำคัญที่พวกเขาฟื้นความแข็งแรงเพียงพอ ความอดทน และออกกำลังกายเพื่อให้สามารถดำเนินการกระทำเหล่านี้ มันดีเป็นเอกสารที่ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองมีความทนทานทางกายภาพต่ำเมื่อออกจากการฟื้นฟูสมรรถภาพDeconditioning สามารถเกิดขึ้นได้ภายในหกสัปดาห์แรกหลังจังหวะ ในการศึกษาที่วัดกำลังออกกำลังกายในช่วงจังหวะหลัง ผู้ป่วยทำความพยายามสูงสุดเพิ่มขึ้นทดสอบบน ergometer76 วงจรกึ่ง recumbent Deconditioning อาจเป็นผลมาจากลักษณะค่อนข้างคงที่ของโปรแกรมฟื้นฟูสมรรถภาพทั่วไป และระบุว่า ความเข้มของการฝึกอบรมต้องได้รับก่อน และโดยเฉพาะหลังจากรอยโรคสมองเฉียบพลัน การพยายามลดผล deconditioningล่าสุด แมคเคย์และ Makrides77 ตรวจสอบคอมโพเนนต์การเต้นแอโรบิกของกายภาพบำบัดและกิจกรรมบำบัดสำหรับผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง โดยการตรวจสอบอัตราการเต้นหัวใจ (ใช้ตรวจสอบอัตราการเต้นหัวใจ) และกิจกรรมบำบัดเพื่อนช่วงระยะเวลา 14 สัปดาห์ ค้นหาสำคัญไม่ว่า ช่วงบำบัดเกี่ยวข้องความเข้มต่ำออกกำลังกายและกิจกรรมที่ทำให้เครียดพอเผาผลาญเพื่อก่อให้เกิดผลการฝึกอบรม แม้ว่าการปลดปล่อยก๊าซสูงความก้าวหน้าของการออกกำลังกายอาจคาดว่าช่วงเวลาเป็นการปรับปรุงสถานะการทำงาน มีการเพิ่มใน HRmean และ HRpeak ได้ไม่ถึงนัยสำคัญทางสถิติThe detrimental effect of low exercise capacity and muscle endurance on functional mobility and resistance to fatigue can be compounded by the high metabolic demand of adaptive movements. Stroke patients discharged from rehabilitation showing improvements in gait are not necessarily functional walkers but are often unable to maintain their most efficient walking speed comfortably, thus indicating that the high energy cost of walking and poor endurance further compromise functional performance78,79.The calculation of walking speed over 10m, a commonly used clinical measure of gait, may overestimate locomotor capacity after stroke. Healthy subjects can walk in excess of their comfortable speed for at least six minutes. Stroke subjects, however, may not be able to maintain their comfortable speed over that time80. This would prevent them from becoming competent community walkers, and may lead to increasing handicap. These results emphasize the need to train endurance and to measure endurance using a test such as the 6-minute walk81.Improvements in aerobic capacity in chronic stroke have been demonstrated with appropriate training such as bicycle training82, graded treadmill walking83 and combined aerobic and strengthening exercises42. As might be expected, the effects are exercise-specific. Generalization to everyday life, however, is also reflected in the improvements noted in general health and wellbeing. Teixeira-Salmela et al42 assessed their subjects' general level of physical activity in the Human Activity Profile, a survey of 94 activities that are rated according to their required metabolic equivalents. The results indicated that subjects were able to do more household chores and to increase their participation in recreational activities more than before the training program. CONCLUDING COMMENTSThe