uality analysis. After thawing, a 2

uality analysis. After thawing, a 25 mm and 40 mm steak from the central
part of the striploin sample was prepared. The remaining portions
from the caudal and cranial parts of the striploin were set aside for the
evaluation of ultimate pH, myofibrillar fragmentation index (MFI), sarcomere
length and lean color.
The ultimate pH was measured at three points from medial to distal
across a transverse, internal cut of the striploin with a pH spear (Eutech
Instruments, Singapore). The pH spear was calibrated to pH 4.01, 7.00
and 10.01 standard buffers. Myofibrillar fragmentation index was measured
by filtration through 231 μm mesh following a standard homogenization
(Purchas, Hartley, Xun, & Grant, 1997). Sarcomere length was
measured by compressing muscle fiber samples between glass microscope
slides and passing a helium-neon gas laser (632.8 nm, Melles
Griot, Carlsbad, CA, USA) through the sample to create a diffraction pattern
on a screen. The distance between diffraction bands was measured
in millimeters and converted to sarcomere length in microns as detailed
by Bouton, Fisher, Harris, and Baxter (1973).
The lean meat color was measured on a fresh cut, transverse surface
after 30 min blooming using the Minolta Color Meter calibrated to a
standard white tile supplied by the manufacturer (CR-200, Konica
Minolta Photo Imaging Inc., Mahwah, NJ, USA). The CIE L* (lightness),
a* (redness) and b* (yellowness) values were measured (Illuminant
D65, 8 mm aperture, 0° standard observer). The subcutaneous fat
from the 40 mm steak was removed, scraped with the edge of a knife
to remove purge, and fat color also assessed with the Minolta Color
Meter. For both the fat and lean meat color, readings were taken at
three points from medial to distal and these values averaged to get a
representative reading of the color.
The 25 mm steak was placed into a plastic bag and suspended in a
water bath at 70 °C for 90 min for cooking and then chilled at 1 °C for
24 h. Cooking loss was calculated as the difference in weight of the
25 mm steak before and after cooking and expressed as a percentage
of the weight before cooking. To further assess water-holding, drip
loss and expressed juice was measured on the raw meat. A cube of
raw meat with 40 mm sides was cut from the 40 mm steak. The
40 mm cube was weighed then suspended on a metal hook in a plastic
bag at 1 °C. After 24 and 48 h the suspended cube was blotted dry using
tissue paper and reweighed. Drip loss was calculated as the original
weight minus the weight at 24 or 48 h and the value was expressed as
a percentage of the original weight. Expressed juice was measured by
filter-paper-press method (Purchas & Aungsupakorn, 1993). A cube of
approximately 0.5 g was placed on Whatman No. 1 filter paper and
pressed between two Perspex plates for 2 min using a 10 kg weight.
The wetted area from expressed juice was measured using a planimeter
404 L.W. Coleman et al. / Meat Science 121 (2016) 403–408
(Placom KP-90N, Tokyo, Japan) and the expressed juice value expressed
as the total wetted area per unit weight of sample (cm2
/g).
The force required to shear through a 13 mm × 13 mm cross-section
of the cooked sample (from 25 mm steak) at right angles to the fiber
axis was performed using a shear force device with a square blade
(50 mm blade with a 25 mm horizontal cutting section and blade thickness
of 1.016 mm, crosshead speed of 230 mm/min; G-R Electric
Manufacturing, Manhattan, KS, USA). Parameters recorded were: work
done, initial yield and peak force. Work done is an average of the 436
values used to produce a force-by-time curve. Initial yield represents a
change in shear force and appears as an inflexion in the force-by-time
curve. Peak force is the maximum recorded force (Purchas &
Aungsupakorn, 1993). Twelve replicates were measured for each
cooked sample and results are expressed in Newton (N).
