The stress–strain curves (Fig. 2) o

The stress–strain curves (Fig. 2) of TPS, which had been immediately enveloped after thermoplastic processing and stored for 1 week in the plastic bags before the testing, showed that for TPS with low fiber contents (0 and 5%) represented the typical pattern of rubbery starch plastic materials reported previously (Van Soest & Knooren, 1997). The plots were essentially linear at low strain and curved towards the strain axis at higher strains. It was clear that with the increase in fiber contents, the height of the rubber plateau was increased although the length was shortened.
A comparison of the tensile strength, elongation, Youngs modulus and Energy Break for the fiber reinforced TPS with several different fiber contents to those of the pure TPS matrix (Fig. 3). showed that for increasing fiber content, the initial tensile strength was trebled up to 15.16 MPa, while the application of the fiber made the elongation fall from 105 to 19%. The Youngs modulus of TPS behaved analogous to the tensile strength as a consequent of introducing fibers.
Energy Break, visually expressed as the areas below the stress–strain curves of TPS (in Fig. 2) had the similar behavior with the elongation. A considerable increase of tensile strength indicated that TPS was suited as the matrix for natural cellulose fibers. This was due to the remarkable intrinsic adhesion of the fiber–matrix interface caused by the chemical similarity of starch and the cellulose fiber.TPS with different fiber contents were conditioned at different RHs. Changes in the environmental humidity and storage time greatly affected the water contents of TPS, which, in turn, induced large changes in the tensile strength (as shown in Fig. 4). The materials gradually lost mechanical strength with increase of water contents. The greater the fiber contents, the more the tensile strength of TPS was for almost the whole range of water contents. This evolution could be linked to strong fiber–TPS matrix interaction between the two carbohydrate products. The existence of such interaction, related to the fiber contents, had already been confirmed by Ave´rous et al. (2001).
The Reinforcement effect increased with the fiber contents at the same water contents. However, this reinforcement effect
was gradually weakened the increase of water content; since water could separately form hydrogen bond with starch and
fiber, and then substitute original interaction between starch and fiber. At the high water contents (O20%) the fiber contents would have no effect on the tensile strength, and at even higher water contents (O30%) both the fiber and water
contents would have no effect on the tensile strength. The elongation of TPS with the different fiber contents changed with increasing water contents similarly (Fig. 4),i.e. the elongation of all samples decreased when the water contents deviated from a certain value. The more the fiber content was, the less the change of the curve. With increase
