The fish catch composition in the r

The fish catch composition in the reservoir showed seasonal fluctuations. There were seven fish species captured in spring and summer and only four species in winter. Common carp and trout were captured during spring and summer but not during winter. White bream were captured only during summer, whereas largemouth bass were caught only in spring. The pike-perch was not included in the study because only one individual was captured. Barbel, nase, mirror carp and roach were regularly captured and were abundant in the reservoir all year long. Figure 2 shows seasonal values for IRIs for each food category for these four regularly sampled species. Among all native species, the barbel is the one with the greatest trophic diversity (Table 2). This was the only species whose diet showed statistically significant seasonal changes (Kruskal-Wallis test; χ2 = 10,315; P < 0.01). During winter, barbel was mainly a bottom feeder, with chironomid larvae, benthic algae and detritus as principal food categories in its diet. From winter to summer, barbel increased the consumption of planktonic food items and decreased the consumption of benthic prey. In summer, barbel fed mainly on cladocerans. Accordingly, niche width decreased markedly from winter to summer. The nase (the other common native species) had a narrow dietary breadth, feeding almost exclusively on detritus in all seasons. Only during spring (Fig. 2) was the nase diet supplemented with other food categories concurrently sucked from the sediments (e.g. debris, seeds). During the other seasons the nase showed the lowest trophic diversity of less than as measured by Shannon-Weaver (Table 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปลาจับองค์ประกอบในอ่างเก็บน้ำพบว่าความผันผวนตามฤดูกาล มีเจ็ดชนิดของปลาที่จับในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนและเพียง 4 พันธุ์ในฤดูหนาว ปลาคาร์ฟและเทราต์ทั่วไปถูกจับใน ระหว่างฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน แต่ใน ช่วงฤดูหนาวไม่ ทรายแดงขาวถูกจับเฉพาะช่วงฤดูร้อน ขณะสปากถูกจับในฤดูใบไม้ผลิเท่านั้น ปลากะพงจนถูกรวมอยู่ในการศึกษาเนื่องจากถูกจับบุคคลเดียวเท่านั้น Barbel, nase ปลาคาร์ฟกระจก และโรชถูกจับเป็นประจำ และมีชุกชุมในอ่างเก็บน้ำตลอดทั้งปี รูปที่ 2 แสดงค่าตามฤดูกาลสำหรับ IRIs สำหรับอาหารแต่ละประเภทสำหรับชนิดเหล่านี้เป็นตัวอย่าง 4 ระหว่างสายพันธุ์พื้นเมืองทั้งหมด barbel เป็นหนึ่งที่ มีความหลากหลาย trophic มากที่สุด (ตารางที่ 2) นี้เป็นชนิดเดียวที่อาหารซึ่งแสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (ทดสอบ Kruskal วาลลิ χ2 = 10,315 P < 0.01) ในช่วงฤดูหนาว barbel นั้นส่วนใหญ่เป็นด้านล่างเครื่องให้อาหาร ประการเพื่อตัวอ่อน ธรรมชาติสาหร่าย และ detritus เป็นประเภทอาหารหลักในอาหารของ จากหนาวไปร้อน barbel planktonic อาหารรายการปริมาณการใช้เพิ่มขึ้น และลดปริมาณของเหยื่อธรรมชาติ ในฤดูร้อน barbel เลี้ยงส่วนใหญ่บน cladocerans ตาม โพรงกว้างลดลงอย่างเด่นชัดจากหนาวไปร้อน Nase (อื่น ๆ ทั่วพื้นเมืองสายพันธุ์) แคบอาหารกว้าง อาหารบน detritus เกือบเฉพาะในซีซั่นทั้งหมดได้ เฉพาะในช่วงฤดูใบไม้ผลิ (Fig. 2) ถูก nase อาหารเสริมกับอาหารประเภทอื่น ๆ พร้อมดูดจากตะกอน (เช่นเศษ เมล็ด) ในช่วงซีซั่นอื่นๆ nase ที่พบต่ำสุด trophic หลากหลายน้อยกว่าเป็นวัด โดยแชนนอนช่างทอผ้า (ตาราง 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