The remaining lean meat from the 40 mm steak was finely minced
(Kenwood MG450, 3 mm hole-plate), vacuum-packed and frozen for
the subsequent assessment of fatty acids by gas-liquid chromatography
(Shimadzu GC-17A) using the method of Sukhija and Palmquist (1988)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การวิเคราะห์ภาคเอกชน หลังจากละลาย 25 มม. และ 40 มม.สเต็กจากกลางมีการจัดทำส่วนของตัวอย่าง striploin ส่วนเหลือจากครีบ และกะโหลกส่วนของ striploin ถูกจัดไว้สำหรับการการประเมินค่า pH ที่ดีที่สุด ดัชนีการกระจายตัวของ myofibrillar (MFI) sarcomereความยาวและสีแบบ leanค่า pH ที่ดีที่สุดโดยวัดที่สามจุดจากด้านปลายในการตัดตามขวาง ภายใน striploin ด้วยหอก (Eutech pHเครื่องมือ สิงคโปร์) ถูกวัดหอก pH pH 4.01, 7.00และบัฟเฟอร์มาตรฐาน 10.01 โดยวัดดัชนีการกระจายตัวของ myofibrillarโดยการกรองผ่านตาข่ายμ m 231 homogenization เป็นมาตรฐานต่อไป(Purchas แม่ ซัน และเงินช่วย เหลือ 1997) มียาว sarcomereวัด โดยการบีบอัดตัวอย่างเส้นใยกล้ามเนื้อระหว่างแก้วกล้องจุลทรรศน์ภาพนิ่งและผ่านก๊าซฮีเลียมนีออนเลเซอร์ (632.8 nm, MellesGriot คาร์ลบาด CA, USA) ผ่านตัวอย่างการสร้างรูปแบบการเลี้ยวเบนของแสงบนหน้าจอ โดยวัดระยะห่างระหว่างวงกระจายในหน่วยมิลลิเมตร และแปลงเป็นความยาว sarcomere ไมครอนตามรายละเอียดโดย Bouton, Fisher แฮร์ริส และ Baxter (1973)สีเนื้อซึ่งวัดได้จากตัดสด พื้นผิวตามขวางหลังจาก 30 นาทีดอกโดยใช้เครื่องวัดสีมินอลต้าปรับเทียบเป็นกระเบื้องสีขาวมาตรฐานที่ให้มา โดยผู้ผลิต (CR-200, KonicaMinolta ภาพภาพอิงค์ Mahwah นิวเจอร์ซีย์ สหรัฐอเมริกา) CIE L * (ความสว่าง),เป็น * (สีแดง) และ b * (yellowness) ค่าวัดได้ (หลอดไฟD65, 8 มม.รูรับแสง สังเกตการณ์มาตรฐาน 0 °) ไขมันใต้ผิวหนังจาก 40 มม. สเต็กถูกลบ ขูดกับขอบของมีดการลบล้าง และไขมันสียัง ประเมิน ด้วยสีมินอลต้าเครื่องวัด สำหรับทั้งเนื้อติดมัน และไขมันสี อ่านถ่ายจุดที่สามอยู่ตรงกลางให้ปลายและค่าเหล่านี้เฉลี่ยจะได้รับการอ่านตัวแทนสีสเต็ก 25 มม.วางลงในถุงพลาสติก และในการน้ำอาบน้ำที่อุณหภูมิ 70 ° C สำหรับ 90 นาทีการทำอาหารแล้ว แช่เย็นที่อุณหภูมิ 1 ° C สำหรับ24 h. ทำขาดทุนคำนวณเป็นส่วนต่างในน้ำหนักของการสเต็ก 25 มม.ก่อน และ หลังทำอาหาร และแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์น้ำหนักก่อนทำอาหาร การเพิ่มเติม น้ำ น้ำหยดขาดทุนและแสดงน้ำถูกวัดในเนื้อดิบ ก้อนของเนื้อดิบ 40 มม.