of fiber contents, TPS basically had a reducing elongation over the whole range of water contents. For any individual TPS with different fiber content, water content could not obviously affect the elongation at high water contents (O25%).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเครียด – ต้องใช้โค้ง (Fig. 2) ของ TPS ซึ่งได้รับทันทีขัดหลังจากแปรรูปเทอร์โมพลาสติก และเก็บไว้สำหรับ 1 สัปดาห์ในถุงพลาสติกก่อนการทดสอบ ชี้ให้เห็นว่าสำหรับ TPS มีต่ำไฟเบอร์เนื้อหา (0 และ 5%) แสดงรูปแบบทั่วไปของแป้ง rubbery วัสดุพลาสติกรายงานก่อนหน้านี้ (Van Soest และ Knooren, 1997) ผืนเป็นเส้นตรงที่ต้องใช้ต่ำ และโค้งไปทางแกนต้องใช้ที่สายพันธุ์สูง เป็นชัดเจนว่า มีการเพิ่มเนื้อหาไฟเบอร์ ความสูงของราบสูงยางเพิ่มขึ้นแม้ว่าความยาวถูกตัดให้สั้นลง การเปรียบเทียบของแรง elongation โมดูลัส Youngs และ ทำลายพลังงานสำหรับไฟเบอร์ที่เสริม TPS มีหลายเส้นใยต่าง ๆ เนื้อหาของเมตริกซ์ TPS บริสุทธิ์ (Fig. 3) พบว่าเนื้อหาไฟเบอร์เพิ่มขึ้น แรงเริ่มต้นที่ trebled แรงถึง 15.16 ในขณะที่เส้นใยใช้ทำ elongation ที่ตกมาจาก 105 19% โมดูลัส Youngs ของ TPS ทำคล้ายคลึงกับแรงงานเป็นผลลัพธ์ของการแนะนำเส้นใย แบ่งพลังงาน แสดงพื้นที่ใต้เส้นโค้งความเครียด – ต้องใช้ของ TPS (ใน Fig. 2) มีพฤติกรรมคล้ายกับ elongation ที่เห็น การเพิ่มขึ้นมากของแรงระบุว่า TPS ไม่เหมาะเป็นเมตริกซ์สำหรับเส้นใยเซลลูโลสธรรมชาติ นี้ได้เนื่องจากยึดเกาะ intrinsic โดดเด่นของอินเทอร์เฟซใย – เมตริกซ์สาเหตุคล้ายคลึงทางเคมีของแป้งและเส้นใยเซลลูโลส TPS มีเนื้อหาใยแตกต่างกันถูกปรับอากาศที่แตกต่างกัน rhs ไม่เปลี่ยนแปลงในสิ่งแวดล้อมความชื้น และการเก็บอย่างมากได้รับผลกระทบน้ำเนื้อหาของ TPS ซึ่ง จะ เกิดการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่แข็งแรง (ดังที่แสดงใน Fig. 4) วัสดุค่อย ๆ สูญเสียความแรงเครื่องจักรกล ด้วยการเพิ่มเนื้อหาน้ำ ยิ่งใยเนื้อหา เพิ่มเติมการต้านทานแรงดึงของ TPS มีเกือบทั้งช่วงน้ำสารบัญ วิวัฒนาการนี้สามารถเชื่อมโยงกับไฟเบอร์แข็งแรง – TPS โต้เมตริกซ์ระหว่างผลิตภัณฑ์สองคาร์โบไฮเดรต การดำรงอยู่การ ที่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาไฟเบอร์ ได้รับการยืนยันโดย Ave´rous et al. (2001) ผลเสริมเพิ่มเนื้อหาใยที่เนื้อหาน้ำเดียวกัน อย่างไรก็ตาม ผลการเสริมแรงนี้ค่อย ๆ ถูกลดลงการเพิ่มขึ้นของปริมาณน้ำ เนื่องจากน้ำแยกต่างหากสามารถสร้างพันธะไฮโดรเจนกับแป้ง และไฟเบอร์ และโต้ตอบต้นฉบับทดแทนระหว่างแป้งและไฟเบอร์ เนื้อหาน้ำ (O20%) เนื้อหาใยจะมีลักษณะไม่แข็งแรง และ ที่สูงน้ำเนื้อหา (O30%) ไฟเบอร์และน้ำcontents would have no effect on the tensile strength. The elongation of TPS with the different fiber contents changed with increasing water contents similarly (Fig. 4),i.e. the elongation of all samples decreased when the water contents deviated from a certain value. The more the fiber content was, the less the change of the curve. With increaseof fiber contents, TPS basically had a reducing elongation over the whole range of water contents. For any individual TPS with different fiber content, water content could not obviously affect the elongation at high water contents (O25%).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เส้นโค้งความเครียด (รูปที่. 2) ของพีเอสซึ่งได้รับการห่อหุ้มทันทีหลังจากที่การประมวลผลเทอร์โมและเก็บไว้เป็นเวลา 1 สัปดาห์ในถุงพลาสติกก่อนการทดสอบแสดงให้เห็นว่าพีเอสที่มีเนื้อหาเส้นใยต่ำ (0 และ 5%) เป็นตัวแทนของ รูปแบบปกติของแป้งยางวัสดุพลาสติกรายงานก่อนหน้านี้ (Van Soest และ Knooren, 1997) ถูกแปลงเชิงเส้นหลักสายพันธุ์ที่ต่ำและโค้งไปทางแกนสายพันธุ์สายพันธุ์ที่สูงขึ้น มันเป็นที่ชัดเจนว่ามีการเพิ่มขึ้นในเนื้อหาเส้นใยสูงของที่ราบสูงยางที่เพิ่มขึ้นแม้ว่าความยาวสั้น.
การเปรียบเทียบความต้านทานแรงดึงยืดโมดูลัส Youngs และพลังงานแบ่งเส้นใยเสริมพีเอสที่มีเนื้อหาเส้นใยที่แตกต่างกันไป ผู้บริสุทธิ์เมทริกซ์พีเอส (รูปที่. 3) แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มปริมาณใย, ความต้านทานแรงดึงเริ่มต้นได้สามเท่าถึง 15.16 MPa, ในขณะที่โปรแกรมของเส้นใยที่ทำยืดตัวในฤดูใบไม้ร่วงจาก 105 ไป 19% โมดูลัส Youngs ของ TPS ประพฤติคล้ายคลึงกับความต้านทานแรงดึงเป็นผลเนื่องมาจากการแนะนำเส้นใย.