องค์ประกอบการจับปลาในอ่างเก็บน้ำแสดงให้เห็นความผันผวนตามฤดูกาล มีเจ็ดพันธุ์ปลาที่ถูกจับในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนและมีเพียงสี่ชนิดในช่วงฤดู​​หนาวได้ ปลาคาร์พปลาเทราท์ที่พบบ่อยและถูกจับในช่วงฤดู​​ใบไม้ผลิและฤดูร้อน แต่ไม่ในช่วงฤดู​​หนาว ทรายแดงสีขาวถูกจับได้เฉพาะในช่วงฤดู​​ร้อนในขณะที่ Largemouth เสียงเบสถูกจับเพียงในฤดูใบไม้ผลิ หอก-คอนไม่ได้ถูกรวมในการศึกษาเพราะเพียงคนใดคนหนึ่งถูกจับ บาร์เบล, nase ปลาคาร์พกระจกและแมลงสาบถูกจับเป็นประจำและมีความอุดมสมบูรณ์ในอ่างเก็บน้ำตลอดทั้งปี รูปที่ 2 แสดงค่าตามฤดูกาลสำหรับ IRIS สำหรับแต่ละประเภทอาหารทั้งสี่ชนิดตัวอย่างสม่ำเสมอ ในบรรดาสายพันธุ์พื้นเมืองทุกบาร์เบลเป็นหนึ่งเดียวกับความหลากหลายทางโภชนาการที่ยิ่งใหญ่ที่สุด (ตารางที่ 2) นี้เป็นชนิดเดียวที่ทานอาหารที่แสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลนัยสำคัญทางสถิติ (ทดสอบ Kruskal-Wallis; χ2 = 10315; p <0.01) ในช่วงฤดู​​หนาว, บาร์เบลส่วนใหญ่ป้อนด้านล่างมีตัวอ่อน chironomid สาหร่ายหน้าดินและเศษซากเป็นประเภทอาหารที่สำคัญในการรับประทานอาหารของตน จากฤดูหนาวฤดูร้อนบาร์เบลบริโภคที่เพิ่มขึ้นของรายการอาหาร planktonic และลดลงการบริโภคของเหยื่อหน้าดิน ในช่วงฤดู​​ร้อนบาร์เบลเลี้ยงไรแดงส่วนใหญ่ ดังนั้นความกว้างช่องลดลงอย่างเห็นได้ชัดจากฤดูหนาวฤดูร้อน nase (อีกสายพันธุ์พื้นเมืองธรรมดา) มีความกว้างแคบอาหารกินเกือบเฉพาะในเศษซากในทุกฤดูกาล เฉพาะในช่วงฤดู​​ใบไม้ผลิ (รูปที่. 2) เป็นอาหารเสริมด้วย nase ประเภทอาหารอื่น ๆ ควบคู่กันไปจากการดูดตะกอน (เช่นเศษเมล็ด) ในช่วงฤดู​​กาลอื่น nase แสดงให้เห็นความหลากหลายทางโภชนาการต่ำสุดของน้อยกว่าที่วัดโดยแชนนอน-Weaver (ตารางที่ 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปลาจับองค์ประกอบในอ่างเก็บน้ำพบความผันผวนของฤดูกาล มีเจ็ดชนิด ปลาที่จับได้ในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนและเพียงสี่ชนิดในฤดูหนาว ปลาคาร์พสามัญและปลาถูกจับในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน แต่ในฤดูหนาว แดงขาวถูกจับเฉพาะในช่วงฤดูร้อน ในขณะที่เบส Largemouth ถูกจับเพียงในฤดูใบไม้ผลิหอกปลาไม่ได้ถูกรวมอยู่ในการศึกษา เพราะมีเพียง 1 คน ถูกจับ บาร์เบล nase , ปลาคาร์พกระจกและแมลงสาบอยู่เสมอจับ และถูกมากมายในอ่างเก็บน้ำตลอดทั้งปี รูปที่ 2 แสดงค่าตามฤดูกาลสำหรับไอริสสำหรับอาหารแต่ละประเภทเหล่านี้สี่เป็นประจำตัวอย่างชนิด ระหว่างสายพันธุ์พื้นเมืองทั้งหมด บาร์เบล มีความหลากหลายครั้งยิ่งใหญ่ ( ตารางที่ 2 )นี้เป็นชนิดเดียวที่มีอาหารมีการเปลี่ยนแปลงฤดูกาล อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( Kruskal Wallis Test ; χ 2 = 10315 ; p < 0.01 ) ในช่วงฤดูหนาว , บาร์เบลส่วนใหญ่ป้อนด้านล่าง กับ chironomid ตัวอ่อน สัตว์หน้าดิน และเศษซากสาหร่ายเป็นหลักประเภทอาหารในอาหารของ จากฤดูหนาวถึงฤดูร้อนบาร์เบล เพิ่มการบริโภคสินค้าอาหาร สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กมากในน้ำและลดการบริโภคของเหยื่อสัตว์ . ในฤดูร้อน , บาร์เบลเลี้ยงส่วนใหญ่ใน cladocerans . ตามความกว้างช่องลดลงอย่างเด่นชัดจากฤดูหนาวถึงฤดูร้อน การ nase ( อื่น ๆทั่วไป พื้นเมืองชนิด ) มีความกว้างแคบ อาหาร การให้อาหาร โดยเฉพาะบนเศษซากในฤดูกาลทั้งหมด เฉพาะในช่วงฤดูใบไม้ผลิ ( ฟิค2 ) เป็น nase อาหารเสริมประเภทอาหารอื่น ๆ โดยดูดจากดินตะกอน ( เมล็ด เช่น เศษ ) ในช่วงฤดูกาลอื่น ๆ nase พบต่ำสุดอันดับความหลากหลายน้อยกว่าวัดโดยแชนนอน วีเวอร์ ( ตารางที่ 2 )