ด้านตัดจากสเต็ก 40 มม. การชั่งน้ำหนัก แล้วแขวนอยู่บนตะขอโลหะพลาสติกเป็นลูกบาศก์ขนาด 40 มม.ถุงที่ 1 องศาเซลเซียส หลังจาก 24 และ 48 ชม. cube ระงับแก้ไข blotted แห้งใช้เยื่อกระดาษ และ reweighed คำนวณขาดทุนหยดเป็นต้นฉบับน้ำหนักลบน้ำหนักที่ 24 หรือ 48 ชั่วโมง และค่าถูกแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์ของน้ำหนักเดิม น้ำแสดงโดยวัดจากวิธีกดปุ่มกระดาษกรอง (Purchas & Aungsupakorn, 1993) ก้อนของประมาณ 0.5 g ถูกวางลงบนกระดาษกรอง Whatman เลข 1 และกดระหว่างสอง Perspex แผ่น 2 นาทีใช้น้ำหนัก 10 กก.พื้นที่เปียกจากน้ำที่แสดงซึ่งวัดได้โดยใช้ planimeter เป็น404 L.W. Coleman et al. / วิทยาศาสตร์เนื้อ 121 (2016) 403-408(Placom KP-90N โตเกียว ญี่ปุ่น) และแสดงค่าแสดงน้ำเป็นพื้นที่เปียกทั้งต่อหน่วยน้ำหนักของตัวอย่าง (cm2/ g)แรงที่ต้องเฉือนผ่านเร 13 × 13 มม.อย่างสุก (จาก 25 มม.สเต็ก) ที่มุมขวาไปใยแกนทำการใช้อุปกรณ์แรงเฉือนกับใบมีดสี่เหลี่ยม(ใบมีด 50 มม. 25 มม.แนวนอนตัดส่วนและใบมีดหนามม. 1.016 สเฮความเร็ว 230 มม.ต่อนาที ไฟฟ้า G Rผลิต แมนฮัตตัน KS สหรัฐอเมริกา) พารามิเตอร์ที่บันทึกได้: ทำงานผลผลิตเสร็จสิ้น เริ่มต้นและค่าแรงสูงสุด ทำงานโดยเฉลี่ยจะมี 436ค่าที่ใช้ในการผลิตเส้นโค้งแรงโดยเวลา เริ่มต้นแสดงถึงอัตราผลตอบแทนการเปลี่ยนแปลงแรงเฉือน และปรากฏเป็นการ inflexion แรงโดยเวลาเส้นโค้ง แรงสูงสุดที่เป็นแรงบันทึกสูงสุด (Purchas &Aungsupakorn, 1993) สิบสองเหมือนกับที่วัดแต่ละตัวอย่างอาหารปรุงสุกและผลลัพธ์ถูกแสดงในนิวตัน (N)เนื้อเหลือจากสเต็ก 40 มม.มีเตรียมการ(Kenwood MG450, 3 มม.รู plate), vacuum-packed และแช่แข็งสำหรับการประเมินผลที่ตามมาของกรดไขมันโดย chromatography ก๊าซและของเหลว(Shimadzu GC-17 a) โดยใช้วิธีการของ Sukhija และ Palmquist (1988)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิเคราะห์ uality หลังจากละลาย 25 มิลลิเมตรและ 40 มิลลิเมตรสเต็กจากภาคกลาง
เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มตัวอย่าง striploin ได้จัดทำ ส่วนที่เหลือ
จากหางและชิ้นส่วนกะโหลกของ striploin ได้ตั้งสำรองสำหรับ
การประเมินผลของพีเอชที่ดีที่สุด, ดัชนีการกระจายตัวของกล้ามเนื้อ (MFI) ซีก
ยาวและสียัน
ค่าพีเอชที่ดีที่สุดวัดสามจุดจากตรงกลางไปปลาย
ทั่วขวางตัดภายในของ striploin ด้วยหอกพีเอช (Eutech
เครื่องดนตรี, สิงคโปร์) หอกพีเอชได้รับการสอบเทียบค่า pH 4.01, 7.00
และ 10.01 บัฟเฟอร์มาตรฐาน ดัชนีการกระจายตัวของกล้ามเนื้อได้รับการวัด