พลังงาน Break, แสดงออกทางสายตากับพื้นที่ด้านล่างโค้งความเครียดของ TPS (ในรูปที่. 2) มีลักษณะการทำงานที่คล้ายกันด้วยการยืดตัว เพิ่มขึ้นมากของความต้านทานแรงดึงชี้ให้เห็นว่าพีเอสถูกเหมาะเป็นเมทริกซ์สำหรับเส้นใยเซลลูโลสธรรมชาติ นี่คือสาเหตุที่แท้จริงของการยึดเกาะที่โดดเด่นของอินเตอร์เฟซใยเมทริกซ์ที่เกิดจากสารเคมีที่คล้ายคลึงกันของแป้งและ fiber.TPS เซลลูโลสไฟเบอร์ที่มีเนื้อหาที่แตกต่างกันปรับอากาศใน RHS ที่แตกต่างกัน การเปลี่ยนแปลงในด้านสิ่งแวดล้อมและความชื้นเวลาการเก็บรักษาอย่างมากได้รับผลกระทบน้ำเนื้อหาของพีเอสซึ่งในทางกลับกันการเหนี่ยวนำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในความต้านทานแรงดึง (ดังแสดงในรูปที่. 4) วัสดุที่ค่อยๆหายไปความแข็งแรงเชิงกลที่มีการเพิ่มขึ้นของเนื้อหาน้ำ ยิ่งเนื้อหาใยให้มากขึ้นความต้านทานแรงดึงของพีเอสเป็นเวลาเกือบทั้งช่วงของเนื้อหาน้ำ วิวัฒนาการนี้อาจจะเชื่อมโยงกับการมีปฏิสัมพันธ์ใยพีเอสแมทริกซ์ที่แข็งแกร่งระหว่างสองผลิตภัณฑ์คาร์โบไฮเดรต การดำรงอยู่ของการปฏิสัมพันธ์ดังกล่าวที่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาของเส้นใยได้รับการยืนยันจาก Ave'rous et al, (2001).
ผลการเสริมแรงที่เพิ่มขึ้นด้วยเนื้อหาเส้นใยที่เนื้อหาน้ำเดียวกัน
อย่างไรก็ตามผลการเสริมแรงนี้ก็ค่อยๆลดลงเพิ่มขึ้นจากปริมาณน้ำ;
ตั้งแต่น้ำแยกกันสามารถสร้างพันธะไฮโดรเจนกับแป้งและเส้นใยและจากนั้นแทนปฏิสัมพันธ์เดิมระหว่างแป้งและเส้นใย เนื้อหาที่น้ำสูง (O20%) เนื้อหาเส้นใยจะมีผลกระทบต่อความต้านทานแรงดึงและแม้เนื้อหาน้ำสูงกว่า (O30%)
ทั้งเส้นใยและน้ำเนื้อหาจะมีผลกระทบต่อความต้านทานแรงดึง การยืดตัวของพีเอสที่มีเนื้อหาที่แตกต่างกันเส้นใยที่มีการเปลี่ยนแปลงเพิ่มเนื้อหาในทำนองเดียวกันน้ำ (รูปที่ 4.) คือการยืดตัวของกลุ่มตัวอย่างทั้งหมดที่ลดลงเมื่อเนื้อหาน้ำผิดไปจากค่าบางอย่าง ยิ่งปริมาณใยเป็นที่น้อยกว่าการเปลี่ยนแปลงของเส้นโค้ง
กับการเพิ่มขึ้นของเนื้อหาเส้นใยพีเอสโดยทั่วไปมีการยืดตัวลดช่วงทั้งหมดของเนื้อหาน้ำ สำหรับ TPS บุคคลใดที่มีเนื้อหาเส้นใยที่แตกต่างกันปริมาณน้ำไม่สามารถเห็นได้ชัดว่ามีผลต่อการยืดตัวที่เนื้อหาน้ำสูง (Ø25%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และความเครียดความเครียดเส้นโค้ง ( รูปที่ 2 ) ของ TPS ซึ่งได้รับทันทีหลังจากการประมวลผลพลาสติกห่อหุ้มและเก็บไว้เป็นเวลา 1 สัปดาห์ในถุงพลาสติกก่อนการทดสอบ พบว่าสำหรับ TPS กับเนื้อหาไฟเบอร์ต่ำ ( 0 และ 5 % ) แสดงโดยทั่วไป รูปแบบของวัสดุพลาสติกแป้งยางรายงานก่อนหน้านี้ ( Van Soest knooren & , 1997 )แปลงเป็นเส้นหลักที่ความเครียดต่ำและโค้งต่อแกนในสายพันธุ์สายพันธุ์สูงกว่า มันเป็นที่ชัดเจนว่า มีการเพิ่มเส้นใย ความสูงของยางจะเพิ่มขึ้นแม้ว่าจะเป็นที่ราบสูง ความยาวสั้น
a การเปรียบเทียบความแข็งแรงดึง การยืดตัวและโมดูลัส ( พลังงานสำหรับเสริมเส้นใยไฟเบอร์ TPS ที่มีเนื้อหาแตกต่างกันหลายกับของ TPS บริสุทธิ์เมตริกซ์ ( รูปที่ 3 ) เพื่อเพิ่มปริมาณเส้นใย พบว่า ค่าความแข็งแรงเริ่มต้น trebled ถึง 15.16 MPa ในขณะที่โปรแกรมของเส้นใยทำให้การยืดตัวลดลงจาก 105 ไป 19%และยังโมดูลัสของ TPS มีพฤติกรรมคล้ายคลึงกับแรงดึงเป็นเส้นใยกึ่งแนะนำ .
