1. IntroductionIn the water treatme

1. Introduction
In the water treatment and supply industry,
transmission of diseases can be related
to inappropriate treatment methods, failure
in operation and supervision, or shortcomings
in quality monitoring [1]. It can be
argued that all waterborne diseases can be
prevented by appropriate monitoring and
corrective measures taken in good time [2].
Waterborne diseases are typically caused
by enteric pathogens, basically transmitted
by the fecal-oral route like bacteria
(Salmonella spp., Shigella spp., pathogenic
Escherichia coli, Campylobacter spp., Vibrio
cholera and Yersinia enterocolitica), viruses
(Hepatitis A and E, enteroviruses, adenoviruses,
small round structured viruses
including Norwalk virus, astro and rota
viruses) and protozoa (Entamoeba histolytica,
Giardia intestinalis, Cryptosporidium
parvum). Other opportunistic pathogens
found in water promote infections of the
skin and mucous membranes of the eye,
ear, nose and throat (Pseudomonas
aeruginosa, Aeromonas, and species of
Mycobacterium) or infections contracted by
the inhalation of contaminated aerosols:
Legionella spp. (legionellosis), Naegleria
fowleri (primary amoebic meningoencephalitis)
and Acanthamoeba spp. (amoebic
meningitis, pulmonary infections).
Since analysis and detection of all these
pathogens is probably infeasible, there is
an established selection of the most suitable
to be used as indicators. Currently,
E. coli is used as indicator of water safety
regarding fecal contamination in almost
all water-quality legislation in the world
for drinking water and bathing waters.
E. coli is a bacterium that lives in large
numbers in the intestines of warm-blooded
animals. Its value as indicator of fecal
contamination in water has been proved
in numerous occasions [3].
Nowadays, the analysis of bacteriological
quality is mostly performed in the
laboratory by culture methods. However,
culture methods have a variety of drawbacks.
A primary concern is the time
between sample collection and reporting
results (>18 h), creating a risk that humans
will be exposed to contaminated
water. In addition, standard culture
methods do not provide species-level
identification that would provide a better
indication of fecal contamination [4].
Lately, investigators have increasingly

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำในการบำบัดน้ำและอุตสาหกรรมซัพพลายส่งของโรคที่อาจเกี่ยวข้องกับวิธีการรักษาที่ไม่เหมาะสม ความล้มเหลวในการดำเนินงาน และควบคุมดูแล หรือแสดงคุณภาพตรวจสอบ [1] สามารถโต้เถียงว่า โรคทั้งหมดน่าจะสามารถป้องกัน โดยการตรวจสอบที่เหมาะสม และมาตรการแก้ไขที่ดำเนินการในช่วงเวลาที่ดี [2]โรคน่าจะเกิดขึ้นโดยโรค enteric ส่งโดยทั่วไปโดยเส้นทาง fecal ปากเช่นแบคทีเรีย(สายโอ โอ Shigella, pathogenicEscherichia coli, Campylobacter โอ ต่ออหิวาตกโรคและ Yersinia enterocolitica), ไวรัส(โรคและ E, enteroviruses, adenovirusesไวรัสมีโครงสร้างขนาดเล็กกลมNorwalk ไวรัส แอสโทร และณไวรัส) และโพรโทซัว (Entamoeba histolyticaไกรด์เดีย intestinalis เพิ่มparvum) โรคอื่น