โดยการกรองผ่าน 231 ไมครอนตาข่ายต่อไปนี้เป็นเนื้อเดียวกันมาตรฐาน
(Purchas สมุนซุนและแกรนท์ 1997) ระยะเวลาในซีกถูก
วัดโดยการบีบอัดตัวอย่างกล้ามเนื้อระหว่างแก้วกล้องจุลทรรศน์
ภาพนิ่งและผ่านเลเซอร์ก๊าซฮีเลียมนีออน (632.8 นาโนเมตร Melles
Griot, Carlsbad, CA, USA) ผ่านตัวอย่างเพื่อสร้างรูปแบบการเลี้ยวเบน
บนหน้าจอ ระยะห่างระหว่างเลนส์วงดนตรีที่ได้รับการวัด
ในหน่วยมิลลิเมตรและเปลี่ยนความยาวซีกไมครอนโดยมีรายละเอียด
โดย Bouton, ฟิชเชอร์, แฮร์ริสและแบ็กซ์เตอร์ (1973)
สีเนื้อไม่ติดมันได้รับการประเมินโดยการตัดสดผิวขวาง
หลังจาก 30 นาทีบานใช้ Minolta สี Meter สอบเทียบกับ
กระเบื้องสีขาวมาตรฐานจากผู้ผลิต (CR-200, Konica
Minolta ภาพการถ่ายภาพอิงค์ Mahwah, นิวเจอร์ซีย์, สหรัฐอเมริกา) . CIE L * (ความสว่าง),
A * (สีแดง) และ b * (สีเหลือง) วัดค่า (illuminant
D65, 8 มมรูรับแสง, 0 °มาตรฐานสังเกต) ใต้ผิวหนังไขมัน
จากสเต็ก 40 มิลลิเมตรจะถูกลบออกที่คัดลอกด้วยคมมีด
ในการลบล้างสีและไขมันยังประเมินกับสี Minolta
Meter ทั้งไขมันและสีเนื้อไม่ติดมันอ่านที่ถูกนำ
สามจุดจากตรงกลางไปปลายและค่านิยมเหล่านี้เฉลี่ยที่จะได้รับ
การอ่านเป็นตัวแทนของสี
25 มมสเต็กถูกวางลงในถุงพลาสติกและระงับใน
อ่างน้ำที่ 70 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 90 นาทีสำหรับการปรุงอาหารแล้วแช่เย็นวันที่ 1 องศาเซลเซียสเป็นเวลา
24 ชั่วโมง การสูญเสียการทำอาหารที่คำนวณได้เป็นความแตกต่างในน้ำหนักของ
25 มมสเต็กก่อนและหลังการปรุงอาหารและการแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์
ของน้ำหนักก่อนการปรุงอาหาร เพื่อเป็นการประเมินน้ำโฮลดิ้งหยด
สูญเสียและน้ำผลไม้แสดงวัดบนเนื้อดิบ ก้อนของ
เนื้อดิบกับ 40 มิลลิเมตรด้านข้างถูกตัดออกจากสเต็ก 40 มิลลิเมตร
40 ลูกบาศก์มิลลิเมตรชั่งน้ำหนักแล้วแขวนอยู่บนตะขอโลหะพลาสติก
ถุงละ 1 ° C หลังจากที่ 24 และ 48 ชั่วโมงลูกบาศก์ระงับถูกลบเลือนแห้งโดยใช้
กระดาษทิชชูและ reweighed การสูญเสียน้ำหยดที่คำนวณได้เป็นต้นฉบับ
น้ำหนักลบน้ำหนักที่ 24 หรือ 48 ชั่วโมงและความคุ้มค่าที่ถูกแสดงเป็น
ร้อยละของน้ำหนักเดิม น้ำผลไม้แสดงโดยวัดจาก
วิธีการกรองกระดาษกด (Purchas & Aungsupakorn, 1993) ก้อนของ
ประมาณ 0.5 กรัมถูกวางลงบน Whatman ฉบับที่ 1 กระดาษกรองและ
กดระหว่างแผ่นเปลือกโลกสองแผ่น Perspex เป็นเวลา 2 นาทีโดยใช้น้ำหนัก 10 กิโลกรัม
พื้นที่เปียกจากน้ำผลไม้แสดงความถูกวัดโดยใช้ Planimeter
404 LW โคลแมน, et al / วิทยาศาสตร์เนื้อสัตว์ 121 (2016) 403-408
(Placom KP-90N โตเกียวประเทศญี่ปุ่น) และความคุ้มค่าน้ำแสดงที่แสดงออก
เป็นพื้นที่เปียกรวมต่อหน่วยน้ำหนักของกลุ่มตัวอย่าง (cm2
/ g)
แรงที่ใช้ในการตัดผ่าน 13 มิลลิเมตร× 13 มิลลิเมตรข้ามส่วน
ของตัวอย่างที่ปรุงสุก (จาก 25 มมสเต็ก) ที่มุมขวาเส้นใย
แกนได้ดำเนินการโดยใช้อุปกรณ์แรงเฉือนที่มีตารางใบมีด
(50 มมใบมีดที่มี 25 มมตัดส่วนแนวนอนและความหนาใบมีด
ของ 1.016 มมรอสเฮดความเร็ว 230 มิลลิเมตร / นาที; GR ไฟฟ้า
ผลิตแมนฮัตตัน, แคนซัส, สหรัฐอเมริกา) พารามิเตอร์ที่บันทึกไว้คือ: การทำงาน
ทำผลผลิตเริ่มต้นและแรงสูงสุด งานที่ทำเป็นค่าเฉลี่ยของ 436
ค่าใช้ในการผลิตเส้นโค้งแรงโดยเวลา อัตราผลตอบแทนเริ่มต้นแสดงให้เห็นถึง
การเปลี่ยนแปลงในแรงเฉือนและปรากฏเป็น inflexion ในกองทัพโดยเวลา
โค้ง แรงยอดสูงสุดที่บันทึกแรง (Purchas &
Aungsupakorn, 1993) สิบสองซ้ำถูกวัดสำหรับแต่ละ
ตัวอย่างสุกและผลที่จะได้แสดงในนิวตัน (N)
เนื้อติดมันที่เหลือจากสเต็ก 40 มิลลิเมตรถูกสับละเอียด
(Kenwood MG450 3 มิลลิเมตรรูแผ่น) สูญญากาศบรรจุและแช่แข็งสำหรับ
การประเมินผลที่ตามมาของกรดไขมันโดยโครมาโตก๊าซธรรมชาติเหลว
(Shimadzu GC-17A) โดยใช้วิธีการนี้ Sukhija และ Palmquist (1988)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิเคราะห์คุณภาพ . หลังจากละลาย , 25 มม. และสเต็ก 40 มม. จากส่วนกลางส่วนหนึ่งของ striploin ตัวอย่างที่เตรียมไว้ ส่วน ที่เหลือจากส่วนหาง กะโหลกศรีษะของ striploin และถูกตั้งค่าไว้สำหรับการประเมินที่ดีที่สุด Ph , ดัชนีการลดลง ( MFI ) , ซาร์โคเมียร์ความยาว และสี ยันความเป็นกรดที่ดีที่สุดคือวัดที่ 3 แต้มจาก medial กับส่วนปลายผ่านตามขวางตัดภายในของ striploin หอก ( อุณหภูมิด้วยอเครื่องมือ , สิงคโปร์ ) การสอบเทียบพีเอช pH หอกเป็น 4.01 7.00 ,ลดลงและบัฟเฟอร์มาตรฐาน ดัชนีวัดการลดลงโดยการกรองผ่าน 231 μเมตรตาข่ายตามการมาตรฐาน( purchas ฮาร์ทเลย์ ซุน , และ , ทุน , 1997 ) คือความยาวซาร์โคเมียร์วัดได้โดยการบีบตัวอย่างเส้นใยกล้ามเนื้อระหว่างแบบแก้วภาพนิ่งและฮีเลียมนีออนเลเซอร์ผ่านก๊าซ ( 632.8 nm เมลส์griot Carlsbad , CA , USA ) ผ่านตัวอย่างเพื่อสร้างรูปแบบการเลี้ยวเบนบนหน้าจอ ระยะห่างระหว่างแถบวัดการเลี้ยวเบนมิลลิเมตรและแปลงข้อมูลในไมครอนความยาวซาร์โคเมียร์โดย ปุ่ม ฟิชเชอร์ แฮร์ริส และแบ็กซ์เตอร์ ( 1973 )สีเนื้อปอดถูกวัดบนพื้นผิวตามขวางตัดสดหลังจาก 30 นาทีบานใช้ Minolta สีเทียบกับเครื่องวัดมาตรฐานสีขาวกระเบื้องจัดโดยผู้ผลิต ( cr-200 , KonicaMinolta Photo Imaging Inc , มาห์ , NJ , USA ) CIE L * ( ความสว่าง )* ( สีแดง ) และ b * ( สีเหลือง ) วัดค่า ( ระบบแสงสว่างD65 , 8 มม. รูรับแสง , 0 องศามาตรฐานสังเกตการณ์ ) ไขมันใต้ผิวหนังจาก 40 มม. สเต็กถูกลบออก , ขูดกับขอบของมีดการลบล้างไขมัน และสีที่มีสี Minolta ยังประเมินเมตร ทั้งไขมันและสีอ่านถ่ายที่เนื้อปอด3 คะแนน จากแนวกลางกับปลายและค่าเฉลี่ยที่จะได้รับเหล่านี้อ่านตัวแทน ของ สี25 มิลลิเมตรสเต็กอยู่ในถุงพลาสติกและแขวนในน้ำร้อนอุณหภูมิ 70 องศา C เป็นเวลา 90 นาทีสำหรับการปรุงอาหารแล้วแช่เย็น 1 ° C24 ชั่วโมง อาหารการสูญเสียที่คิดเป็น ความแตกต่างของน้ำหนักของ25 มิลลิเมตร สเต็กก่อนและหลังอาหาร และแสดงเป็นร้อยละของน้ำหนักก่อน เพิ่มเติม ประเมินน้ำหยดไว้การสูญเสียและแสดงน้ำวัดในเนื้อดิบ ลูกบาศก์ของเนื้อดิบกับ 40 มม. ด้านข้างถูกตัดจาก 40 มิลลิเมตร สเต็ก ที่ก้อน 40 มม. เป็นหนักแล้วแขวนอยู่บนตะขอโลหะ พลาสติกถุงที่ 1 ° C ในช่วงเวลา 24 และ 48 ชั่วโมงพัก Cube เป็นเปื้อนแห้งใช้กระดาษและ reweighed เนื้อเยื่อ การสูญเสีย คำนวณได้เช่นเดิมน้ำหนักลบน้ำหนักที่ 24 หรือ 48 ชั่วโมง และจะแสดงเป็นค่าเปอร์เซ็นต์ของน้ำหนักเดิม แสดงน้ำวัดด้วยวิธีการกรองกระดาษกด ( purchas & aungsupakorn , 1993 ) ลูกบาศก์ของประมาณ 0.5 กรัม วางอยู่บน whatman 1 ไส้กรองกระดาษกดระหว่างสองแผ่น perspex 2 มินใช้น้ำหนัก 10 กิโลกรัมทั้งพื้นที่เปียกจากน้ำซึ่งวัดโดยใช้พลานิมิเตอร์404 l.w. Coleman et al . เนื้อ / วิทยาศาสตร์ 121 ( 2016 ) 403 – 408( ญี่ปุ่น placom kp-90n , โตเกียว ) และแสดงน้ำค่าแสดงเป็นรวมพื้นที่เปียกต่อหน่วยน้ำหนักของตัวอย่าง ( ตร. ซม./ g )บังคับต้องเฉือนผ่าน 13 × 13 มม. ขนาดมม.ของอาหารตัวอย่าง ( จาก 25 มม. สเต็ก ) มุมขวาไปใยแกนแสดงการใช้อุปกรณ์เป็นใบมีดสี่เหลี่ยมแรงเฉือนใบมีด ( 50 มม. 25 มม. และความหนาของใบมีดตัดส่วนแนวนอนของ 1.016 มม. ความเร็ว 230 มม. / นาทีมะ ; g-r ไฟฟ้าการผลิต , แมนฮัตตัน , แคนซัส , สหรัฐอเมริกา ) พารามิเตอร์บันทึก : งานเริ่มต้นทำผลผลิตสูงสุด และแรง งานที่ทำคือ เฉลี่ย 436ค่าใช้ในการผลิตแรงด้วยเส้นโค้งครั้ง ผลผลิตแรกแทนเปลี่ยนแรงเฉือน และปรากฏเป็นแม่นยำในการบังคับด้วยเวลาโค้ง ยอดบังคับคือสูงสุดแรง ( purchas & บันทึกaungsupakorn , 1993 ) จำนวน 12 ซ้ำกันตัวอย่างและผลสุกจะถูกแสดงใน นิวตัน ( N )เหลือเนื้อปอดจากสเต็กถูกสับละเอียด 40 มม.( Kenwood mg450 3 มม. จานหลุมสุญญากาศและแช่แข็ง )ภายหลังการประเมินของกรดไขมัน โดยก๊าซของเหลวโครมาโทกราฟี( Shimadzu gc-17a ) โดยใช้วิธี sukhija แพล์มควิสต์ ( 1988 ) และ