พลังงาน , สายตาแสดงเป็นพื้นที่ด้านล่างและความเครียดความเครียดเส้นโค้งของ TPS ( รูปที่ 2 ) มีพฤติกรรมคล้ายคลึงกับการยืดตัว . เพิ่มขึ้นมากจากแรงดึง พบว่าเป็น TPS กับเมทริกซ์สำหรับเส้นใยเซลลูโลสจากธรรมชาตินี้คือเนื่องจากการยึดเกาะในที่น่าทึ่งของไฟเบอร์– Matrix อินเตอร์เฟซที่เกิดจากเคมีความคล้ายคลึงของแป้งและเซลลูโลสไฟเบอร์ fiber.tps ที่มีเนื้อหาต่าง ๆที่เป็นเคล็ดลับที่แตกต่างกัน การเปลี่ยนแปลงความชื้นสิ่งแวดล้อมและการเก็บรักษามีผลต่อเนื้อหาของน้ำเปลี่ยนแปลง ซึ่งในการเปิดและการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในแรงดึง ( ดังแสดงในรูปที่4 ) วัสดุที่ค่อยๆสูญเสียความแข็งแรงเชิงกลที่มีการเพิ่มขึ้นของน้ำเนื้อหา มากขึ้นเนื้อหาไฟเบอร์ เพิ่มความต้านทานแรงดึงของ TPS คือเกือบทั้งช่วงของน้ำเนื้อหา วิวัฒนาการนี้จะเชื่อมโยงกับแรงไฟเบอร์– TPS เมทริกซ์ระหว่างคาร์โบไฮเดรตสองผลิตภัณฑ์ การดำรงอยู่ของการปฏิสัมพันธ์ดังกล่าว เกี่ยวข้องกับเนื้อหาไฟเบอร์ได้รับการยืนยันโดย Ave ใหม่รูส et al . ( 2001 )
ผลเพิ่มเสริมกับเนื้อหาไฟเบอร์ที่ปริมาณน้ำเดียวกัน อย่างไรก็ตาม เสริมผล
ค่อยทำให้เพิ่มปริมาณน้ำ เนื่องจากน้ำสามารถแยกสร้างพันธะไฮโดรเจนกับแป้งและ
ไฟเบอร์ แล้วทดแทนปฏิสัมพันธ์เดิมระหว่างแป้งและเส้นใยที่ปริมาณน้ำสูง ( o20 % ) เนื้อหาของเส้นใยจะไม่มีผลต่อความแข็งแรง และปริมาณน้ำที่สูงขึ้น ( o30 % ) ทั้งเส้นใยและน้ำ
เนื้อหาจะไม่มีผลกระทบต่อความแข็งแรงของแรงดึง การยืดตัวของ TPS กับเนื้อหาเส้นใยที่แตกต่างกันกับการเปลี่ยนน้ำ เนื้อหาเดียวกัน ( รูปที่ 4 ) นั่นคือเปอร์เซ็นต์ของกลุ่มตัวอย่างทั้งหมดลดลงเมื่อปริมาณน้ำที่เบี่ยงเบนจากค่า เพิ่มปริมาณเส้นใย คือ น้อยกว่าการเปลี่ยนแปลงของเส้นโค้ง กับเพิ่ม
ของเส้นใย TPS โดยทั่วไปมีการยืดตัวมากกว่าช่วงทั้งหมดของน้ำเนื้อหา สำหรับบุคคลใด TPS กับเนื้อหาเส้นใยต่าง ๆปริมาณน้ำอาจจะไม่ชัด มีผลต่อการยืดตัวที่ปริมาณน้ำสูง ( o25 % )