regaining of skill in critical tasks requires specific training, with intensive practice of actions in the appropriate contexts. In addition, the individual must be fit enough to perform the tasks of daily life, including taking part in social and recreational activities. Participation in regular exercise and training appears to have significant effects on reducing disability and improving quality of life in older adults and in individuals with disability. The benefits of task-oriented skill training and strength training are also being reported in studies of children with cerebral palsy84,85. Although in these children the primary deficits are neural, adaptive changes in musculoskeletal and cardiorespiratory systems also impose severe limitations on the gaining of functional motor performance86,87. Many of these changes are preventable or reversible88.Post-discharge services for individuals with chronic disability are, however, poor or non-existent and there are reports of high levels of patient dissatisfaction89 and loss of rehabilitation gains90. The provision of facilities such as strength and fitness centers directed at all age groups and disability levels requires collaboration between public health and community services. Physiotherapists can play a significant role in this collaborative process.Entry-level physical therapy curricula also have to respond to evidence of the significance of task-oriented training and strength, endurance and fitness training for individuals with acute or chronic disability. Core knowledge should include biomechanics, exercise science and motor learning. The skills required for training individuals with disability, and how to adapt training and exercise to the patient's level of performance, should also form a large part of the education of physical therapy students as well as part of skills upgrading in continuing professional education.It is a matter of increasing concern that clinical interventions in neurorehabilitation continue to vary widely and depend largely on the preferred approach of the individual therapist5,91, and on the continuing dominance of therapeutic methods developed half a century ago. Lack of both a rational theoretical basis for a treatment method and of any evidence of its effectiveness may be no barrier to its continued use.To make the change to practice based on evidence and on current theoretical relevance is a large undertaking but already taking place around the world. A start can be made in clinical practice by following prescribed guidelines that are based on available evidence. These are available in texts and in other work cited here. Each physiotherapist needs to accept the responsibility of using evidence-based (or at least scientifically acceptable) methods of intervention and ongoing outcome measurements, including quality-of-life profiles. Patients have the right to be part of an up-to-date neurorehabilitation