ๆ ยกพบในน้ำเชื้อของการส่งเสริมการผิวและตา เมือกหู จมูก และคอ (Pseudomonasaeruginosa, Aeromonas และพันธุ์มัยโคแบคทีเรีย) หรือติดเชื้อที่ตีบโดยดมของโรงปนเปื้อน:Legionella โอ (legionellosis), Naegleriafowleri (meningoencephalitis amoebic หลัก)และโอ Acanthamoeba (amoebicเยื่อหุ้มสมองอักเสบ ติดเชื้อระบบทางเดินหายใจ)ตั้งแต่การวิเคราะห์และตรวจสอบทั้งหมดเหล่านี้โรคจะถอดคง มีการสร้างตัวเลือกที่เหมาะจะใช้เป็นตัวบ่งชี้ ในปัจจุบันใช้เป็นตัวบ่งชี้ความปลอดภัยน้ำ e. coliเกี่ยวกับปน fecal ในเกือบกฎหมายคุณภาพน้ำทั้งหมดในโลกสำหรับน้ำดื่ม และอาบน้ำE. coli เป็นแบคทีเรียที่อยู่ในขนาดใหญ่จำนวนในลำไส้เลือดอุ่นสัตว์ ค่าที่เป็นตัวบ่งชี้ของ fecalปนเปื้อนในน้ำได้รับการพิสูจน์ในหลายครั้ง [3]ปัจจุบัน การวิเคราะห์ bacteriologicalส่วนใหญ่ดำเนินการคุณภาพในการห้องปฏิบัติการ โดยวิธีวัฒนธรรม อย่างไรก็ตามวิธีวัฒนธรรมได้หลากหลายข้อเสียความกังวลหลักคือ เวลาระหว่างการเก็บตัวอย่างและการรายงานผลลัพธ์ (> 18 h), การสร้างมนุษย์ที่มีความเสี่ยงจะถูกปนเปื้อนน้ำ นอกจากนี้ วัฒนธรรมมาตรฐานวิธีให้ระดับพันธุ์รหัสที่จะให้ดีกว่าบ่งชี้การปนเปื้อน fecal [4]เมื่อเร็ว ๆ นี้ นักสืบมีมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำในอุตสาหกรรมบำบัดน้ำเสียและอุปทานการส่งของโรคอาจจะเกี่ยวข้องกับวิธีการรักษาที่ไม่เหมาะสมกับความล้มเหลวในการดำเนินงานและการกำกับดูแลหรือข้อบกพร่องในการตรวจสอบคุณภาพ[1] มันสามารถเป็นที่ถกเถียงกันว่าทุกโรคน้ำสามารถป้องกันได้โดยการตรวจสอบที่เหมาะสมและมาตรการแก้ไขการดำเนินการในช่วงเวลาที่ดี[2]. น้ำโรคมักจะเกิดจากเชื้อโรคลำไส้ส่งโดยทั่วไปโดยเส้นทางอุจจาระช่องปากเช่นแบคทีเรีย(Salmonella spp. Shigella spp. ที่ทำให้เกิดโรคเชื้อEscherichia coli, Campylobacter spp. Vibrio อหิวาตกโรคและ Yersinia enterocolitica) ไวรัส(ไวรัสตับอักเสบ A และ E, enteroviruses, adenoviruses, กลมเล็กไวรัสโครงสร้างรวมทั้งไวรัสวอล์ค, Astro และโรตาไวรัส) และโปรโตซัว (Entamoeba histolytica, Giardia intestinalis , Cryptosporidium parvum) เชื้อโรคฉวยโอกาสอื่น ๆที่พบในน้ำส่งเสริมการติดเชื้อของผิวหนังและเยื่อเมือกของตาหูจมูกและลำคอ(Pseudomonas aeruginosa, Aeromonas และสายพันธุ์ของเชื้อ) หรือการติดเชื้อตัวโดยการสูดดมละอองที่ปนเปื้อน: Legionella spp (Legionellosis) Naegleria fowleri (สมองอักเสบ Amoebic หลัก) และเอสพีพี Acanthamoeba (โรคเยื่อหุ้มสมองอักเสบติดเชื้อที่ปอด). ตั้งแต่การวิเคราะห์และการตรวจสอบเหล่านี้เชื้อโรคที่เป็นไปไม่ได้อาจมีการเลือกที่จัดตั้งขึ้นจากการที่เหมาะสมที่สุดที่จะใช้เป็นตัวชี้วัด ปัจจุบันอี coli ถูกนำมาใช้เป็นตัวบ่งชี้ความปลอดภัยทางน้ำเกี่ยวกับการปนเปื้อนอุจจาระในเกือบทุกการออกกฎหมายที่มีคุณภาพน้ำในโลกสำหรับน้ำดื่มและน้ำอาบน้ำ. อี โคไลเป็นแบคทีเรียที่อาศัยอยู่ในที่มีขนาดใหญ่ตัวเลขในลำไส้ของเลือดอุ่นสัตว์ ค่าของมันเป็นตัวบ่งชี้ของอุจจาระปนเปื้อนในน้ำได้รับการพิสูจน์ในหลายโอกาส[3]. ปัจจุบันการวิเคราะห์แบคทีเรียที่มีคุณภาพจะดำเนินการส่วนใหญ่ในห้องปฏิบัติการโดยวิธีการเพาะเลี้ยง อย่างไรก็ตามวิธีการวัฒนธรรมมีความหลากหลายของเสีย. ความกังวลหลักคือเวลาระหว่างการเก็บตัวอย่างและการรายงานผล(> 18 ชั่วโมง), การสร้างความเสี่ยงที่มนุษย์จะได้สัมผัสกับการปนเปื้อนในน้ำ นอกจากนี้วัฒนธรรมมาตรฐานวิธีการไม่ให้สายพันธุ์ระดับการระบุว่าจะให้ดีกว่าข้อบ่งชี้ของการปนเปื้อนอุจจาระ[4]. เมื่อเร็ว ๆ นี้นักวิจัยมีมากขึ้น