environment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชี้ให้เห็นว่าสภาพแวดล้อมที่อาจจะไม่เพียงพอที่จะมุ่งอำนวยความสะดวกในการออกกำลังกายและทางจิตหรือการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมและที่มันอาจจะไม่ทำงานเป็น environment71 การเรียนรู้ การศึกษาอื่น ๆ ชี้ให้เห็นว่าร้อยละใหญ่ของวันของผู้ป่วยคือการใช้จ่ายในการแสวงหาความรู้เรื่อย ๆ มากกว่าในการออกกำลังกาย ปัญหาของวิธีการมากเวลาที่ใช้ในการออกกำลังกายรวมทั้งการปฏิบัติงานของมอเตอร์และวิธีการที่เวลานี้มีการจัดระเบียบจึงเป็นหนึ่งที่สำคัญสำหรับการฟื้นฟูสมรรถภาพ. จัดส่งของการรักษาทางกายภาพมุ่งเน้นไปที่การฝึกอบรมงานที่มุ่งเน้นเข้มข้นจำเป็นต้องมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในทางกายภาพ การรักษาด้วยการปฏิบัติที่ไม่เพียง แต่ในวิธีการที่ใช้ แต่ยังอยู่ในการจัดส่ง นักกายภาพบำบัดมีการสำรวจวิธีการที่แตกต่างกันของการจัดส่งไปยังช่วยให้ผู้ป่วยที่จะเรียนรู้การใช้งาน พวกเขากำลังตรวจสอบตัวอย่างเช่นผลกระทบของความสัมพันธ์แบบโต้ตอบระหว่างผู้ป่วยและบำบัดโรค, ผลกระทบของการทำงานในกลุ่มเล็ก ๆ ในระหว่างการฝึกอบรมวงจรและผลกระทบของการประชุมที่ผู้ป่วยทำงานร่วมกับ other72 แต่ละ. ในความพยายามที่จะเพิ่มขึ้น เวลาที่ใช้ในการฝึกนักวิจัยหลายแห่งมีการรายงานการพัฒนาเทคโนโลยีเพื่อให้การฝึกอบรมคอมพิวเตอร์ช่วยยกตัวอย่างเช่นการรักษาด้วยหุ่นยนต์พึ่ง (RMT) 73-75 โฟกัสที่ได้รับในการเคลื่อนไหวของแขนที่มีความท้าทายที่มีส่วนร่วมและซ้ำ การปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในการทำงานของแขนได้รับรายงานเมื่อเทียบกับการรักษาด้วย NDT / Bobath ของความเข้มเท่ากันและ duration74 นอกจากนี้อัตราการกู้คืนเมื่อถูกส่งรักษาที่มี RMT ถูกพบว่าเป็นมากขึ้นในความสัมพันธ์กับทั้งไม่มีการรักษาหรือการรักษาด้วยการระงับสลิงใน study75 กรณีเดียว generalizability ของ RMT และบทบาทในการเรียนรู้ที่มอเตอร์จะยังไม่ได้รับการทดสอบ. ความเข้มของการปฏิบัติทักษะและการออกกำลังกายสองด้านของการรักษาสำหรับรอยโรคของระบบประสาทที่ได้รับความสนใจน้อยจนเมื่อเร็ว ๆ นี้มีความเข้มของการฝึกอบรมงานที่มุ่งเน้นและขอบเขตของความเครียดโรคหัวใจและหลอดเลือด เหนี่ยวนำระหว่างการออกกำลังกาย การฝึกอบรมความอดทนเช่นการฝึกความแข็งแรงหลังโรคหลอดเลือดสมองได้รับการละเลยนานเพราะความเชื่อที่เกี่ยวข้องกับการเกร็ง มันไม่ได้เป็นเพียงสิ่งที่สำคัญสำหรับผู้ป่วยที่จะปฏิบัติเพื่อที่จะฟื้นทักษะในการดำเนินการ แต่ก็ยังเป็นสิ่งสำคัญที่พวกเขาฟื้นความแข็งแรงเพียงพอที่ความอดทนและการออกกำลังกายเพื่อให้สามารถที่จะดำเนินการกระทำเหล่านี้ มันเป็นเอกสารที่ดีว่าผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองมีความอดทนทางกายภาพในระดับต่ำเมื่อออกจากการฟื้นฟูสมรรถภาพ. deconditioning สามารถเกิดขึ้นได้ภายในหกสัปดาห์แรกหลังจากที่จังหวะ ในการศึกษาที่วัดความสามารถในการออกกำลังกายในช่วงหลังจังหวะต้นผู้ป่วยทำการทดสอบความพยายามที่เพิ่มขึ้นสูงสุดในรอบกึ่งขี้เกียจ ergometer76 deconditioning อาจจะเป็นผลมาจากธรรมชาติที่ค่อนข้างคงที่ของโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพทั่วไปและแสดงให้เห็นว่าความรุนแรงของการฝึกอบรมความต้องการที่จะได้รับการแก้ไขโดยเฉพาะและต้นหลังจากที่แผลสมองเฉียบพลันในความพยายามที่จะลดผลกระทบ deconditioning. เมื่อเร็ว ๆ นี้แมคเคย์และการตรวจสอบ Makrides77 แอโรบิก องค์ประกอบของการบำบัดทางกายภาพและกิจกรรมบำบัดสำหรับผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองโดยการตรวจสอบอัตราการเต้นหัวใจ (โดยใช้การตรวจสอบอัตราการเต้นหัวใจ) และกิจกรรมการรักษาสัปดาห์ละสองครั้งเป็นระยะเวลากว่า 14 สัปดาห์ การค้นพบที่สำคัญคือการที่เกี่ยวข้องกับการบำบัดออกกำลังกายความเข้มต่ำและกิจกรรมที่ไม่ได้ให้การเผาผลาญความเครียดที่เพียงพอที่จะทำให้เกิดผลการฝึกอบรม แม้ว่าจะมีความก้าวหน้าความเข้มของการออกกำลังกายที่สูงขึ้นอาจจะมีการคาดว่าในช่วงเวลาที่ช่วยเพิ่มสถานะการทำงานเพิ่มขึ้นใน HRmean และ HRpeak ไม่ถึงนัยสำคัญทางสถิติ. ผลกระทบต่อการออกกำลังกายของกำลังการผลิตที่ต่ำและความอดทนของกล้ามเนื้อในการเคลื่อนไหวการทำงานและความต้านทานต่อความเมื่อยล้าสามารถประกอบสูง ความต้องการการเผาผลาญของการเคลื่อนไหวของการปรับตัว ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองออกจากการฟื้นฟูการแสดงการปรับปรุงในการเดินไม่จำเป็นต้องเดินทำงาน แต่มักจะไม่สามารถที่จะรักษาความเร็วในการเดินมีประสิทธิภาพมากที่สุดของพวกเขาได้อย่างสะดวกสบายจึงแสดงให้เห็นว่าค่าใช้จ่ายพลังงานสูงของการเดินและความอดทนที่ไม่ดีต่อการประนีประนอม performance78,79 ทำงาน. คำนวณการเดิน ความเร็วมากกว่า 10 เมตรวัดทางคลินิกที่ใช้กันทั่วไปของการเดินอาจประเมินค่าสูงความจุเคลื่อนไหวหลังจากที่จังหวะ สุขภาพดีสามารถเดินในส่วนที่เกินจากความเร็วของพวกเขาสะดวกสบายเป็นเวลาอย่างน้อยหกนาที วิชาโรคหลอดเลือดสมอง แต่อาจจะไม่สามารถที่จะรักษาความเร็วของพวกเขาสะดวกสบายมากกว่า time80 ที่ นี้จะช่วยป้องกันไม่ให้พวกเขาจากการเป็นชุมชนที่มีความสามารถเดินและอาจนำไปสู่การเพิ่มแต้มต่อ ผลการศึกษานี้เน้นความจำเป็นที่จะต้องฝึกความอดทนและความอดทนในการวัดโดยใช้การทดสอบเช่น walk81 6 นาที. การปรับปรุงความสามารถในการแอโรบิกในจังหวะเรื้อรังได้รับการแสดงให้เห็นด้วยการฝึกอบรมที่เหมาะสมเช่น training82 จักรยานลู่วิ่งอย่างช้า ๆ และรวม walking83 แอโรบิกและสร้างความเข้มแข็ง exercises42 . อาจจะเป็นที่คาดว่าผลกระทบที่มีการออกกำลังกายเฉพาะ ลักษณะทั่วไปกับชีวิตประจำวัน แต่ยังสะท้อนให้เห็นในการปรับปรุงที่ระบุไว้ในสุขภาพทั่วไปและสุขภาพที่ดี Teixeira-et al42 Salmela ประเมินระดับทั่วไปวิชาของพวกเขาของการออกกำลังกายในรายละเอียดกิจกรรมของมนุษย์การสำรวจของ 94 กิจกรรมที่ได้รับการประเมินตามเทียบเท่าการเผาผลาญอาหารที่จำเป็นของพวกเขา ผลการวิจัยพบว่าอาสาสมัครสามารถที่จะทำงานบ้านมากขึ้นและเพื่อเพิ่มการมีส่วนร่วมในการทำกิจกรรมมากขึ้นกว่าก่อนการฝึกอบรม. สรุปความคิดเห็นยังกลับคืนของทักษะในงานที่สำคัญต้องมีการฝึกอบรมเฉพาะกับการปฏิบัติอย่างเข้มข้นของการกระทำในบริบทที่เหมาะสม นอกจากนี้แต่ละคนจะต้องมีความแข็งแรงพอที่จะดำเนินงานในชีวิตประจำวันรวมทั้งการมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางสังคมและการพักผ่อนหย่อนใจ การมีส่วนร่วมในการออกกำลังกายเป็นประจำและการฝึกอบรมที่ดูเหมือนจะมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในการลดความพิการและการพัฒนาคุณภาพชีวิตในผู้สูงอายุและบุคคลที่มีความพิการ ประโยชน์ของการฝึกทักษะงานที่มุ่งเน้นการฝึกความแข็งแรงและนอกจากนี้ยังมีการรายงานในการศึกษาของเด็กที่มีสมอง palsy84,85 ถึงแม้ว่าในเด็กเหล่านี้ขาดดุลประสาทหลักคือการเปลี่ยนแปลงการปรับตัวในกล้ามเนื้อและระบบการหายใจยังกำหนดข้อ จำกัด อย่างรุนแรงต่อการดึงดูดของ performance86,87 มอเตอร์ทำงาน หลายของการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้สามารถป้องกันหรือ reversible88. บริการโพสต์ปล่อยสำหรับบุคคลที่มีความพิการเรื้อรังมี แต่ที่ไม่ดีหรือไม่ได้มีอยู่และมีรายงานระดับสูงของผู้ป่วย dissatisfaction89 และการสูญเสียของการฟื้นฟู gains90 การจัดหาสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ เช่นความแข็งแรงและศูนย์ออกกำลังกายกำกับที่ทุกกลุ่มอายุและระดับความพิการต้องทำงานร่วมกันระหว่างสุขภาพของประชาชนและการบริการชุมชน นักกายภาพบำบัดสามารถมีบทบาทสำคัญในกระบวนการทำงานร่วมกันนี้. รายการระดับหลักสูตรการรักษาทางกายภาพยังมีการตอบสนองต่อหลักฐานของความสำคัญของการฝึกอบรมงานที่มุ่งเน้นและความแข็งแรงความอดทนและการฝึกอบรมการออกกำลังกายสำหรับบุคคลที่มีความพิการเฉียบพลันหรือเรื้อรัง ความรู้หลักควรจะรวมถึงชีวกลศาสตร์, วิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและการเรียนรู้มอเตอร์ ทักษะที่จำเป็นสำหรับการฝึกอบรมบุคคลที่มีความพิการและวิธีการที่จะปรับตัวเข้ากับการฝึกอบรมและการออกกำลังกายในระดับของผู้ป่วยของประสิทธิภาพการทำงานนอกจากนี้ยังควรเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาของนักเรียนการรักษาทางกายภาพเช่นเดียวกับการเป็นส่วนหนึ่งของทักษะการอัพเกรดในการศึกษาต่อเนื่องระดับมืออาชีพ. มันเป็น เรื่องของความกังวลที่เพิ่มขึ้นว่าการแทรกแซงทางคลินิกในฟื้นฟูระบบประสาทยังคงแตกต่างกันและส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับวิธีการที่ต้องการของ therapist5,91 บุคคลและในการปกครองอย่างต่อเนื่องของวิธีการรักษาที่ได้รับการพัฒนาในช่วงครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา ขาดทั้งสองทฤษฎีพื้นฐานที่มีเหตุผลสำหรับวิธีการรักษาและหลักฐานใด ๆ ของประสิทธิภาพอาจจะไม่เป็นอุปสรรคต่อการใช้งานอย่างต่อเนื่อง. เพื่อให้การเปลี่ยนแปลงในการปฏิบัติบนพื้นฐานของหลักฐานและความเกี่ยวข้องทางทฤษฎีในปัจจุบันเป็นกิจการขนาดใหญ่ แต่แล้วที่เกิดขึ้นรอบ ๆ โลก เริ่มต้นที่สามารถทำได้ในการปฏิบัติทางคลินิกโดยปฏิบัติตามแนวทางที่กำหนดไว้ว่าจะขึ้นอยู่กับหลักฐานที่มี เหล่านี้มีอยู่ในตำราและงานอื่น ๆ ที่อ้างถึงที่นี่ นักกายภาพบำบัดแต่ละความต้องการที่จะยอมรับความรับผิดชอบของการใช้หลักฐานที่ใช้ (หรืออย่างน้อยได้รับการยอมรับทางวิทยาศาสตร์) วิธีการของการแทรกแซงและการวัดผลอย่างต่อเนื่องรวมทั้งรูปแบบที่มีคุณภาพของชีวิต ผู้ป่วยมีสิทธิที่จะเป็นส่วนหนึ่งของ up-to-date สภาพแวดล้อมฟื้นฟูระบบประสาท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำว่า สิ่งแวดล้อมที่อาจจะไม่เพียงพอ มุ่งการส่งเสริมกิจกรรมทางกาย และจิตใจ หรือปฏิสัมพันธ์ทางสังคมและมันอาจไม่ทำงานอย่างที่เรียน environment71 . การศึกษาวิจัยชี้ให้เห็นว่าร้อยละใหญ่ของวันของผู้ป่วยจะใช้เวลาในการแสวงหาความรู้เรื่อยๆ มากกว่า ในกิจกรรมทางกาย ปัญหาของวิธีการมากเวลาที่ใช้ในกิจกรรมทางกายรวมทั้งการปฏิบัติงานมอเตอร์ แล้ว เวลา นี้ จัด จึงเป็นหนึ่งที่สำคัญสำหรับการฟื้นฟูสมรรถภาพ

ส่งของกายภาพบำบัด

เน้นเร่งรัดงานที่มุ่งเน้นการฝึกอบรมมีความต้องการการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในการปฏิบัติทางกายภาพบำบัดไม่เพียง แต่ในวิธีที่ใช้ แต่ในการจัดส่งนักกายภาพบำบัดจะหาวิธีที่แตกต่างของการจัดส่งเพื่อให้ผู้ป่วยเป็นผู้เรียนที่ใช้งานอยู่ พวกเขาจะตรวจสอบ ตัวอย่างเช่น ผลของความสัมพันธ์แบบโต้ตอบระหว่างบำบัดผู้ป่วยและผลของการทำงานในกลุ่มเล็ก ๆในระหว่างการฝึกอบรมวงจร และผลของการประชุมที่ทำงานในห้างหุ้นส่วนกับผู้ป่วยแต่ละ other72 .

ในความพยายามเพื่อเพิ่มเวลาที่ใช้ฝึก นักวิจัยหลายได้รายงานการพัฒนาเทคโนโลยีเพื่อให้การฝึกอบรมคอมพิวเตอร์ตัวอย่างเช่นหุ่นยนต์เพื่อบำบัด ( RMT ) 73-75 . มุ่งเน้นที่ได้รับในการเคลื่อนไหวของรยางค์ล่างที่ท้าทาย และน่าสนใจขึ้นการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในการทำงานแขนได้รับการรายงานเมื่อเทียบกับ NDT / bobath บำบัดความเข้มเท่ากัน และ duration74 . นอกจากนี้ อัตราการกู้คืนเมื่อการส่งมอบกับ RMT ได้มากขึ้นในความสัมพันธ์กับทั้งไม่มีการรักษาหรือการรักษาด้วยสลิงแขวนใน study75 เคสเดียวที่ 1 ของ RMT และบทบาทในการเรียนรู้รถยนต์ยังถูกทดสอบ

ความเข้มของการฝึกทักษะและออกกำลังกาย

สองด้านของการรักษาประสาทแผลที่ได้รับความสนใจเพียงเล็กน้อยจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ มีความเข้มของงานที่มุ่งเน้นการฝึกอบรมและขอบเขตของการเกิดความเครียดในระหว่างกิจกรรมทางกายภาพ . ฝึกความอดทน เช่น post-stroke ฝึกความแข็งแรง ,ได้นานถูกละเลย เพราะของความเชื่อที่เกี่ยวข้องกับอาการเกร็ง . มันไม่เพียงสำคัญสำหรับผู้ป่วยที่จะปฏิบัติเพื่อฟื้นความสามารถในการดําเนินการ แต่ก็ยังเป็นวิกฤตที่พวกเขาฟื้นความแข็งแรงเพียงพอ ความทนทาน และฟิตเนส สามารถดําเนินการกระทำเหล่านี้ มันเป็นเอกสารที่ดีว่าผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองมีความอดทนทางกายภาพต่ำ เมื่อออกจากการฟื้นฟูสมรรถภาพ

deconditioning สามารถเกิดขึ้นได้ภายใน 6 สัปดาห์แรกหลังจังหวะ ในการศึกษาที่วัดความสามารถในการออกกำลังกายระยะเวลา post-stroke เร็ว ผู้ป่วยแสดงการทดสอบความพยายามที่เพิ่มขึ้นสูงสุดในรอบ ergometer76 กึ่งขี้เกียจ .deconditioning อาจเป็นผลของธรรมชาติที่ค่อนข้างคงที่ของโปรแกรมการฟื้นฟูโดยทั่วไป และพบว่า ความเข้มของการฝึกต้อง addressed โดยเฉพาะในวัยเด็กและหลังการบาดเจ็บที่สมองเฉียบพลัน ในความพยายามเพื่อลด deconditioning ผล

เมื่อเร็วๆ นี้แม็คเคย์ makrides77 ศึกษาส่วนประกอบและแอโรบิกของกายภาพบำบัดและกิจกรรมบำบัดสำหรับผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองโดยการตรวจสอบอัตราการเต้นหัวใจ ( การตรวจสอบอัตราการเต้นหัวใจ ) และการรักษากิจกรรมรายปักษ์เกินระยะเวลา 14 สัปดาห์ผลการวิจัยพบว่า การรักษาเซสชันการออกกำลังกายความเข้มต่ำและเกี่ยวข้องกับกิจกรรมที่ไม่เพียงพอที่จะกระตุ้นการเผาผลาญให้ความเครียดการผล แม้ว่าความเข้มการออกกำลังกายความก้าวหน้าที่สูงขึ้นอาจคาดหวังในช่วงเวลาที่สภาพการทำงานดีขึ้น และเพิ่ม hrmean hrpeak ใดไม่ถึง

อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติผลของการออกกำลังกายต่อความสามารถต่ำและความอดทนของกล้ามเนื้อในการทำงานคล่องตัวและความต้านทานต่อความเมื่อยล้าสามารถประกอบโดยความต้องการการเผาผลาญสูงของการเคลื่อนไหวปรับตัว การฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองออกจากแสดงการปรับปรุงในการเดินจะใช้งานไม่ได้ต้องเดิน แต่มักจะไม่สามารถที่จะรักษาที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดความเร็วในการเดินอย่างสบายๆจึงแสดงให้เห็นว่า พลังงานสูงต้นทุนของการเดินและยากจนความทนทานต่อการประนีประนอมการทำงาน performance78,79

การคำนวณความเร็วในการเดินมากกว่า 10M , มักใช้ในคลินิกวัดท่าเดิน อาจ อย่ามองข้ามความสามารถ ( ตามจังหวะ คนปกติสามารถเดินในส่วนของความเร็วที่สะดวกสบายของพวกเขาอย่างน้อยหกนาที จังหวะวิชา , อย่างไรก็ตาม